Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

Cape Ann

  • 1 Cape Ann Animal Aid

    Non-profit-making organization: CAAA

    Универсальный русско-английский словарь > Cape Ann Animal Aid

  • 2 Кейп-Энн

    Geography: Cape Ann (мыс на восточном побережье США (штат Массачусетс))

    Универсальный русско-английский словарь > Кейп-Энн

  • 3 CULTURE, LITERATURE, AND LANGUAGE

       ■ Bell, Aubrey F. G. The Oxford Book of Portuguese Verse: XIIth Century-XXth Century. Oxford: Oxford University Press, 1925, 1952 (2nd edition, B. Vi-digal, ed.).
       ■. Portuguese Literature. Oxford: Oxford University Press, 1922, 1970 (2nd edition, B. Vidigal, ed.).
       ■ Bleiberg, German, Maureen Ihrie, and Janet Pérez, eds. Dictionary of the Literature of the Iberian Peninsula, 2 vols. Westport, Conn.: Greenwood, 1993.
       ■ Castro, Francisco Lyon de, ed. História da literatura portuguesa, 7 vols. Lisbon: Alfa, 2001-02.
       ■ Cidade, Hernani. Lições de Cultura e Literatura Portuguesa, 3 vols. Lisbon, 1960-62.
       ■ Cook, Manuela. Portuguese: A Complete Course for Beginners. London: Hodder and Stoughton, 1996. Figueiredo, Fidelino. História literária de Portugal. Coimbra, 1944. Gentile, Georges Le. La Littérature Portugaise. Rev. ed. Paris, 1951. Kunoff, Hugo. Portuguese Literature from Its Origins to 1990: A Bibliography Based on the Collections at Indiana University. Metuchen, N.J.: Scarecrow Press, 1994.
       ■ Longland, Jean. Contemporary Portuguese Poetry. A Bilingual Selection. Irvington-on-Hudson: Harvey House, 1966. Prado Coelho, Jacinto do. Dicionário das Literaturas Portuguesas, Galega e Brasileira, 3rd ed. Oporto, 1978. Rossi, Giuseppe C. Storia della letteratura portoghesa. Florence, 1953.
       ■ Santos, João Camilo dos. "Portuguese Contemporary Literature." In Antônio Costa Pinto, ed., Modern Portugal, 218-42. Palo Alto, Calif.: SPOSS, 1998.
       ■ Saraiva, Antônio José. História da cultura em Portugal, 3 vols. Lisbon, 1950-60.
       ■. História da Literatura Portuguesa. Lisbon, 1990 ed.
       ■, and Oscar Lopes. História da Literatura Portuguesa. Oporto and Coimbra, 1992 ed.
       ■ Seguier, Jaime de, ed. Dicionário Prático Ilustrado. Oporto: Lello, 1961 and later eds.
       ■ Simões, João Gaspar. História da poesia portuguesa, 2 vols. Lisbon, 1955-56 and later eds.
       ■. História da poesia portuguesa do século XX. Lisbon, 1959 and later eds.
       ■ Stern, Irwin, ed.-in-chief. Dictionary of Brazilian Literature. Westport, Conn.: Greenwood, 1988.
       ■ TRAVEL AND TOURIST GUIDES ON PORTUGAL
       ■ Adragão, José Victor. The Algarve: The Land, the Sea and Its People. Lisbon, 1988.
       ■ Ballard, Sam, and Jane Ballard. Pousadas of Portugal: Unique Lodgings in State-owned Castles, Palaces, Mansions and Hotels. Boston: Harvard Common, 1986.
       ■ Bridge, Ann, and Susan Lowndes Marques. The Selective Traveller in Portugal. London: Chatto & Windus, 1968.
       ■ Ellingham, Mark, et al. Portugal: The Rough Guide. London: Rough Guides, 2008 ed.
       ■ Hogg, Anthony. Travellers' Portugal. London: Solo Mio, 1983.
       ■ Kite, Cynthia, and Ralph Kite. Portuguese Country Inns & Pousadas. New York: Warner Books; Karen Brown's Country Inn Series, 1988.
       ■ Lowndes, Susan, ed. Fodor's Portugal 1991. New York: Fodor's, 1990.
       ■ Proença Raúl, and Sant'anna Dionísio, eds. Guía De Portugal. I. Generalidades. Lisboa E, Arredores. Lisbon: Fundação Calouste Gulbenkian, 1924; 1983.
       ■ Robertson, Ian. Portugal: Blue Guide. London: Benn; New York: Norton, 2000 and later eds.
       ■ Stoop, Anne de. Living in Portugal. Paris and New York: Flammarion, 1995. Wright, David, and Patrick Swift. Minho and North Portugal: A Portrait and Guide. New York: Scribners, 1968.
       ■. Lisbon: A Portrait and Guide. New York: Scribners, 1971.
       ■. Algarve: A Portrait and Guide. New York: Scribners, 1973.
       ■ HISTORY OF PORTUGAL Ancient and Medieval (2000 BCE-1415 CE)
       ■ Alarção, Jorge de. Roman Portugal. Volume I: Introduction. Warminster, U.K., 1988.
       ■ Almeida, Fortunato de. História de Portugal. Vol. I. Coimbra, 1922. Arnaut, Salvador Dias. A Crise Nacional dos fins do século XVI. Vol. 1. Coimbra, 1960.
       ■ Baião, Antônio, Hernani Cidade, and Manuel Múrias, eds. História de Expansão Portuguesa no Mundo, 3 vols. Lisbon, 1937-40. Caetano, Marcello. Lições de História do Direito Português. Coimbra, 1962. Cortesão, Jaime. Os Factores Democráticos no Formação de Portugal. Lisbon, 1960.
       ■ Dias, Eduardo Mayone. Portugal's Secret Jews: The End of an Era. Rumford, R.I.: Peregrinação Publications, 1999. Diffie, Bailey W. Prelude to Empire: Portugal Overseas before Henry the Navigator. Lincoln: University of Nebraska Press, 1960. Dutra, Francis A. "Portugal: To 1279." Dictionary of the Middle Ages. Vol. X: 35-48. New York: Scribners, 1987.
       ■. "Portugal: 1279-1481." Dictionary of the Middle Ages. Vol. X: 48-56. New York: Scribners, 1987. Gama Barros, Henrique de. História de Administração Pública em Portugal nos séculos XII à XV, 11 vols. Lisbon, 1945-51. Godinho, Vitorino Magalhães. A Economia dos Descobrimentos Henriquinos. Lisbon, 1962.
       ■ Gonzaga de Azevedo, Luís. História de Portugal, 6 vols. Lisbon, 1939-44.
       ■ Herculano, Alexandre. História de Portugal, 8 vols., 9th ed. Lisbon, 1940.
       ■ Kennedy, Hugh. Muslim Spain and Portugal: A Political History of al-Anda-lus. London: Longman, 1996.
       ■ Lencastre e Tavora, Luía Gonzaga. O Estudo da Sigilografia Medieval Portuguesa. Lisbon, 1990.
       ■ Livermore, H. V. The Origins of Spain and Portugal. London: Allen & Unwin, 1971.
       ■ Lopes, David. "Os Árabes nas obras de Alexandre Herculano." Boletim da Segunda Classe. Lisbon: Academia Real das Sciéncias, III (1909-10). MacKendrick, Paul. The Iberian Stones Speak. New York: Funk & Wagnalls, 1969.
       ■ Martinez, Pedro Soares. História Diplomática De Portugal [chapter I, 114315]. Lisbon, 1986.
       ■ Mattoso, José, ed. A Nobreza Medieval Portuguesa: A Família e o Poder. Lisbon: Estampa, 1981.
       ■. Religião e cultura na Idade Média Portuguesa. Lisbon: Imprensa Nacional, 1982.
       ■. Identificaçao de um país ( ensaio sobre as orígens de Portugal), 2 vols. Lisbon: Estampa, 1985.
       ■. Novos Ensaios de História Medieval Portuguesa. Lisbon: Edit. Presença, 1988.
       ■. Historia de Portugal. Vol. 2: A Monarquia Feudal ( 1096-1480). Lisbon: Estampa, 1993.
       ■ Oliveira Marques, A. H. de. Hansa e Portugal na Idade Média. Lisbon, 1959.
       ■. Daily Life in Portugal in the Middle Ages. Madison: University of Wisconsin Press, 1971.
       ■. "Introduçao à História da Cidade Medieval Portuguesa." Bracara Augusta XXV, 92-93 (January-December 1981): 367-87.
       ■. Guía do Estudante de História Medieval Portuguesa, 3rd ed. Lisbon, 1985.
       ■. Portugal Na Crise Dos Séculos XIV e XV-Vol. IV of Serrão and Oliveira Marques, Nova História de Portugal. Lisbon, 1987.
       ■ Peres, Damião de, ed. História de Portugal. Vols. I, II. Barcelos, 1928-29.
       ■ Rau, Virginia. Subsídios para o estudo das Feiras Medievais Portuguesas. Lisbon, 1943.
       ■. Sesma'rias Medievais Portuguesas. Lisbon, 1946.
       ■ Ribeiro, Orlando. "Portugal, formação de." Dicionário da História de Portugal. Vol. III, 432-51. Lisbon, 1966.
       ■ Rogers, Francis M. The Travels of the Infante Dom Pedro of Portugal. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1961.
       ■ Russell, P. E. The English Intervention in Spain and Portugal in the Time of Edward III and Richard II. Oxford: Oxford University Press, 1955.
       ■ Savory, H. N. Spain and Portugal: The Prehistory of the Iberian Peninsula. New York: Thames and Hudson, 1968.
       ■ Silva, Armando Coelho Ferreira. A Cultura Castreja no Noroeste de Portugal. Pacos de Ferreira, 1986.
       ■ Varagnac, André. O Homem antes da Escrita ( Pre-história). Lisbon, 1963.
       ■ Azevedo, J. Lúcio de. História de António de Vieira, 2 vols. Lisbon, 1918-20.
       ■. Épocas de Portugal Económico. Lisbon, 1929.
       ■ Borges de Macedo, Jorge. Problemas de História de Indústria Portuguesa no Século X VIII. Lisbon, 1963.
       ■. "Pombal." Dicionário de História de Portugal. Vol. III, 415-23. Lisbon, 1968.
       ■ Boxer, C. R. Four Centuries of Portuguese Expansion, 1415-1825: A Succinct Survey. Johannesburg, South Africa: Witwaterstrand University Press, 1961.
       ■. The Portuguese Seaborne Empire 1415-1825. London: Hutchinson, 1969.
       ■. João de Barros: Portuguese Humanist and Historian of Asia. New Delhi, India: Xavier Centre, 1981.
       ■ Cheke, Marcus. Dictator of Portugal: A Life of the Marquis of Pombal, 16991782. London: Sidgwick & Jackson, 1938.
       ■ Cunha, Luís da. Testamento Político. Lisbon, 1820.
       ■ Davidson, Lillias C. Catherine of Bragança. London: John Murray, 1908.
       ■ Dutra, Francis A. "Membership in the Order of Christ in the Seventeenth Century." The Americas 27 (1970): 3-25.
       ■ Eberlein, H. D., and R. W. Ramsdell. The Practical Book of Italian, Spanish and Portuguese Furniture. Philadelphia: Lippincott, 1927.
       ■ Ericeira, Luís de Meneses [Count of]. História de Portugal Restaurado, 4 vols. Oporto, 1945.
       ■ Fisher, H. E. S. "Anglo-Portuguese Trade, 1700-70." Economic History Review XVI, 2 (1963): 219-33.
       ■ Francis, A. D. The Methuens and Portugal: 1691-1708. Cambridge: Cambridge University Press, 1966.
       ■. Portugal, 1715-1808. London: Tamesis, 1985.
       ■ Hanson, Carl A. Economy and Society in Baroque Portugal, 1668-1703. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1981.
       ■ Herculano, Alexandre. History of the Origin and Establishment of the Inquisition in Portugal. New York: AMS Press, 1968 reprint.
       ■ Kendrick, T. D. The Lisbon Earthquake. London: Methuen, 1956.
       ■ Livermore, H. V. "The Privileges of an Englishman in the Kingdom and Dominions of Portugal." Atlante 11 (1954): 57-77.
       ■ Macauley, Neil. Dom Pedro: The Struggle for Liberty in Brazil and Portugal, 1798-1834. Durham, N.C.: Duke University Press, 1986.
       ■ Macauley, Rose. They Went to Portugal. London: Jonathan Cape, 1946.
       ■. They Went to Portugal, Too. London: Carcanet, 1990.
       ■ Magalhães Godinho, Vitorino. Prix et Monnaies au Portugal. Paris, 1955.
       ■. "Portugal and Her Empire." In New Cambridge Modern History. Cambridge: Cambridge University Press, Vol. V (1961): 384-97; Vol. VI (1961): 509-10.
       ■ Mauro, Frédéric. Le Portugal et l'Atlantique au XVII siécle ( 1570-1670). Paris: SEVPEN, 1960.
       ■ Maxwell, Kenneth. "Pombal and the Nationalization of the Luso-Brazilian Economy." Hispanic American Historical Review XLVIII (November 1968): 608-31.
       ■. Conflicts and Conspiracies: Brazil and Portugal, 1750-1808. Cambridge: Cambridge University Press, 1973.
       ■ Norris, A. H., and R. W. Bremner. The Lines of Torres Vedras. Lisbon: British Historical Society of Portugal, 1980.
       ■ Oliveira, Antônio de. A Vida Económica e Social de Coimbra de 1537 à 1640, 2 vols. Coimbra, 1971-72.
       ■ Prestage, Edgar. The Royal Power and the Cortes in Portugal. Watford, U.K.: Voss & Michael, 1927.
       ■. Portuguese Pioneers. London: Black, 1933.
       ■. "The Mode of Government in Portugal during the Restoration [1640-68] Period." In Edgar Prestage, ed., Melange d'Etudes Portugaises Offerts a M. Georges Le Gentil, 265-70. Lisbon, 1949.
       ■ Rabassa, Gregory. "Padre Antônio Vieira: Portugal's Amazing Polymath." Camões Centre Quarterly 2, 3-4 (Autumn and Winter 1990): 27-32. Rau, Virginia. D. Catarina de Bragança: Rainha de Inglaterra. Lisbon, 1944. Ricard, Robert. "Prophecy and Messianism in the Works of Antônio Vieira." The Americas 37 (1960): 357-88.
       ■ Roche, T. W. E. Philippa: Dona Filipa of Portugal. London: Phillimore, 1971.
       ■ Rogers, Francis M. The Travels of the Infante Dom Pedro of Portugal. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1961.
       ■ Rooney, Peter T. "Hapsburg Fiscal Policies in Portugal, 1580-1640." Journal of European Economic History 23, 3 (1994): 545-62.
       ■ Roth, Cecil. "The Religion of the Marranos." Jewish Quarterly Review 22 (1931): 1-33.
       ■. A History of the Marranos. Philadelphia: Jewish Publication Society of America, 1932.
       ■ Saraiva, Antônio José. Inquisição e Cristãos-Novos. Oporto, 1969.
       ■. A Inquisição Portuguesa. Lisbon, 1969 and later eds.
       ■ Schneider, Susan. O Marquês De Pombal E O Vinho Do Porto: Dependência e subdesenvolvimento em Portugal no século XVIII. Lisbon, 1980.
       ■ Shaw, L. M. E. Trade, Inquisition and the English Nation in Portugal, 16401690. London: Carcancet, 1989.
       ■ Shillington, V. M., and A. B. W. Chapman. The Commercial Relations of England and Portugal. London: Routledge, 1907.
       ■ Sideri, Sandro. Trade and Power: Informal Colonialism in Anglo-Portuguese Relations. Rotterdam: Rotterdam University Press, 1970.
       ■ Smith, John Athelstone [Conde de Carnota]. Marquis of Pombal, 2nd ed. London, 1872.
       ■ Thomas, Gerturde Z. Richer Than Spices. New York: Knopf, 1965. Walford, A. R. The British Factory in Lisbon. Lisbon, 1940.
       ■ Baptista, Jacinto. O Cinco de Outubro. Lisbon, 1965. Brandão, Raúl. Memórias, 3 vols. Lisbon, 1969 ed.
       ■ Cabral, Manuel Villaverde. O desenvolvimento do capitalismo em Portugal no século XIX. Lisbon, 1981. Caetano, Marcello. História Breve das Constituções portuguesas. Lisbon, 1971 ed.
       ■ Carnota, Conde da. Memoirs of Marshal, the Duke of Saldanha, with Selections from His Correspondence, 2 vols. London: John Murray, 1880. Carvalho, Joaquim de. Estudos sobre a cultura portuguesa do século XIX. Coimbra, 1955.
       ■ Cheke, Marcus. Carlota Joaquina, Queen of Portugal. London: Sidgwick and Jackson, 1947.
       ■ França, José-Augusto. Zé Provinho na Obra de Rafael Bordalo Pinheiro. Lisbon, 1975.
       ■ Fuschini, Augusto. Liquidações políticas. Lisbon, 1896.
       ■ Godinho, Vitorino Magalhães. Estrutura da Antiga Sociedade Portuguesa. Lisbon, 1975 ed.
       ■ Hammond, Richard J. Portugal and Africa, 1815-1910: A Study in Uneconomic Imperialism. Stanford, Calif.: Stanford University Press, 1966.
       ■ Homem, Amadeu Carvalho. A Propaganda Republicana ( 1870-1910). Coimbra, 1990.
       ■ Livermore, H. V. Portugal: A Short History. Edinburgh, U.K.: Edinburgh University Press, 1973. Machado, Alvaro Manuel. A Geração de 70-uma revolução cultural e literária. Lisbon, 1986 ed.
       ■ Martins, Joaquim Pedro de Oliveira. Portugal Contemporâneo, 3 vols. Lisbon, 1953 ed.
       ■ Medina, João. Eça Político. Lisbon, 1974.
       ■ Mônica, Maria Filomena. Fontes Pereira de Melo. Oporto: Ed. Afrontamento, 1999.
       ■ Nobre, Eduardo. Paixoes Reais. Lisbon: Quimera, 2002.
       ■ Peres, Damião, ed. História de Portugal. Volume III. Barcelos, 1935 ed.
       ■ Ramos, Rui. D.Carlos. 1863-1908. Lisbon: Circulo de Leitores, 2006.
       ■. Liberal Reformism in Portugal. Oliveira Martins, the Movement for New Life and the Politics of the Constitutional Monarchy ( 1885-1908). Oxford: Oxford University Press, 1998.
       ■ Rorick, David. Maria da Fonte: History and Myth. M.A. thesis, History Department, Sonoma State University, Sonoma, Calif., 1984.
       ■ Sá, Vítor de. Perspectivas do Século XIX. Lisbon, 1964.
       ■ Serrão, Joel. Sampaio Bruno: O homem e o pensamento. Lisbon, 1958.
       ■. Temas Oitocentistas, 2 vols. Lisbon, 1959-62.
       ■. "Liberalismo." In Joel Serrão, ed., Dicionário de História de Portugal. Vol. II, 732-41. Lisbon, 1965.
       ■. Do Sebastianismo ao Socialismo. Lisbon, 1975 ed.
       ■ Silbert, Albert. Do Portugal de Antiga Regime ao Portugal Oitocentista. Lisbon, 1972.
       ■ Teles, Basílio. Do Ultimatum ao 31 de Janeiro. Lisbon, 1968 ed.
       ■ Parliamentary, Republican Portugal (1910-26)
       ■ Antunes, José Freire. A Cadeira do Sidónio Pais. Lisbon, 1980. Arriaga, Manuel de. Na primeira presidência da República Portugueza: Um rápido relatório. Lisbon, 1916.
       ■ Bell, Aubrey, F. G. In Portugal. London, 1912.
       ■. Portugal of the Portuguese. London: Pitman, 1915.
       ■ Bragança-Cunha, V. de. Revolutionary Portugal, 1910-1936. London: Swift, 1937.
       ■ Brandão, Raúl. Memórias, 3 vols. In Brandão, Obras Completas. Lisbon, 1969.
       ■ Burity, Braz [Pseudonym of Joaquim Madureira]. A Forja da Lei. Coimbra, 1915.
       ■ Cabral, Manuel V. Portugal Na Alvorada Do Século XX. Lisbon, 1979.
       ■. 'The Aesthetics of Nationalism: Modernism and Authoritarianism in Early 20th-Century Portugal." Luso-Brazilian Review (Madison, Wisc.) 26, 1 (Summer 1989): 15-43. Campos, Ezequiel. Política. Oporto, 1924.
       ■ Cardia, Sottomayor, ed. Seara Nova: Antologia. Pela Reforma da República (1, 2) 1921-1926, 2 vols. Lisbon, 1971-72.
       ■ Carqueja, Bento. O Povo de Portugal. Oporto, 1916.
       ■ Chagas, João. Diário, 1914-1918, 3 vols. Lisbon, 1929-30.
       ■ Cortesão, Jaime. "Memórias da Grande Guerra." In Obras Completas de Jaime Cortesão. Lisbon, 1969.
       ■ Cunha Leal, Francisco. As Minhas Memórias, 3 vols. Lisbon, 1966-68.
       ■ Derou, Jean. Les Relations Franco-Portugaises ( 1910-1926). Paris: Publications de la Sorbonne, 1986.
       ■ Fazenda, Pedro. A Crise Política. Lisbon, 1926.
       ■ Ferrão, Carlos. História De la República. Lisbon, 1976.
       ■ Ferreira, David. "5 De Outubro de 1910." In Joel Serrão, ed., Dicionário de História De Portugal III (1968): 264-67. Ferreira Martins, Gen. Luís, ed. Portugal na Grande Guerra, 2 vols. Lisbon, 1945.
       ■ Gomes da Costa, Gen. Manuel. Memórias. Lisbon, 1930. História Política da Primeira República Portuguesa ( 1910-1915), 2 vols. Lisbon, 1973.
       ■ Lorenzo, Felix. Portugal ( cinco anos de republica). Madrid, 1915.
       ■ Machado, Bernardino. Depois de 21 de Maio. Lisbon, 1922.
       ■ Machado Santos, Antônio. 1907-1910: A revolução portugueza. Relatôrio.
       ■ Lisbon, 1911. Madureira, Arnaldo. 0 28 De Maio. Lisbon, 1982.
       ■ Magno, David. Livro da Guerra de Portugal na Flandres. Oporto, 1920.
       ■. A Situação Portuguesa. Oporto, 1926.
       ■ Marques Guedes, Armando. Cinco Meses no governo. Oporto, 1926.
       ■ Martins, Rocha. Memórias sobre Sidónio Pais. Lisbon, 1921.
       ■, ed. História Contemporânea De Portugal: Primeira República, 2 vols. Lisbon, 1986.
       ■ Mônica, Maria Filomena. "Uma Aristocracia Operária: Os Chapeleiros (18701913)." Análise Social 60, 2nd series (1979). Montalvor, Luís de, ed. História de Regimen Republicano em Portugal, 2 vols. Lisbon, 1930-32.
       ■ Oliveira, César. O Operariado E A República Democrática, 1910-1914. Oporto, 1972.
       ■ Oliveira Marques, A. H. de. "The Portuguese 1920s: A General Survey." Iberian Studies 2 (1973): 32-40.
       ■. História De la República Portuguesa: As Estruturas De Base, 2 vols. Lisbon, 1973-74.
       ■. O Terceiro Governo Afonso Costa 1917. Lisbon, 1977.
       ■. Pabôn, Jesus. La Revolución Portuguesa, 2 vols. Madrid, 1945-46; Portuguese edition: Lisbon, 1961. Paxeco, Oscar. Os Que Arrancaram Em 28 De Maio. Lisbon, 1937. Peres, Damião, ed. História De Portugal. Ediçao Monumental: Supplemento. Oporto, 1954.
       ■ Pessoa, Fernando. A Memória do Presidente Rei Sidónio Pais. Lisbon, 1928.
       ■ Relvas, José. Memórias Políticas, 2 vols. Lisbon, 1977-78.
       ■ Schwartzman, Kathleen C. "Lucros, investimentos e coligações políticas na I República." Análise Social XVIII, 72-71 (1982): 741-58.
       ■ Serrão, Joel. Liberalismo, socialismo e republicanismo. Lisbon, 1979.
       ■ Silva, Antônio Maria da. O Meu Depoimento, 2 vols. Mem Martins, 1978-82.
       ■ Teixeira, Nuno Severiano. O Poder e a guerra, 1914-1918. Lisbon: Estampa, 1996.
       ■, and Antônio Costa Pinto, eds. A Primeira República Portuguesa: Entre O Liberalismo E O Autoritarismo. Lisbon: Ed. Colibri, 2000.
       ■ Telo, Antônio José. Decadência E Queda Da I República Portuguesa, 2 vols. Lisbon, 1980-84.
       ■ Torre (Gomez), Hipôlito dela, and J. Sanchez Cervello. Portugal En El Siglo XX. Madrid: Ediciones Istmo: Colecciôn La Historia en sus textos, 1992.
       ■ Valente, Vasco Pulido. "A República e as classes trabalhadores (Outubro 1910-Agosto 1911)." Análise Social IX, 31 (1972): 293-316.
       ■. O Poder e o Povo: A Revolução de 1910. Lisbon, 1974.
       ■ Veríssimo Serrao, Joaquim. História De Portugal. Volume XI: A Primeira República ( 1910-1926): História Política, Religiosa, Militar e Ultramarina. Lisbon, 1989.
       ■ Vincent-Smith, John. "Britain and Portugal, 1910-1916." Ph.D. dissertation, History, University of London, 1971.
       ■ Wheeler, Douglas L. "The Portuguese Revolution of 1910." Journal of Modern History 44 (June 1972): 172-94.
       ■. Republican Portugal: A Political History, 1910-1926. Madison: University of Wisconsin Press, 1978.
       ■. "Nightmare Republic: Portugal, 1910-1926." History Today (London) 32 (September 1981): 5-10.
       ■ Young, George. Portugal Old and Young: An Historical Study. Oxford, Clarendon Press, 1917.
       ■ Afonso, Rui. Injustiça: O Caso Sousa Mendes. Lisbon: Caminho, 1990.
       ■. Um Homem Bom: Aristides De Sousa Mendes, O " Wallenberg Portuguese' Lisbon: Caminho, 1995.
       ■ Antunes, José Freire. Os Americanos E Portugal. Vol. 1. Os anos de Ricard Nixon, 1969-1974. Lisbon, 1986.
       ■. Os Americanos e Portugal. 1961. Kennedy e Salazar: O Leão e a Raposa. Lisbon, 1991.
       ■. Salazar/Caetano. Cartas Secretas. 1932-1968. Lisbon: Círculo de Leitores, 1993.
       ■. Jorge Jardim: Agente Secreto. Lisbon: Bertrand, 1996.
       ■. Portugal na guerra do petróleo: Os Açores E As Vitórias de Israel 1973. Lisbon: Edeline, 2000. Aquino, Acácio Tómas de. O Segredo das Prisões Atlânticas. Lisbon, 1978. Araquistain, Luis. "Dictatorship in Portugal." Foreign Affairs 7 (October 1928): 41-53.
       ■ Assac, Jacques Ploncard. Salazar. Paris: La Table Ronde, 1967.
       ■ Baklanoff, Eric N. "The Political Economy of Portugal's Old Regime: Growth and Change Preceding the 1974 Revolution." World Development 7, 8-9 (August-September 1979): 799-812.
       ■ Barreno, Maria Isabel, Maria Teresa Horta, and Maria Velho da Costa. The Three Marias: New Portuguese Letters. New York: Doubleday, 1975.
       ■ Blume, Norman. "SEDES: An Example of Opposition in a Conservative Authoritarian State." Government and Opposition 12 (Summer 1977): 351-66.
       ■ Braga da Cruz, Manuel. A origem da democracia-cristã em Portugal e o Sala-zarismo. Lisbon, 1979.
       ■. "Notas para uma caracterização política do salazarismo." In Gabinete de Investigações Sociais. Análise Social: A Formação de Portugal Contemporâneo: 1900-1980. Vol. I, 72-74 (April-December 1981): 773-94.
       ■. "O Integralismo nas origens do Salazarismo." Análise Social XVIII (1982): 1409-19.
       ■. "A Oposição Eleitoral ao Salazarismo." Revista de História das Ideias V (1983).
       ■ Cabral, Manuel V. "Sobre o fascismo e o seu avento em Portugal." Análise Social XII, 48 (1976), 873-915.
       ■ Caetano, Marcello. A Missão Dos Dirigentes. Lisbon, 1966, 4th ed.
       ■. Depoimento. São Paulo, 1974.
       ■. As Minhas Memórias de Salazar. Lisbon, 1977.
       ■ Campinos, Jorge. A Ditadura Militar, 1926-1933. Lisbon, 1975. Carrilho, Maria. Forças Armadas e Mudança Política em Portugal no Século XX. Lisbon, 1985.
       ■ Carvalho, Otelo Saraiva de. Alvorada em Abril. Lisbon, 1977.
       ■ Castanheira, Jose Pedro and Valdemar Cruz. A Filha Rebelde. Lisbon: Temas & Debates, 2003.
       ■ Costa Pinto, Antônio, et al. O Fascismo Em Portugal [Proceedings of Conference, Lisbon, March 1980]. Lisbon, 1982.
       ■. 'The Radical Right and the Military Dictatorship in Portugal: The National May 28 League (1928-1933)." Luso-Brazilian Review 23, 1 (Summer 1986): 1-15.
       ■. "O Salazarismo No Recente Investigação Sobre o Fascismo Europeu...." Análise Social XXV (1990): 695-713.
       ■. Salazar's Dictatorship and European Fascism: Problems of Interpretation. New York: Columbia University Press, 1995.
       ■. The Blue Shirts: Portuguese Fascists and the New State. New York: Columbia University Press, 2000.
       ■ Delgado, Humberto. The Memoirs of General Delgado. London: Cassell, 1964.
       ■. Memórias De Humberto Delgado. Iva Delgado and Antônio de Figueiredo, eds. Lisbon: Dom Quixote, 1991.
       ■ Duarte Silva, A. E., et al. Salazar E O Salazarismo. Lisbon, 1989.
       ■ Egerton, F. C. C. Salazar, Rebuilder of Portugal. London: Hodder & Stoughton, 1943.
       ■ Ferraz, Artur Ivens. A Asenção de Salazar: Memórias de Ivens Ferraz. Lisbon, 1988.
       ■ Ferro, Antônio. Salazar: O Homem E A Sua Obra. Lisbon, 1933. English edition: Salazar: Portugal and Her Leader. London: Faber & Faber, 1939, and editions in other languages.
       ■ Figueiredo, Antônio. Portugal and Its Empire: The Truth. London: Gollancz, 1961.
       ■. "The Case Against Portugal." In Philip Mason, ed., Angola: A Symposium. Views of a Revolt, 46-57. Oxford: Oxford University Press, 1962.
       ■. Portugal. Fifty Years of Dictatorship. Harmondsworth, U.K.: Penguin, 1975.
       ■ Fox, Ralph. Portugal Now. London, 1937.
       ■ Freitas do Amaral, Diogo. O Antigo Regime E A Revolução. Memórias Políticas ( 1941-1975). Lisbon: Bertrand, 1995.
       ■ Fryer, Peter, and Patricia McGowan Pinheiro. Oldest Ally: A Portrait of Sala-zar's Portugal. London: Dobson, 1961.
       ■ Gallagher, Tom. "Controlled Repression in Salazar's Portugal." Journal of Contemporary History 14, 3 (July 1979): 385-403.
       ■. "The Mystery Train: Portugal's Military Dictatorship 1926-32." European Studies Review 11 (1981): 325-54.
       ■. "From Hegemony to Opposition: The Ultraright Before and After 1974." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal, 81-103. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■. Portugal: A Twentieth Century Interpretation. Manchester, U.K.: Manchester University Press, 1983.
       ■ Galvão, Henrique. Santa Maria: My Crusade for Portugal. London: Weiden-feld and Nicholson, 1961.
       ■. Carta Aberta ao Dr. Salazar. Lisbon, 1975.
       ■ Gamier, Christine. Vacances avec Salazar. Paris, 1952; American edition: Salazar in Portugal: An Intimate Portrait. New York, 1954. Georgel, Jacques. O Salazarismo. Lisbon, 1985.
       ■ Gouveia, Fernando. Memórias de um Inspector da PIDE. Lisbon, 1979.
       ■ Graham, Lawrence S. "Portugal: The Bureaucracy of Empire." LADAC Occasional Papers series 2, 9 (1973). Austin, Tex.: Institute of Latin American Studies.
       ■. Portugal: The Decline and Collapse of an Authoritarian Order. Beverly Hills, Calif.: Sage, 1975.
       ■. "The Military in Politics: The Politicization of the Portuguese Armed Forces." In L. S. Graham and H. M. Makler, eds., Contemporary Portugal, 221-56. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■, and Harry M. Makler, eds. Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■, and Douglas L. Wheeler, eds. In Search of Modern Portugal: The Revolution and Its Consequences. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■ Guyomard, George. La Dictature Militaire au Portugal. Paris, 1927.
       ■ Janeiro, Helena Pinto. Salazar E Pétain. Relações Luso-Francesas Durante A II Guerra Mundial ( 1940-44). Lisbon: Cosmos, 1998.
       ■ Kay, Hugh. "A Catholic View." In Philip Mason, ed., Angola: A Symposium. Views of a Revolt, 80-103. Oxford: Oxford University Press, 1962.
       ■. Salazar and Modern Portugal. New York: Hawthorne, 1970.
       ■ Leeds, Elizabeth. "Labor Export, Development and the State: The Political Economy of Portuguese Emigration." Ph.D. dissertation, Department of Political Science, Massachusetts Institute of Technology, 1984.
       ■ Lewis, Paul H. "Salazar's Ministerial Elite, 1932-1968."Journal of Politics 40 (August 1987): 622-47.
       ■ Lins, Alvaro. Missão em Portugal. Lisbon, 1974.
       ■ Linz, Juan. "Foreword." In L. Graham and H. M. Makler, eds., Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents, xii-xi. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■ Lucena, Manuel. A evolução do sistema corporativo português, 2 vols. Lisbon, 1976.
       ■. "The Evolution of Portuguese Corporatism under Salazar and Caetano." In L. Graham and H. Makler, eds., Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents, 47-88. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■ McCarthy, Mary. "Letter from Lisbon." The New Yorker XXX, 51 (February 5, 1955): 80-96.
       ■ Magalhães Godinho, Vitorino. O Socialismo e o Futuro da Peninsula. Lisbon, 1969.
       ■ Makler, Harry M. A " Elite" Industrial Portuguesa. Lisbon, 1969.
       ■. "The Portuguese Industrial Elite and Its Corporative Relations." Economic Development and Cultural Change 24, 3 (April 1976): 495-526.
       ■ Martins, Hermínio. "Opposition in Portugal." Government and Opposition 4 (Spring 1969): 250-63.
       ■. "Portugal." In S. J. Woolf, ed., European Fascism, 302-36. New York: Vintage, 1969.
       ■. "Introduction: Tristes durées." In R. Feijô, H. Martins and J. de Pina-Cabral, eds., Death in Portugal: Studies in Portuguese Anthropology and Modern History. Oxford: Journal of the Anthropological Society of Oxford, 1983.
       ■ Medina, João. Salazar em França. Lisbon, 1977.
       ■. Ditadura: O " Estado Novo," 2 vols., in his História Contemporânea De Portugal. Lisbon, 1986.
       ■ Ministério dos Negôcios Estrangeiros, ed. Dez Anos de Política Externa ( 1936-1947): A Nação Portuguesa e a Segunda Guerra Mundial, 12 vols., and in progress. Lisbon, 1964.
       ■ Mônica, Maria Filomena. Educação e Sociedade no Portugal de Salazar. Lisbon, 1978.
       ■ Nogueira, Alberto Franco. Salazar, 6 vols. Coimbra and Oporto, 1978-85.
       ■. História de Portugal, 1933-1974: II Supplemento. Oporto, 1981.
       ■. Um político confessa-se ( Diário: 1960-1968), 3rd ed. Oporto, 1987.
       ■ Oliveira, César. Portugal e a II República de Espanha, 1931-l 936. Lisbon, 1985.
       ■. Salazar E A Guerra Civil De Espanha, 2nd ed. Lisbon, 1988.
       ■. Os Anos Decisivos: Portugal 1962-1985. Um testemunho. Lisbon: Presença, 1993.
       ■ Oliveira Marques, A. H. de. A Maçonaria Portuguesa e o Estado Novo. Lisbon, 1975.
       ■. History of Portugal; 1 in 2 vols. New York: Columbia University Press, 1976 ed.
       ■. História de Portugal, 2 vols. Lisbon: 1980 and later eds.
       ■, ed. A Literatura Clandestina Em Portugal, 1926-1932, 2 vols. Lisbon, 1990.
       ■ Patriarca, Fátima. A Questaão Social no Salazarismo. Vol. 1. Lisbon: INCM, 1995.
       ■. Sindicatos contra Salazar: A revolta do 18 de janeiro de 1934. Lisbon: Instituto de Ciências Sociais, 2000. Pattee, Richard. Portugal and the Portuguese World. Milwaukee, Wisc.: Bruce, 1957.
       ■ Payne, Stanley G. A History of Spain and Portugal. Volume 2. Madison: University of Wisconsin Press, 1973.
       ■. "Salazarism: 'Fascism' or 'Bureaucratic Authoritarianism'?" In Estudos de história portuguesa: Homenagem à A. H. de Oliveira Marques. Lisbon, 1983.
       ■ Pereira, José Pacheco. Conflitos sociais nos campos do sul de Portugal. Mem Martins, 1978.
       ■. "Problemas da história do P. C. P." In A. Costa Pinto et al., eds., O Fascismo Em Portugal [Proceedings of Conference, University of Lisbon, March 1980], 269-85. Lisbon, 1982.
       ■ Pimentel, Irene Flunser. Judeus em Portugal durante a II Guerra Mundial. Em fuga de Hitler e do Holocausto. Lisbon: Esfera dos Livros, 2006.
       ■ Pires, José Cardoso. Dinossauro Excelentíssimo. Lisbon, 1972.
       ■ Porch, Douglas. The Portuguese Armed Forces and the Revolution. London: Croom Helm, 1977.
       ■ Presidência do Conselho de Ministros. Comissão do Livro Negro Sobre o Regime Fascista ["Black Book" series]. Eleições No Regime Fascista. Lisbon, 1979.
       ■. A Política De Informação No Regime Fascista, 2 vols. Lisbon, 1980.
       ■. Livros Proibidos No Regime Fascista. Lisbon, 1981.
       ■. Presos Políticos No Regime Fascista, 5 vols. Lisbon, 1981-87.
       ■. Relatórios Para Oliveira Salazar, 1931-1939. Lisbon, 1981.
       ■. Proibição Da " Time" No Regime Fascista [ Time magazine July 23, 1946, with Dr. Salazar on cover]. Lisbon, 1982.
       ■. Os Estudantes No Regime Fascista. Lisbon, 1983.
       ■ Queiroga, Captain Fernando. Portugal Oprimido. Lisbon, 1974.
       ■ Raby, David L. "Populism and the Portuguese Left: From Delgado to Otelo." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal, 61-80. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■ Raby, Dawn Linda. "The Portuguese Presidential Election of 1949: A Successful Government Maneuver?" Luso-Brazilian Review 27, 1 (Summer 1990): 63-77.
       ■ Rêgo, Raúl. Diário Político. Lisbon, 1969; 1974, 2nd ed.
       ■. Horizontes Fechados. Oporto, 1970.
       ■. Horizontes Fechados/ Páginas de Política, 3rd ed. Lisbon, 1974.
       ■ Ribeiro, Aquilino. Volfrâmio. Lisbon, 1944.
       ■. Quando os Lobos Uivam. Lisbon, 1958; English ed. Patricia McGowan
       ■ Pinheiro, trans. London: Cape, 1963.
       ■ Robinson, Richard A. H. Contemporary Portugal: A History. London and Boston: Allen & Unwin, 1979.
       ■ Rocha, José Antônio De Oliveira. The Portuguese Administrative State. Ph.D. dissertation, Department of Political Science, University of South Carolina, 1986.
       ■ Rosa, Frederico Delgado. Humberto Delgado. Biografia Do General Sem Medo. Lisbon: Esfera dos Livros, 2008. Rosas, Fernando. O Estado Novo Nos Anos Trinta: 1928-1938. Lisbon, 1986.
       ■. Portugal Entre A Paz E A Guerra... 1939-1945. Lisbon, 1990.
       ■. O Estado Novo ( 1926-1974). Vol. VII of José Mattoso, ed. Historia De
       ■ Portugal. Lisbon: Edit. Estampa, 1994.
       ■. and Pedro Aires Oliveira (eds.). A Transicao Falhada. O Marcelismo e o Fim do Estado Novo ( 1968-1974). Lisbon: Edit. Noticias, 2004.
       ■ Rudel, Christian. Salazar. Paris: Mercure de France, 1969.
       ■ Sá Carneiro, Francisco. Uma Tentativa de Participação política. Lisbon, 1971.
       ■. A Liberalização bloqueada. Lisbon, 1972.
       ■. Vale a Pena ser Deputado? Fundão, 1973.
       ■ Salazar, Antônio de Oliveira. Discursos E Notas Políticas. [Speeches, Broadcasts, Notes and Statements, 1928-1966, 6 vols. Coimbra, 1935-1966]. Several editions.
       ■. Doctrine and Action: Internal and Foreign Policy of the New Portugal, I928-1939. Robert Edgar Broughton, trans. London: Faber & Faber, 1939.
       ■. "Realities and Trends of Portugal's Policies." International Affairs XXXIX, 2 (April 1963): 169-83.
       ■. The Road for the Future [Speeches, statements of policy made during 1928-62]. Lisbon, 1963.
       ■. Entrevistas: 1960-1966 [interviews]. Coimbra, 1967.
       ■. Salazar: Pensamento e doutrina política. Textos anthológicos. [Anthology of speeches, writings, interviews granted, 1914-68]. Mendo C. Henriques and Gonçalo de Sampaio e Melo, eds. Lisbon, 1989.
       ■ Santana, Emilio. Historia de um Atentado. O atentado contra Salazar. Lisbon, 1976.
       ■ Schmitter, Philippe C. Corporatism and Public Policy in Authoritarian Portugal. London: Sage, 1975.
       ■. "Liberation by Golpe: Retrospective Thoughts on the Demise of Authoritarian Rule in Portugal." Armed Forces and Society 2 (Nov. 1975): 5-33.
       ■. "The Impact and Meaning of Elections in Authoritarian Portugal, 1933-74." In G. Hermet et al., eds., Elections Without Choice. Basingstoke, U.K.: Macmillan, 1978.
       ■. "'The 'Regime d'exception' That Became the Rule: Forty-Eight Years of Authoritarian Domination in Portugal." In L. S. Graham and H. M. Mak-ler, eds., Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents, 3-46. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■, and Gerhard Lehmbruch, eds. Trends towards Corporatist Intermediation. Beverly Hills, Calif.: Sage, 1979.
       ■ Shelton, Richard L. "Development of the Communist Party of Portugal, 1921-1976." Ph.D. dissertation, Department of History, St. Louis University, 1984.
       ■ Silva, José. Memórias de um operário. Vol. 2. Oporto, 1971. Soares, Mário. Escritos Políticos. Lisbon, 1969.
       ■. Portugal Bailloné. Paris, 1972; Portuguese edition: Portugal Amordaçado, Lisbon, 1974; English edition: Portugal's Struggle for Liberty. Translated by Mary Gawsworth. London: Allen & Unwin, 1975.
       ■ Spínola, Antônio de. Portugal e o Futuro. Lisbon, 1974; English edition: Johannesburg: Perskor, 1974.
       ■ Teixeira, Luis [Sampaio]. Perfil de Salazar. Lisbon, 1938.
       ■ Teixeira, Nuno Severiano. "From Neutrality to Alignment: Portugal in the Foundation of the Atlantic Pact." EUI: Working Papers in History. Florence, Italy: European University Institute, 1991.
       ■ Telo, Antônio José. Portugal na Segunda Guerra. Lisbon, 1987.
       ■. A Neutralidade Portuguesa e o Ouro Nazi. Lisbon: Quetzal, 2000.
       ■ Teotônio Pereira, Pedro. Memórias, 2 vols. Lisbon, 1972-73.
       ■ Vasco, Nuno. Vigiados e perseguidos. Lisbon, 1977.
       ■ Veríssimo, Serrão. Marcelo Caetano: Confidencias No Exílio. Lisbon, 1985. Vintras, R. E. The Portuguese Connection: The Secret History of the Azores Base. London: Bachman & Turner, 1974. West, S. George. The New Corporative State of Portugal [Inaugural lecture, King's College, London, Feb. 1937]. London: New Temple Press, 1937. Wheeler, Douglas L. "Thaw in Portugal." Foreign Affairs 48, 4 (July 1970): 769-81.
       ■. "Days of Wine and Carnations: The Portuguese Revolution of [April 25] 1974." Bulletin. New Hampshire Council on World Affairs XX (July 1974): 1-10.
       ■. "Antônio de Oliveira Salazar (1889-1970)." In Jacques Frémontier, ed., Les Hommes d'Siecle XX: Les Dictateurs. Paris: Mazenod, 1978.
       ■. "The Military and the Portuguese Dictatorship, 1926- 1974." In S. Graham and H. M. Makler, eds., Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents, 191-219. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■. "In the Service of Order: The Portuguese Dictatorship's Political Police (PVDE; PIDE) and the British, German and Spanish Intelligence [Services]." Journal of Contemporary History 24, 2 (January 1983): 1-25.
       ■. Republican Portugal: A Political History, 1910-1926. Madison: University of Wisconsin Press, 1978. Portuguese edition: História Política de Portugal, 1910-l926. Mem Martins, 1985.
       ■. "The Price of Neutrality: Portugal, the Wolfram Question, and World War II." Luso-Brazilian Review [two part article] 12, 1-2 (Summer 1986; Winter 1986): 107-27.
       ■. A Ditadura Militar Portuguesa, 1926-1933. Mem Martins, 1988.
       ■. "The Third Pig: From Theory to Grubby Fact in Reassessing the Estado Novo." In B. F. Taggie and R. W. Clement, eds., Iberia & the Mediterranean, 145-68. Warrensburg: Central Missouri State Press, 1989.
       ■. "And Who Is My Neighbor? A World War II Hero of Conscience for Portugal." Luso-Brazilian Review 26, 1 (Summer 1989): 119-39.
       ■. "Antônio de Oliveira Salazar (1889-1970)." In Research Guide to European Historical Biography. Vol. 3. Washington, D.C.: Beacham, 1992.
       ■. "'Estado Presente de tranquilidade,' posto em causa: Portugal observado e analisado no contexto internacional de 1958-59." In Iva Delgado, Carlos Pacheco, and Telmo Faria, eds., Humberto Delgado: As eleições de 58, 448-71. Lisbon: Vega, 1998.
       ■, and René Pélissier. Angola. New York: Praeger and London: Pall Mall, 1971; reprinted: Westport, Conn.: Greenwood, 1977.
       ■ Wiarda, Howard J. "Toward a Framework for the Study of Political Change in Iberic-Latin Tradition: The Corporative Model." World Politics 25 (January 1973): 206-35.
       ■. Corporatism and Development: The Portuguese Experience. Amherst: University of Massachusetts Press, 1977.
       ■. "The Corporatist Tradition and the Corporative System in Portugal." In L. S. Graham and H. M. Makler, eds., Contemporary Portugal. The Revolution and Its Antecedents, 89-122. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■ Afonso, Rui. Um Homem Bom. Aristides De Sousa Mendes O " Wallenberg Portugues." Lisbon: Caminho, 1995.
       ■. Injustica-o Caso Sousa Mendes. Lisbon: Caminho, 1990.
       ■ Agudo, Manuel Ros. La Guerra Secreta de Franco ( 1939-1945). Barcelona, 2002.
       ■ Barreiros, Jose Antonio. A Lusitania Dos Espioes. Lisbon: Hugin, 1995.
       ■. O Espiao Alemao Em Goa. Operacao Long Shanks, 1943. Lisbon, 2001.
       ■ Beevor, J. G. SOE. Recollections and Reflections 1940-45. London, 1981. Bloch, Michael. Operation Willi: The Plot to Kidnap the Duke of Windsor July 1940. London: Weidenfeld & Nicolson, 1984. Carrilho, Maria et. al., Portugal Na Segunda Guerra Mundial. Contributos para uma reavaliacao. Lisbon: Dom Quixote, 1989. Cole, Robert. Britain and the War of Words in Neutral Europe, 1939-45. New York: St. Martin's, 1990. Colvin, Ian. Flight 777. London: Evans, 1957. Dias, Mariana Tavares. Lisboa nos Anos 40. Lisbon: Quimera, 1997. Eizenstadt, Stuart E. Coord. U.S. and Allied Efforts to Recover and Restore Gold and Other Assets Stolen or Hidden by Germany during World War II. New York, 2001.
       ■ Fralon, Jose-Alain. A Good Man in Evil Times. The Story of Aristides De Sousa Mendes: The Man Who Saved the Lives of Countless Refugees in World War II. New York: Carroll & Graf, 2001.
       ■ Giraudoux, Jean. Portugal. Paris: Grasset, 1958.
       ■ Johns, Philip. Within Two Cloaks. Missions With SIS and SOE. London, 1979.
       ■ Koestler, Arthur. Arrival and Departure. London, 1943.
       ■ Leitz, Christian. Sympathy for the Devil: Neutral Portugal and Nazi Germany in World War II. New York, 2001.
       ■ Louca, Antonio. Hitler e Salazar. Comercio em tempos de Guerra 1940-1944. Lisbon, 2000.
       ■ Luca, Antonio. "Portugal's Double Game: Between the Nazis and the Allies." In Avi Beker, ed., The Plunder of Jewish Property during the Holocaust. Confronting European History. New York, 2001. MacIntyre, Ben. Agent Zigzag. New York: Harmony, 2007. Martins, Maria Joao. O Paraiso Triste. O Quotidiano em Lisboa durante a II Grande Guerra. Lisbon: Vega, 1994. Masterman, J.C. The Double-Cross System in the War of 1939 to 1945. New Haven, Conn.: Yale University Press, 1972. Muggeridge, Malcolm. Chronicles of Wasted Time. Chronicle 2: The Infernal Grove. New York: William Morrow, 1974.
       ■ Nery, Julia. O Consul. Lisbon: Dom Quixote, 1991.
       ■ Pimentel, Irene Flunser. Judeus em Portugal na Segunda Guerra Mundial. Lisbon, 2006.
       ■ Popov, Dusko. Spy/ Counterspy. London, 1974.
       ■ Prokosch, Frederick. The Conspirators. New York, 1943.
       ■ Remarque, Erich Maria. The Night in Lisbon. New York, 1966.
       ■ Ribeiro, Aquilino. Volfarmio Romance. Lisbon: Bertrand, 1943.
       ■ Rosas, Fernando. Portugal entre a Paz e a Guerra. Lisbon: Estampa, 1990.
       ■ Saint-Exupery, Antoine. Wartime Writings, 1939-1944. New York: Harcourt, Brace, 1986.
       ■ Teixeira, Nuno Severiano, ed. Portugal E A Guerra. Historia das Intervencoes militares portuguesas nos grandes conflitos mundiais seculos XIX e XX. Lisbon: Colibri, 1998.
       ■ Telo, Antonio Jose. Propagandal E Guerra Secreta Em Portugal 1939-45. Lisbon, 1990.
       ■. Portugal na Segunda Guerra ( 1941-1945), 2 vols. Lisbon, 1991.
       ■. Os Acores E O Controlo Do Atlantico ( 1898/ 1948). Lisbon: Ed. Asa, 1993.
       ■. A neutralidade portuguesa e o ouro nazi. Lisbon, 2000.
       ■ Vintras, R.E. The Portuguese Connection: The Secret History of the Azores Base. London: Bachman and Turner, 1974. Wheeler, Douglas L. "The Age Old Business of Espionage." 1987 World Book Year Book. Chicago, 1987.
       ■. "'In the Service of Order.' The Portuguese Political Police and the British, Germany and Spanish Intelligence [Services]." Journal of Contemporary History 36: no. 3 (Jan. 1983), 1-25.
       ■. "And Who is My Neighbor? A World War II Hero of Conscience for Portugal." Luso-Brazilian Review 23 (no. 2) (Summer 1989), 119-39.
       ■. "The Price of Neutrality: Portugal, the Wolfram Question, and World War II." Luso-Brazilian Review (Madison, WI), 23 (nos.1, 2) (Summer, 1986; Winter, 1986). 97-111; 108-127.
       ■. "Last of the Great Air Mysteries of the War [World War II]." Bridport and Lyme Regis Gazette (Dorset, U.K.), June 5, 2003, 24-25.
       ■. "Leslie Howard Helped Win World War II," St. Louis Post-Dispatch (St. Louis, Mo.), April 3, 5, 2005.
       ■ Wilson, Robert. A Small Death in Lisbon. London, 2000.
       ■. The Company Of Strangers. San Diego, 2002.
       ■ Wylie, Neville. "An Amateur Learns His Job? Special Operations Executive in Portugal, 1940-42." Journal of Contemporary History. 36: no. 3 (2001), 441-57.
       ■ The Military
       ■ Ferreira Martins, General. Historia do Exercito Portugues. Lisbon: Inquerito, 1945.
       ■ Kaulza de Arriaga, General. Guerra e Politica. Em nome da verdade. Os anos decisivos. Lisbon: Referendo, 1987.
       ■ Pereira Marques, Fernando. Exercito e Sociedade em Portugal. No Declinio do Antigo Regime e advento do Liberalismo. Lisbon: Regra do Jogo, 1981.
       ■ Porch, Douglas. The Portuguese Armed Forces and the Revolution. London: Croom Helm, 1977.
       ■ Ribeiro Dos Santos, Antonio Pedro. O Estado E A Order Publica. As Institui-coes Militares Portuguesas. Lisbon: Instituto Superior De Ciencias Sociais E Politicas, 1999.
       ■ Saraiva de Carvalho, Otelo. Alvorada em Abril. Amadora (Portugal): Bertrand, 1977.
       ■ Selvagem, Carlos. Portugal Militar. Compendio de Historia Militar e Naval de Portugal. Lisbon: Imprensa Nacional, 1931.
       ■ Spinola, Antonio de. Portugal e o Futuro. Lisbon: Arcadia, 1974.
       ■. Pais Sem Rumo. Contributo para a historia de uma Revolucao. Lisbon: Scire, 1978.
       ■ Teixeira, Nuno Severiano. Portugal e a Guerra. Historia das intervencoes militares portuguesas nos grandes conflitos mundiais do seculo XX. Lisbon: Ed. Colibri, 1999.
       ■. Coord., Nova Historia Militar de Portugal, 5 vols. Lisbon: Circulo de Leitores, 2003-.
       ■ Valente, Vasco Pulido. O Poder e o Povo. A Revolucao de 1910. Lisbon: Moraes, 1976, 1982.
       ■ Wheeler, Douglas L. Republican Portugal: A Political History ( 1910-1926). Madison: University of Wisconsin Press, 1978, 1998.
       ■. A Ditadura Militar Portuguesa ( 1926-1933). Mem Martins: Europa- America, 1988.
       ■. "The Military and the Portuguese Dictatorship, 1926-1974: "The Honor of the Army." In Lawrence S. Graham and Harry M. Makler, eds., Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents. 191-219. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■ Aguiar, Joaquim. "Hidden Fluidity in an Ultra-Stable Party System." In E. de Sousa Ferreira and W. C. Opello, Jr., eds., Conflict and Change in Portugal, 1974-1984, 101-27. Lisbon, 1985.
       ■ Braga da Cruz, Manuel, ed. Sistema Eleitoral Portugües: Debate Político e Parlamentar. Lisbon: Imprensa Nacional/ Casa da Moeda, 1998.
       ■, ed. "Portugal Político 25 Anos Depois." In Análise Social XXXV, 154/155 (Summer, 2000): 1-404.
       ■ Bruneau, Thomas C., and Alex Macleod. Politics in Contemporary Portugal: Parties and the Consolidation of Democracy. Boulder, Colo.: Rienner, 1986.
       ■ Bruneau, Thomas C., ed. Political Parties and Democracy in Portugal. Boulder, Colo.: Westview, 1997. Carlucci, Frank. "Confiei no Povo Portugues." Visao (Lisbon), April 10, 1997, 46-47.
       ■. "The View from the U.S. Embassy." In Hans Binnendijk, ed., Authoritarian Regimes in Transition. Washington, D.C.: U.S. Dept. of State, Foreign Service Institute, Center for the Study of Foreign Affairs, 1987.
       ■ Coelho, Mário Baptista, ed. Portugal. O Sistema Política a Constitucional, 1974-87. Lisbon: Instituto de Ciências Sociais, UNL, 1989.
       ■ Costa Pinto, Antonio. "Settling Accounts with the Past in a Troubled Transition to Democracy: The Portuguese Case." In Alexandra Barahona De Brito, Carmen Gonzalez-Enriquez, and Paloma Aguilar, eds., The Politics of Memory: Transitional Justice in Democratizing Societies, 65-91. Oxford: Oxford University Press, 2001.
       ■ Cruzeiro, Maria Manuela. Costa Gomes-o Ultimo Marechal. Lisbon: Edit. Noticias, 1998.
       ■ Domingos, Emídio Da Veiga. Portugal Político. Análise das Instituiçoes. Lisbon, 1989.
       ■ Goldey, David. "Elections and the Consolidation of Portuguese Democracy: 1974-1983." Electoral Studies 2, 3 (1983): 229-40.
       ■ Graham, Lawrence S. "Institutionalizing Democracy: Governance in Post-1974 Portugal." In Ali Farazmand, ed., Handbook of Comparative and Development Public Administration, 81-90. New York: Dekker, 1991.
       ■, and Douglas L. Wheeler, eds. In Search of Modern Portugal: The Revolution and Its Consequences. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■ Gunther, Richard. "Spain and Portugal." In G. A. Dorfman and P. J. Duignan, eds., Politics in Western Europe, 186-236. Stanford, Calif.: Hoover Institution Press, 1988.
       ■ Magone, José Maria. European Portugal: The Difficult Road to Sustainable Democracy. Basingstoke, U.K.: Macmillan, 1997.
       ■ Maxwell, Kenneth. The Making of Portuguese Democracy. Cambridge: Cambridge University Press, 1995.
       ■, ed. Portugal in the 1980s: Dilemmas of Democratic Consolidation. Westport, Conn.: Greenwood, 1986.
       ■ Maxwell, Kenneth R., and Scott C. Monje, eds. Portugal: The Constitution and the Consolidation of Democracy, 1976-1989. New York: Camões Center, RIIC, Camões Center Special Report No. 2, Columbia University, 1991.
       ■ Opello, Walter C., Jr. "The New Parliament in Portugal." Legislative Studies Quarterly, 3 (May 1978): 309-334.
       ■. "Local Government and Political Culture in a Portuguese Rural County." Comparative Politics 13 (April 1981): 271-89.
       ■. "Portugal's Administrative Elite: Social Origins and Political Attitudes." West European Politics 6 (Jan. 1983): 63-74.
       ■. Portugal's Political Development: A Comparative Approach. Boulder, Colo.: Westview, 1985.
       ■ Pinto Balsemão, Francisco. "The Constitution and Politics: Options for the Future." In K. Maxwell, ed., Portugal in the 1980s, 197-232. Westport, Conn.: Greenwood, 1986.
       ■ Sartori, Giovanni. "Portugal." In Sartori, G, ed., Parties and Party Systems. Vol. 1, 131-45. Cambridge: Cambridge University Press, 1976. Secretary of State for Mass Communications. Constitution of the Portuguese Republic [1976]. Lisbon, 1977.
       ■ Aguiar, Joaquim. A Ilusão do poder: Analise do Sistema Partidário, 19761982. Lisbon, 1983. Almeida, Diniz de. Orígens e Evolução do Movimento dos Capitães. Lisbon, 1977.
       ■. Ascensao, Apogeu e Queda do MFA, 2 vols. Lisbon, 1979.
       ■ Alves, Márcio Moreira. Les Soldats Socialistes du Portugal. Paris: Gallimard, 1975.
       ■ Antunes, José Freire. Sá Carneiro: Um Meteoro Nos Anos Setenta. Lisbon, 1982.
       ■. O Segredo do 25 de Novembro. Mem Martins, 1983.
       ■ Arouca, Manuel. Os Filhos Da Costa Do Sol. Mem Martins, 1989. Audibert, Pierre, and Daniel Brignon. Portugal: Les nouveaux centurions. Paris, 1974.
       ■ Baptista, Jacinto. Caminhos para uma revolução. Lisbon, 1975. Barreto, Antônio. Memórias da Reforma Agrária. Mem Martins: Europa-Amé-rica, 1983.
       ■, and C. V. Preto, eds. A Situação Social em Portugal, 1960-1996. Lisbon: Instituto de Ciências Sociais, 1996.
       ■ Bermeo, Nancy Gina. "Worker Management in Industry: Reconciling Representative Government and Industrial Democracy in a Polarized Society." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal, 181-98. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■. The Revolution within the Revolution: Workers' Control in Rural Portugal. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1986.
       ■ Braeckman, Colette. Portugal: Revolution surveilée. Brussels: Rossei, 1975.
       ■ Braga da Cruz, Manuel. "O Presidente da República na génese e evolução do sistema de governor portugües." Análise social XXIX, 125-26 (1994): 237-65.
       ■, coord. "Portugal Político 25 Anos Depois." Análise Social XXXV, 154/155 (Summer 2000): 1-404. Bruneau, Thomas C. "Popular Support for Democracy in Post-revolutionary Portugal: Results from a Survey." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal, 21-42. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■. Politics and Nationhood: Post-Revolutionary Portugal. New York: Praeger, 1984.
       ■. "Portugal Fifteen Years after the April Revolution." Field Staff Reports ( 1989-90/ No. 1, Europe), 3-11. Indianapolis, Ind.: Universities Field Staff International, 1990.
       ■, and Alex Macleod. Politics in Contemporary Portugal: Parties and the Consolidation of Democracy. Boulder, Colo.: Rienner, 1986.
       ■ Carvalho, Ortelo Saraiva de. Cinco Meses Mudaram Portugal. Lisbon, 1975.
       ■. Alvorada em Abril. Lisbon, 1977.
       ■ Cid, Augusto. PREC-Processo Revolucionário Eventualmente Chocante. Viseu, 1977.
       ■ Costa Lobo, Marina, and Pedro C. Magalhaes. "From 'Third Wave' to 'Third Way': Europe and the Portuguese Socialists (1975-1999)," Journal of Southern Europe and the Balkans 3, no. 1 (2001), 25-35.
       ■ Costa Pinto, Antônio, ed. Modern Portugal. Palo Alto, Calif.: SPOSS, 1998.
       ■, and Nuno Severiano Teixeira, eds. Southern Europe and the Making of the European Union. New York: Columbia Univ. Press, 2002.
       ■ Cunhal, Alvaro. A Revolução Portuguesa. Lisbon, 1975.
       ■ Dias, Eduardo Mayone. Portugal's Secret Jews: The End of an Era. Rumford, R.I.: Peregrinação Publications, 1999.
       ■ Downs, Charles. "Comissões de Moradores and Urban Struggles in Revolutionary Portugal." International Journal of Urban and Regional Research 4 (1986): 267-94.
       ■. Revolution at the Grassroots: Community Organizations in the Portuguese Revolution. Albany: State University of New York Press, 1989.
       ■ Dufour, Jean-Marc. Prague sur Tage. Paris, 1975.
       ■ Durão Barroso, José. Le systémepolitiqueportugais face à l'intégration euro-péenne. Lisbon, 1983.
       ■ Eisfeid, Rainer. "Portugal: What Role/What Future?" In K. Maxwell, ed., Portugal Ten Years after the Revolution. New York: RIIC, Columbia University, 1984.
       ■. Sozialistischer Pluralismus in Europa: Ansãtze und Scheitern am Beispiel Portugal. Cologne: Verlag Wissenchaft ünd Politik, 1985.
       ■. "Portugal and Western Europe." In K. Maxwell, ed., Portugal in the 1980s, 29-62. Westport, Conn.: Greenwood, 1986.
       ■ Farinha, Luis. "Regresso a Europa. Uma opcao feliz." Historia. XXIX; 95, III series (March 2007), 23-33.
       ■ Faye, Jean-Pierre, ed. Portugal: The Revolution in the Labyrinth. Nottingham, U.K.: Spokesman, 1976. Ferreira, Hugo Gil, and Michael W. Marshall. Portugal's Revolution: Ten Years On. Cambridge: Cambridge University Press, 1986. Figueira, João Costa. Cavaco Silva: Homem de Estado. Lisbon, 1987. Filoche, Gérard. Printemps Portugais. Paris: Editions Action, 1984. Frémontier, Jacques. Os Pontos nos ii. Lisbon, 1976. Fundação Calouste Gulbenkian. 25 de Abril-10 anos depois. Lisbon, 1984. Futscher Pereira, Bernardo. "Portugal and Spain." In K. Maxwell, ed. Portugal in the 1980s, 63-87. Westport, Conn.: Greenwood, 1986.
       ■ Gama, Jaime. Política Externa Portuguesa 1983-85: Ministério dos Negôcios Estrangeiros. Lisbon, 1986.
       ■. "Preface." In J. Calvet de Magalhães, A. de Vasconcelos, and J. Ramos Silva, eds., Portugal: An Atlantic Paradox, 9-11. Lisbon, 1990. Gaspar, Jorge, and Nuno Vitorino. As Eleições De 25 De Abril: Geografia E Imagem Dos Partidos. Lisbon, 1976.
       ■. "10 Anos de Democracia: Reflexos na geografia política." In E. de Sousa Ferreira and W. C. Opelio, Jr., eds., Conflict and Change in Portugal 1974-1984/ Conflitos e Mudanças em Portugal, 1974-1984, 135-55. Lisbon, 1985.
       ■, et al. As Eleições para assembleia da república, 1979-1983: Estudos de geografia eleitoral. Lisbon, 1984. Gaspar, Jorge, and Nuno Vitorino, eds. Portugal em mapas e em números. Lisbon, 1981.
       ■ Giaccone, Fausto. Una Storia Portoghese/ Uma História Portuguesa. Palermo: Randazzo Focus, 1987.
       ■ Gladdish, Ken. "Portugal: An Open Verdict." In Geoffrey Pridham, ed. Securing Democracy: Political Parties and Democratic Consolidation in Southern Europe, 104-25. London and New York: Routledge, 1990.
       ■ Graham, Lawrence S. The Decline and Collapse of an Authoritarian Order. Beverly Hills, Calif.: Sage, 1975.
       ■, and Harry M. Makler, eds. Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■, and Douglas L. Wheeler, eds. In Search of Modern Portugal: The Revolution and Its Consequences. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■ Grayson, George W. "Portugal and the Armed Forces Movement." Orbis XIX, 2 (Summer 1975): 335-78.
       ■ Green, Gil. Portugal's Revolution. New York: International, 1976.
       ■ Hammond, John L. Building Popular Power: Workers' and Neighborhood Movements in the Portuguese Revolution. New York: Monthly Review Press, 1988.
       ■ Harsgor, Michael. Naissance d'un Nouveau Portugal. Paris: Ed. du Seuil, 1975.
       ■. Portugal in Revolution. Washington, D.C.: CSIS and Sage, 1976.
       ■ Harvey, Robert. Portugal, Birth of a Democracy. London: Macmillan, 1978.
       ■ Herr, Richard, ed. Portugal: The Long Road to Democracy and Europe. Berkeley, Calif.: International and Area Studies, 1992.
       ■ Insight Team of the Sunday [London] Times. Insight on Portugal: The Year of the Captains. London: Deutsch, 1975.
       ■ Janitschek, Hans. Mario Soares: Portrait of a Hero. London: Weidenfeld & Nicolson, 1985.
       ■ Keefe, Eugene K., et al. Area Handbook for Portugal, 1st ed. Washington, D.C.: Foreign Area Studies of American University, 1977. Kramer, Jane. "A Reporter at Large: The Portuguese Revolution." The New Yorker (Dec. 15, 1975): 92-131.
       ■ Lauré, Jason, and Ettagal Lauré. Jovem Portugal: After the Revolution. New York: Straus, Farrar and Giroux, 1977.
       ■ Livermore, H. V. A New History of Portugal. Cambridge: Cambridge University Press, 1976.
       ■ Lourenço, Eduardo. Os Militares e O Poder. Lisbon, 1975.
       ■. O Fascismo Nunca Existiu. Lisbon, 1976.
       ■. "Identidade e Memôria: o caso português." In E. de Sousa Ferreira and W. C. Opello, Jr., eds., Conflict and Change in Portugal, 1974-l 984, 17-22. Lisbon, 1985.
       ■. "A herança de duas revoluções." In M. Baptista Coelho, ed., Portugal: O Sistema Político e Constitucional, 1974-87, 505-55. Lisbon, 1989.
       ■ Macedo, Jorge Braga de, and S. Serfaty. Portugal since the Revolution: Economic and Political Perspectives. New York: Praeger, 1981.
       ■ Magone, José M. European Portugal: The Difficult Road to Sustainable Democracy. New York: St. Martin's, 1997. Mailer, Phil. Portugal: The Impossible Revolution. London: Solidarity, 1977. Manta, João Abel. Cartoons/ 1969-1975. Lisbon, 1975.
       ■ Manuel, Paul C. Uncertain Outcome: The Politics of Portugal's Transition to Democracy. Lanham, Md. and London: University Press of America, 1994.
       ■ Mateus, Rui. Contos Proibidos. Memorias de Um PS Desconhecido, 3rd ed. Lisbon: Dom Quixote, 1996.
       ■ Maxwell, Kenneth. "Portugal under Pressure." The New York Review of Books (May 2, 1974).
       ■. "The Hidden Revolution in Portugal." The New York Review of Books (April 17, 1975).
       ■. "The Thorns of the Portuguese Revolution." Foreign Affairs 54, 2 (Jan. 1976): 250-70.
       ■. "The Communists and the Portuguese Revolution." Dissent 27, 2 (Spring 1980): 194-206.
       ■. Portugal in the 1980s: Dilemmas of Democratic Consolidation. Westport, Conn.: Greenwood, 1986.
       ■. The Making of Portuguese Democracy. Cambridge: Cambridge University Press, 1995.
       ■, ed. "Portugal: Toward the Twenty-First Century." Camoes Center Quarterly 5, 3-4 (Fall 1995): 6-55.
       ■, ed. The Press and the Rebirth of Iberian Democracy. Westport, Conn.: Greenwood, 1983.
       ■. Portugal Ten Years after the Revolution: Reports of Three Columbia University-Gulbenkian Workshops. New York: Research Institute on International Change, Columbia University, 1984.
       ■ Maxwell, Kenneth, and Michael H. Haltzel, eds. Portugal: Ancient Country, Young Democracy. Washington, D.C.: Wilson Center Press, 1990.
       ■ Medeiros Ferreira, José. Ensaio Histórico sobre a revolução do 25 de Abril. Lisbon, 1983.
       ■ Medina, João, ed. Portugal De Abril: Do 25 Aos Nossos Dias. In Medina, ed., História Contemporãnea De Portugal. Lisbon, 1985. Merten, Peter. Anarchismus ünd Arbeiterkãmpf in Portugal. Hamburg: Libertare, 1981.
       ■ Miranda, Jorge. Constituição e Democracia. Lisbon, 1976.
       ■. A Constituição de 1976. Lisbon, 1978.
       ■ Morrison, Rodney J. Portugal: Revolutionary Change in an Open Economy. Boston: Auburn House, 1981.
       ■ Mujal-Leôn, Eusebio. "The PCP [Portuguese Communist Party] and the Portuguese Revolution." Problems of Communism 26 (Jan.- Feb. 1977): 21-41.
       ■ Neves, Mário. Missão em Moscovo. Lisbon, 1986.
       ■ Oliveira, César. M. F. A. e Revolução Socialista. Lisbon, 1975.
       ■. Os Anos Decisivos: Portugal 1962-1985. Um testemunho. Lisbon: Presença, 1993.
       ■ Opello, Waiter C., Jr. Portugal's Political Development: A Comparative Approach. Boulder, Colo.: Westview, 1985.
       ■. Portugal: From Monarchy to Pluralist Democracy. Boulder, Colo.: Westview, 1991.
       ■ Pell, Senator Claiborne H. Portugal ( Including the Azores and Spain) in Search of New Directions: Report to the Committee on Foreign Relations, U.S. Senate. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1976.
       ■ Pereira, J. Pacheco. "A Case of Orthodoxy: The Communist Party of Portugal." In Waller and Fenema, eds., Communist Parties in Western Europe: Adaptation or Decline? Oxford: Basil Blackwell, 1988.
       ■ Pilmott, Ben. "Socialism in Portugal: Was It a Revolution?" Government and Opposition 7 (Summer 1977).
       ■. "Were the Soldiers Revolutionary? The Armed Forces Movement in Portugal, 1973-1976." Iberian Studies 7, 1 (1978): 13-21.
       ■, and Jean Seaton. "Political Power and the Portuguese Media." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal, 43-57. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■ Porch, Douglas. The Portuguese Armed Forces and the Revolution. London: Croom Helm and Stanford, Calif.: Hoover Institution Press, 1977.
       ■ Pouchin, Dominique. Portugal, quelle révolution? Paris, 1976.
       ■ Pulido Valente, Vasco. "E Viva Otelo." In Pulido Valente, V., ed., O País das Maravilhas, 451-54. Lisbon, 1979 [anthology of articles from weekly Lisbon paper, Expresso].
       ■. Estudos Sobre a Crise Nacional. Lisbon, 1980.
       ■ Rebelo de Sousa, Marcelo. O Sistema de Governo Português antes e depois da Revisão Constitucional, 3rd ed. Lisbon, 1981. Rêgo, Raúl. Militares, Clérigos e Paisanos. Lisbon, 1981. Robinson, Richard A. H. Contemporary Portugal: A History. London: Allen & Unwin, 1979.
       ■ Rodrigues, Avelino, Cesário Borga, and Mário Cardoso. O Movemento dos Capitães e o 25 de Abril. Lisbon, 1974.
       ■. Portugal Depois De Abril. Lisbon, 1976.
       ■ Ruas, H. B., ed. A Revolução das Flores. Lisbon, 1975.
       ■ Rudel, Christian. La Liberte couleur d'oeillet. Paris: Fayard, 1980.
       ■ Sa, Tiago Moreira de. Os Americanos na Revolucao Portuguesa ( 1974-1976). Lisbon: Edit. Noticias, 2004.
       ■ Sá Carneiro, Francisco. Por Uma Social-Democracia Portuguesa. Lisbon, 1975.
       ■ Sanches Osôrio, Helena. Um Só Rosto. Uma Só Fé. Conversas Com Adelino Da Palma Carlos. Lisbon, 1988. Sanches Osôrio, J. The Betrayal of the 25th of April in Portugal. Madrid: Sedmay, 1975.
       ■ Schmitter, Philippe C. "Liberation by Golpe: Retrospective Thoughts on the Demise of Authoritarian Rule in Portugal." Armed Forces and Society 2 (1974): 5-33.
       ■. "An Introduction to Southern European Transitions from Authoritarian Rule: Italy, Greece, Portugal, Spain and Turkey." In G. O'Donnell,
       ■ P. C. Schmitter, and L. Whitehead, eds., Transitions from Authoritarian Rule, 3-10. Baltimore, Md.: Johns Hopkins University Press, 1986.
       ■ Silva, Fernando Dioga da. "Uma Administração Envelhecido." Revista da Ad-ministraçao Pública 2 (Oct.-Dec. 1979).
       ■ Simões, Martinho, ed. Relatório Do 25 De Novembro: Texto Integral, 2 vols. Lisbon, 1976.
       ■ Soares, Isabel, ed. Mário Soares: O homem e o político. Lisbon, 1976. Soares, Mário. Democratização e Descolonização: Dez meses no Governo Provisório. Lisbon, 1975. Sobel, Lester A., ed. Portuguese Revolution, 1974-1976. New York: Facts on File, Inc., 1976.
       ■ Spínola, Antônio de. Portugal e o Futuro. Lisbon, 1974.
       ■ Stock, Maria José. Os Partidos do Poder: Dez Anos Depois do " 25 De Abril." Evora, 1986.
       ■ Story, Jonathan. "Portugal's Revolution of Carnations: Patterns of Change and Continuity." International Affairs 52 (July 1976): 417-34. Sweezey, Paul. "Class Struggles in Portugal." Monthly Review 27, 4 (Sept. 1975): 1-26.
       ■ Szulc, Tad. "Lisbon and Washington: Behind Portugal's Revolution." Foreign Policy 21 (Winter 1975-76): 3-62. Tavares de Almeida, Antônio. Balsemão: O retrato. Lisbon, 1981. "Vasco." Desenhos Políticos. Lisbon, 1974.
       ■ Vasconcelos, Alvaro. "Portugal in Atlantic-Mediterranean Security." In Douglas T. Stuart, ed., Politics and Security in the Southern Region of the Atlantic Alliance, 117-36. London: Macmillan, 1988.
       ■ Wheeler, Douglas L. "Golpes militares e golpes literários. A literatura do golpe de 25 de Abril de 1974 em contexto histôrico." Penélope. Fazer E Desfazer A História, 19-20 (1998): 191-212.
       ■. "Tributo ao Historiador dos Historiadores. Memorias de A.H.de Oliveira Marques (1933-2007)," Historia XXIX, 95, III series (March 2007), 18-22.
       ■ Wiarda, Howard J. Transcending Corporatism? The Portuguese Corporative System and the Revolution of 1974. Columbia: Institute of International Studies, University of South Carolina, 1976.
       ■. The Transition to Democracy in Spain and Portugal. Washington, D.C.: American Enterprise Institute for Public Policy Research, 1989. Wise, Audrey. Eyewitness in Revolutionary Portugal. With a Preface by Judith Hart, MP. London: Spokesman, 1975.
       ■ PHYSICAL FEATURES: GEOGRAPHY, GEOLOGY, FAUNA, AND FLORA
       ■ Birot, Pierre. Le Portugal: Étude de géographie régionale. Paris, 1950.
       ■ Embleton, Clifford. Geomorphology of Europe. London: Macmillan, 1984.
       ■ Girão, Aristides de Amorim. Divisão regional, divisão agrícola e divisão administrativa. Coimbra, 1932.
       ■. Atlas de Portugal, 2nd ed. Coimbra, 1958.
       ■ Ribeiro, Orlando. Portugal, O Mediterrâneo e o Altântico. Coimbra, 1945 and later eds.
       ■. Portugal. Volume V of Geografia de Espana y Portugal. Barcelona, 1955.
       ■. Ensaios de Geografia Humana e regio nal. Lisbon, 1970.
       ■ Stanislawski, Dan. The Individuality of Portugal. Austin: The University of Texas Press, 1959.
       ■. Portugal's Other Kingdom: The Algarve. Austin: University of Texas Press, 1963.
       ■ Taylor, Albert William. Wild Flowers of Spain and Portugal. London: Chatto & Windus, 1972.
       ■ Way, Ruth, and Margaret Simmons. A Geography of Spain and Portugal. London: Methuen, 1962.
       ■ ARCHAEOLOGY AND PREHISTORY
       ■ "Actas do Colóquio Inter-Universitário do Noroeste Peninsular (Porto-Baião, 1988), vol. II, Proto-História, romanização e Idade Média." In Trabalhos de antropologia e etnologia. 28, 3-4 (1988).
       ■ Alarcão, Jorge de, ed. "Do Paleolítico va arte visigótica." Vol. 1, História da
       ■ Arte em Portugal. Lisbon: Alfa, 1986.
       ■. Roman Portugal, 3 vols. Warminister, U.K.: Aris & Phillips, 1988.
       ■. Portugal Das Orígens A Romanização. Vol. I. In J. Serrão and A. H. de Oliveira Marques, eds. Nova História de Portugal. Lisbon: Presença, 1990. Anderson, James M., and M. S. Lea. Portugal 1001 Sights: An Archaeological and Historical Guide. Calgary, Alberta: University of Calgary and Robert Hale, 1994.
       ■ Balmuth, Miriam S., Antonio Gilman, and Lourdes Prados-Torreira, eds. Encounters and Transformations: The Archaeology of Iberia in Transition. Monographs in Mediterranean Archaeology, no. 7. Sheffield, U.K.: Sheffield Academic Press, 1997.
       ■ Beirão, C. M. M. Une civilization protohistorique du Sud au Portugal ( 1er Age du Fer). Paris: D. Boccard, 1986.
       ■ Cardoso, João Luís, Santinho A. Cunha, and Delberto Aguiar. O Homem Pre-Histórico no Concelho de Oeiras. Oeiras, Portugal: Estudos Arquelógicos de Oeiras, 1991.
       ■ Harrison, Richard J. The Bell Beaker Cultures of Spain and Portugal. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1977.
       ■ Mangas, Júlio, ed. Hispania epigraphica. Madrid, 1989.
       ■ Maloney, Stephanie J. "The Villa of Toerre de Palma, Portugal: Archaeology and Preservation." Portuguese Studies Review VIII, 1 (Fall-Winter, 1999-2000): 14-28.
       ■ Savory, H. N. Spain and Portugal: The Prehistory of the Iberian Peninsula. London, 1968.
       ■ Silva, A. C. F. A cultura castreja no Noroeste de Portugal. Paços de Ferreira:
       ■ Museu da Citânia de Sanfins, 1986. Straus, L. G. Iberia before the Iberians. Albuquerque, N.M., 1992.
       ■ FOREIGN TRAVELERS AND RESIDENTS' ACCOUNTS
       ■ Andersen, Hans Christian. A Visit to Portugal 1866. London: Peter Owen, 1972.
       ■ Beckford, William. Italy, with Sketches of Spain and Portugal. Paris: Baudry's European Library, 1834.
       ■ Boyd Alexander, ed. London: Hart-Davies, 1954.
       ■. Recollections of an Excursion to the Monasteries of Alcoboca and Batalha. Fontwell, U.K.: Centaur Press, 1972.
       ■ Bell, Aubrey F. G. In Portugal. London: Bodley Head, 1912.
       ■ Borrow, George. The Bible in Spain, 2 vols. London: Constable, 1923 ed.
       ■ Chaves, Castelo Branco. Os livros de viagens em Portugal no século XVIII e a sua projecção europeia. Lisbon, 1977.
       ■ Costigan, Arthur William. Sketches of Society and Manners in Portugal. London: T. Vernon, 1787.
       ■ Crawfurd, Oswald. Portugal Old and New. London: Kegan, Paul, 1880.
       ■. Round the Calendar in Portugal. London: Chapman & Hall, 1890.
       ■ Darymple, William. Travels through Spain and Portugal in 1774. London: J. Almon, 1777.
       ■ Dumouriez, Charles Francois Duperrier. An Account of Portugal as It Appeared in 1766. London: C. Law, 1797.
       ■ Fielding, Henry. Jonathan Wild and the Journal of a Voyage to Lisbon. London: J. M. Dent, 1932.
       ■ Fullerton, Alice. To Portugal for Pleasure. London: Grafton, 1945.
       ■ Gibbons, John. I Gathered No Moss. London: Robert Hale, 1939.
       ■ Gordon, Jan, and Cora Gordon. Portuguese Somersault. London: Harrap, 1934.
       ■ Hewitt, Richard. A Cottage in Portugal. New York: Simon & Schuster, 1996.
       ■ Huggett, Frank. South of Lisbon: Winter Travels in Southern Portugal. London: Gollancz, 1960.
       ■ Hume, Martin. Through Portugal. London: Richards, 1907.
       ■ Hyland, Paul. Backwards Out of the Big World: A Voyage into Portugal. Hammersmith, U.K.: HarperCollins, 1996.
       ■ Jackson, Catherine Charlotte, Lady. Fair Lusitania. London: Bentley, 1874.
       ■ Kelly, Marie Node. This Delicious Land Portugal. London: Hutchinson, 1956.
       ■ Kempner, Mary Jean. Invitation to Portugal. New York: Athenaeum, 1969.
       ■ Kingston, William H. G. Lusitanian Sketches of the Pen and Pencil. 2 vol. London: Parker, 1845.
       ■ Landmann, George. Historical, Military and Picturesque Observations on Portugal. 2 vol. London: Cadell and Davies, 1818.
       ■ Latouche, John [Pseudonym of Oswald Crawfurd]. Travels in Portugal. London: Ward, Lock & Taylor, ca. 1874.
       ■ Link, Henry Frederick. Travels in Portugal and France and Spain. London: Longman & Rees, 1801.
       ■ Macauley, Rose. They Went to Portugal. London: Jonathan Cape, 1946.
       ■. They Went to Portugal, Too. Manchester: Carcanet Books, 1990.
       ■ Merle, Iris. Portuguese Panorama. London: Ouzel, 1958.
       ■ Murphy, J. C. Travels in Portugal. London: 1795.
       ■ Proper, Datus C. The Last Old Place: A Search through Portugal. New York: Simon & Schuster, 1992.
       ■ Quillinan, Dorothy [Wordsworth]. Journal of a Few Months in Portugal with Glimpses of the South of Spain. 2 vol. London: Moxon, 1847. Sitwell, Sacheverell. Portugal and Madeira. London: Batsford, 1954. Smith, Karine R. Until Tomorrow: Azores and Portugal. Snohomish, Wash.: Snohomish Publishing, 1978. Southey, Robert. Journals of a Residence in Portugal, 1800-1801 and a Visit to France, 1838. London and New York: Oxford Univ. Press, 1912. Thomas, Gordon Kent. Lord Byron's Iberian Pilgrimage. Provo, Utah: Brigham Young University Press, 1983. Twiss, Richard. Travels through Portugal and Spain in 1772-1773. London, 1775.
       ■ Watson, Gilbert. Sunshine and Sentiment in Portugal. London: Arnold, 1904. Wheeler, Douglas L. "A[n American] Fulbrighter in Lisbon, Portugal, 196162." Portuguese Studies Review 1 (1991): 9-16.
       ■ PORTUGUESE CARTOGRAPHY, DISCOVERIES, AND NAVIGATION
       ■ Albuquerque, Luís de. Curso de História de Naútica. Coimbra, 1972.
       ■. Introdução a história dos descobrimentos, 3rd ed. Mem Martins, 1983.
       ■. Os Descobrimentos Portugueses. Lisbon: Alfa, 1983.
       ■. Os Descobrimentos Portugueses. Lisbon, 1985.
       ■ Boorstin, Daniel. The Discoverers. New York: Random House, 1983. Boxer, C. R. The Portuguese Seaborne Empire, 1415-1825. London: Hutchinson, 1969.
       ■ Brazão, Eduardo. La découverte de Terre-Neuve. Montreal: Les Presses de l'Université, 1964.
       ■. "Les Corte-Real et le Nouveau Monde." Revue d'histoire d'Amérique Française 19, 1 (1965): 335-49. Cortesão, Armando, and Avelino Teixeira de Mota. Cartografia Portuguesa Antiga. Lisbon, 1960.
       ■. Portugalia Monumenta Cartográfica, 6 vols. Lisbon, 1960-62.
       ■. História da Cartografia Portuguesa, 2 vols. Coimbra, 1969-70.
       ■ Cortesão, Jaime. L'expansion des portugais dans l'historie de la civilisation. Brussels, 1930.
       ■. Os descobrimentos portugueses, 2 vols. V. Magalhães Godinho and Joel Serrão, eds. Lisbon, 1960.
       ■ Costa, Abel Fontoura da. A Marinharia dos Descobrimentos, 3rd ed. Lisbon, 1960.
       ■ Costa Brochado, Idalino F. Descobrimento do Atlântico. Lisbon, 1958. English ed., 1959-60.
       ■ Coutinho, Admiral Gago. A naútica dos descobrimentos, 2 vols. Lisbon, 1951-52.
       ■ Crone, G. R. Maps and Their Makers. New York: Capricorn Books, 1966.
       ■ Dias, José S. da Silva. Os descobrimentos e a problemática cultural do Século XVI, 2nd ed. Lisbon, 1982.
       ■ Disney, Anthony, and Emily Booth, eds. Vasco Da Gama and the Linking of Europe and Asia. New Delhi: Oxford University Press, 2000.
       ■ Godinho, Vitorino Magalhães, ed. Documentos sobre a expansão portuguesa [ to 1460], 3 vols. Lisbon, 1945-54.
       ■ Guedes, Max, and Gerald Lombardi, eds. Portugal. Brazil: The Age of Atlantic Discoveries. Lisbon: Bertrand; Milan: Ricci; Brazilian Culture Foundation, 1990. [Catalogue of New York Public Library Exhibit, Summer 1990]
       ■ Harley, J. B., and David Woodward. The History of Cartography. Volume 1: Cartography in Prehistoric, Ancient and Medieval Europe and Mediterranean. Chicago: University of Chicago Press, 1987.
       ■ Leite, Duarte. História dos Descobrimentos: Colectânea de esparsos, 2 vols. Lisbon, 1958-61.
       ■ Ley, Charles. Portuguese Voyages, 1498-1663. London: Dent, 1953.
       ■ Marques, J. Martins da Silva. Descobrimentos portugueses, 2 vols. Lisbon, 1944-71.
       ■ Martyn, John R. C., ed. Pedro Nunes ( 1502-1578): His Lost Algebra and Other Discoveries. John R. C. Martyn, trans. New York: Peter Lang, 1996.
       ■ Morison, Samuel Eliot. The European Discovery of America: The Northern Voyages, A. D. 500-1600. New York: Oxford University Press, 1971.
       ■. Portuguese Voyages to America in the Fifteenth Century. Cambridge: Harvard University Press, 1974.
       ■ Mota, Avelino Teixeira da. Mar, Além-Mar-Estudos e Ensaios de História e Geografia. Lisbon, 1972.
       ■ Nemésio, Vitorino. Vida e Obra do Infante D. Henrique. Lisbon, 1959.
       ■ Parry, J. H. The Discovery of the Sea. New York: Dial, 1974.
       ■ Penrose, Boies. Travel and Discovery in the Renaissance, 1420-1620. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1952.
       ■ Peres, Damião. História dos Descobrimentos Portugueses. Oporto, 1943.
       ■ Prestage, Edgar. The Portuguese Pioneers. London, 1933; New York: Barnes & Noble, 1967.
       ■ Rogers, Francis M. Precision Astrolabe: Portuguese Navigators and Transoceanic Aviation. Lisbon, 1971.
       ■ Seary, E. R. "The Portuguese Element in the Place Names of Newfoundland." In Luís Albuquerque, ed., Vice-Almirante A. Teixeira da Mota: In Memo-riam. Vol. II, 359-64. Lisbon: Academia da Marinha, 1989.
       ■ Subrahmanyam, Sanjay. The Career and Legend of Vasco Da Gama. Cambridge: Cambridge University Press, 1997.
       ■ Velho, Alvaro. Roteiro ( Navigator's Route) da Primeira Viagem de Vasco da Gama ( 1497-1499). Lisbon, 1960.
       ■ Winius, George, ed. Portugal, the Pathfinder: Journeys from the Medieval toward the Modern World 1300-ca. 1600. Madison, Wisc.: Hispanic Seminary of Medieval Studies, 1995.
       ■ PORTUGAL AND HER OVERSEAS EMPIRES (1415-1975)
       ■ Abshire, David M., and Michael A. Samuels, eds. Portuguese Africa: A Handbook. New York: Praeger, 1969.
       ■ Afonso, Aniceto, and Carlos de Matos Gomes. Guerra Colonial. Lisbon: Noticias, 2001.
       ■ Albuquerque, J. Moushino de. Moçambique. Lisbon, 1898.
       ■ Alden, Dauril. The Making of an Enterprise: The Society of Jesus in Portugal, Its Empire & Beyond. Stanford, Calif.: Stanford University Press, 1995.
       ■ Alexandre, Valentim. Orígens do Colonialismo Português Moderno ( 18221891). Lisbon: Sá da Costa, 1979.
       ■. Velho Brasil, Novas Africas: Portugal e o Império ( 1808-1975). Oporto: Afrontamento, 2000.
       ■, and Jill Dias, eds. "O Império Africano 1825-1890. Volume X." In J.
       ■ Serrão and A. H. de Oliveira Marques, eds., Nova História Da Expansão Portuguesa. Lisbon: Estampa, 1998.
       ■ Ames, Glen J. "The Carreira da India, 1668-1682: Maritime Enterprise and the Quest for Stability in Portugal's Asian Empire." Journal of European Economic History 20, 1 (1991): 7-28.
       ■. Renascent Empire? The House of Braganza and the Quest for Stability in Portuguese Monsoon Asia, ca. 1640-1683. Amsterdam: Amsterdam Univ.Press, 2000.
       ■. Vasco da Gama. Renaissance Crusader. New York: Pearson/Longman, 2005.
       ■ Antunes, José Freire. O Império com Pés de Barro: Colonizaçao e Descolonização: As Ideologias em Portugal. Lisbon: D. Quixote, 1980.
       ■. O Factor Africano 1890-1990. Lisbon: Bertrand, 1990.
       ■. A Guerra De Africa 1961-1974, 2 vols. Lisbon: Círculo de Leitores, 1995-96.
       ■. Jorge Jardim: Agente Secreto 1919-1982. Lisbon: Bertrand, 1996.
       ■ Axelson, Eric A. South-East Africa, 1488-1530. London: Longmans, 1940.
       ■. "Prince Henry and the Discovery of the Sea Route to India." Geographical Journal (U.K.) 127, 2 (June 1961): 145-58.
       ■. Portugal and the Scramble for Africa, 1875-1891. Johannesburg: Witwaterstrand University Press, 1967.
       ■. Portuguese in South-East Africa, 1488-1699. Cape Town: Struik, 1973.
       ■. Congo to Cape: Early Portuguese Explorers. New York: Harper & Row, 1974.
       ■ Azevedo, Mário. Historical Dictionary of Mozambique, 2nd ed. Lanham, Md.: Scarecrow Press, 2003.
       ■ Baião, António, Hernãni Cidade, and Manuel Murias, eds. História da Expansão Portuguesa no Mundo, 4 vols. Lisbon, 1937-40.
       ■ Bender, Gerald J. "The Limits of Counterinsurgency [in the Angolan War, 1961-72]." Comparative Politics (1972): 331-60.
       ■. Angola under the Portuguese: The Myth Versus Reality. Berkeley: University of California Press, 1978.
       ■ Birmingham, David. The Portuguese Conquest of Angola. Oxford: Clarendon Press, 1965.
       ■. Trade and Conflict in Angola. Oxford: Clarendon Press, 1966.
       ■. Frontline Nationalism in Angola & Mozambique. London: James Currey, 1992.
       ■. Portugal and Africa. New York: St. Martins, 1999.
       ■ Bottineau, Yves. Le Portugal Et Sa Vocation Maritime. Paris: Boccard, 1977. Boxer, C. R. Fidalgos in the Far East Fact and Fancy in the History of Macau. Berkeley: University of California Press, 1948. ———. The Christian Century in Japan. Berkeley: University of California Press, 1951.
       ■ ———. Four Centuries of Portuguese Expansion, 1415-1825: A Succinct Survey. Johannesburg: Witwaterstrand University Press, 1961.
       ■ ———. The Golden Age of Brazil, 1695-1750. Berkeley: University of California Press, 1962.
       ■ Clarendon Press, 1963. ———. Portuguese Society in the Tropics. Madison: University of Wisconsin Press, 1965.
       ■ ———. The Portuguese Seaborne Empire 1415-1825. London: Hutchi nson, 1969.
       ■ ———, and Carlos de Azevedo, eds. Fort Jesus and the Portuguese in Mombasa. London: Hollis and Carter, 1960.
       ■ Broadhead, Susan H. Historical Dictionary of Angola, 2nd ed. Metuchen, N.J.: Scarecrow Press, 1992.
       ■ Burton, Richard. Goa and the Blue Mountains. London: Bentley, 1851.
       ■ Cabral, Luís. Crónica da Libertação. Lisbon, 1984.
       ■ Caetano, Marcello. Colonizing Traditions, Principles and Methods of the Portuguese. Lisbon, 1951.
       ■ ———. Portugal E A Internacionalização Dos Problemas Africanos, 3rd ed. Lisbon, 1965.
       ■ Cann, John P. Counterinsurgency in Africa: The Portuguese Way of War, 1961-1974. Westport, Conn.: Greenwood, 1997. Castelo, Claudia. " O modo portugues de estar no mundo." O luso-tropicalismo e a ideologia colonial portuguesa ( 1931-1961). Oporto: Afrontamento, 1998. Castro, Armando. O Sistema Colonial Português em Africa ( meados do Século XX). Lisbon, 1978.
       ■ Chaliand, Gerard. "The Independence of Guinea-Bissau and the Heritage of [Amilcar] Cabral." In Revolution in the Third World. Harmondsworth, U.K.: Penguin, 1978.
       ■ Chilcote, Ronald H. Portuguese Africa. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall, 1967.
       ■ Clarence-Smith, Gervase. Slaves, Peasants and Capitalists in Southern Angola 1840-1926. Cambridge: Cambridge University Press, 1979.
       ■ ———. The Third Portuguese Empire 1825-1975: A Study in Economic Imperialism. Manchester, U.K.: Manchester University Press, 1985.
       ■ Coates, Timothy J. Convicts and Orphans: Forced and State-Sponsored Colonizers in the Portuguese Empire, 1550-1720. Stanford, Calif.: Stanford University Press, 2001.
       ■ Davies, Shann. Macau. Singapore: Times Editions, 1986.
       ■ Dias, C. Malheiro, ed. História da colonização portuguesa no Brasil, 3 vols. Oporto, 1921-24.
       ■ Diffie, Bailey W., and George Winius. Foundations of the Portuguese Empire, 1415-1580. Minneapolis: Minnesota University Press, 1977.
       ■ Disney, Anthony R. Twilight of the Pepper Empire: Portuguese Trade in Southwest India in the Early Seventeenth Century. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1978.
       ■ ———, and Emily Booth, eds. Vasco Da Gama and the Linking of Europe and Asia. New Delhi: Oxford University Press, 2000.
       ■ Duffy, James. Shipwreck and Empire: Being an Account of Portuguese Maritime Disaster in a Century of Decline. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1955.
       ■ ———. Portuguese Africa. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1959. ———. Portugal in Africa. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1962.
       ■. "The Portuguese Territories." In Colin Legum, ed., Africa: A Handbook to the Continent. New York: Holmes & Meier, 1967. ———. A Question of Slavery. Oxford: Oxford University Press, 1967. Felgas, Hélio. História do Congo Português. Carmona, Angola, 1958. ———. Guerra em Angola. Lisbon, 1961.
       ■ Galvão, Henrique, and Carlos Selvagam. O Império Ultramarino Português, 3 vols. Lisbon, 1953.
       ■ Gleijeses, Piero. Conflicting Missions: Havana, Washington and Africa, 19591976. Chapel Hill: University of North Carolina Press, 2002.
       ■ Godinho, Vitorino Magalhães. "Portugal and Her Empire." In The New Cambridge Modern History. Vol. V (1961): 384-97; Vol. VI (1963): 509-TO.
       ■ Grenfell, F. James. História da Igreja Baptista em Angola, 1879-1975. Queluz, Portugal: Núcleo, 1998.
       ■ Hammond, Richard J. "Economic Imperialism: Sidelights on a Stereotype." Journal of Economic History XXI, 4 (1961): 582-98.
       ■ ———. Portugal and Africa, 1815-1910: A Study in Uneconomic Imperialism. Stanford, Calif.: Stanford University Press, 1966.
       ■ Hanson, Carl. Portugal and the Wider World 1147-1497. New Orleans, La.: University Press of the South, 2001.
       ■ Harris, Marvin. Portugal's African Wards. New York: American Committee on Africa, 1957.
       ■ ———. "Portugal's Contribution to the Underdevelopment of Africa and Brazil." In Ronald H. Chilcote, ed., Protest & Resistance in Angola & Brazil: Comparative Studies, 209-23. Berkeley: University of California Press, 1972.
       ■ Henderson, Lawrence W. Angola: Five Centuries of Conflict. Ithaca, N.Y.: Cornell University Press, 1979. ———. A Igreja Em Angola. Lisbon: Edit. Além-Mar, 1990. Heywood, Linda. Contested Power in Angola 1840s to the Present. Rochester, N.Y.: University of Rochester Press, 2000.
       ■ Hilton, Anne. The Kingdom of Kongo. Oxford: Clarendon Press, 1985.
       ■ Hower, Alfred, and Richard Preto-Rodas, eds. Empire in Transition: The Portuguese World in the Time of Camões. Gainesville: University Presses of Florida, 1985.
       ■ Isaacman, Allen. "The Prazos da Coroa 1752-1830: A Functional Analysis of the Political System." STUDIA (Lisbon) 26 (1969): 149-78.
       ■. Mozambique: The Africanization of a European Institution: The Zambezi Prazos, 1750-1902. Madison: University of Wisconsin Press, 1972.
       ■ ———. The Tradition of Resistance in Mozambique: Anti-Colonial Activity in the Zambesi Valley 1850-1921. Berkeley: University of California Press, 1976.
       ■ James, Martin. Historical Dictionary of Angola, 3rd ed. Lanham, Md.: Scarecrow Press, 2004.
       ■ Jardim, Jorge. Sanctions Double-Cross: Oil to Rhodesia. Lisbon, 1978. Johnson, Harold, and Maria Beatriz Nizza da Silva. O Império Luso-Brasileiro 1500-1620. Volume VI. In J. Serrão and A. H. de Oliveira Marques, eds. Nova História Da Expansão Portuguesa. Lisbon: Estampa, 1992. Joliffe, Jill. East Timor: Nationalism & Colonialism. University of Queensland Press, 1978.
       ■ Kea, Ray A. Settlements, Trade and Politics in the Seventeenth Century Gold Coast. Baltimore, Md.: Johns Hopkins University Press, 1982.
       ■ Kohen, Arnold. From the Place of the Dead. The Epic Struggles of Bishop Belo of East Timor. New York: St Martins, 1999.
       ■ Livingstone, Charles, and David Livingstone. Narrative of an Expedition to the Zambezi and Its Tributaries. New York: 1866.
       ■ Livingstone, David. Missionary Travels and Researches in South Africa. London, 1857.
       ■ Lobban, Richard, and Joshua Forrest. Historical Dictionary of the Republic of Guinea-Bissau, 3rd ed. Lanham, Md.: Scarecrow Press, 1996. Lobban, Richard, and Marilyn Halter. Historical Dictionary of Cape Verde, 3rd ed. Lanham, Md.: Scarecrow Press, 1993. Martino, Antonio M. Joao de Azevedo Coutinho. Marinheiro e soldado de Portugal. Lisbon: Colibri, 2002. Martins, Rocha. História das Colónias Portuguesas. Lisbon, 1933. Marvaud, Angel. Le Portugal et Ses Colonies. Paris, 1912. Mason, Philip, ed. Angola: A Symposium; Views of a Revolt. Oxford: Oxford University Press, 1961. Melo, João de, ed. Os Anos Da Guerra 1961-1975: Os Portugueses em Africa, 2 vols. Lisbon, 1988. Miller, Joseph C. Way of Death: Merchant Capitalism and the Angolan Slave Trade, 1730-1830. Madison: University of Wisconsin Press, 1988.
       ■ Ministry of Foreign Affairs. Portugal. Vinte Anos de Defesa do Estado Português de India. Lisbon, 1967.
       ■. Portugal Replies in the United Nations. Lisbon, 1970.
       ■ Mondlane, Eduardo. The Struggle for Mozambique. Harmondsworth, U.K.: Penguin, 1969.
       ■ Moreira, Adriano. Política Ultramarina. Lisbon, 1956.
       ■. Portugal's Stand in Africa. New York: University Publishers, 1962.
       ■, and Jose Carlos Venancio. Eds. Luso-Tropicalismo. Uma Teoria Social em Questao. Lisbon: Vega, 2000.
       ■ Múrias, Manuel, ed. História da expansão portuguesa no mundo, 2 vols. Lisbon, 1937-42.
       ■ Newitt, Malyn. Portuguese Settlement on the Zambesi: Exploration, Land Tenure and Colonial Rule in East Africa. New York: Holmes & Meier, 1973.
       ■. Portugal in Africa: The Last Hundred Years. London: Longmans, 1981.
       ■. A History of Mozambique. London: Hurst, 1995.
       ■. A History ofPortuguese Overseas Expansion, 1400-1668. London: Routledge, 2005.
       ■. História De Portugal. 1933-1974: II Suplemento. Oporto, 1981.
       ■. Um político confessa-se ( Diário: 1960-1968), 3rd ed. Oporto, 1987.
       ■. Salazar. Vol. V: A Resistência ( 1958-1964). Oporto, 1981.
       ■ Nowell, Charles E. "Portugal and the Partition of Africa." Journal of Modern History XIX, 1 (1947): 1-17.
       ■ Nunes, Antonio Lopes Pires. Angola 1961. Da Baixa do Cassange a Nambu-angongo. Lisbon: Prefacio, 2005.
       ■ Okuma, Thomas. Angola in Ferment: The Background and Prospects of Angolan Nationalism. Boston: Beacon, 1962.
       ■ Pattee, Richard. Portugal and the Portuguese World. Milwaukee, Wise.: Bruce, 1957.
       ■ Pélissier, René. Les Guerres Grises: Resistance Et Revoltes en Angola ( 18451941). Orgeval: Pélissier, 1977.
       ■. Naissance Du Mozambique: Tome 1, Tome 2, Resistance Et Revoltes Anticoloniales ( 1854-1981), 2 vols. Orgeval: Pélissier, 1984.
       ■. História de Moçambique. Vol. II. Lisbon, 1988.
       ■. Timor En Guerre: Le Crocodile et les Portugais ( 1847-1913). Orgeval: Pélissier, 1996.
       ■ Pires, Adelino Serras, and Fiona Claire Capstick. The Winds of Havoc: A Memoir of Adventure and Destruction in Deepest Africa. New York: St. Martin's, 2001.
       ■ Prestage, Edgar. The Portuguese Pioneers. London: Black, 1933.
       ■ Ranger, T. [Terence] O. "Revolt in Portuguese East Africa: The Makombe Rising of 1917." St. Anthony's Papers. Carbondale: Southern Illinois University Press, 15 (1963).
       ■ Remy. Goa, Rome of the Orient. Trans. from the French by Lancelot Sheppard. London, 1957.
       ■ Ribeiro, General Goncalves. A Vertigem da Descolonizacao. Da Agonia do Exodo a Cidadania Plena. Lisbon: Inquerito, 2002. Ricard, Robert. Etudes sur l'Histoire des Portugais au Maroc. Coimbra, 1955.
       ■ Richards, J. M. Goa. London: Hurst, 1982.
       ■ Rodney, Walter. A History of the Upper Guinea Coast, 1545-1800. New York: Oxford University Press, 1970. Rodrigues, José Honório. Africa e Brasil: Outro Horizonte. Rio de Janeiro, 1961.
       ■ Rogers, Francis M. "Valentim Fernandes, Rodrigo de Santaella, and the Recognition of the Antilles as "Opposite India." Boletim da Sociedade de Geografia de Lisboa series 75 (July-September 1957): 279-309.
       ■. The Obedience of a King of Portugal. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1958.
       ■. The Quest for Eastern Christians: Travels and Rumors in the Age of Discovery. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1962.
       ■ Russell-Wood, A. J. Fidalgos and Philanthropists: The Santa Casa da Mi-sericordia of Bahia, 1550-1755. Berkeley: University of California Press, 1968.
       ■. "Colonial Brazil." In David W. Cohen and Jack Greene, eds., Neither Slave nor Free, 84-133. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1972.
       ■. "Local Government in Portuguese America: A Study in Cultural Divergence." Comparative Studies in Society and History 16 (1974): 187-231.
       ■. From Colony to Nation: Essays on the Independence of Brazil. Baltimore, Md.: Johns Hopkins University Press, 1975.
       ■. World on the Move: The Portuguese in Africa, Asia & America, 1415-1808. New York: St. Martins, 1993.
       ■ Salazar, António de Oliveira. Goa and the Indian Union. Lisbon, 1954.
       ■. "Portugal, Goa and the Indian Union." Foreign Affairs (New York) 34, 3 (April, 1956): 418-31.
       ■. "Realities and Trends of Portugal's Policies." International Affairs (London) XXXIX, 2 (April 1963): 169-83.
       ■ Saldanha, C. F. A Short History of Goa. Goa, 1957.
       ■ Sanceau, Elaine. Indies Adventure: The Amazing Career of Afonso de Albuquerque. London: Blackie, 1936.
       ■. Portugal in Quest of Prester John. London: Hutchinson, 1943.
       ■. The Land of Prester John. New York: Knopf, 1944.
       ■. Henry the Navigator. New York: Norton, 1947.
       ■. The Perfect Prince: Dom João II. Oporto, 1959.
       ■. Good Hope, the Voyage of Vasco da Gama. Lisbon, 1967.
       ■. The Reign of the Fortunate King ( Manuel I), 1495-1521. Hamden, Conn.: Archon, 1969.
       ■ Schubert, Benedict. A Guerra e as Igrejas: Angola, 1961-1991. Basel, Switzerland: Schlettwein, 2000 [orig. ed. in German, Lucerne, Exodus Pub., 1997].
       ■ Schwartz, Stuart G. Sovereignty and Society in Colonial Brazil. Berkeley: University of California Press, 1973.
       ■ Serra, Carlos, ed. História de Moçambique, 2 vols. Maputo, Mozambique: Tempo, 1982-83.
       ■ Silva, Botelho da, ed. and comp. " Dossier" Goa. ( General Manuel) Vassalo e Silva. A Recusa do Sacrifício Inútil. Lisbon, 1975.
       ■ Silva, Maria Beatriz Nizza da, ed. O Império Luso-Brasileiro 1750-1822. Volume VIII. In J. Serrão and A. H. de Oliveira Marques, eds., Nova História Da Expansão Portuguesa. Lisbon: Estampa, 1986.
       ■ Silva Cunha J. M. da. Questões Ultramarinos e Internacionais. Lisbon, 1960.
       ■ Silva Rego, A. da. História das missões do padroado português do Oriente: India ( 1500-1542). 1 vol. Lisbon, 1949.
       ■. Portuguese Colonization in the Sixteenth Century: A Study of Royal Ordinances. Johannesburg: Witwaterstrand University Press, 1957.
       ■. O Ultramar Português No Século XIX ( 1834-1910). Lisbon, 1966.
       ■ Sousa Dias, Gastão. Os Portugueses em Angola. Lisbon, 1959.
       ■ Sykes, John. Portugal and Africa: The People and the War. London: Hutchinson, 1971.
       ■ Telo, António José. Lourenço Marques na Política Externa Portuguesa. Lisbon: Cosmos, 1991.
       ■. Economia E Império No Portugal Contemporânea. Lisbon: Cosmos, 1994.
       ■. Os Açores e o Controlo do Atlântico. Lisbon: Asa, 1993.
       ■ Vail, Leroy, and Landeg White. Capitalism and Colonialism in Mozambique: A Study of Quelimane District. Minneapolis: Minnesota University Press, 1980.
       ■ Veen, Ernst van. Defeat or Decay? An Inquiry into the Portuguese Decline in Asia 1580-1645. Leiden: University of Leiden, 2000.
       ■ Verlinden, Charles. "Italian Influence on Iberian Colonization." Hispanic American Historical Review 33 (1953): 99-211.
       ■. The Beginnings of Modern Colonization. Ithaca, N.Y.: Cornell University Press, 1970.
       ■ Vogel, Charles. Le Portugal et Ses Colonies. Paris, 1860.
       ■ Vogt, John. Portuguese Rule on the Gold Coast 1469-1682. Athens: University of Georgia Press, 1979.
       ■ Wheeler, Douglas L. "The Portuguese in Angola. 1836-1891: A Study in Expansion and Administration." Ph.D. dissertation, Boston University, Department of History, 1963.
       ■. "Anti-Imperialism Traditions in Portugal, Yesterday and Today." Boston University Graduate Journal XII, 2 (Spring 1964): 125-37.
       ■. 'The Portuguese and Mozambique: The Past against the Future." In John A. Davis and James K. Baker, eds., Southern Africa in Transition. 180-96. New York: Praeger, 1966.
       ■. "Gungunhana." In Norman R. Bennett, ed., Leadership in Eastern Africa, Six Political Biographies, 165-220. Boston: Boston University Press, 1968.
       ■. "Gungunyane the Negotiator." Journal of African History IX, 4 (1968): 585-602.
       ■. "Nineteenth-Century African Protest in Angola: Prince Nicolas of Kongo (1830?-1860)." African Historical Studies (Boston) I (1968): 40-59.
       ■. "The Portuguese Army in Angola." Journal of Modern African Studies (Cambridge U.K.), 7, 3 (Oct. 1969): 425-39.
       ■. "Thaw in Portugal." Foreign Affairs 48, 4 (July 1970): 769-81.
       ■. "Portugal in Angola: A Living Colonialism?" In C. Potholm and R. Dale, eds., Southern Africa in Perspective, 172-82. New York: Free Press, 1972.
       ■. "The First Portuguese Colonial Movement, 1835-1875." Iberian Studies (Keele, U.K.) I, 1 (Spring 1975): 25-27.
       ■. "Rebels and Rebellions in Angola, 1672-1892." In Mark Karp, ed., African Dimensions: Essays in Honor of William O. Brown, 81-93. Boston: Boston University Press, 1975.
       ■. "African Elements in Portugal's Armies in Africa (1961-1974)." Armed Forces and Society (Chicago) 2, 2 (Feb. 1976): 233-50.
       ■. "Portuguese Colonial Governors in Africa, 1870-1974." In L. H. Gann and Peter Duignan, eds., African Proconsuls: European Governors in Africa, 415-26. New York: Free Press, 1978; and "J. Mousinho de Albuquerque (1855-1902)" and "J. Norton de Matos (1867-1955)": 427-44; 445-63.
       ■. "The Portuguese Withdrawal from Africa, 1974-1975; The Angolan Case." In John Seiler, ed., Southern Africa Since the Portuguese Coup, 3-21. Boulder, Colo.: Westview, 1980.
       ■. "The Portuguese Exploration Expeditions and Expansion in Angola, 1877-1883." In Academia de Marinha and Instituto de Investigação Científica Tropical, eds., Vice Almirante A. Teixeira Da Mota: In Memoriam. Volume I, 267-76. Lisbon, 1987.
       ■. "'Aqui é Portugal!': The Politics of the Colonial Idea during the Estado Novo, 1926-1974." In Pavilhão de Portugal, EXPO'98 and Instituto de História Contemporânea, eds., Portugal No Transição Do Milênio: Colóquio Internacional, 375-105. Lisbon: Fim de Século, 1998.
       ■. The Empire Time Forgot: Writing a History of the Portuguese Overseas Empire, 1808-1975. Oporto: Universidade Fernando Pessoa, 1998.
       ■. "Filho Do Porto, Filho Do Império: Antônio Francisco Da Silva Porto (1817-1890) and the Politics of Motivation in Portugal's First and Second Scrambles for Africa (1836-1861; 1875-1891)." Revista da UFP [Universidade Fernando Pessoa] 4 (Dec. 1999): 225-54.
       ■. "'Mais leis do que mosquitos': A Primeira República Portuguesa e o Império Ultramarino (1910-1926)." In Nuno Severiano Teixeira and Antó-nio Costa Pinto, eds., A Primeira República Portuguesa Entre O Liberalismo E O Autoritarismo, 133-68. Lisbon: University Nova de Lisboa, 2000.
       ■. "Spiritual Peoples at Odds: Portugal, India and the Goa Question, 1947-61." In Anthony Disney and Emily Booth, eds., Vasco Da Gama and the Linking of Europe and Asia, 452-70. New Delhi: Oxford University Press, 2000.
       ■. "Portugal, Africa and the future." In Stewart Lloyd-Jones and Antonio Costa Pinto, eds., The Last Empire: Thirty Years of Portuguese Decolonization, 113-25. Bristol, U.K.: Intellect, 2003.
       ■. "The Forced Labor 'System' in Angola, 1903-1947: Reassessing Origins and Persistence in the Context of Colonial Consolidation, Economic Growth and Reform Failures." In CEAUP, Centro de Estudos Africanos da Universidade do Porto, ed., Trabalho forcado africano-experiencias coloniais comparadas, 367-393. Oporto: CEAUP, 2006.
       ■. "As Raizes Do Nacionalismo Angolano: Publicacoes De Protesto Dos Assimilados, 1870-1940." In Nuno Vidal and Justino Pinto De Andrade, eds., O Processo De Transicao Para O Multipartidarismo Em Angola, 73-92. Lisbon: Ed. Firmamento, 2006.
       ■, and René Pélissier. Angola. London: Pall Mall and New York: Praeger, 1971; reprinted, Westport, Conn.: Greenwood, 1977; Portuguese lang. edition, Lisbon: Tinta-da-China, 2009. Whiteway, R. W. The Rise of the Portuguese Power in India, 1497-1550. London: Constable, 1899.
       ■ Winius, George D. The Fatal History of Portuguese Ceylon: Transition to Dutch Rule. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1971.
       ■. "The Portuguese Asian 'Decadência' Revisited." In Alfred Hower and Richard Preto-Rodas, eds., Empire in Transition, 106-17. Gainesville: University Presses of Florida, 1980.
       ■. The Black Legend of Portuguese India. New Delhi: New Concept, 1985.
       ■ Alves, Marcial. Os Portugueses no Mundo. Lisbon, 1983.
       ■ Anderson, Grace M., and David Higgs, eds. A Future to Inherit: Portuguese Communities in Canada. Toronto: McClelland and Stewart, 1976. Arroteia, Jorge Carvalho. A emigração Portuguesa-suas origens e distribuição. Lisbon, 1983.
       ■ Brettell, Caroline B. "Nineteenth- and Twentieth-Century Portuguese Emigration: A Bibliography." Portuguese Studies Newsletter 3 (Fall-Winter, 1977-78).
       ■. "Emigrar Para Voltar: A Portuguese Ideology of Return Migration." Papers in Anthropology 20 (1979): 1-20.
       ■. We Have Already Cried Many Tears: The Stories of Three Portuguese Migrant Women. Cambridge, Mass.: Schenkman Publishing Co., 1982.
       ■. Men Who Migrate, Women Who Wait: Population and History in a Portuguese Parish. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1986.
       ■ Carvalho, Eduardo de. Os portugueses na Nova Inglaterra. Rio de Janeiro, 1931.
       ■ Caspari, Andrea. "The Return Orientation among Portuguese Migrants in France." In E. de Sousa Ferreira and W. C. Opello, Jr., eds., Conflict and Change in Portugal, 1974-1984, 193-203. Lisbon, 1985.
       ■ Dias, Eduardo Mayone, ed. Portugueses na América do Norte. Baden: Peregrinação, 1983.
       ■ Fagundes, Francisco Cota. Hard Knocks: An Azorean-American Odyssey.
       ■ [Memoir]. Providence, R.I.: Gávea-Brown, 2000. Felix, John Henry, and Peter F. Senecal. The Portuguese in Hawaii. Honolulu, Hawaii: Authors' edition, 1978. Fernandes, Ferreira. Os Primos da América. Lisbon: Relógio D'Agua, 1991. Ferreira, Eduardo de Sousa. As orígens e formas de emigração. Lisbon, 1976. Freitas, J. F. Portuguese-American Memories. Honolulu, Hawaii, 1930.
       ■ Giles, Wenona. "Motherhood and Wage Labour in London, England: Portuguese Migrant Women and the Politics of Gender." Ph.D. dissertation, Department of Anthropology. University of Toronto, 1987.
       ■ Higgs, David, ed. Portuguese Migration in Global Perspective. Ontario: Multicultural Historical Society of Ontario, 1990.
       ■ Klimt, Andrea. "Portuguese Migrants in Germany: Class, Ethnicity and Gender." Ph.D. dissertation, Department of Anthropology. Stanford University, 1987.
       ■ Lavigne, Gules. Les ethniques et la ville: L'aventure des immigrants portugais à Montreal. Montreal: Preamble, 1987.
       ■ Leder, Hans Howard. Cultural Persistence in a Portuguese-American Community. New York: Arno Press, 1980.
       ■ Lewis, J. R., and A. M. Williams. "Emigrants and Retornados: A Comparative Analysis of the Economic Impact of Return Migration in the Região Centro." In E. D. Sousa Ferreira and W. C. Opello, Jr., eds., Conflict and Change in Portugal, 1974-1984, 227-50. Lisbon, 1985.
       ■ McCabe, Marsha L., and Joseph D. Thomas, eds. Portuguese Spinner: An American Story; Stories of History, Culture and Life from Portuguese Americans in Southeastern New England. New Bedford, Mass.: Spinner, 1998.
       ■ Marques, D., and J. Medeiros. Portuguese Immigrants: 25 Years in Canada. Toronto: West End YMCA, 1989.
       ■ Martins, J. Oliveira. Fomento Rural e emigração Portuguesa. Lisbon, 1956.
       ■ Mira, Manuel. The Forgotten Portuguese: The Melungeons and Other Groups; The Portuguese Making of America. Franklin, N.C.: Portuguese-American Historical Research Foundation, 1998.
       ■ Nazareth, J. Manuel. "Familia e Emigração em Portugal." Economia e Sociedade (Lisbon) 23 (1977): 31-50.
       ■ Nunes, Maria Luisa. A Portuguese Colonial in America: Belmira Nunes Lopes; The Autobiography of a Cape Verdean-American. Pittsburgh, Penn.: Latin American Literary Review Press, 1982.
       ■ Oliver, Lawrence. Never Backward: The Autobiography of Lawrence Oliver; A Portuguese-American. San Diego, 1972.
       ■ Pap, Leo. The Portuguese-Americans. Boston: Twayne, 1981.
       ■ Pereira, Miriam Halpern. A Política Portuguesa de Emigraçao, 1850 a 1930. Lisbon: Regra do Jogo, 1981.
       ■ Pereira da Rosa, Victor M., and Salvato V. Trigo. "Elementos para uma Caracterização da Família Imigrante Portuguesa na Africa do Sul." Economia e Sociologia 41 (1986): 61-71.
       ■. Azorean Emigration: A Preliminary Overview. Oporto: Fernando Pessoa University, 1994.
       ■ Purves, James. "Portuguese in Bermuda." Bermuda Historical Quarterly 3 (1946): 133-42.
       ■ Ribeiro, F. G. Cassola. Emigração Portuguesa. Lisbon, 1986.
       ■ Rocha-Trinidade, Maria Beatriz da. "La Sociologie des Migrations au Portugal." Current Sociology 32, 2 (Summer 1984): 175-98.
       ■. "Towards Reintegration of Emigrants." In E. de Sousa Ferreira and Guy Clausse, eds., Closing the Migratory Cycle: The Case of Portugal, 183-94. Saarbrücken: Breitenbach, 1985.
       ■. "Emigração." In Dicionario Illustrado Da História De Portugal ( 1985): 205-7.
       ■. A Emigração. Lisbon, 1986.
       ■. "Espaços de herança cultural portuguesa-gentes, factos, políticas." Analise Social (Lisbon) XXIV (1988): 313-51.
       ■ Rocha-Trinidade, Maria Beatriz da, and Jorge Arroteia. Bibliografia da Emigração Portuguesa. Lisbon, 1984.
       ■ Rogers, Francis M. Americans of Portuguese Descent: A Lesson in Differentiation. Beverly Hills, Calif.: Sage, 1974.
       ■ Silva, F. Emídio da. A Emigração Portuguesa. Lisbon, 1917.
       ■ Silva, Manuela, et al. Retorno, Emigração e Desenvolvimento Regional em Portugal. Lisbon, 1984.
       ■ Simões, Mário Pinto. O Emigrante Português: Processos de Adaptação ( o exemplo da Suiça). Oporto, 1985.
       ■ Simões, Nuno. O Brasil e a Emigração Portuguesa. Coimbra, 1934.
       ■ Sousa Ferreira, Eduardo de, and Guy Clausse, eds. Closing the Migratory Cycle: The Case of Portugal. Saarbrucken: Verlag Breitenbach, 1986.
       ■ Teixeira, Carlos, and Victor M. Pereira da Rosa, eds. The Portuguese in Canada: From the Sea to the City. Toronto: University of Toronto Press, 2000.
       ■ Viera, David, et al. Portuguese in the United States: A Bibliography ( Supplement to the 1976 Leo Pap Bibliography). Essay Number 6 in Essays in Portuguese Studies. Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal, 1989.
       ■ Williams, Jerry. And Yet They Come: Portuguese Immigration from the Azores to the United States. New York: Center for Migration Studies, 1982.
       ■ Portugal's Atlantic Islands (Azores, Madeiras)
       ■ Biddle, Anthony J. Drexel. The Madeira Islands, 2 vols. London: Hurst and Blackett, 1900.
       ■ Bryans, Robin. Madeira, Pearl of the Atlantic. London: Robert Hale, 1959.
       ■. The Azores. London: Faber & Faber, 1963.
       ■ Cooke, Rupert Croft. Madeira. London: Putnam, 1961.
       ■ Cossart, Noel. Madeira the Island Vineyard. London: Christie's, 1984.
       ■ Da Silva, Fernando Augusto, and Carlos Azevedo de Menezes. Elucidário Madeirense, 3 vols. Funchal, 1940.
       ■ Duncan, T. Bentley. Atlantic Islands in the Seventeenth Century: Madeira, the Azores and the Cape Verdes in Seventeenth-Century Commerce andNavigation. Chicago: University of Chicago Press, 1972.
       ■ Guill, James H. A History of the Azores Islands. Menlo Park, Calif.: Author's Edition, 1972.
       ■ Instituto Histórico Da Ilha Terceira [Azores]. Os Açores E O Atlântico ( Séculos XIV-XVII) [Proceedings of International Colloquium, August 1983]. Angra do Heroismo, Terceira Island, Azores, 1984.
       ■ Koebel, William Henry. Madeira Old and New. London: Griffiths, 1909.
       ■ Mee, Jules. Histoire de la découverte des Iles Açores. Ghent, 1901.
       ■ Peres, Damião. A Madeira sob os donatórios-Séculos XV e XVI. Funchal, 1914.
       ■ Rogers, Francis M. Atlantic Islanders of the Azores and Madeiras. North Quincy, Mass.: Christopher House, 1979.
       ■ Serpa, Caetano Valadão. A Gente Dos Açores. Identificaçao-Emigraçio E Religiosidade: Séculos XVI-XX. Lisbon: 1978.
       ■ Silva, J. Donald. "With Columbus in Madeira." Portuguese Studies Review (Durham, NH) I, 1 (Spring-Summer 1991).
       ■ Wheeler, Douglas L. "The Azores and the United States (1787-1987): Two Hundred Years of Shared History." Boletim do Instituto Histórico da Ilha Terceira XLV (1988): 55-71.
       ■ Almada, José de. A Aliança Inglesa, 2 vols. Lisbon, 1947.
       ■ Atkinson, William C. British Contributions to Portuguese and Brazilian Studies. London: British Council, 1974.
       ■ Bourne, Kenneth. The Foreign Policy of Victorian England 1830-1902. Oxford: Oxford University Press, 1970.
       ■ British Broadcasting Corporation (BBC). 600 Years of Anglo-Portuguese Alliance. London: BBC, 1973.
       ■ British Community Council of London. Souvenir Brochure Commemorating the 600th Anniversary of the Anglo-Portuguese Treaty of Alliance and Friendship, 1373-1973. Lisbon, 1973.
       ■ Cabral, Manuel Villaverde. Portugal na Alvorada do Século XX. Lisbon, 1979.
       ■ Caetano, Marcello "Aliança Inglesa." Enciclopédia Luso-Brasileira da Cultura. Vol. 1 (1963): 1270-1271.
       ■. "L'alliance Anglo-Portuguese: Histoire et situation actuelle." Chronique de politique etrangére (Paris) XX, 6 (1967): 695-708.
       ■ Castro, Armando. A dominação inglesa em Portugal. Estudo seguido de Antologia Textos dos Sécs. XVIII e XIX. Oporto: Afrontamento, 1972.
       ■ Crollen, Luc. Portugal, the U.S. and NATO. Leuven, Belgium: Leuven University Press, 1973.
       ■. "Portugal." In O. De Raeymaeker et al. Small Powers in Alignment, 27-96. Leuven, Belgium: Leuven University Press, 1974.
       ■ Cunha Leal, Francisco. Portugal e Inglaterra. Corunna, 1932.
       ■ Davidson, Basil. "The Oldest Alliance Faces a Crisis." In Philip Masonm, ed., Angola: A Symposium. Views of a Revolt, 138-60. London: Oxford University Press, 1962.
       ■ Duff, Katherine. "The War and the Neutrals." In Arnold and Veronica Toyn-bee, eds., Survey of International Affairs. London: Chatham House, 1956.
       ■ Duffy, James. A Question of Slavery. Oxford: Clarendon Press, 1967.
       ■ Epstein, John. "The Anglo-Portuguese Alliance, 1373-1973." World Survey (London) 54 (June 1973): p. 18.
       ■ Ferreira, José Medeiros. Estudos de Estratégia e Relações Internacionais. Lisbon, 1981.
       ■ Ferreira Martins, General L. O Poder Militar Da Gran-Bretanha E A Aliança Anglo-Lusa. Coimbra, 1939.
       ■ Francis, A. D. The Methuens and Portugal 1691-1700. Cambridge: Cambridge University Press, 1966.
       ■. Portugal 1715-1808. London: Tamesis, 1985.
       ■ Freitas, A. Barjona de. A Questão Ingleza. Lisbon, 1891.
       ■ Gonçalves, Caetano. A Aliança Luso-Britânica e o Domínio Colonial Português. Lisbon, 1917.
       ■ Guedes, Armando Marques. A Aliança Inglesa: Notas de História diplomática, 1383-1943. Lisbon, 1943. Halpern Pereira, Miriam. Revoluçio, finanças, dependência externa. Lisbon, 1979.
       ■ Howorth, A. H. D'Araujo Scott. A Aliança Luso-Britânica E A Segunda Guerra Mundial. Lisbon, 1956.
       ■ Kay, Hugh. Salazar and Modern Portugal. New York: Hawthorne, 1970.
       ■ Lawrence, L. Nehru Seizes Goa. New York: Pageant, 1963.
       ■ Livermore, H. V. "The Anglo-Portuguese Alliance: Historical Perspective." 600 Years of Anglo-Portuguese Alliance, 7-15. Lisbon: BBC, 1973.
       ■ Macedo, Jorge Borges de. História Diplomática Portuguesa-Constantes e Linhas de Força. Lisbon, 1987.
       ■ Manoel, J. de Câmara. Portugal e Inglatterra. Lisbon, 1909.
       ■ Martinez, Pedro S. História Diplomática de Portugal. Lisbon, 1986.
       ■ Medlicott, W. N. The Economic Blockade, Vol. II. London: His Majesty's Stationery Office, 1952.
       ■ Oliveira, Pedro Aires. Os Despojos Da Alianca. A Gra-Bretanha e a questao colonial portuguesa 1945-1975. Lisbon: Tinta-da-China, 2007. Ortigão, Ramalho. John Bull. Lisbon, 1887.
       ■ Prestage, Edgar. Diplomatic Relations of Portugal with France, England and Holland from 1646 to 1668. Watford, U.K.: Voss & Michael, 1925.
       ■. Chapters in Anglo-Portuguese Relations. London: Voss & Michael, 1935.
       ■ Russell, Peter E. The English Intervention in Spain and Portugal in the Time of Edward III and Richard II. Oxford: Oxford University Press, 1955. Sarmento, J. E. Morães. The Anglo-Portuguese Alliance and Coast Defense. London, 1908.
       ■ Serrão, Joel. "O Ultimatum (January 1890)." Dicionário de História de Portugal. Vol. IV (1971): 219-24.
       ■ Shafaat, Ahmed Khan, ed. Anglo-Portuguese Negotiations Relating to Bombay, 1660-1667. Oxford: Oxford University Press, 1922.
       ■ Sideri, Sandro. Trade and Power: Informal Colonialism in Anglo-Portuguese Relations. Rotterdam: Rotterdam University Press, 1970.
       ■ Sousa, Carlos Hermenegildo de. A Aliança Anglo-Portuguesa. Lisbon, 1943.
       ■ Stone, Glyn A. "The Official British Attitude to the Anglo-Portuguese Alliance, 1910-45." Journal of Contemporary History (London) 10, 4 (Oct. 1975): 729-46.
       ■. The Oldest Ally: Britain and the Portuguese Connection, 1936-1941. Woodbridge, U.K.: Royal Historical Society and Boydell Press, 1994. Teixeira, Nuno Severiano. O Ultimatum Inglês: Política Externa no Portugal do 1890. Lisbon, 1990.
       ■ Teles, Basilio. Do Ultimatum ao 30 de Janeiro. Oporto, 1905.
       ■ Vicente, António Pedro. "Um testemunho de 1796 sobre a Situação de Portugal face ao domínio inglês." In Arquivos do Centro Cultural Portugües, IV. Paris, 1972.
       ■ Vieira de Castro, Luís. D. Carlos I. ( Elementos de História Diplomática), 2nd ed. Lisbon, 1941.
       ■ Vincent-Smith, John. "Britain, Portugal and the First World War." European Studies Review 4, 3 (1974).
       ■. "The Portuguese Economy and the Anglo-Portuguese Commercial Treaty of 1916." Iberian Studies (Keele, U.K.) III, 2 (Autumn 1974): 49-54.
       ■. "The Portuguese Republic and Britain, 1910-14." Journal of Contemporary History 10, 4 (Oct. 1975): 707-27.
       ■ Vintras, R. E. The Portuguese Connection: A Secret History of the Azores Base. London: Bachman & Turner, 1974. Viriato [Pseud]. A Aliança lnglesa. Lisbon, 1914.
       ■ Walford, A. R. The British Factory in Lisbon and Its Closing Stages Ensuring upon the Treaty of 1810. Lisbon, 1940.
       ■ Wheeler, Douglas L. "The Portuguese in Angola, 1836-1891: A Study in Expansion and Administration." Ph.D. dissertation, History Department, Boston University, 1963.
       ■. "19th Century: Anglo-Portuguese Alliance and the Scramble for Africa." In BBC, 600 Years of Anglo-Portuguese Alliance, 40-43. London: BBC, 1973.
       ■. "The Price of Neutrality: Portugal, the Wolfram Question and World War II." Luso-Brazilian Review (Madison, Wisc.) 34, 1, 2 (Summer 1986; Winter 1986): 107-27; 97-111.
       ■ Wordsworth, William. William Wordsworth's Convention of Cintra: A Facsimile of the 1809 Tract [Introduction by Gordon Kent Thomas]. Provo, Utah: Brigham Young University Press, 1983.
       ■ Young, George. Portugal Old and Young. Oxford: Oxford University Press, 1917.
       ■ ANTHROPOLOGY, SOCIOLOGY, RURAL AND URBAN SOCIETY
       ■ Almeida, Miguel Vale de. The Hegemonic Male: Masculinity in a Portuguese Town. Oxford: Berghan, 1996.
       ■ Black, Richard. Crisis and Change in Rural Europe: Agricultural Development in the Portuguese Mountains. Aldershot, U.K.: Avebury and Ashgate, 1992.
       ■ Brettell, Caroline B. Men Who Migrate, Women Who Wait: Population and History in a Portuguese Parish. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1986.
       ■. "The Absence of Men." Natural History 96, 2 (Feb. 1987): 52-61.
       ■. "The Portuguese." In Encyclopedia of World Cultures. New Haven, Conn.: Human Relations Area Files, 1990.
       ■. "The Priest and His People: The Contractual Basis for Religious Practice in Rural Portugal." In Ellen Badone, ed., Religious Orthodoxy and Popular Faith in European Society, 55-75. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1990.
       ■ Brogger, Jan. Pre-bureaucratic Europeans: A Study of a Portuguese Fishing Community. Oxford: Oxford University Press, 1989. Cabral, Manuel Villaverde. "Portuguese Perspectives." Sociologia Ruralis [Journal of European Rural Sociology] XXIV, 1 (1986); number devoted to rural Portugal today. Chaney, Rick. Regional Emigration and Remittances in Developing Countries: The Portuguese Experience. New York: Praeger, 1986. Cole, Sally. Women of the Praia: Work and Lives in a Portuguese Colonial Community. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1991. Cutileiro, José. A Portuguese Rural Society. Oxford: Oxford University Press, 1971.
       ■ Deschamps, Paul. Portugal: La Vie Sociale Actuelle. Paris, 1935.
       ■. Histoire Sociale du Portugal. Paris, 1959.
       ■ Dias, Jorge. Rio do Onor-comunitarismo agropastoral. Oporto, 1953.
       ■. Ensaios Etnológicos. Lisbon, 1961.
       ■. The Portuguese Contribution to Cultural Anthropology. Johannesburg: Witwaterstrand University Press, 1964.
       ■. Vilarinho Da Furna: Uma Aldeia Comunitária. Rev. ed. Lisbon, 1981.
       ■ Downs, Charles. Os Moradores à Conquista da Cidade. Lisbon, 1978.
       ■. "Community Organization, Political Change and Urban Policy: Portugal. 1974-1976." Ph.D. dissertation, Department of Sociology. University of California, 1980.
       ■. "Residents' Commissions and Urban Struggles in Revolutionary Portugal." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal: The Revolution and Its Consequences. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■ Dracklé, Dorlé. Macht und Ohnmacht: Der Kampf num die Agarreform im Alentejo ( Portugal). Gottingen, Germany: Edit. Re, 1991.
       ■ Espírito Santo, Moise. Communidade Rural ao Norte do Tejo. Lisbon, 1980.
       ■ Feijó, Rui, H. Martins, and João de Pina Cabral, eds. Death in Portugal. Oxford: Journal of the Anthropological Society of Oxford, 1983.
       ■ Feijó, Rui Graça. "State, Nation and Regional Diversity in Portugal: An Overview." In Richard Herr and John H. Polt, eds., Iberian Identity: Essays on the Nature of Identity in Portugal and Spain, 37-47. Berkeley: Institute of International Studies, University of California, 1989.
       ■ Feio, Mariano. Les Bas Alentejo et l'Algarve. Lisbon, 1949.
       ■ Ferreira de Almeida, João. Classes sociais nos campos. Lisbon, 1986.
       ■ Fonseca, Ramiro da. O Livro da Saúde e da Doença. Lisbon, 1979.
       ■ Gallop, Rodney. Portugal: A Book of Folk-Ways. Cambridge: Cambridge University Press, 1936. Reprinted, 1961.
       ■ Hoefgen, Lynn. "The Integration of Returnees from the Colonies into Portugal's Social and Economic Life." Ph.D. dissertation, Department of Anthropology, University of Florida, 1985.
       ■ Ingerson, Alice Elizabeth. "Corporatism and Class Consciousness in Northwestern Portugal." Ph.D. dissertation, Department of Anthropology. Johns Hopkins University, 1984.
       ■ Jenkins, Robin. The Road to Alto. London: Pluto Press, 1979.
       ■ Lawrence, Denise. "Menstrual Politics: Women and Pigs in Rural Portugal." In T. Buckley and A. Gottlieb, eds., Blood Magic: The Anthropology of Menstruation, 117-36. Berkeley: University of California Press, 1988.
       ■. "Suburbanization of House Form and Gender Relations in a Rural Portuguese Agro-Town." Architecture and Behavior 4, 3 (1988): 197-212.
       ■ Martins, Hermínio. "Portugal." In Margaret S. Archer and Salvador Giner, eds., Contemporary Europe: Class, Status and Power. New York: St. Martins, 1971.
       ■ Mattoso, José. Identificação de um país. Lisbon, 1985.
       ■ Merten, Peter. Anarchismüs und Arbeiterkãmpf in Portugal. Hamburg: Libera-tare Association, 1981.
       ■ Nataf, Daniel. "Social Cleavages and Regime Formation in Contemporary Portugal." Ph.D. dissertation, Department of Political Science, UCLA, 1987.
       ■ Nazareth, J. Manuel. "Familia e Emigração em Portugal: Ensaio Exploratório." Economia e Socialismo 23 (1977): 31-50.
       ■ O'Neill, Brian Juan. "Dying and Inheriting in Rural Tras-os-Montes." Journal of the Anthropological Society of Oxford 14 (1983): 44-74.
       ■. Social Inequality in a Portuguese Hamlet: Land, Late Marriage, and Inheritance, 1870-1978. Cambridge: Cambridge University Press, 1987.
       ■ Pacheco, Helder. Tradições Populares de Portugal. Lisbon, 1985.
       ■ Pardoe, Julia. Traits and Traditions of Portugal, 2 vols. London, 1832.
       ■ Pereira Neto, João Baptista. "Social Evolution in Portugal since 1945." In Raymond S. Sayers, ed., Portugal and Brazil in Transition, 212-27. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1968.
       ■ Pina-Cabral, João de. Sons of Adam, Daughters of Eve: The Peasant World-View of the Alto Minho. Oxford: Clarendon Press, 1986.
       ■. "Sociocultural Differentiation and Regional Identity in Portugal." In
       ■ R. Herr and J. H. Polt, eds., Iberian Identity, 3-18. Berkeley: Institute of International Studies, 1989.
       ■ Poinard, Michel. La Retour des Traveilleurs Portugais. Paris: La Documentation Francaise, 1979.
       ■ Reed, Robert Roy. "Managing the Revolution: Revolutionary Promise and Political Reality in Rural Portugal." Ph.D. dissertation, Department of Anthropology, Indiana University, 1988.
       ■ Riegelhaupt, Joyce F. "In the Shadow of the City: Integration of a Portuguese Village" [São João das Lampas, nr, Cascais]. Ph.D. dissertation, Department of Anthropology, Columbia University, 1964.
       ■. "Saloio Women: An Analysis of Informal and Formal Political and Economic Roles of Portuguese Peasant Women." Anthropological Quarterly 40, 3 (July 1967): 109-26.
       ■. "Festas and Padres: The Organization of Religious Action in a Portuguese Parish." American Anthropologist 75 (1973): 835-52.
       ■. "Peasants and Politics in Salazar's Portugal: The Corporate State and Village 'Nonpolitics'" In L. S. Graham and H. Makler, eds., Contemporary Portugal: The Revolution and Its Antecedents, 167-90. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■ Rodrigues, Julieta E. S. de Almeida. "Continuity and Change in Urban Portuguese Women's Roles: Emerging New Household Structures." Ph.D. dissertation, Department of Sociology, Columbia University, 1979.
       ■ Rowland, Robert. "Demographic Patterns and Rural Society in Portugal." So-ciologica Ruralis 26, 1 (1986): 36-47.
       ■ Sanchis, Pierre. Arraial. La Fête d'un Peuple: Les Pélerinages Populaires au Portugal. Paris, 1976.
       ■ Siegel, Bernard J. "Social Structure and Medical Practitioners in Rural Brazil and Portugal." Sociologia (São Paulo) 20, 4 (Oct. 1958): 463-76.
       ■. "Conflict, Parochialism and Social Differentiation in Portuguese Society." Journal of Conflict Resolution V, 1 (March 1961): 35-12.
       ■ Smith, T. Lynn. "The Social Relationships of Man to the Land in Portugal." Sociologia 25, 1 (Dec. 1963): 319-43.
       ■ Sousa Santos, Boaventura. "Estado e sociedade na semiperíferia do sistema mundiale: O caso português." Análise Social 87-89 (1985): 869-902.
       ■. "Social Crisis and the State." In Kenneth Maxwell, ed., Portugal in the 1980s: Dilemmas of Democratic Consolidation, 167-95. Westport, Conn.: Greenwood, 1986.
       ■ Vasconcellos, Joaquim Leite de. Ethnograia Portuguesa, 8 vols. Lisbon, 1941-82.
       ■. Tradições Populares Portugueses. New ed. Lisbon, 1986.
       ■ Willems, Emilio. "On Portuguese Family Structure." International Journal of Comparative Society (Dharwar, India) 3, 1 (Sept. 1962): 65-79.
       ■ ARTS, ARCHITECTURE, URBAN PLANNING, MUSIC
       ■ Almeida, Rodrigo Vicente de. História da Arte em Portugal: ( Segundo Estudo) Documentos lnéditos. Oporto, 1883. Almeida D'Eca, Admiral Vicente M. Castles of Portugal. Lisbon, 1925. Amaral, Francisco K. Lisboa: Uma Cidade em Transformação. Lisbon, 1969. Azevedo, Carlos de, and Chester Brummel. Churches of Portugal. New York: Scala Books, 1985.
       ■ Barreira, João, ed. Arte Portuguesa: As Decorativas, 2 vols. Lisbon, n.d.
       ■ Barretto, Mascarenhas, and George Dykes. Fado: Lyrical Origins and Poetical Motivation. Lisbon, 1977.
       ■ Binney, Marcus. Country Manors of Portugal. London: Scala, 1987.
       ■ Branco, Luís de Freitas. A Música em Portugal. Lisbon, 1930.
       ■ Brito, Manuel Carlos de. Opera in Portugal in the Eighteenth Century. Cambridge: Cambridge University Press, 1989.
       ■ Carvalho, Pinto de. História de Fado. Lisbon, 1903 and 1982 eds.
       ■ Castro d'Aire, Teresa. O Fado. Lisbon: Temas da Actualidade, 1996.
       ■ Chicó, Mário Tavares. A Architectura Gótica em Portugal. Lisbon, 1968.
       ■ França, José-Augusto. A Arte em Portugal No Século XIX. Lisbon, 1966.
       ■. Lisboa Pombalina e o Illuminismo, 2nd ed. Lisbon, 1977.
       ■ Gallop, Rodney. "The Fado (The Portuguese Song of Fate)." Musical Quarterly XIX (1933): 199-213.
       ■. Eight Portuguese Folksongs. Oxford: Oxford University Press, 1936.
       ■ Gil, Júlio. The Finest Churches in Portugal. Lisbon, 1988.
       ■. The Finest Castles in Portugal, 3rd ed. George F. W. Dykes, trans. Lisbon, 1996.
       ■ Gonçalves, Rui Mário. Pintura e escultura em Portugal. Lisbon: Instituto de Cultura, 1984.
       ■. 100 Pintores Portugueses do século XX. Lisbon: Alfa, 1986.
       ■ Kubler, George. Portuguese Plain Architecture: Between Spices and Diamonds, 1521-1706. Middletown, Conn.: Wesleyan University Press, 1972.
       ■. Studies in Ancient American and European Art: The Collected Essays of George Kubler. New Haven, Conn.: Yale University Press, 1985.
       ■, and Martin Soria. Art and Architecture in Spain and Portugal. Harmondsworth, U.K.: Penguin, 1959.
       ■ Lacerda, Aarão de. História da Arte em Portugal, 2 vols. Oporto, 1942-48.
       ■ Leão, Joaquim de Sousa. "Decorative Art: The Azulejo." In H. V. Livermore, ed. Portugal and Brazil: An Introduction. Oxford: Oxford University Press, 1953.
       ■ Lopes Graça, Fernando. A canção popular portuguesa. Lisbon, 1953.
       ■ Moita, Luís. O fado: canção de vencidos. Lisbon, 1936.
       ■ Neves, José Cassiano. The Palace and Gardens of Fronteira: Seventeenth and Eighteenth Century Portuguese Style. Lisbon: Quetzal and Scala, 1995. North, C.T. Guia dos castelos antigos de Portugal, 2 vols. Lisbon: Bertrand Ed., 2002.
       ■ Pacheco, Jose. Stuart Carvalhais. O desenho grafico e a imprensa. Lisbon: Biblioteca do Empresario, 2000. Pereira, Paulo, ed. Arte portuguesa. Lisbon: Círculo de Leitores, 1995. Picchio, Luciana Stegagno. Storia del Teatro Portoghese. Rome: Edizinio deli' Ateneo, 1964.
       ■ Queirós, José. Cerâmica Portuguesa, 2 vols. 2nd rev. ed. Lisbon, 1948.
       ■ Santos, Luís Reis. Monuments of Portugal. Lisbon, 1940.
       ■ Santos, Reinaldo dos. A Escultura em Portugal, 2 vols. Lisbon, 1948-50.
       ■. História da Arte em Portugal. Oporto, 1953.
       ■ Sasportes, José. História da Dança em Portugal. Lisbon, 1970. Simões, J. M. dos Santos. "Azulejos in a Land of Many Colours." Connoisseur (London) CXXXVII, 551 (1956): 15-21.
       ■ Smith, Robert C. A Talha em Portugal. Lisbon, 1963.
       ■. The Art of Portugal, 1500-1800. London, Weidenfeld and Nicolson, 1968.
       ■. "The Building of Mafra." Apollo 97, 134 (April 1973): 360-67.
       ■ Stoop, Anne de. Demeures portugaises dans les environs de Lisbonne. Paris: Weber, 1986.
       ■. Palais et manoirs: Le Minho. Paris: Ed. du Seuil, 1995.
       ■ Tannock, Michael. Portuguese 20th Century Artists: A Biographical Dictionary. Chichester, U.K.: Phillimore, 1978.
       ■ Taylor, René. "The Architecture of Port Wine." The Architectural Review CXXIX, 772 (1961): 368-99.
       ■ Terol, Marylene. Azulejos a Lisbonne. Paris: Hervas, 1992.
       ■ Veiga de Oliveira, Ernesto. Instrumentos musicais populares portugueses. Lisbon, 1982.
       ■ Watson, Walter Crum. Portuguese Architecture. London: Constable, 1908. Wohl, Hellmut. "Carlos Mardel and His Lisbon Architecture." Apollo 97, 134 (April 1973): 350-59.
       ■ Andrade, Sergio de. "Presepios." In Dicionario de Arte Barroca em Portugal. Lisbon: Presenca, 1989. Barreira, Joao. Arte Portuguesa, Arquitectura e Escultura. Lisbon: Excelsior, n.d.
       ■ Cardoso, Arnaldo Pinto. O Presepio Barroco Portugues. Lisbon: Bertrand, 2003.
       ■ Chaves, Luis. Os Barristas Portugueses. Coimbra, 1925.
       ■. Natal Portugues. Oporto: Liv. Classica Editora, 1942.
       ■ Gargano, Pietro. Il Presepio. Otto Secoli di Storia, Arte, Tradizione. Milan: Fenice, 1995.
       ■ Lima, Henrique de Campos F. Joaquim Machado de Castro, Escultor Conimbricense. Coimbra: Instituto de Historia de Arte, 1989. Macedo, Diogo de. Presepios Portugueses. Lisbon: Artis, 1951.
       ■. Machado de Castro. Lisbon: Artis, 1958.
       ■ Morais, Heitor. Natal do Meu Coracao. Braga: Ed. A.O., 1991.
       ■ Pais, Alexandre Nobre. Presepios Portugueses Monumentos do Seculo XVIII em Terracotta, 2 vols. Master's thesis in history of art, Universidade Nova de Lisboa, 1998.
       ■ Queiros, Jose. Ceramica Portuguesa. Lisbon: Presenca, 1998. Santos, Reinaldo dos. A Escultura em Portugal. Lisbon: Bertrand, 1951. Serrao, Vitor. Historia da Arte em Portugal IV-O Barroco. Lisbon: Presenca, 2003.
       ■ Smith, Robert C. The Art Of Portugal 1500-1800. New York: Meredith Press, 1968.
       ■ Sousa, Ernesto de. Presepios. Lisbon: Bertrand, 1998.
       ■ Cinema
       ■ Antunes, Joao and Jose de Matos-Cruz, Cinema Portugues 1896-1998. Lisbon: Lusomundo, 1997.
       ■ Bandeira, Jose Gomes. Porto: 100 anos de cinema portugues. Oporto: Camara Municipal do Porto, 1996. Duarte, Fernando. Primitivos do Cinema Portugues. Lisbon: Cinecultura, 1960.
       ■ Faria de Almeida, M., Resumo da Historia do Cinema. Lisbon: RTP, 1982. Nobre, Roberto. Singularidades do Cinema Portugues. Lisbon: Portugalia, n.d.
       ■ Pina, Luis de. Aventura do Cinema Portugues. Lisbon: Vega, 1977.
       ■. Documentarismo Portugues. Lisbon: IPC, 1977.
       ■. Panorama do Cinema Portugues. Lisbon: Terra Livre, 1978.
       ■. Historia do Cinema Portugues. Mem Martins: Europa-America, 1986.
       ■ Ribeiro, Felix. O Cinema Portugues antes do Sonoro. Esboco Historiconema Portugues. Lisbon: Terra Livre, 1978.
       ■. Panorama do Cinema Portugues. Lisbon: n.d.
       ■ Andresen, Sofia de Melo Breyner. A Fada Oriana. 9th ed. Lisbon: Figueiri-nhas, 1985.
       ■ Araújo, Matilde Rosa. A estrada fascinante. Lisbon: Livros Horizonte, 1988. Barreto, Garcia. Literatura Para Crianças E Jovens Em Portugal. Oporto:
       ■ Campo Das Letras, 1998. Bastos, Glória. A escrita para crianças em Portugal no seculo XIX. Lisbon:
       ■ Caminho da Educaçao, 1997. Cadet, Maria Rita Chiappe. Os Contos da Mamã. Lisbon: Lallement Freres, 1883.
       ■ Castro, Fernanda. Mariazinha em Africa, 2nd ed. Lisbon: Portugália, 1947. Cross, Esther, and Wilbur Cross. Portugal. Chicago: Childrens Press, 1986. DeSkalon, Anna, and Christa Stadtler. We Live in Portugal. New York: Watts, 1987.
       ■ Gomes, Alice. A Nau Catrineta, 2nd ed. Lisbon: Portugália, 1973.
       ■. A literatura para a infância. Lisbon: Torres & Abreu, 1979.
       ■ Letria, José Jorge. Do sentimento mágico da vida. Lisbon: Escritor, 1994. Müller, Adolfo Simões. Historiazinha de Portugal, 6th ed. Oporto: Tavares Martins, 1983.
       ■ Osório, Ana de Castro. Para as crianças. Illustr. by Leal da Câmara. Setúbal: Liv. Crianças, 1908.
       ■ Pires, Maria Laura Bettencourt. História da literatura infantil portuguesa. Lisbon: Vega, 1981. Ribeiro, Aquilino. Arca de Noé-III Classe. Lisbon, 1989. Rocha, Natércia. Breve História da Literatura para Crianças em Portugal. Lisbon: Instituto de Cultura e Língua Portuguesa, 1984.
       ■. Bibliografia geral da literatura portuguesa para crianças. Lisbon: Edit. Comunicação, 1987.
       ■ Sá, Domingos Guimarães de. A literatura infantil em Portugal. Braga: Edit. Franciscana, 1981.
       ■ Selfridge. John. Portugal. New York: Chelsea House, 1990. Vaz de Carvalho, Maria Amália. Contos para os Nossos Filhos, 11th ed. Oporto: Barreira, 1947.
       ■ Viana, António Manuel Couto. Jõao de Deus e um século de literatura infantil em Portugal. Lisbon: Ed. do Templo, 1978.
       ■ Lisbon, Capital City, in History and Literature
       ■ Castelo-Branco, Fernando. Lisboa Seiscentista, 3rd ed. Lisbon: 1969.
       ■ Castilho, Júlio de. Lisboa Antiga, 7 vols. Lisbon, 1935-45.
       ■ Couto, Dejanirah. Histoire de Lisbonne. Paris: Fayard, 2000.
       ■ Crespo, Ángel. Lisboa Mítica e Literária. Lisbon: Liv. Horizonte, 1987.
       ■ Dias, Marina Tavares. Lisboa Desaparecida. Lisbon: Quimera, 1990.
       ■ Dionísio, Sant'anna, ed. Guia de Portugal. Vol. I: Lisboa e Arredores. Lisbon: Biblioteca Nacional de Lisboa, 1924, orig. ed; reprint, Gulbenkian Foundation, 1979.
       ■ França, José-Augusto. Lisboa Pombalina e o Iluminismo. Lisbon: Bertrand, 1977.
       ■ Moita, Irisalva, ed. O Livro de Lisboa. Lisbon: Liv. Horizonte, 1994.
       ■ Neves, Orlando. Lisboa em Crónica. Lisbon: Author's Ed., 1968.
       ■ Pavão, Luís, and Mário Pereira. Tabernas de Lisboa. Lisbon: Assírio & Alvim, 1981.
       ■ Pessoa, Fernando. Lisboa. O que o turista deve ver: What the Tourist Should See. Lisbon: Liv. Horizonte, 1997.
       ■ Queirós, José Maria Eça de. À Capital. Lisbon: Sá da Costa, 1960.
       ■ Santos, Piedade Braga, et al. Lisboa Setecentista vista por Estrangeiros. Lisbon: Liv. Horizonte, 1996.
       ■ Vieira, Alice. Esta Lisboa. Lisbon: Caminho, 1993.
       ■ Wright, David, and Patrick Swift. Lisbon: A Portrait and Guide. New York: Scribners, 1971.
       ■ Azevedo, João Lúcio. Historia das Cristãos-Novos. Lisbon: Liv. Clássica, 1975.
       ■ Baião, António. A Inquisição em Portugal e no Brasil: Subsídios para a sua história. Lisbon: Arquivo Histórico Portugues, 1906. Bethencourt, Francisco. "Portugal: A Scrupulous Inquisition," In Bengt Ankarloo and Gustav Henningsen, eds., Early Modern Witchcraft: Centres and Peripheries, 403-22. Oxford: Clarendon Press, 1990.
       ■. "Os equilíbrios sociais do Poder." In José Mattoso, ed., Historia De Portugal, Vol. 3, No Alvorecer Da Modernidade ( 1480-1620). Lisbon: Estampa, 1993.
       ■. História das Inquisições: Portugal, Espanha e Itália. Lisbon: Círculo de Leitores, 1994.
       ■ Braga, Maria Luísa. A Inquisição em Portugal na primeira metade do Séc. XVIII. Lisbon: Inst. Nacional de Investigação Científica, 1992.
       ■ Haliczer, Stephen, ed. Inquisition and Society in Early Modern Europe. London: Croom Helm, 1987.
       ■ Herculano, Alexandre. History of the Origin and Establishment of the Inquisition in Portugal. Reprint. New York: AMS Press, 1968.
       ■ Magalhães, Joaquim Romero. "Em Busca dos Tempos da Inquisição (15731615)." Revista de História das Ideias 9 (1987): 191-228.
       ■ Mea, Elvira Cunha Azevedo. A Inquisição de Coimbra no Século XVI. Oporto, 1989.
       ■ Mendonça, José Lourenço D. de, and António Joaquim Moreira. História da Inquisição em Portugal. Lisbon: Círculo de Leitores, 1980.
       ■ Novinsky, Anita, and Luísa M. Carneiro, eds. Inquisição: Ensaios sobre Mentalidade, Heresias e Arte. Rio de Janeiro: Expressão e Cultura, 1992.
       ■ Pereira, Isais da Rosa. Documentos para a história da Inquisição em Portugal. Lisbon, 1987.
       ■ Rego, Yvonne Cunha, ed. Feiticeiros, Profetas e Visionários: Textos Antigos Portugueses. Lisbon: Imprensa Nacional e Casa da Moeda, 1981.
       ■ Saraiva, António José. Inquisição e cristãos-novos. Lisbon: Estampa, 1985.
       ■ Walker, Timothy Dale. "Doctors, Folk Medicine and the Inquisition: The Repression of Popular Healing in Portugal during the Enlightenment Era." Ph.D. dissertation, Department of History, Boston University, 2001.
       ■ Literature in English Translation: Selection
       ■ Alcaforado, Mariana. The Letters of a Portuguese Nun ( Mariana Alcaforado). Edgar Prestage, trans. London: D. Nutt, 1893.
       ■ Andrade, Eugénio de. "White on White." Alexis Levitin, trans. Quarterly Review of Literature. Poetry Series VIII. Vol. 27. Princeton, N.J., 1987.
       ■. Another Name for Earth; O outro nome da terra. Alexis Levitin, trans. Ft. Bragg, Calif.: QED Press, 1997.
       ■ Andresen, Sophia de Mello Breyner. Marine Rose: Selected Poems. Ruth Fain-light, trans. Redding Ridge, Conn.: Swan Books, 1989.
       ■ Antunes, António Lobo. South of Nowhere. Elizabeth Lowe, trans. New York: Random House, 1983.
       ■. Fado Alexandrino. Gregory Rabassa, trans. New York: Grove Weidenfeld, 1990.
       ■. An Explanation of the Birds. Richard Zenith, trans. New York: Grove Weidenfeld, 1991.
       ■. Act of the Damned. New York: Grove Press, 1995.
       ■. The Natural Order of Things. New York: Grove Press, 2000.
       ■ Barreno, Maria Isabel, Maria Teresa Horta, and Maria Velho da Costa. The Three Marias: New Portuguese Letters. Helen R. Lane, trans. New York: Doubleday, 1975.
       ■ Bell, Aubrey F. G. Poems from the Portuguese ( with the Portuguese text). A.
       ■ Bell, trans. Oxford: Blackwell, 1913.
       ■ Camões, Luís de. The Lusiads of Luís de Camões. Leonard Bacon, trans. New York: Hispanic Society of America, 1950.
       ■. The Lusiads. William C. Atkinson, trans. Harmondsworth, U.K.: Penguin, 1952.
       ■. The Lusiads. Landeg White, trans. New York: Oxford University Press, 1997.
       ■ Castelo Branco, Camilo. Doomed Love ( A Family Memoir). Alice R. Clemente, trans Providence, R.I.: Gávea-Brown, 1995. Castro, José Maria Ferreira de. Emigrants. Dorothy Ball, trans. New York: Macmillan, 1962.
       ■. Jungle. Charles Duff, trans. New York: Viking, 1935.
       ■. The Mission. Ann Stevens, trans. London: Hamilton, 1963.
       ■ Dantas, Júlio. The Cardinals' Collation, 48th ed. A. Saintsbury, trans. London, 1962.
       ■ Dias de Melo. Dark Stones. Gregory McNab, trans. Providence, R.I.: Gávea-Brown, 1996.
       ■ Dinis, Júlio. The Fidalgos of Casa Mourisca. Rosanna Dabney, trans. Boston: D. Lothrop, 1891.
       ■ Garrett, Almeida. Brother Luiz de Sousa [play]. Edgar Prestage, trans. London: Elkin Mathess, 1909.
       ■. Travels in My Homeland. John M. Parker, trans. London: Peter Owen and UNESCO, 1987. Griffin, Jonathan. Camões: Some Poems Translated from the Portuguese by Jonathan Griffin. London: Menard Press, 1976. Jorge, Lídia. The Murmuring Coast. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1995.
       ■ Lisboa, Eugénio, ed. Portuguese Short Fiction. Manchester, U.K.: Carcanet, 1997.
       ■ Lopes, Fernão. The English in Portugal 1367-87: Extracts from the Chronicles of Dom Fernando and Dom João. Derek W. Lomax and R. J. Oakley, eds. and trans. Warminster, U.K.: Aris & Phillips, 1988.
       ■ Macedo, Helder, ed. Contemporary Portuguese Poetry: An Anthology in English. Helder Macedo, et al., trans. Manchester, U.K.: Carcanet New Press, 1978.
       ■ Martins, J. P. De Oliveira. A History of Iberian Civilization. Aubrey F. G. Bell, trans.; preface by Salvador de Madariaga. New York: Cooper Square, 1969.
       ■ Mendes Pinto, Fernão. The Travels of Mendes Pinto [Orig. title: Peregrinação].
       ■ Rebecca D. Catz, trans., with introduction and notes. Chicago: University of Chicago Press, 1989. Miguéis, José Rodrigues. A Man Smiles at Death with Half a Face. George
       ■ Monteiro, trans. Hanover, N.H.: University Press of New England, 1991.
       ■. Happy Easter. John Byrne, trans. Manchester, U.K.: Carcanet, 1995.
       ■. Steerage and Ten Other Stories. George Monteiro, ed. Providence, R.I.: Gávea-Brown, 1998. Monteiro, Luís De Sttau. The Rules of the Game. Ann Stevens, trans. London: Hamilton, 1965.
       ■ Mourão-Ferreira, David. Lucky in Love. Christine Robinson, trans. Manchester, U.K.: Carcanet, 1999. Namora, Fernando. Field of Fate. Dorothy Ball, trans. London: Macmillan, 1970.
       ■. Mountain Doctor. Dorothy Ball, trans. London: Macmillan, 1956.
       ■ Nemésio, Vitorino. Inclement Weather over the Channel. Francisco Cota Fagundes, trans. Providence, R.I.: Gávea-Brown, 1993.
       ■. Stormy Isles: An Azorean Tale. Francisco C. Fagundes, trans. Providence, R.I.: Gávea-Brown, 2000.
       ■ Paço D'Arcos, Joaquim. Memoirs of a Banknote. Robert Lyle, trans. London, 1968.
       ■ Pedroso, Consiglieri, comp. Portuguese Folk-Tales. Henriqueta Monteiro, trans. Reprint of orig. 1882 ed. New York: Benjamin Blom, 1969.
       ■ Pessoa, Fernando. Fernando Pessoa: Sixty Portuguese Poems. F. E. G. Quintanilha, ed. and trans. Cardiff: University of Wales Press, 1971.
       ■. Selected Poems: Fernando Pessoa. 2nd rev. ed. Jonathan Griffin, trans. Harmondsworth, U.K.: Penguin, 1982.
       ■. The Book of Disquiet. Alfred MacAdams, trans. New York: Pantheon, 1991.
       ■. Fernando Pessoa: Selected Poems. Peter Rickard, ed. and trans. Edinburgh, U.K.: Edinburgh University Press, 1991.
       ■. "The Mariner: A 'Static Drama' in One Act." In Translation: Portugal.
       ■ George Ritchie, et al., trans. The Journal of Literary Translation. Vol. XXV, 38-56. New York: Translation Center, Columbia University, 1991.
       ■. Message: Bilingual Edition. Jonathan Griffin, trans. London: Menard Press and King's College, 1992.
       ■ Pires, José Cardoso. Ballad of a Dog's Beach. Mary Fitton, trans. London: J. M. Dent, 1986.
       ■ Queirós, José Maria Eça de. Cousin Bazilio. Roy Campbell, trans. London: Max Reinhardt, 1953.
       ■. The Relic. Aubrey F. G. Bell, trans. London: Max Reinhardt, 1954.
       ■. The City and the Mountains. Roy Campbell, trans. London: Max Reinhardt, 1955.
       ■. The Sin of Father Amaro. Nan Flanagan, trans. London: Max Reinhardt, 1962.
       ■. The Maias. Patricia McGowan Pinheiro, trans. London: Bodley Head, 1965.
       ■. The Illustrious House of Ramires. Ann Stevens, trans. London: Bodley Head, 1968.
       ■. Letters from England. Ann Stevens, trans. London: Bodley Head, 1970.
       ■. To the Capital. John Vetch, trans. Manchester, U.K.: Carcanet, 1995.
       ■ Quental, Antero de. Sixty-four Sonnets. Edgar Prestage, trans. London: David Nutt, 1894.
       ■ Redol, Alves. The Man with Seven Names. L. L. Barrett, trans. New York: Knopf, 1964.
       ■ Resende, André de. André deResende's 'Poema Latina'/ 'Latinpoems.' J. C. R. Martyn, ed. and trans. Lewiston N.Y.: Lampeter and Edwin Mellen, 1998. Ribeiro, Aquilino. When the Wolves Howl. Patricia McGowan Pinheiro, trans. New York: Macmillan; London: Cape, 1963. Sá Carneiro, Mário de. The Great Shadow ( and Other Stories). Margaret Jull Costa, trans. Sawtry, U.K.: Dedalus, 1996. Santareno, Bernardo. The Promise. Nelson H. Vieira, trans. Providence, R.I.: Gávea-Brown, 1981.
       ■ Saramago, José. Baltasar and Blimunda. Giovanni Pontiero, trans. New York: Harcourt, Brace, 1987.
       ■. The Stone Raft. Giovanni Pontiero, trans. New York: Harcourt, Brace, 1991.
       ■. The Year of the Death of Ricardo Reis. Giovanni Pontiero, trans. New York: Harcourt, Brace, 1991.
       ■. The History of the Siege of Lisbon. Giovanni Pontiero, trans. New York: Harcourt Brace, 1996.
       ■. Blindness. New York: Harcourt, Brace, 1999.
       ■. Tale of the Unknown Island. New York: Harcourt Brace, 2000.
       ■. All the Names. Margaret Jull Costa, trans. New York: Harcourt, 2000.
       ■. Journey to Portugal. New York: Harcourt Brace, 2001.
       ■ Sena, Jorge de. The Poetry of Jorge de Sena: A Bilingual Selection. Frederick G. Williams et al., trans. Santa Barbara, Calif.: Mudborn Press, 1980.
       ■. By the Rivers of Babylon and Other Stories. New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press, 1989.
       ■ Vicente, Gil. Four Plays of Gil Vicente: Edited from the Editio Princeps ( 1562). Aubrey F. G. Bell, ed. and trans. Cambridge: Cambridge University Press, 1920.
       ■. Lyrics of Gil Vicente. Aubrey F. G. Bell, trans. Oxford: Oxford University Press, Hispanic Notes and Monographs, Portuguese Series 1, 1921.
       ■. The Play of Rubena. Jack E. Tomlins, trans.; Rene P. Garay and José I. Suarez, eds. New York: National Hispanic Foundation for Humanities, 1993.
       ■. The Boat Plays. David Johnston, trans. and adaptation. London: Oberon, 1996.
       ■. Three Discovery Plays. Anthony Lappin, trans. Warminster, U.K.: Aris & Phillips, 1997.
       ■ Vieira, António. Dust Thou Art. Rev. W. Anderson, trans. London, 1882.
       ■ Portuguese and Portuguese-American Cooking: Cuisine
       ■ Anderson, Jean. Food of Portugal. New York: Hearst, 1994. Asselin, E. Donald. A Portuguese-American Cookbook. Rutland, Vt.: Charles E. Tuttle, 1966.
       ■ Bourne, Ursula. Portuguese Cookery. Harmondsworth, U.K.: Penguin, 1973. Crato, Maria Helena Tavares. Cozinha Portuguesa I, II. Lisbon: Editorial Presença, 1978.
       ■ Dienhart, Miriam, and Anne Emerson, ed. Cooking in Portugal. Cascais: American Women of Lisbon, 1978.
       ■ Feibleman, Peter S. The Cooking of Spain and Portugal. New York: Time-Life Books; Foods of the World, 1969.
       ■ Koehler, Margaret H. Recipes from the Portuguese of Provincetown. Riverside, Conn.: Chatham Press, 1973. Manjny, Maite. The Home Book of Portuguese Cookery. London: Faber & Faber, 1974.
       ■ Marques, Susan Lowndes. Good Food from Spain and Portugal. London: Muller, 1956.
       ■ Modesto, Maria de Lourdes. Cozinha Tradicional Portuguesa. Lisbon: Verbo, 1982.
       ■ Ortiz, Elisabeth Lambert. The Food of Spain and Portugal. The Complete Iberian Cuisine. New York: Atheneum, 1989. Pinto, Elvira. La Bonne Cuisine Portugaise. Paris: Edicions Garanciere, 1985.
       ■ Robertson, Carol. Portuguese Cooking: The Authentic and Robust Cuisine of Portugal. Berkeley Calif.: North Atlantic, 1993. Schmaeling, Tony. The Cooking of Spain and Portugal. Ware, U.K.: Omega, 1983.
       ■ Vieira, Édite. The Taste of Portugal. London: Robinson, 1989.
       ■ Von Treskow, Maria. Zü Gast in Portugal: Eine Kulnarische Reise in Garten Europas. Weingarten: Kunstverlag, 1989. Wright, Carol. Portuguese Food. London: Dent, 1969.
       ■ Afonso, Simonetta Luz, and Angela Delaforce. Palace of Queluz The Gardens. Lisbon, 1989.
       ■ Araújo, Iluídio Alves de. Arte Paisagista e Arte das Jardins em Portugal. Lisbon, 1962.
       ■ Azeredo, Francisco de. Casas Senhoriais Portuguesas. Barcelos, 1986.
       ■ Binney, Marcus. Country Manors of Portugal. New York: Scala Books, 1987.
       ■ Bowe, Patrick, and Nicolas Sapieha. Gardens of Portugal. New York: Scala Books and Harper and Row, 1989.
       ■ Cane, Florence du. The Flowers and Gardens of Madeira. London, 1924.
       ■ Cardoso, Pedro Homem, and Helder Carita. Da Grandeza das Jardins em Portugal. Lisbon, 1987.
       ■ Carita, Helder, and Homem Cardoso. Portuguese Gardens. London: Antique Collector's Club, 1987.
       ■ Costa, António da, and Luís de O. Franquinho. Madeira: Plantas e Floras. Funchal, 1986.
       ■ Nichols, Rose Standish. Spanish and Portuguese Gardens. Boston, 1926.
       ■ Pereira, Arthur D. Sintra and Its Farm Manors. Sintra, 1983.
       ■ Sampaio, Gonçalo. Flora Portuguesa. Lisbon, 1946.
       ■ Sitwell, Sacheverell. Portugal and Madeira. London: Batsford, 1945.
       ■ Underwood, John, and Pat Underwood. Landscapes of Madeira. London, 1980.
       ■ Vieira, Rui. Flowers of Madeira. Funchal, 1973.
       ■ Viterbo, Francisco Marques de Sousa. A Jardinagem em Portugal, 2 vols. Coimbra, 1906-9.
       ■ Education, Science, Health, and Medical History
       ■ Albuquerque, Luís de. Estudos de História, 3 vols. Coimbra, 1973-81.
       ■ Baião, Antônio. Episódios Dramáticos da Inquisição Portuguesa, 3 vols. Lisbon, 1936-55.
       ■ Cabreira, Antônio. Portugal nos mares e nas ciências. Lisbon, 1929. Carvalho, Rômulo de. A Astronomia em Portugal (séc. xviii). Lisbon, 1985. Fernandes, Barahona. Egas Moniz: Pioneiro de descobrimentos médicos. Lisbon, 1983.
       ■ Gaitonde, P. D. Portuguese Pioneers in India: Spotlight on Medicine. London: Sangam Books, 1983.
       ■ Hanson, Carl A. "Portuguese Cosmology in the Late Seventeenth Century." In Benjamin F. Taggie and Richard W. Clement, eds., Iberia & the Mediterranean, 75-85. Warrensburg: Central Missouri State University, 1989.
       ■ Higgins, Michael H., and Charles F. S. de Winton. Survey of Education in Portugal. London, 1942.
       ■ Hirsch, Elizabeth Feist. Damião de Góis: The Life and Thought of a Portuguese Humanist. The Hague, 1967.
       ■ Lemos, Maximiano. Arquivos de História da Medicina Portuguesa. Several vols. Lisbon, 1886-1923. Vol. I. História da Medicina em Portugal. Doutrina e Instituições. Lisbon, 1899.
       ■ Mira, Matias Ferreira de. História da Medicina Portuguesa. Lisbon, 1948.
       ■ Orta, Garcia de. Colóquios dos Simples e Drogas e Cousas Medicinais da India. Conde de Ficalho, ed., 2 vols. Lisbon, 1891-95.
       ■ Osório, J. Pereira. História e Desenvolvimento da Ciência em Portugal, 2 vols. Lisbon, 1986-89.
       ■ Pina, Luís de. "Uma prioridade portuguesa do século XVI. João de Barros e a Dactiloscópia Oriental." Arquivo da Repartição de Antropologia Criminal IV (1936).
       ■. "As Ciências na História do Império Colonial Português — Séculos XV a XIX." Anais de Faculdade de Ciências do Porto ( 1939-10).
       ■. "Os Portugueses Mestres de Ciência e Metras no Estrangeiro." Actas do Congresso do Mundo Português. Lisbon, 1940.
       ■. "A Ciência em Portugal (bosquejo Histórico)." In Secretariado Nacional da Informação, ed., Portugal: Breviário Da Pátria Para Os Portugueses Ausentes, 277-301. Lisbon, 1946.
       ■ Richards, Robert A. C., ed. Guide to World Science: Vol. 9: Spain and Portugal, 2nd ed. Guernsey, U.K.: F. H. Books, 1974.
       ■ Saraiva, António José. História da Cultura em Portugal, 3 vols. Lisbon, 1950-62.
       ■ ———. "João de Barros." In Serrao, ed., Dicionário de História de Portugal 1 (1963): 307-8.
       ■ Veiga-Pires, J. A., and Ronald G. Grainger, eds. Pioneers in Angiography: The Portuguese School ofAngiography. Lancaster, U.K.: MTP Press, 1982.
       ■ Walker, Timothy. "Doctors, Folk Medicine and the Inquisition: The Repression of Popular Healing in Portugal during the Enlightenment Era." Ph.D. dissertation, History Department, Boston University, 2001.
       ■ Barbosa, Madelena. "Women in Portugal." Women's Studies International Quarterly 4 (1981): 477-80.
       ■ Barreno, Maria Isabel, Maria Teresa Horta, and Maria Velho da Costa. Novas Cartas Portuguesas. Lisbon, 1972.
       ■ ———. The Three Marias. New Portuguese Letters. Helen R. Lane, trans. New York: Doubleday, 1975.
       ■ Brettell, Caroline B. We Have Already Cried Many Tears: The Stories of Three Portuguese Migrant Women. Cambridge, Mass.: Schenkman, 1982.
       ■ Ferreira, Virginia. "Engendering Portugal: Social Change, State Politics, and Women's Social Mobilization." In António Costa Pinto, ed., Modern Portugal, 162-88. Palo Alto, Calif.: SPOSS, 1998.
       ■ Goodwin, Mary. "Portuguese Feminism." Portuguese Studies Newsletter 17 (Spring-Summer 1987): 12-13.
       ■ Lamas, Maria. As Mulheres do Meu País. Lisbon, 1948.
       ■ "Mulheres Portuguesas e Feminismo." Análise Social [special number on Portuguese Women and Feminism] 22 (1986): 92-93.
       ■ Osório, Ana de Castro. As Mulheres Portuguesas. Lisbon, 1905.
       ■ Sadlier, Darlene J. The Question of How: Women Writers and New Portuguese Literature. Westport, Conn.: Greenwood; Contributions in Women's Studies, no. 109, 1989.
       ■ Silva, Manuela. The Employment of Women in Portugal. Luxembourg: Office for Official Publications, European Communities, 1984. Velho da Costa, Maria. Maina Mendes. Lisbon, 1974.
       ■ Vicente, Ana, and Maria Reynolds de Souza. Family Planning in Portugal. Lisbon, 1984.
       ■ Almeida, Fortunato de. História da Igreja em Portugal. 6 vols. Coimbra, 1910-24, and Oporto, 1967-72. Alonso, Joaquim Maria. The Secret of Fátima: Fact and Legend. Cambridge, Mass.: Ravengate Press, 1979. Alves, José da Felicidade, ed. Católicos e política de Humberto Delgado à Marcelo Caetano. Lisbon, 1969. Araújo, Miguel de, ed. Dicionario político; 1; Os Bispos e a revoluçao de Abril. Lisbon, 1976. Bishko, Charles Julian. Spanish and Portuguese Monastic History 600-1300. London, Variorum Reprints, 1984.
       ■ Blanshard, Paul. Freedom and Catholic Power in Spain and Portugal. Boston: Beacon Press, 1962.
       ■ Boxer, C. R. The Church Militant and Iberian Expansion 1440-1770. Baltimore, Md.: Johns Hopkins University Press, 1978. Bruneau, Thomas C. "Church and State in Portugal: Crises of Cross and Sword." Journal of Church and State XVIII (1976): 463-90. Freire, José Geraldes. Resistência Católico ao Salazarismo-Marcelismo. Oporto, 1976.
       ■ Herculano, Alexandre. History of the Origin and Establishment of the Inquisition in Portugal. John C. Banner, trans. Stanford, Calif.: Stanford University Press, 1962.
       ■ IPOPE. Estudo sobre liberdade e religião em Portugal. Lisbon, 1973. Johnston, Francis. Fátima: The Great Sign. Chulmleigh, U.K.: Augustine Publications, 1980.
       ■ Kondor, Fr. Louis. Fátima in Lucia's Own Words: Sister Lucia's Memoirs. Fatima: Postulation Center, 1976. Lourenço, Joaquim Maria. Situação jurídica da Igreja em Portugal. Coimbra, 1943.
       ■ Mattoso, José. Religião e Cultura na Idade Média Portuguesa. Lisbon, 1982. Miller, Samuel J. Portugal and Rome c. 1748-1830: An Aspect of Catholic Enlightenment. Rome: Universita Gregoriana Editrice, 1978. O'Malley, John W. The First Jesuits. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1993.
       ■ Pattee, Richard. Portugal and the Portuguese World. Milwaukee, Wisc.: Bruce, 1957.
       ■ Prestage, Edgar. Portugal: A Pioneer of Christianity. Lisbon, 1945.
       ■ Richard, Robert. Etudes sur l'histoire morale et religieuse de Portugal. Paris: Centro Cultural de Gulbenkian, 1970.
       ■ Robinson, Richard A. H. "The Religious Question and Catholic Revival in Portugal, 1900-1930." Journal of Contemporary History XII (1977): 345-62.
       ■. Contemporary Portugal: A History. London: Allen & Unwin, 1979.
       ■ Rodrigues, R. P. Francisco. História da Companhia de Jesus na Assistência de Portugal, 7 vols. Lisbon, 1931-50.
       ■ Roth, Cecil. A History of the Marranos. Philadelphia: Jewish Publication Society of America, 1932.
       ■ Agriculture, Viticulture, and Fishing
       ■ Abreu-Ferreira, Darlene. "The Portuguese in Newfoundland: Documentary Evidence Examined." Portuguese Studies Review 4, 1 (1995-96): 11-33.
       ■ Allen, H. Warner. The Wines of Portugal. London: Michael Joseph, 1963.
       ■ Barros, Afonso de. A reforma agrária em Portugal. Oeiras, 1979.
       ■ Beamish, Huldine V. The Hills of Alentejo. London: Geoffrey Bles, 1958.
       ■ Bennett, Norman R. "The Golden Age of the Port Wine System, 1781-1807." The International History Review XII (1990): 221-18.
       ■ Black, Richard. "The Myth of Subsistence: Market Production in the Small Farm Sector of Northern Portugal." Iberian Studies 1, 8 (1989): 25-41.
       ■ Bravo, Pedro, and Duarte de Oliveira. Viticulture Moderna. Lisbon, 1974.
       ■. Vinhas e Vinhos De Portugal. Lisbon, 1979.
       ■ Cabral, Manuel V. "Agrarian Structures and Recent Movements in Portugal." Journal of Peasant Studies 4, 5 (July 1978): 411-45.
       ■ Cardoso, José Carvalho. A Agricultura Portuguesa. Lisbon, 1973.
       ■ Carvalho, Bento de. Guía Dos Vinhos Portugueses. Lisbon, 1982.
       ■ Clarke, Robert. Open Boat Whaling in the Azores: The History and Present Methods of a Relic Industry. Cambridge: Cambridge University Press, 1954.
       ■ Cockburn, Ernest. Port Wine and Oporto. London: Wine & Spirit, 1949. Cole, S. C. "Cod, Cod Country and Family: The Portuguese Newfoundland Fishery." Mast 3, 1 (1990): 1-29.
       ■ Coull, James. The Fisheries of Europe. London: G. Bell & Sons, 1972.
       ■ Croft-Cooke, Rupert. Port. London: Putnam, 1957.
       ■. Madeira. London: Putnam, 1961.
       ■ Delaforce, John. The Factory House at Oporto. London: Christie's Wine Publications, 1979 and later eds.
       ■ Doel, Patricia A. Port O'Call: Memories of the Portuguese White Fleet in St. John's Newfoundland. St. John's, Newfoundland: ISER, 1992.
       ■ Fletcher, Wyndham. Port: An Introduction to Its History and Delights. London: Bernet, 1978.
       ■ Francis, A. D. The Wine Trade. London: Adam and Charles Black, 1972.
       ■ Freitas, Eduardo, João Ferreira de Almeida, and Manuel Villaverde Cabral. Modalidades de penetração do capitalismo na agricultura: estruturas agrárias em Portugal Continental, 1950-1970. Lisbon, 1976.
       ■ Gonçalves, Francisco Esteves. Portugal: A Wine Country. Lisbon, 1984.
       ■ Gulbenkian Foundation. Agrarian Reform. Lisbon, 1981.
       ■ Kurlansky, Mark. Cod: A Biography of the Fish That Changed the World. New York: Walker, 1997.
       ■ Malefakis, Edward. "Two Iberian Land Reforms Compared: Spain, 1931-1936 and Portugal, 1974—1978." In Gulbenkian Foundation, Agrarian Reform. Lisbon, 1981.
       ■ Moreira da Fonseca, A. Port Wine: Notes on Its History, Production and Technology. Oporto, 1981.
       ■ Moutinho, M. História da pesca do bacalhau. Lisbon: Imprensa Universitária, 1985.
       ■ Oliveira Marques, A. H. de. lntrodução a história da agricultura em Portugal.
       ■ Lisbon, 1968. Pato, Octávio. O Vinho. Lisbon, 1971.
       ■ Pearson, Scott R. Portuguese Agriculture in Transition. Ithaca, N.Y.: Cornell University Press, 1987.
       ■ Postgate, Raymond. Portuguese Wine. London: Dent, 1969.
       ■ Read, Jan. The Wines of Portugal. London: Faber & Faber, 1982.
       ■ Robertson, George. Port. London: Faber & Faber, 1982 ed.
       ■ Rutledge, Ian. "Land Reform and the Portuguese Revolution." Journal of Peasant Studies 5, 1 (Oct. 1977): 79-97.
       ■ Sanceau, Elaine. The British Factory at Oporto. Oporto, 1970.
       ■ Simon, Andre L. Port. London: Constable, 1934.
       ■ Simões, J. Os grandes trabalhadores do Mar: Reportagens na Terra Nova e na Groenlândia. Lisbon: Gazeta dos Caminho de Ferro, 1942.
       ■ Smith, Diana. Portugal and the Challenge of 1992: Special Report. New York: Camões Center/RIIC, Columbia University, 1990.
       ■ Stanislawski, Dan. Landscapes of Bacchus: The Vine in Portugal. Austin: University of Texas Press, 1970.
       ■ Teixeira, Carlos, and Victor M. Pereira da Rosa, eds. The Portuguese in Canada: From the Seat to the City. Toronto: University of Toronto Press, 2000.
       ■ Unwin, Tim. "Farmers' Perceptions of Agrarian Change in Northwest Portugal." Journal of Rural Studies 1, 4 (1985): 339-57.
       ■ Valadão do Valle, E. Bacalhau: tradições históricas e económicos. Lisbon, 1991.
       ■ Venables, Bernard. Baleia! The Whalers of Azores. London: Bodley Head, 1968.
       ■ Villiers, Alan. The Quest of the Schooner Argus: A Voyage to the Banks and Greenland. New York: Scribners, 1951. World Bank. Portugal: Agricultural Survey. Washington, D.C.: World Bank, 1978.
       ■ ECONOMY, INDUSTRY, AND DEVELOPMENT
       ■ Aiyer, Srivain, and Shahid A. Chandry. Portugal and the E.E.C.: Employment and Implications. Lisbon, 1979.
       ■ Baklanoff, Eric N. The Economic Transformation of Spain and Portugal. New York: Praeger, 1978.
       ■. "Changing Systems: The Portuguese Revolution and the Public Enterprise Sector." ACES ( Association of Comparative Economic Studies) Bulletin 26 (Summer-Fall 1984): 63-76.
       ■. "Portugal's Political Economy: Old and New." In K. Maxwell and M. Haltzel, eds., Portugal: Ancient Country, Young Democracy, 37-59. Washington, D.C.: Wilson Center Press, 1990.
       ■ Barbosa, Manuel P. Growth, Migration and the Balance of Payments in a Small, Open Economy. New York: Garland, 1984.
       ■ Braga de Macedo, Jorge, and Simon Serfaty, eds. Portugal since the Revolution: Economic and Political Perspectives. Boulder, Colo.: Westview, 1981.
       ■ Carvalho, Camilo, et al. Sabotagem Econômica: " Dossier" Banco Espírito Santo e Comercial de Lisboa. Lisbon, 1975.
       ■ Corkill, David. The Development of the Portuguese Economy: A Case of Euro-peanization. London: Routledge, 1999.
       ■ Cravinho, João. "The Portuguese Economy: Constraints and Opportunities." In K. Maxwell, ed., Portugal in the 1980s, 111-65. Westport, Conn.: Greenwood, 1986.
       ■ Dornsbusch, Rudiger, Richard S. Eckhaus, and Lane Taylor. "Analysis and Projection of Macroeconomic Conditions in Portugal." In L. S. Graham and H. M. Makler, eds., Contemporary Portugal, 299-330. Austin: University of Texas Press, 1979.
       ■ The Economist (London). "On the Edge of Europe: A Survey of Portugal." (June 30, 1981): 3-27.
       ■. "Coming Home: A Survey of Portugal." (May 28, 1988).
       ■. 'The New Iberia: Not Quite Kissing Cousins" [Spain and Portugal]. (May 5, 1990): 21-24.
       ■ Fundação Calouste Gulbenkian and German Marshall Fund of the U.S., eds. II Conferência Internacional sobre e Economia Portuguesa, 2 vols. Lisbon, 1979.
       ■ Hudson, Mark. Portugal to 1993: Investing in a European Future. London: The Economist Intelligence Unit/Special Report No. 11 57/EIU Economic Prospects Series, 1989.
       ■ International Labour Office (ILO). Employment and Basic Needs in Portugal. Geneva: ILO, 1979.
       ■ Kavalsky, Basil, and Surendra Agarwal. Portugal: Current and Prospective Economic Trends. Washington, D.C.: World Bank, 1978.
       ■ Krugman, Paul, and Jorge Braga de Macedo. "The Economic Consequences of the April 25th Revolution." Economia III (1979): 455-83.
       ■ Lewis, John R., and Alan M. Williams. "The Sines Project: Portugal's Growth Centre or White Elephant?" Town Planning Review 56, 3 (1985): 339-66.
       ■ Makler, Harry M. "The Consequences of the Survival and Revival of the Industrial Bourgeoisie." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal, 251-83. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■ Marques, A. La Politique Economique Portugaise dans la Période de la Dictature ( 1926-1974). Doctoral thesis, 3rd cycle, University of Grenoble, France, 1980.
       ■ Martins, B. Sociedades e grupos em Portugal. Lisbon, 1973.
       ■ Mata, Eugenia, and Nuno Valério. História Econômica De Portugal: Uma Perspectiva Global. Lisbon: Edit. Presença, 1994. Murteira, Mário. "The Present Economic Situation: Its Origins and Prospects." In L. S. Graham and H. M. Makler, eds., Contemporary Portugal, 331-42. Austin: University of Texas Press, 1979. OCED. Economic Survey: Portugal: 1988. Paris: OCED, 1988 [see also this series since 1978].
       ■ Pasquier, Albert. L'Economie du Portugal: Données et Problémes de Son Expansion. Paris: Librarie Generale de Droit, 1961. Pereira da Moura, Francisco. Para onde vai e economia portuguesa? Lisbon, 1973.
       ■ Pintado, V. Xavier. Structure and Growth of the Portuguese Economy. Geneva: EFTA, 1964.
       ■ Pitta e Cunha, Paulo. "Portugal and the European Economic Community." In L. S. Graham and D. L. Wheeler, eds., In Search of Modern Portugal, 321-38. Madison: University of Wisconsin Press, 1983.
       ■. "The Portuguese Economic System and Accession to the European Community." In E. Sousa Ferreira and W. C. Opello, Jr., eds., Conflict and Change in Portugal, 1974-1984, 281-300. Lisbon, 1985. Porto, Manuel. "Portugal: Twenty Years of Change." In Alan Williams, ed., Southern Europe Transformed, 84-112. London: Harper & Row, 1984. Quarterly Economic Review. London: The Economist Intelligence Unit, 1974-present.
       ■ Salgado de Matos, Luís. Investimentos Estrangeiros em Portugal. Lisbon, 1973 and later eds.
       ■ Schmitt, Hans O. Economic Stabilisation and Growth in Portugal. Washington, D.C.: International Monetary Fund, 1981.
       ■ Smith, Diana. Portugal and the Challenge of 1992. New York: Camões Center, RIIC, Columbia University, 1989.
       ■ Tillotson, John. The Portuguese Bank Note Case [ 1920s]: Legal, Economic and Financial Approaches to the Measure of Damages in Contract. Manchester, U.K.: Faculty of Law, University of Manchester, 1992.
       ■ Tovias, Alfred. Foreign Economic Relations of the Economic Community: The Impact of Spain and Portugal. Boulder, Colo.: Rienner, 1990.
       ■ Valério, Nuno. A moeda em Portugal, 1913-1947. Lisbon: Sá da Costa, 1984.
       ■ World Bank. Portugal: Current and Prospective Economic Trends. Washington, D.C.: World Bank, 1978 and to the present.
       ■ PHOTOGRAPHY ON PORTUGAL
       ■ Alves, Afonso Manuel, Antônio Sacchetti, and Moura Machado. Lisboa. Lisbon, 1991.
       ■ Antunes, José. Lisboa do nosso olhar; A look on Lisbon. Lisbon: Câmara Municipal de Lisboa, 1991. Beaton, Cecil. Near East. London: Batsford, 1943.
       ■. Lisboa 1942: Cecil Beaton, Lisbon 1942. Lisbon: British Historical Society of Portugal/Fundação Calouste Gulbenkian, 1995.
       ■ Bottineau, Yves. Portugal. London: Thames & Hudson, 1957.
       ■ Câmara Municipal de Lisboa. 7 Olhares ( Seven Viewpoints). Lisbon: Câmara Municipal de Lisboa, 1998.
       ■ Capital, A. Lisboa: Imagens d'A Capital. Lisbon: Edit. Notícias, 1984.
       ■ Dias, Marina Tavares. Photographias de Lisboa, 1900 ( Photographs of Lisbon, 1900). Lisbon: Quimera, 1991.
       ■ Finlayson, Graham, and Frank Tuohy. Portugal. London: Thames & Hudson, 1970.
       ■ Glassner, Helga. Portugal. Berlin-Zurich: Atlantis-Verlag, 1942. Hopkinson, Amanda, ed. Reflections by Ten Portuguese photographers. Bark-way, U.K.: Frontline/Portugal 600, 1996.
       ■ Lima, Luís Leiria, and Isabel Salema. Lisboa de Pedra e Bronze. Lisbon, 1990.
       ■ Martins, Miguel Gomes. Lisboa ribeirinha ( Riverside Lisbon). Lisbon: Arquivo Municipal, Câmara Municipal de Lisboa, Livros Horizonte, 1994. Vieira, Alice. Esta Lisboa ( This Lisbon). Lisbon: Caminho, 1994. Wohl, Hellmut, and Alice Wohl. Portugal. London: Frederick Muller, 1983.
       ■ EQUESTRIANISM
       ■ Andrade, Manoel Carlos de, Luz da Liberal e Nobre Arte da Cavallaria. Lisbon, 1790.
       ■ Graciosa, Filipe. Escola Portuguesa de Arte Equestre. Lisbon, 2004.
       ■ Horsetalk Magazine. Published in New Zealand.
       ■ Oliveira, Nuno. Reflections on the Equestrian Art. London, 2000.
       ■ Russell, Eleanor, ed. The Truth in the Teaching of Nuno Oliveira. Stanhope,
       ■ Queensland, Australia, 2003. Vilaca, Luis V., and Pedro Yglesias d'Oliveira, eds. LUSITANO. Coudelarias De Portugal. O Cavalo ancestral do Sudoeste da Europa. Lisbon: ICONOM, 2005.
       ■ Websites of interest: www.equestrian.pt portugalweb.com

    Historical dictionary of Portugal > CULTURE, LITERATURE, AND LANGUAGE

  • 4 capio

    1.
    căpĭo, cepi, captum (old fut. perf. capso, Plaut. Bacch. 4, 4, 61: capsit, Enn. ap. Non. p. 66, 27, or Ann. v. 324 Vahl.; Plaut. Ps. 4, 3, 6; Att. ap. Non. p. 483, 12, or Trag. Rel. v. 454 Rib.; Paul. ex. Fest. p. 57 Mull.:

    capsimus,

    Plaut. Rud. 2, 1, 15: capsis, acc. to Cic. Or. 45, 154, = cape si vis, but this is an error; cf. Quint. 1, 5, 66; old perf. cepet, Col. Rostr. 5; v. Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 170), 3, v. a. [cf. kôpê, handle; Lat. capulum; Engl. haft; Germ. Heft; Sanscr. root hri-, take; cf. Gr. cheir, Engl. and Germ. hand, and Goth. hinthan, seize].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., to take in hand, take hold of, lay hold of, take, seize, grasp (cf.:

    sumo, prehendo): si hodie hercule fustem cepero aut stimulum in manum,

    Plaut. Aul. 1, 1, 9:

    cape hoc flabellum,

    Ter. Eun. 3, 5, 47:

    cepit manibus tympanum,

    Cat. 6, 3, 8:

    tu, genitor, cape sacra manu patriosque Penatis,

    Verg. A. 2, 717:

    cape saxa manu, cape robora, pastor,

    id. G. 3, 420:

    flammeum,

    Cat. 61, 8:

    acria pocula,

    Hor. S. 2, 6, 69:

    lora,

    Prop. 3 (4), 9, 57:

    baculum,

    Ov. M. 2, 789:

    colum cum calathis,

    id. ib. 12, 475:

    florem ternis digitis,

    Plin. 24, 10, 48, § 81:

    pignera,

    Liv. 3, 38, 12; Dig. 48, 13, 9, § 6; Gai Inst. 4, 29:

    ut is in cavea pignus capiatur togae,

    Plaut. Am. prol. 68: rem manu, Gai Inst. 1, 121:

    rem pignori,

    Dig. 42, 1, 15, § 7; cf. ib. 42, 1, 15, § 4:

    scutum laeva,

    Plin. 33, 1, 4, § 13:

    capias tu illius vestem,

    Ter. Eun. 2, 3, 79: cape vorsoriam, seize the sheet, i. e. take a tack, turn about, Plaut. Trin. 4, 3, 19.—Very freq. of arms (cf. sumo); so in gen.: arma, to take up arms, i. e. engage in war or battle, Cic. Rab. Perd. 7, 20 sq.; 9, 27; 11, 31; id. Planc. 36, 88; id. Phil. 4, 3, 7; Caes. B.G. 5, 26; 7, 4; Sall. C. 27, 4; 30, 1; 33, 2; 52, 27; id. J. 38, 5; 102, 12; Ov. M. 3, 115 sq.; 12, 91; 13, 221;

    and of particular weapons: ensem,

    Ov. M. 13, 435:

    tela,

    id. ib. 3, 307; 5, 366 et saep.—Of food, to take, partake of:

    quicum una cibum Capere soleo,

    Plaut. Trin. 4, 2, 61; Ter. Eun. 2, 3, 77; Sall. J. 91, 2:

    lauti cibum capiunt,

    Tac. G. 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of living objects.
    a. (α).
    Of persons:

    oppidum expugnavimus, et legiones Teleboarum vi pugnando cepimus,

    Plaut. Am. 1, 1, 258: summus ibi capitur meddix, occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Mull. (Ann. v. 296 Vahl.):

    quoniam belli nefarios duces captos jam et comprehensos tenetis,

    Cic. Cat. 3, 7, 16:

    ibi Orgetorigis filia atque unus e filiis captus est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    reges capiuntur,

    Lucr. 4, 1013; Tac. A. 4, 33:

    capta eo proelio tria milia peditum dicuntur,

    Liv. 22, 49, 18:

    quos Byzantii ceperat,

    Nep. Paus. 2, 3; id. Alcib. 9, 2; id. Dat. 2, 5; Quint. 6, 3, 61:

    captos ostendere civibus hostes,

    Hor. Ep. 1, 17, 33:

    captus Tarento Livius,

    Cic. Brut. 18, 72:

    servus ex hoste captus,

    Quint. 5, 10, 67.—Hence, P. a. as subst.: captus, i, m., = captivus, a prisoner, captive:

    in captos clementia uti,

    Nep. Alcib. 5, 7:

    inludere capto,

    Verg. A. 2, 64:

    quae sit fiducia capto,

    id. ib. 2, 75:

    ex captorum numero,

    Liv. 28, 39, 10; Tac. A. 6, 1; 12, 37; 15, 1.—Also, capta, ae, f., a female captive:

    dicam hanc esse captam ex Caria, Ditem ac nobilem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 47.—
    (β).
    Of animals, birds, fish, etc., to catch, hunt down, take: quid hic venatu non cepit? Varr. ap. Non. p. 253, 31:

    si ab avibus capiundis auceps dicatur, debuisse ajunt ex piscibus capiundis, ut aucupem, sic piscicupem dici,

    id. L. L. 8, § 61 Mull.:

    hic jaculo pisces, illa capiuntur ab hamis,

    Ov. A. A. 1, 763:

    neque quicquam captum'st piscium,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; cf.:

    nisi quid concharum capsimus,

    id. ib. v. 18; Cic. Off. 3, 14, 58; Plin. 33, 1, 6, § 27: acipenserem, Cic. ap. Macr. S. 2, 12:

    cervum,

    Phaedr. 1, 5, 5; cf.:

    hic (Nereus) tibi prius vinclis capiendus,

    Verg. G. 4, 396.—
    b.
    To win, captivate, charm, allure, enchain, enslave, fascinate; mostly with abl. of means: Ph. Amore ardeo. Pa. Quid agas? nisi ut te redimas captum quam queas Minumo, Ter. Eun. 1, 1, 29:

    quod insit in iis aliquid probi, quod capiat ignaros,

    Cic. Off. 3, 3, 15: [p. 284] animum adulescentis... pellexit eis omnibus rebus, quibus illa aetas capi ac deleniri potest, id. Clu. 5, 13:

    quamvis voluptate capiatur,

    id. Off. 1, 30, 105; Quint. 5, 11, 19:

    quem quidem adeo sua cepit humanitate,

    Nep. Alcib. 9, 3:

    secum habuit Pomponium, captus adulescentis et humanitate et doctrina,

    id. Att. 4, 1:

    nec bene promeritis capitur (deus), nec tangitur ira,

    Lucr. 2, 651: ut pictura poesis;

    erit quae si propius stes Te capiat magis, et quaedam si longius abstes,

    Hor. A. P. 362:

    hunc capit argenti splendor,

    id. S. 1, 4, 28:

    te conjux aliena capit,

    id. ib. 2, 7, 46:

    Cynthia prima suis miserum me cepit ocellis,

    Prop. 1, 1, 1:

    carmine formosae, pretio capiuntur avarae,

    Tib. 3, 1, 7:

    munditiis capimur,

    Ov. A. A. 3, 133; id. M. 4, 170; 6, 465; 7, 802; 8, 124; 8, 435; 9, 511; 10, 529;

    14, 373: amore captivae victor captus,

    Liv. 30, 12, 18:

    dulcedine vocis,

    Ov. M. 1, 709; 11, 170:

    voce nova,

    id. ib. 1, 678:

    temperie aquarum,

    id. ib. 4, 344:

    (bos) herba captus viridi,

    Verg. E. 6, 59:

    amoenitate loci,

    Tac. A. 18, 52:

    auro,

    Hor. C. 2, 18, 36:

    neque honoris neque pecuniae dulcedine sum captus,

    Cic. Fam. 11, 28, 2:

    splendore hominis,

    id. Fin. 1, 13, 42: ne oculis quidem captis in hanc fraudem decidisti;

    nam id concupisti quod numquam videras,

    id. Verr. 2, 4, 45, § 102.—
    c.
    To cheat, seduce, deceive, mislead, betray, delude, catch:

    sapientis hanc vim esse maximam, cavere ne capiatur, ne fallatur videre,

    Cic. Ac. 2, 20, 66:

    injurium autem'st ulcisci advorsarios? Aut qua via te captent eadem ipsos capi?

    Ter. Hec. 1, 1, 16: uti ne propter te fidemque tuam captus fraudatusque sim, form. ap. Cic. Off. 3, 17, 70:

    eodem captus errore quo nos,

    involved in the same error, Cic. Phil. 12, 2, 6; id. ap. Non. p. 253, 25; cf.:

    ne quo errore milites caperentur,

    Liv. 8, 6, 16:

    capere ante dolis Reginam,

    Verg. A. 1, 673:

    captique dolis lacrimisque coactis (Sinonis),

    id. ib. 2, 196:

    ubi me eisdem dolis non quit capere,

    Sall. J. 14, 11:

    adulescentium animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

    id. C. 14, 5:

    capi alicujus dolo,

    Nep. Dat. 10, 1:

    dolum ad capiendos eos conparant,

    Liv. 23, 35, 2:

    quas callida Colchis (i.e. Medea) amicitiae mendacis imagine cepit,

    Ov. M. 7, 301.—
    d.
    To defeat, convict, overcome in a suit or dispute (rare):

    tu si me impudicitiae captas, non potes capere,

    Plaut. Am. 2, 2, 189:

    tu caves ne tui consultores, ille ne urbes aut castra capiantur (cf. B. 2. b. infra),

    Cic. Mur. 9, 22:

    callidus et in capiendo adversario versutus (orator),

    id. Brut. 48, 178.—
    e. (α).
    Of the physical powers, to lame, mutilate, maim, impair or weaken in the limbs, senses, etc. (only pass. capi, and esp. in part. perf. captus):

    mancus et membris omnibus captus ac debilis,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    ipse Hannibal... altero oculo capitur,

    loses an eye, Liv. 22, 2, 11:

    captus omnibus membris,

    id. 2, 36, 8:

    capti auribus et oculis metu omnes torpere,

    id. 21, 58, 5:

    oculis membrisque captus,

    Plin. 33, 4, 24, § 83:

    congerantur in unum omnia, ut idem oculis et auribus captus sit,

    Cic. Tusc. 5, 40, 117:

    si captus oculis sit, ut Tiresias fuit,

    id. Div. 2, 3, 9; Verg. G. 1, 183:

    habuit filium captum altero oculo,

    Suet. Vit. 6:

    censorem Appium deum ira post aliquot annos luminibus captum,

    Liv. 9, 29, 11; Val. Max. 1, 1, 17:

    lumine,

    Ov. F. 6, 204:

    princeps pedibus captus,

    Liv. 43, 7, 5; cf.:

    captum leto posuit caput,

    Verg. A. 11, 830;

    and of the mole: aut oculis capti fodere cubilia talpae,

    id. G. 1, 183.—
    (β).
    Of the mental powers, to deprive of sense or intellect; only in part. perf. captus, usu. agreeing with pers. subj., and with abl. mente, silly, insane, crazy, crazed, lunatic, mad:

    labi, decipi tam dedecet quam delirare et mente esse captum,

    Cic. Off. 1, 27, 94:

    vino aut somno oppressi aut mente capti,

    id. Ac. 2, 17, 53; Quint. 8, 3, 4;

    rarely mentibu' capti,

    Lucr. 4, 1022; so,

    animo,

    Sen. Herc. Fur. 107; very rarely with gen.:

    captus animi,

    Tac. H. 3, 73.— Absol.:

    virgines captae furore,

    Liv. 24, 26, 12.—Less freq. agreeing with mens or animus:

    viros velut mente capta cum jactatione fanatica corporis vaticinari,

    Liv. 39, 13, 12:

    captis magis mentibus, quam consceleratis similis visa,

    id. 8, 18, 11; cf.:

    capti et stupentes animi,

    id. 6, 36, 8.—
    f.
    To choose, select, elect, take, pick out, adopt, accept a person for a particular purpose or to sustain a particular office or relation:

    de istac sum judex captus,

    Plaut. Merc. 4, 3, 33:

    Aricini atque Ardeates de ambiguo agro... judicem populum Romanum cepere,

    Liv. 3, 71, 2:

    me cepere arbitrum,

    Ter. Heaut. 3, 1, 91:

    te mihi patronam capio, Thais,

    id. Eun. 5, 2, 48:

    quom illum generum cepimus,

    id. Hec. 4, 1, 22; cf.:

    non, si capiundos mihi sciam esse inimicos omnis homines,

    make them enemies thereby, id. And. 4, 2, 12:

    si quis magistrum cepit ad eam rem inprobum,

    id. ib. 1, 2, 21.—So the formula of the Pontifex Maximus, in the consecration of a vestal virgin: sacerdotem Vestalem, quae sacra faciat... ita te, Amata, capio, Fab. Pict. ap. Gell. 1, 12, 14; cf.:

    plerique autem capi virginem solam debere dici putant, sed flamines quoque Diales, item pontifices et augures capi dicebantur,

    Gell. 1, 12, 15:

    jam ne ea causa pontifex capiar?... ecquis me augurem capiat? Cat. ib. § 17: Amata inter capiendum a pontifice maximo appellatur, quoniam, quae prima capta est, hoc fuisse nomen traditum est, Gell. ib. § 19: rettulit Caesar capiendam virginem in locum Occiae,

    Tac. A. 2, 86; 4, 16; 15, 22:

    religio, quae in annos singulos Jovis sacerdotem sortito capi jubeat,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    C. Flaccus flamen captus a P. Licinio pontifice maximo erat,

    Liv. 27, 8, 5 Weissenb. ad loc.—
    2.
    Of places.
    a.
    To occupy, choose, select, take possession of, enter into; mostly milit. t. t., to take up a position, select a place for a camp, etc.:

    loca capere, castra munire,

    Caes. B. G. 3, 23:

    castris locum capere,

    Liv. 9, 17, 15; Suet. Aug. 94 fin.:

    locum capere castris,

    Quint. 12, 2, 5:

    ut non fugiendi hostis, sed capiendi loci causa cessisse videar,

    Cic. de Or. 2, 72, 294:

    ad Thebanos transfugere velle, et locum extra urbem editum capere,

    Nep. Ages. 6, 2:

    nocte media profectus, ut locum quem vellet, priusquam hostes sentirent, caperet,

    Liv. 34, 14, 1:

    neminem elegantius loca cepisse, praesidia disposuisse,

    id. 35, 14, 9:

    erat autem Philopoemen praecipuae in ducendo agmine locisque capiendis solertiae atque usus,

    id. 35, 28, 1:

    locum cepere paulo quam alii editiorem,

    Sall. J. 58, 3:

    duces, ut quisque locum ceperat, cedere singulos,

    Dict. Cret. 2, 46; so,

    of position on the battle-field: quod mons suberat, eo se recipere coeperunt. Capto monte, etc.,

    Caes. B. G. 1, 25:

    tenuit non solum ales captam semelsedem, sed, etc.,

    Liv. 7, 26, 5:

    quem quis in pugnando ceperat locum, eum amissa anima corpore tegebat,

    Flor. 4, 1; Sall. C. 61, 2; rarely with dat. of pers.:

    tumulum suis cepit,

    Liv. 31, 41, 9, for a tomb: LOCVM SIBI MONVMENTO CEPIT. Inscr. Grut. 346, 6;

    for taking the auspices' se (Gracchum) cum legeret libros, recordatum esse, vitio sibi tabernaculum captum fuisse,

    Cic. N. D. 2, 4, 11; cf.:

    Palatium Romulus, Remus Aventinum ad inaugurandum templa capiunt,

    Liv. 1, 6, 4;

    for refuge: omnes Samnitium copiae montes proximos fuga capiunt,

    id. 9, 43, 20:

    Anchises natum Conventus trahit in medios... Et tumulum capit,

    Verg. A. 6, 753; 12, 562:

    ante locum capies oculis ( = eliges),

    Verg. G. 2, 230 Serv. ad loc.: nunc terras ordine longo Aut capere aut captas jam despectare videntur (cycni), to select places on which to light, or to be just settling down on places already selected, id. A. 1, 396 Forbig. ad loc.—
    b.
    To take by force, capture, storm, reduce, conquer, seize:

    invadam extemplo in oppidum antiquom: Si id capso, etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 61: oppidum vi, Cat. ap. Charis. 2, p. 191 P.:

    MACELLAM OPPVGNANDO,

    Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:

    CORSICAM,

    Inscr. Orell. 551: oppida, Enn. ap. Prisc. 9, p. 868 P. (Ann. v. 487 Vahl.):

    ad alia oppida pergit, pauca repugnantibus Numidis capit,

    Sall. J. 92, 3; Prop. 3, 4 (4, 3), 16:

    Troja capta,

    Liv. 1, 1, 1; Hor. S. 2, 3, 191: Coriolos. Liv. 3, 71, 7:

    urbem opulentissimam,

    id. 5, 20, 1:

    ante oppidum Nolam fortissuma Samnitium castra cepit,

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    castra hostium,

    Nep. Dat. 6, 7:

    concursu oppidanorum facto scalis vacua defensoribus moenia capi possent,

    Liv. 42, 63, 6:

    plurimas hostium vestrorum in Hispania urbes,

    id. 28, 39, 10:

    sedem belli,

    Vell. 2, 74, 3; cf. Cic. Mur. 9, 22 (B. 1. d. supra).— Trop.:

    oppressa captaque re publica,

    Cic. Dom. 10, 26: qui, bello averso ab hostibus, patriam suam cepissent, Liv. 3, 50, 15.—
    c.
    To reach, attain, arrive at, betake one ' s self to (mostly by ships, etc.):

    insulam capere non potuerant,

    Caes. B. G. 4, 26 fin.:

    onerariae duae eosdem quos reliqui portus capere non potuerunt,

    id. ib. 4, 36:

    accidit uti, ex iis (navibus) perpaucae locum caperent,

    id. ib. 5, 23:

    nostrae naves, cum ignorarent, quem locum reliquae cepissent,

    id. B. C. 3, 28: praemiis magnis propositis, qui primus insulam cepisset, Auct. B. Alex. 17.— Trop.:

    qui... tenere cursum possint et capere otii illum portum et dignitatis,

    Cic. Sest. 46, 99.—
    3.
    Of things of value, property, money, etc.
    a.
    In gen., to take, seize, wrest, receive, obtain, acquire, get, etc.:

    AVRVM, ARGENTVM,

    Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:

    de praedonibus praedam capere,

    Plaut. Truc. 1, 2, 14:

    agros de hostibus,

    Cic. Dom. 49, 128:

    ut ager ex hostibus captus viritim divideretur,

    Liv. 4, 48, 2:

    quinqueremem una cum defensoribus remigibusque, Auct. B. Alex. 16, 7: naves,

    Nep. Con. 4, 4:

    classem,

    id. Cim. 2, 2:

    magnas praedas,

    id. Dat. 10, 2:

    ex hostibus pecuniam,

    Liv. 5, 20, 5; cf.:

    e nostris spolia cepit laudibus, Cic. poet. Tusc. 2, 9, 22: signum ex Macedonia,

    id. Verr. 2, 4, 58, § 149:

    signum pulcherrimum Carthagine captum,

    id. ib. 2, 4, 38, §

    82: sed eccam ipsa egreditur, nostri fundi calamitas: nam quod nos capere oportet, haec intercipit,

    Ter. Eun. 1, 1, 35:

    cape cedo,

    id. Phorm. 5, 8, 57:

    ut reliqui fures, earum rerum quas ceperunt, signa commutant,

    Cic. Fin. 5, 25, 74:

    majores nostri non solum id, quod de Campanis (agri) ceperant, non imminuerunt, etc.,

    id. Agr. 2, 29, 81:

    te duce ut insigni capiam cum laude coronam,

    Lucr. 6, 95.—With abstr. objects:

    paupertatem adeo facile perpessus est, ut de republica nihil praeter gloriam ceperit,

    Nep. Epam. 3, 4:

    ut ceteri, qui per eum aut honores aut divitias ceperant,

    id. Att. 7, 2:

    quoniam formam hujus cepi in me et statum,

    assumed, Plaut. Am. 1, 1, 110:

    quare non committeret, ut is locus ex calamitate populi Romani nomen caperet,

    Caes. B. G. 1, 13:

    regnum Tiberinus ab illis Cepit,

    succeeded to, Ov. M. 14, 615.—
    b.
    In particular connections.
    (α).
    With pecuniam (freq. joined with concilio; v. infra), to take illegally, exact, extort, accept a bribe. take blackmail, etc., esp. of magistrates who were accused de pecuniis repetundis:

    his ego judicibus non probabo C. Verrem contra leges pecuniam cepisse?

    Cic. Verr. 2, 1, 4, § 10:

    HS. quadringentiens cepisse te arguo contra leges,

    id. ib. 2, 2, 10, § 26; cf.:

    quicquid ab horum quopiam captum est,

    id. ib. §

    27: tamen hae pecuniae per vim atque injuriam tuam captae et conciliatae tibi fraudi et damnationi esse deberent,

    id. ib. 2, 3, 40, §

    91: utrum (potestis), cum judices sitis de pecunia capta conciliata, tantam pecuniam captam neglegere?

    id. ib. 2, 3, 94, §

    218: quid est aliud capere conciliare pecunias. si hoc non est vi atque imperio cogere invitos lucrum dare alteri?

    id. ib. 2, 3, 30, §

    71: sequitur de captis pecuniis et de ambitu,

    id. Leg. 3, 20, 46:

    ita aperte cepit pecunias ob rem judicandam, ut, etc.,

    id. Fin. 2, 16, 54:

    quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt,

    id. Clu. 42, 120:

    nondum commemoro rapinas, non exactas pecunias, non captas, non imperatas,

    id. Pis. 16, 38:

    si quis ob rem judicandam pecuniam cepisset... neque solum hoc genus pecuniae capiendae turpe, sed etiam nefarium esse arbitrabantur,

    id. Rab. Post. 7, 16; id. N. D. 3, 30, 70; Sall. J. 32, 1:

    ab regibus Illyriorum,

    Liv. 42, 45, 8:

    saevitiae captarumque pecuniarum teneri reum,

    Tac. A. 3, 67; 4, 31.—
    (β).
    Of inheritance and bequest, to take, inherit, obtain, acquire, get, accept:

    si ex hereditate nihil ceperit,

    Cic. Off, 3, 24, 93:

    qui morte testamentove ejus tantundem capiat quantum omnes heredes,

    id. Leg. 2, 19, 48:

    abdicatus ne quid de bonis patris capiat,

    Quint. 3, 6, 96:

    aut non justum testamentum est, aut capere non potes,

    id. 5, 14, 16:

    si capiendi Jus nullum uxori,

    Juv. 1, 55:

    qui testamentum faciebat, ei, qui usque ad certum modum capere potuerat, legavit, etc.,

    Dig. 22, 3, 27: quod ille plus capere non poterat, ib. fin.:

    qui ex bonis testatoris solidum capere non possit,

    ib. 28, 6, 6; 39, 6, 30.—
    (γ).
    Of regular income, revenue, etc., rents, tolls, profits, etc., to collect, receive, obtain: nam ex [p. 285] eis praediis talenta argenti bina Capiebat statim, Ter. Phorm. 5, 3, 7:

    capit ille ex suis praediis sexcenta sestertia, ego centena ex meis,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    stipendium jure belli,

    Caes. B. G. 1, 28:

    quinquagena talenta vectigalis ex castro,

    Nep. Alcib. 9, 4:

    vectigal ex agro eorum capimus,

    Liv. 28, 39, 13:

    quadragena annua ex schola,

    Suet. Gram. 23:

    si recte habitaveris... fundus melior erit... fructus plus capies,

    Cato, R. R. 4, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    Of profit, benefit, advantage, to take, seize, obtain, get, enjoy, reap (mostly in phrase fructum capere):

    metuit semper, quem ipsa nunc capit Fructum, nequando iratus tu alio conferas,

    Ter. Eun. 3, 1, 59:

    honeste acta superior aetas fructus capit auctoritatis extremos,

    Cic. Sen. 18, 62:

    ex iis etiam fructum capio laboris mei,

    id. Div. 2, 5:

    ex quibus (litteris) cepi fructum duplicem,

    id. Fam. 10, 5, 1:

    multo majorem fructum ex populi existimatione illo damnato cepimus, quam ex ipsius, si absolutus esset, gratia cepissemus,

    id. Att. 1, 4, 2:

    fructum immortalem vestri in me et amoris et judicii,

    id. Pis. 14, 31:

    aliquem fructum dulcedinis almae,

    Lucr. 2, 971; 5, 1410; Luc. 7, 32.—In other connections:

    quid ex ea re tandem ut caperes commodi?

    Ter. Eun. 3, 5, 25:

    utilitates ex amicitia maximas,

    Cic. Lael. 9, 32:

    usuram alicujus corporis,

    Plaut. Am. prol. 108.—
    2.
    Of external characteristics, form, figure, appearance, etc., to take, assume, acquire, put on:

    gestum atque voltum novom,

    Ter. Phorm. 5, 6, 50 ' faciem aliquam cepere morando, Ov. M. 1, 421; 13, 605:

    figuras Datque capitque novas,

    id. ib. 15, 309:

    formam capit quam lilia,

    id. ib. 10, 212; cf.:

    duritiam ab aere,

    id. ib. 4, 751.— Transf., of plants, etc.:

    radicem capere,

    to take root, Cato, R. R. 51:

    cum pali defixi radices cepissent,

    Plin. 17, 17, 27, § 123:

    siliculam capere,

    Varr. R. R. 1, 23, 3:

    maturitatem capere,

    Col. 4, 23, 1:

    radix libere capit viris,

    Plin. 17, 21, 35, § 161:

    vires cepisse nocendi,

    Ov. M. 7, 417:

    (telinum) rursus refrigeratum odorem suum capit,

    Plin. 13, 1, 2, § 13.—
    3.
    Of mental characteristics, habits, etc., to take, assume, adopt, cultivate, cherish, possess:

    cape sis virtutem animo et corde expelle desidiam tuo,

    Plaut. Trin. 3, 2, 24:

    qua re si Glabrionis patris vim et acrimoniam ceperis ad resistendum hominibus audacissimis, si avi prudentiam ad prospiciendas insidias, etc.,

    Cic. Verr. 1, 17, 52:

    aliquando, patres conscripti, patrium animum virtutemque capiamus,

    id. Phil. 3, 11, 29:

    consuetudinem exercitationemque,

    id. Off. 1, 18, 59:

    misericordiam,

    id. Quint. 31, 97:

    quam (adsuetudinem) tu dum capias, taedia nulla fuge,

    Ov. A. A. 2, 346:

    disciplinam principum,

    Plin. Pan. 46. —With dat.:

    quorum animis avidis... neque lex neque tutor capere est qui possit modum,

    Plaut. Aul. 3, 5, 14 Wagn. ad loc.—
    4.
    Of offices, employments, duties, etc., = suscipio, to undertake, assume, enter upon, accept, take upon one ' s self, etc.:

    nam olim populi prius honorem capiebat suffragio, Quam magistro desinebat esse dicto oboediens,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 34:

    o Geta, provinciam Cepisti duram,

    Ter. Phorm. 1, 2, 23:

    in te cepi Capuam, non quo munus illud defugerem,

    took command at Capua, Cic. Att. 8. 3, 4:

    consulatum,

    id. Pis. 2, 3; Sall. J. 63, 2:

    honores,

    Nep. Att. 7, 2; Suet. Aug. 26:

    imperium,

    id. Claud. 10:

    magistratum,

    Cic. Imp. Pomp. 21, 62; Liv. 2, 33, 1; Suet. Aug. 2:

    magistratus,

    Sall. H. 1, 41, 21 Dietsch; Nep. Phoc. 1, 1; Suet. Caes. 75:

    capiatque aliquis moderamina (navis),

    Ov. M. 3, 644:

    rerum moderamen,

    id. ib. 6, 677:

    pontificatum maximum,

    Suet. Vit. 11:

    rem publicam,

    Sall. C. 5, 6:

    neve cui patrum capere eum magistratum liceret,

    Liv. 2, 33, 1:

    ut ceperat haud tumultuose magistratum majore gaudio plebis, etc.,

    id. 5, 13, 2.—Rarely with dat. of pers., to obtain for, secure for:

    patres praeturam Sp. Furio Camillo gratia campestri ceperunt,

    Liv. 7, 1, 2.—
    5.
    In gen., of any occupation, work, or undertaking, to begin, enter upon, take, undertake, etc.:

    augurium ex arce,

    Liv. 10, 7, 10:

    augurium capienti duodecim se vultures ostenderunt,

    Suet. Aug. 95; id. Vesp. 11:

    omen,

    Cic. Div. 1, 46, 104:

    in castris Romanis cum frustra multi conatus ad erumpendum capti essent,

    Liv. 9, 4, 1:

    rursus impetu capto enituntur,

    id. 2, 65, 5; Quint. 6, 1, 28; Suet. Aug. 42; id. Calig. 43: cursum, id. Oth. 6:

    a quibus temporibus scribendi capiatur exordium,

    Cic. Leg. 1, 3, 8:

    experimentum eorum inversa manu capitur,

    Plin. 13, 2, 3, § 19 ( poet.):

    nec vestra capit discordia finem,

    Verg. A. 10, 106:

    fugam,

    to take to flight, flee, Caes. B. G. 7, 26; so, capere impetum, to take a start, gather momentum:

    ad impetum capiundum modicum erat spatium,

    Liv. 10, 5, 6; cf.:

    expeditionis Germanicae impetum cepit,

    suddenly resolved to make, Suet. Calig. 43: capere initium, to begin:

    ea pars artis, ex qua capere initium solent,

    Quint. 2, 11, 1.— Transf., of place:

    eorum (finium) una pars, quam Gallos optinere dictum est, initium capit a flumine Rhodano,

    Caes. B. G. 1, 1:

    a dis inmortalibus sunt nobis agendi capienda primordia,

    Cic. Leg. 2, 3, 7.—
    6.
    Of an opportunity or occasion, to seize, embrace, take:

    si occassionem capsit,

    Plaut. Ps. 4, 3, 6:

    si lubitum fuerit, causam ceperit,

    Ter. And. 1, 3, 8:

    quod tempus conveniundi patris me capere suadeat,

    Ter. Phorm. 5, 4, 9:

    si satis commode tempus ad te cepit adeundi,

    Cic. Fam. 11, 16, 1.—
    7.
    Of operations of the mind, resolutions, purposes, plans, thoughts, etc., to form, conceive, entertain, come to, reach:

    quantum ex ipsa re conjecturam cepimus,

    Ter. Heaut. 2, 3, 25 MSS. (Fleck. al. ex conj. fecimus); Varr. R. R. 3, 16, 32:

    cum jam ex diei tempore conjecturam ceperat,

    Caes. B. G. 7, 35:

    hujusce rei conjecturam de tuo ipsius studio, Servi, facillime ceperis,

    Cic. Mur. 4, 9.— Absol.:

    conjecturam capere,

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    nec quid corde nunc consili capere possim, Scio,

    Plaut. Merc. 2, 3, 12:

    capti consili memorem mones,

    id. Stich 4, 1, 72:

    quo pacto porro possim Potiri consilium volo capere una tecum,

    Ter. Eun. 3, 5, 66; 5, 2, 28:

    temerarium consilium,

    Liv. 25, 34, 7:

    tale capit consilium,

    Nep. Eum. 9, 3.— With inf.:

    confitendum... eadem te hora consilium cepisse hominis propinqui fortunas funditus evertere,

    Cic. Quint. 16, 53; Caes. B. G. 7, 71 init. —With ut:

    subito consilium cepi, ut exirem,

    Cic. Att. 7, 10 init. —With gen. gerund. (freq.):

    legionis opprimendae consilium capere,

    Caes. B. G. 3, 2:

    obprimundae reipublicae consilium cepit,

    Sall. C. 16, 4.—With sibi:

    si id non fecisset, sibi consilium facturos,

    Caes. B. C. 2, 20:

    ut ego rationem oculis capio,

    Plaut. Ps. 2, 2, 2:

    cepi rationem ut, etc.,

    Ter. Heaut. 5, 2, 11.—
    8.
    Of examples, instances, proofs, etc., to take, derive, draw, obtain:

    ex quo documentum nos capere fortuna voluit quid esset victis extimescendum,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    quid istuc tam mirum'st, de te si exemplum capit? Ter And. 4, 1, 26: exemplum ex aliqua re,

    Cic. Lael. 10, 33:

    praesagia a sole,

    Plin. 18, 35, 78, § 341:

    illud num dubitas quin specimen naturae capi debeat ex optima quaque natura?

    Cic. Tusc. 1, 14, 32.—
    9.
    Of impressions, feelings, etc., to take, entertain, conceive, receive, be subjected to, suffer, experience, etc.:

    tantum laborem capere ob talem filium?

    Ter. And. 5, 2, 29:

    omnes mihi labores fuere quos cepi leves,

    id. Heaut. 2, 4, 19:

    laborem inanem ipsus capit,

    id. Hec. 3, 2, 9:

    ex eo nunc misera quem capit Laborem!

    id. And. 4, 3, 4: miseriam omnem ego capio;

    hic potitur gaudia,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    satietatem dum capiet pater Illius quam amat,

    Plaut. Am. 1, 2, 10:

    plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,

    id. ib. 2, 2, 9:

    cum illa quacum volt voluptatem capit,

    id. ib. prol. 114:

    angor iste, qui pro amico saepe capiendus est,

    Cic. Lael. 13, 48:

    quae (benevolentia) quidem capitur beneficiis maxime,

    id. Off. 2, 9, 32:

    laetitiam quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum,

    id. Fin. 2, 30, 96:

    lenire desiderium quod capiebat e filio,

    id. Sen. 15, 54:

    opinione omnium majorem animo cepi dolorem,

    id. Brut. 1, 1:

    itaque cepi voluptatem, tam ornatum virum fuisse in re publica,

    id. ib. 40, 147:

    ex civibus victis gaudium meritum capiam,

    Liv. 27, 40, 9:

    ne quam... invidiam apud patres ex prodiga largitione caperet,

    id. 5, 20, 2:

    ad summam laetitiam meam, quam ex tuo reditu capio, magnus illius adventu cumulus accedet,

    id. Att. 4, 19, 2 (4, 18, 3):

    laetitia, quam oculis cepi justo interitu tyranni,

    id. ib. 14, 14, 4:

    ex praealto tecto lapsus matris et adfinium cepit oblivionem,

    lost his memory, Plin. 7, 24, 24, § 90: virtutis opinionem, Auct. B. G. 8, 8: somnum, Cic. Tusc. 4, 19, 44: taedium vitae, Nep. ap. Gell. 6 (7), 18, 11:

    maria aspera juro Non ullum pro me tantum (me) cepisse timorem, Quam, etc.,

    Verg. A. 6, 352 Forbig. ad loc.:

    et in futurum etiam metum ceperunt,

    Liv. 33, 27, 10:

    voluptatem animi,

    Cic. Planc. 1, 1:

    malis alienis voluptatem capere laetitiae (cum sit),

    id. Tusc. 4, 31, 66:

    quaeque mihi sola capitur nunc mente voluptas,

    Ov. P. 4, 9, 37.—
    10.
    Transf., with the feelings, experience, etc., as subj., to seize, overcome, possess, occupy, affect, take possession of, move, etc. (cf. lambanô, in this sense and like 9. supra): nutrix: Cupido cepit miseram nunc me, proloqui Caelo atque terrae Medeai miserias, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.):

    edepol te desiderium Athenarum arbitror cepisse saepe,

    Ter. Hec. 1, 2, 14:

    numquam commerui merito ut caperet odium illam mei,

    id. ib. 4, 2, 4:

    sicubi eum satietas Hominum aut negoti odium ceperat,

    id. Eun. 3, 1, 14:

    nos post reges exactos servitutis oblivio ceperat,

    Cic. Phil. 3, 4, 9:

    te cepisse odium regni videbatur,

    id. ib. 2, 36, 91:

    Romulum Remumque cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2:

    etiam victores sanguinis caedisque ceperat satietas,

    id. 27, 49, 8; Mel. 3, 5, 2:

    qui pavor hic, qui terror, quae repente oblivio animos cepit?

    Liv. 27, 13, 2:

    oblivio deorum capiat pectora vestra,

    id. 38, 46, 12:

    tantane te cepere oblivia nostri?

    Ov. Tr. 1, 8, 11:

    ut animum ejus cura sacrorum cepit,

    Liv. 27, 8, 6:

    hostis primum admiratio cepit, quidnam, etc.,

    id. 44, 12, 1:

    tanta meae si te ceperunt taedia laudis,

    Verg. G. 4, 332; cf. Anthol. Lat. I. p. 178;

    I. p. 196 Burm.: ignarosque loci passim et formidine captos Sternimus,

    Verg. A. 2, 384:

    infelix, quae tanta animum dementia cepit!

    id. ib. 5, 465; id. E. 6, 47:

    cum subita incautum dementia cepit amantem,

    id. G. 4, 488; cf. Anthol. Lat. I. p. 170, 15;

    I. p. 168, 14 Burm.: Tarquinium mala libido Lucretiae stuprandae cepit,

    Liv. 1, 57, 10:

    ingens quidem et luctus et pavor civitatem cepit,

    id. 25, 22, 1:

    tantus repente maeror pavorque senatum eorum cepit,

    id. 23, 20, 7:

    senatum metus cepit,

    id. 23, 14, 8: si me... misericordia capsit. Att. ap. Non. p. 483, 11 (Trag. Rel. v. 454 Rib.): nec tuendi capere satietas potest, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. Rel. v. 410 ib.):

    quantus timor socios populi Romani cepisset,

    Liv. 43, 11, 9.—
    11.
    Of injury, damage, loss, etc., to suffer, take, be subjected to:

    calamitatem,

    Cic. Div. 1, 16, 29:

    detrimenti aliquid in aliqua re,

    Col. 1, 8, 2.—Esp., in the legal formula, by which dictatorial powers were conferred by the senate upon the consuls or the entire magistracy in times of extreme danger to the state;

    videant ne quid res publica detrimenti capiat: decrevit quondam senatus, ut L. Opimius consul videret ne quid res publica detrimenti caperet,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    Hernici tantum terrorem incussere patribus, ut, quae forma senatus consulti ultimae semper necessitatis habita est, Postumio, alteri consulum, negotium daretur, videret, ne, etc.,

    Liv. 3, 4, 9; cf. id. 6, 19, 2 sqq.:

    quod plerumque in atroci negotio solet, senatus decrevit, darent operam consules, ne quid, etc.... Ea potestas per senatum more Romano magistratui maxuma permittitur, exercitum parare, bellum gerere, coercere omnibus modis socios atque civis, domi militiaeque inperium atque judicium summum habere,

    Sall. C. 29, 2 sq.
    II.
    To take in, receive, hold, contain, be large enough for.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: Ph. Sitit haec anus. Pa. Quantillum sitit? Ph. Modica'st, capit quadrantal, Plaut. Curc. 1, 2, 8:

    parte quod ex una spatium vacat et capit in se (ferrum),

    Lucr. 6, 1030:

    jam mare litus habet, plenos capit alveus amnes,

    Ov. M. 1, 344; cf.:

    terra feras cepit, volucres agitabilis aer,

    id. ib. 1, 75:

    dum tenues capiat suus alveus undas,

    id. ib. 8, 558:

    cunctosque (deos) dedisse Terga fugae, donec fessos Aegyptia tellus Ceperit,

    id. ib. 5, 324.—
    2.
    Esp., with negatives, not to hold, to be too small for, etc.; cf.:

    di boni, quid turba est! Aedes nostrae vix capient, scio,

    Ter. Heaut. 2, 3, 13:

    qui cum una domo jam capi non possunt, in alias domos exeunt,

    Cic. Off. 1, 17, 54: nec jam se capit [p. 286] unda;

    volat vapor ater ad auras,

    Verg. A. 7, 466:

    non tuus hoc capiet venter plus ac meus,

    Hor. S. 1, 1, 46:

    non capit se mare,

    Sen. Agam. 487:

    neque enim capiebant funera portae,

    Ov. M. 7, 607:

    officium populi vix capiente domo,

    id. P. 4, 4, 42:

    si di habitum corporis tui aviditati animi parem esse voluissent, orbis te non caperet,

    Curt. 7, 8, 12:

    ut non immerito proditum sit... Graeciam omnem vix capere exercitum ejus (Xerxis) potuisse,

    Just. 2, 10, 19.—
    B.
    Trop.
    1.
    To swallow up, ingulf, take in (rare):

    tot domus locupletissimas istius domus una capiet?

    Cic. Verr. 2, 2, 4, § 7.—
    2. a.
    Affirmatively (rare):

    quidquid mortalitas capere poterat, implevimus,

    Curt. 9, 3, 7:

    si puer omni cura et summo, quantum illa aetas capit, labore, scripserit,

    Quint. 2, 4, 17:

    dummodo ejus aetatis sit, ut dolum capiat,

    Dig. 40, 12, 15.—
    b.
    With negatives:

    non capiunt angustiae pectoris tui (tantam personam),

    Cic. Pis. 11, 24:

    leones, qui... nec capere irarum fluctus in pectore possunt,

    Lucr. 3, 298:

    nec capiunt inclusas pectora flammas,

    Ov. M. 6, 466:

    vix spes ipse suas animo capit,

    id. ib. 11, 118:

    ardet et iram Non capit ipsa suam Progne,

    id. ib. 6, 610; cf.:

    sic quoque concupiscis quae non capis,

    Curt. 7, 8, 13:

    majora quam capit spirat,

    id. 6, 9, 11:

    ad ultimum magnitudinem ejus (fortunae) non capit,

    id. 3, 12, 20:

    infirma aetas majora non capiet,

    Quint. 1, 11, 13.—
    3.
    Transf., of things, to admit of, be capable of, undergo (post-Aug. and rare):

    rimam fissuramque non capit sponte cedrus,

    Plin. 16, 40, 78, § 212:

    molluscum... si magnitudinem mensarum caperet,

    id. 16, 16, 27, § 68:

    res non capit restitutionem, cum statum mutat,

    Dig. 4, 4, 19.—
    4.
    With inf., to be susceptible of, to be of a nature to, etc., = endechetai (late Lat.):

    nec capit humanis angoribus excruciari (Deus),

    Prud. Apoth. 154:

    crimina, quae non capiunt indulgeri,

    Tert. Pud. 1 fin.; id. Apol. 17; id. adv. Haer. 44 fin.; Paul. Nol. Carm. 9, 22.—
    5.
    Of the mind, to take, receive into the mind, comprehend, grasp, embrace (cf. intellego, to penetrate mentally, have insight into):

    sitque nonnumquam summittenda et contrahenda oratio, ne judex eam vel intellegere vel capere non possit,

    Quint. 11, 1, 45:

    nullam esse gratiam tantam, quam non vel capere animus meus in accipiendo... posset,

    id. 2, 6, 2:

    quae quidem ego nisi tam magna esse fatear, ut ea vix cujusquam mens aut cogitatio capere possit,

    Cic. Marcell. 2, 6; id. N. D. 1, 19, 49:

    senatus ille, quem qui ex regibus constare dixit, unus veram speciem Romani senatus cepit,

    Liv. 9, 17, 14:

    somnium laetius, quam quod mentes eorum capere possent,

    id. 9, 9, 14.—P. a. as subst.: Capta, ae, f., a surname of Minerva, as worshipped on the Coelian Mount, but for what reason is not known, Ov. F. 3, 837 sq.
    2.
    căpĭo, ōnis, f. [1. capio]; in the Lat. of the jurists,
    I.
    A taking:

    dominii,

    Dig. 39, 2, 18; Gell. 6 (7), 10, 3.—
    II.
    = usu capio or usucapio, the right of property acquired by prescription, Dig. 41, 1, 48, § 1; 41, 3, 21; 41, 5, 4; v. 1. usucapio.

    Lewis & Short latin dictionary > capio

  • 5 Capta

    1.
    căpĭo, cepi, captum (old fut. perf. capso, Plaut. Bacch. 4, 4, 61: capsit, Enn. ap. Non. p. 66, 27, or Ann. v. 324 Vahl.; Plaut. Ps. 4, 3, 6; Att. ap. Non. p. 483, 12, or Trag. Rel. v. 454 Rib.; Paul. ex. Fest. p. 57 Mull.:

    capsimus,

    Plaut. Rud. 2, 1, 15: capsis, acc. to Cic. Or. 45, 154, = cape si vis, but this is an error; cf. Quint. 1, 5, 66; old perf. cepet, Col. Rostr. 5; v. Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 170), 3, v. a. [cf. kôpê, handle; Lat. capulum; Engl. haft; Germ. Heft; Sanscr. root hri-, take; cf. Gr. cheir, Engl. and Germ. hand, and Goth. hinthan, seize].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., to take in hand, take hold of, lay hold of, take, seize, grasp (cf.:

    sumo, prehendo): si hodie hercule fustem cepero aut stimulum in manum,

    Plaut. Aul. 1, 1, 9:

    cape hoc flabellum,

    Ter. Eun. 3, 5, 47:

    cepit manibus tympanum,

    Cat. 6, 3, 8:

    tu, genitor, cape sacra manu patriosque Penatis,

    Verg. A. 2, 717:

    cape saxa manu, cape robora, pastor,

    id. G. 3, 420:

    flammeum,

    Cat. 61, 8:

    acria pocula,

    Hor. S. 2, 6, 69:

    lora,

    Prop. 3 (4), 9, 57:

    baculum,

    Ov. M. 2, 789:

    colum cum calathis,

    id. ib. 12, 475:

    florem ternis digitis,

    Plin. 24, 10, 48, § 81:

    pignera,

    Liv. 3, 38, 12; Dig. 48, 13, 9, § 6; Gai Inst. 4, 29:

    ut is in cavea pignus capiatur togae,

    Plaut. Am. prol. 68: rem manu, Gai Inst. 1, 121:

    rem pignori,

    Dig. 42, 1, 15, § 7; cf. ib. 42, 1, 15, § 4:

    scutum laeva,

    Plin. 33, 1, 4, § 13:

    capias tu illius vestem,

    Ter. Eun. 2, 3, 79: cape vorsoriam, seize the sheet, i. e. take a tack, turn about, Plaut. Trin. 4, 3, 19.—Very freq. of arms (cf. sumo); so in gen.: arma, to take up arms, i. e. engage in war or battle, Cic. Rab. Perd. 7, 20 sq.; 9, 27; 11, 31; id. Planc. 36, 88; id. Phil. 4, 3, 7; Caes. B.G. 5, 26; 7, 4; Sall. C. 27, 4; 30, 1; 33, 2; 52, 27; id. J. 38, 5; 102, 12; Ov. M. 3, 115 sq.; 12, 91; 13, 221;

    and of particular weapons: ensem,

    Ov. M. 13, 435:

    tela,

    id. ib. 3, 307; 5, 366 et saep.—Of food, to take, partake of:

    quicum una cibum Capere soleo,

    Plaut. Trin. 4, 2, 61; Ter. Eun. 2, 3, 77; Sall. J. 91, 2:

    lauti cibum capiunt,

    Tac. G. 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of living objects.
    a. (α).
    Of persons:

    oppidum expugnavimus, et legiones Teleboarum vi pugnando cepimus,

    Plaut. Am. 1, 1, 258: summus ibi capitur meddix, occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Mull. (Ann. v. 296 Vahl.):

    quoniam belli nefarios duces captos jam et comprehensos tenetis,

    Cic. Cat. 3, 7, 16:

    ibi Orgetorigis filia atque unus e filiis captus est,

    Caes. B. G. 1, 26:

    reges capiuntur,

    Lucr. 4, 1013; Tac. A. 4, 33:

    capta eo proelio tria milia peditum dicuntur,

    Liv. 22, 49, 18:

    quos Byzantii ceperat,

    Nep. Paus. 2, 3; id. Alcib. 9, 2; id. Dat. 2, 5; Quint. 6, 3, 61:

    captos ostendere civibus hostes,

    Hor. Ep. 1, 17, 33:

    captus Tarento Livius,

    Cic. Brut. 18, 72:

    servus ex hoste captus,

    Quint. 5, 10, 67.—Hence, P. a. as subst.: captus, i, m., = captivus, a prisoner, captive:

    in captos clementia uti,

    Nep. Alcib. 5, 7:

    inludere capto,

    Verg. A. 2, 64:

    quae sit fiducia capto,

    id. ib. 2, 75:

    ex captorum numero,

    Liv. 28, 39, 10; Tac. A. 6, 1; 12, 37; 15, 1.—Also, capta, ae, f., a female captive:

    dicam hanc esse captam ex Caria, Ditem ac nobilem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 47.—
    (β).
    Of animals, birds, fish, etc., to catch, hunt down, take: quid hic venatu non cepit? Varr. ap. Non. p. 253, 31:

    si ab avibus capiundis auceps dicatur, debuisse ajunt ex piscibus capiundis, ut aucupem, sic piscicupem dici,

    id. L. L. 8, § 61 Mull.:

    hic jaculo pisces, illa capiuntur ab hamis,

    Ov. A. A. 1, 763:

    neque quicquam captum'st piscium,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; cf.:

    nisi quid concharum capsimus,

    id. ib. v. 18; Cic. Off. 3, 14, 58; Plin. 33, 1, 6, § 27: acipenserem, Cic. ap. Macr. S. 2, 12:

    cervum,

    Phaedr. 1, 5, 5; cf.:

    hic (Nereus) tibi prius vinclis capiendus,

    Verg. G. 4, 396.—
    b.
    To win, captivate, charm, allure, enchain, enslave, fascinate; mostly with abl. of means: Ph. Amore ardeo. Pa. Quid agas? nisi ut te redimas captum quam queas Minumo, Ter. Eun. 1, 1, 29:

    quod insit in iis aliquid probi, quod capiat ignaros,

    Cic. Off. 3, 3, 15: [p. 284] animum adulescentis... pellexit eis omnibus rebus, quibus illa aetas capi ac deleniri potest, id. Clu. 5, 13:

    quamvis voluptate capiatur,

    id. Off. 1, 30, 105; Quint. 5, 11, 19:

    quem quidem adeo sua cepit humanitate,

    Nep. Alcib. 9, 3:

    secum habuit Pomponium, captus adulescentis et humanitate et doctrina,

    id. Att. 4, 1:

    nec bene promeritis capitur (deus), nec tangitur ira,

    Lucr. 2, 651: ut pictura poesis;

    erit quae si propius stes Te capiat magis, et quaedam si longius abstes,

    Hor. A. P. 362:

    hunc capit argenti splendor,

    id. S. 1, 4, 28:

    te conjux aliena capit,

    id. ib. 2, 7, 46:

    Cynthia prima suis miserum me cepit ocellis,

    Prop. 1, 1, 1:

    carmine formosae, pretio capiuntur avarae,

    Tib. 3, 1, 7:

    munditiis capimur,

    Ov. A. A. 3, 133; id. M. 4, 170; 6, 465; 7, 802; 8, 124; 8, 435; 9, 511; 10, 529;

    14, 373: amore captivae victor captus,

    Liv. 30, 12, 18:

    dulcedine vocis,

    Ov. M. 1, 709; 11, 170:

    voce nova,

    id. ib. 1, 678:

    temperie aquarum,

    id. ib. 4, 344:

    (bos) herba captus viridi,

    Verg. E. 6, 59:

    amoenitate loci,

    Tac. A. 18, 52:

    auro,

    Hor. C. 2, 18, 36:

    neque honoris neque pecuniae dulcedine sum captus,

    Cic. Fam. 11, 28, 2:

    splendore hominis,

    id. Fin. 1, 13, 42: ne oculis quidem captis in hanc fraudem decidisti;

    nam id concupisti quod numquam videras,

    id. Verr. 2, 4, 45, § 102.—
    c.
    To cheat, seduce, deceive, mislead, betray, delude, catch:

    sapientis hanc vim esse maximam, cavere ne capiatur, ne fallatur videre,

    Cic. Ac. 2, 20, 66:

    injurium autem'st ulcisci advorsarios? Aut qua via te captent eadem ipsos capi?

    Ter. Hec. 1, 1, 16: uti ne propter te fidemque tuam captus fraudatusque sim, form. ap. Cic. Off. 3, 17, 70:

    eodem captus errore quo nos,

    involved in the same error, Cic. Phil. 12, 2, 6; id. ap. Non. p. 253, 25; cf.:

    ne quo errore milites caperentur,

    Liv. 8, 6, 16:

    capere ante dolis Reginam,

    Verg. A. 1, 673:

    captique dolis lacrimisque coactis (Sinonis),

    id. ib. 2, 196:

    ubi me eisdem dolis non quit capere,

    Sall. J. 14, 11:

    adulescentium animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

    id. C. 14, 5:

    capi alicujus dolo,

    Nep. Dat. 10, 1:

    dolum ad capiendos eos conparant,

    Liv. 23, 35, 2:

    quas callida Colchis (i.e. Medea) amicitiae mendacis imagine cepit,

    Ov. M. 7, 301.—
    d.
    To defeat, convict, overcome in a suit or dispute (rare):

    tu si me impudicitiae captas, non potes capere,

    Plaut. Am. 2, 2, 189:

    tu caves ne tui consultores, ille ne urbes aut castra capiantur (cf. B. 2. b. infra),

    Cic. Mur. 9, 22:

    callidus et in capiendo adversario versutus (orator),

    id. Brut. 48, 178.—
    e. (α).
    Of the physical powers, to lame, mutilate, maim, impair or weaken in the limbs, senses, etc. (only pass. capi, and esp. in part. perf. captus):

    mancus et membris omnibus captus ac debilis,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    ipse Hannibal... altero oculo capitur,

    loses an eye, Liv. 22, 2, 11:

    captus omnibus membris,

    id. 2, 36, 8:

    capti auribus et oculis metu omnes torpere,

    id. 21, 58, 5:

    oculis membrisque captus,

    Plin. 33, 4, 24, § 83:

    congerantur in unum omnia, ut idem oculis et auribus captus sit,

    Cic. Tusc. 5, 40, 117:

    si captus oculis sit, ut Tiresias fuit,

    id. Div. 2, 3, 9; Verg. G. 1, 183:

    habuit filium captum altero oculo,

    Suet. Vit. 6:

    censorem Appium deum ira post aliquot annos luminibus captum,

    Liv. 9, 29, 11; Val. Max. 1, 1, 17:

    lumine,

    Ov. F. 6, 204:

    princeps pedibus captus,

    Liv. 43, 7, 5; cf.:

    captum leto posuit caput,

    Verg. A. 11, 830;

    and of the mole: aut oculis capti fodere cubilia talpae,

    id. G. 1, 183.—
    (β).
    Of the mental powers, to deprive of sense or intellect; only in part. perf. captus, usu. agreeing with pers. subj., and with abl. mente, silly, insane, crazy, crazed, lunatic, mad:

    labi, decipi tam dedecet quam delirare et mente esse captum,

    Cic. Off. 1, 27, 94:

    vino aut somno oppressi aut mente capti,

    id. Ac. 2, 17, 53; Quint. 8, 3, 4;

    rarely mentibu' capti,

    Lucr. 4, 1022; so,

    animo,

    Sen. Herc. Fur. 107; very rarely with gen.:

    captus animi,

    Tac. H. 3, 73.— Absol.:

    virgines captae furore,

    Liv. 24, 26, 12.—Less freq. agreeing with mens or animus:

    viros velut mente capta cum jactatione fanatica corporis vaticinari,

    Liv. 39, 13, 12:

    captis magis mentibus, quam consceleratis similis visa,

    id. 8, 18, 11; cf.:

    capti et stupentes animi,

    id. 6, 36, 8.—
    f.
    To choose, select, elect, take, pick out, adopt, accept a person for a particular purpose or to sustain a particular office or relation:

    de istac sum judex captus,

    Plaut. Merc. 4, 3, 33:

    Aricini atque Ardeates de ambiguo agro... judicem populum Romanum cepere,

    Liv. 3, 71, 2:

    me cepere arbitrum,

    Ter. Heaut. 3, 1, 91:

    te mihi patronam capio, Thais,

    id. Eun. 5, 2, 48:

    quom illum generum cepimus,

    id. Hec. 4, 1, 22; cf.:

    non, si capiundos mihi sciam esse inimicos omnis homines,

    make them enemies thereby, id. And. 4, 2, 12:

    si quis magistrum cepit ad eam rem inprobum,

    id. ib. 1, 2, 21.—So the formula of the Pontifex Maximus, in the consecration of a vestal virgin: sacerdotem Vestalem, quae sacra faciat... ita te, Amata, capio, Fab. Pict. ap. Gell. 1, 12, 14; cf.:

    plerique autem capi virginem solam debere dici putant, sed flamines quoque Diales, item pontifices et augures capi dicebantur,

    Gell. 1, 12, 15:

    jam ne ea causa pontifex capiar?... ecquis me augurem capiat? Cat. ib. § 17: Amata inter capiendum a pontifice maximo appellatur, quoniam, quae prima capta est, hoc fuisse nomen traditum est, Gell. ib. § 19: rettulit Caesar capiendam virginem in locum Occiae,

    Tac. A. 2, 86; 4, 16; 15, 22:

    religio, quae in annos singulos Jovis sacerdotem sortito capi jubeat,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    C. Flaccus flamen captus a P. Licinio pontifice maximo erat,

    Liv. 27, 8, 5 Weissenb. ad loc.—
    2.
    Of places.
    a.
    To occupy, choose, select, take possession of, enter into; mostly milit. t. t., to take up a position, select a place for a camp, etc.:

    loca capere, castra munire,

    Caes. B. G. 3, 23:

    castris locum capere,

    Liv. 9, 17, 15; Suet. Aug. 94 fin.:

    locum capere castris,

    Quint. 12, 2, 5:

    ut non fugiendi hostis, sed capiendi loci causa cessisse videar,

    Cic. de Or. 2, 72, 294:

    ad Thebanos transfugere velle, et locum extra urbem editum capere,

    Nep. Ages. 6, 2:

    nocte media profectus, ut locum quem vellet, priusquam hostes sentirent, caperet,

    Liv. 34, 14, 1:

    neminem elegantius loca cepisse, praesidia disposuisse,

    id. 35, 14, 9:

    erat autem Philopoemen praecipuae in ducendo agmine locisque capiendis solertiae atque usus,

    id. 35, 28, 1:

    locum cepere paulo quam alii editiorem,

    Sall. J. 58, 3:

    duces, ut quisque locum ceperat, cedere singulos,

    Dict. Cret. 2, 46; so,

    of position on the battle-field: quod mons suberat, eo se recipere coeperunt. Capto monte, etc.,

    Caes. B. G. 1, 25:

    tenuit non solum ales captam semelsedem, sed, etc.,

    Liv. 7, 26, 5:

    quem quis in pugnando ceperat locum, eum amissa anima corpore tegebat,

    Flor. 4, 1; Sall. C. 61, 2; rarely with dat. of pers.:

    tumulum suis cepit,

    Liv. 31, 41, 9, for a tomb: LOCVM SIBI MONVMENTO CEPIT. Inscr. Grut. 346, 6;

    for taking the auspices' se (Gracchum) cum legeret libros, recordatum esse, vitio sibi tabernaculum captum fuisse,

    Cic. N. D. 2, 4, 11; cf.:

    Palatium Romulus, Remus Aventinum ad inaugurandum templa capiunt,

    Liv. 1, 6, 4;

    for refuge: omnes Samnitium copiae montes proximos fuga capiunt,

    id. 9, 43, 20:

    Anchises natum Conventus trahit in medios... Et tumulum capit,

    Verg. A. 6, 753; 12, 562:

    ante locum capies oculis ( = eliges),

    Verg. G. 2, 230 Serv. ad loc.: nunc terras ordine longo Aut capere aut captas jam despectare videntur (cycni), to select places on which to light, or to be just settling down on places already selected, id. A. 1, 396 Forbig. ad loc.—
    b.
    To take by force, capture, storm, reduce, conquer, seize:

    invadam extemplo in oppidum antiquom: Si id capso, etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 61: oppidum vi, Cat. ap. Charis. 2, p. 191 P.:

    MACELLAM OPPVGNANDO,

    Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:

    CORSICAM,

    Inscr. Orell. 551: oppida, Enn. ap. Prisc. 9, p. 868 P. (Ann. v. 487 Vahl.):

    ad alia oppida pergit, pauca repugnantibus Numidis capit,

    Sall. J. 92, 3; Prop. 3, 4 (4, 3), 16:

    Troja capta,

    Liv. 1, 1, 1; Hor. S. 2, 3, 191: Coriolos. Liv. 3, 71, 7:

    urbem opulentissimam,

    id. 5, 20, 1:

    ante oppidum Nolam fortissuma Samnitium castra cepit,

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    castra hostium,

    Nep. Dat. 6, 7:

    concursu oppidanorum facto scalis vacua defensoribus moenia capi possent,

    Liv. 42, 63, 6:

    plurimas hostium vestrorum in Hispania urbes,

    id. 28, 39, 10:

    sedem belli,

    Vell. 2, 74, 3; cf. Cic. Mur. 9, 22 (B. 1. d. supra).— Trop.:

    oppressa captaque re publica,

    Cic. Dom. 10, 26: qui, bello averso ab hostibus, patriam suam cepissent, Liv. 3, 50, 15.—
    c.
    To reach, attain, arrive at, betake one ' s self to (mostly by ships, etc.):

    insulam capere non potuerant,

    Caes. B. G. 4, 26 fin.:

    onerariae duae eosdem quos reliqui portus capere non potuerunt,

    id. ib. 4, 36:

    accidit uti, ex iis (navibus) perpaucae locum caperent,

    id. ib. 5, 23:

    nostrae naves, cum ignorarent, quem locum reliquae cepissent,

    id. B. C. 3, 28: praemiis magnis propositis, qui primus insulam cepisset, Auct. B. Alex. 17.— Trop.:

    qui... tenere cursum possint et capere otii illum portum et dignitatis,

    Cic. Sest. 46, 99.—
    3.
    Of things of value, property, money, etc.
    a.
    In gen., to take, seize, wrest, receive, obtain, acquire, get, etc.:

    AVRVM, ARGENTVM,

    Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:

    de praedonibus praedam capere,

    Plaut. Truc. 1, 2, 14:

    agros de hostibus,

    Cic. Dom. 49, 128:

    ut ager ex hostibus captus viritim divideretur,

    Liv. 4, 48, 2:

    quinqueremem una cum defensoribus remigibusque, Auct. B. Alex. 16, 7: naves,

    Nep. Con. 4, 4:

    classem,

    id. Cim. 2, 2:

    magnas praedas,

    id. Dat. 10, 2:

    ex hostibus pecuniam,

    Liv. 5, 20, 5; cf.:

    e nostris spolia cepit laudibus, Cic. poet. Tusc. 2, 9, 22: signum ex Macedonia,

    id. Verr. 2, 4, 58, § 149:

    signum pulcherrimum Carthagine captum,

    id. ib. 2, 4, 38, §

    82: sed eccam ipsa egreditur, nostri fundi calamitas: nam quod nos capere oportet, haec intercipit,

    Ter. Eun. 1, 1, 35:

    cape cedo,

    id. Phorm. 5, 8, 57:

    ut reliqui fures, earum rerum quas ceperunt, signa commutant,

    Cic. Fin. 5, 25, 74:

    majores nostri non solum id, quod de Campanis (agri) ceperant, non imminuerunt, etc.,

    id. Agr. 2, 29, 81:

    te duce ut insigni capiam cum laude coronam,

    Lucr. 6, 95.—With abstr. objects:

    paupertatem adeo facile perpessus est, ut de republica nihil praeter gloriam ceperit,

    Nep. Epam. 3, 4:

    ut ceteri, qui per eum aut honores aut divitias ceperant,

    id. Att. 7, 2:

    quoniam formam hujus cepi in me et statum,

    assumed, Plaut. Am. 1, 1, 110:

    quare non committeret, ut is locus ex calamitate populi Romani nomen caperet,

    Caes. B. G. 1, 13:

    regnum Tiberinus ab illis Cepit,

    succeeded to, Ov. M. 14, 615.—
    b.
    In particular connections.
    (α).
    With pecuniam (freq. joined with concilio; v. infra), to take illegally, exact, extort, accept a bribe. take blackmail, etc., esp. of magistrates who were accused de pecuniis repetundis:

    his ego judicibus non probabo C. Verrem contra leges pecuniam cepisse?

    Cic. Verr. 2, 1, 4, § 10:

    HS. quadringentiens cepisse te arguo contra leges,

    id. ib. 2, 2, 10, § 26; cf.:

    quicquid ab horum quopiam captum est,

    id. ib. §

    27: tamen hae pecuniae per vim atque injuriam tuam captae et conciliatae tibi fraudi et damnationi esse deberent,

    id. ib. 2, 3, 40, §

    91: utrum (potestis), cum judices sitis de pecunia capta conciliata, tantam pecuniam captam neglegere?

    id. ib. 2, 3, 94, §

    218: quid est aliud capere conciliare pecunias. si hoc non est vi atque imperio cogere invitos lucrum dare alteri?

    id. ib. 2, 3, 30, §

    71: sequitur de captis pecuniis et de ambitu,

    id. Leg. 3, 20, 46:

    ita aperte cepit pecunias ob rem judicandam, ut, etc.,

    id. Fin. 2, 16, 54:

    quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt,

    id. Clu. 42, 120:

    nondum commemoro rapinas, non exactas pecunias, non captas, non imperatas,

    id. Pis. 16, 38:

    si quis ob rem judicandam pecuniam cepisset... neque solum hoc genus pecuniae capiendae turpe, sed etiam nefarium esse arbitrabantur,

    id. Rab. Post. 7, 16; id. N. D. 3, 30, 70; Sall. J. 32, 1:

    ab regibus Illyriorum,

    Liv. 42, 45, 8:

    saevitiae captarumque pecuniarum teneri reum,

    Tac. A. 3, 67; 4, 31.—
    (β).
    Of inheritance and bequest, to take, inherit, obtain, acquire, get, accept:

    si ex hereditate nihil ceperit,

    Cic. Off, 3, 24, 93:

    qui morte testamentove ejus tantundem capiat quantum omnes heredes,

    id. Leg. 2, 19, 48:

    abdicatus ne quid de bonis patris capiat,

    Quint. 3, 6, 96:

    aut non justum testamentum est, aut capere non potes,

    id. 5, 14, 16:

    si capiendi Jus nullum uxori,

    Juv. 1, 55:

    qui testamentum faciebat, ei, qui usque ad certum modum capere potuerat, legavit, etc.,

    Dig. 22, 3, 27: quod ille plus capere non poterat, ib. fin.:

    qui ex bonis testatoris solidum capere non possit,

    ib. 28, 6, 6; 39, 6, 30.—
    (γ).
    Of regular income, revenue, etc., rents, tolls, profits, etc., to collect, receive, obtain: nam ex [p. 285] eis praediis talenta argenti bina Capiebat statim, Ter. Phorm. 5, 3, 7:

    capit ille ex suis praediis sexcenta sestertia, ego centena ex meis,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    stipendium jure belli,

    Caes. B. G. 1, 28:

    quinquagena talenta vectigalis ex castro,

    Nep. Alcib. 9, 4:

    vectigal ex agro eorum capimus,

    Liv. 28, 39, 13:

    quadragena annua ex schola,

    Suet. Gram. 23:

    si recte habitaveris... fundus melior erit... fructus plus capies,

    Cato, R. R. 4, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    Of profit, benefit, advantage, to take, seize, obtain, get, enjoy, reap (mostly in phrase fructum capere):

    metuit semper, quem ipsa nunc capit Fructum, nequando iratus tu alio conferas,

    Ter. Eun. 3, 1, 59:

    honeste acta superior aetas fructus capit auctoritatis extremos,

    Cic. Sen. 18, 62:

    ex iis etiam fructum capio laboris mei,

    id. Div. 2, 5:

    ex quibus (litteris) cepi fructum duplicem,

    id. Fam. 10, 5, 1:

    multo majorem fructum ex populi existimatione illo damnato cepimus, quam ex ipsius, si absolutus esset, gratia cepissemus,

    id. Att. 1, 4, 2:

    fructum immortalem vestri in me et amoris et judicii,

    id. Pis. 14, 31:

    aliquem fructum dulcedinis almae,

    Lucr. 2, 971; 5, 1410; Luc. 7, 32.—In other connections:

    quid ex ea re tandem ut caperes commodi?

    Ter. Eun. 3, 5, 25:

    utilitates ex amicitia maximas,

    Cic. Lael. 9, 32:

    usuram alicujus corporis,

    Plaut. Am. prol. 108.—
    2.
    Of external characteristics, form, figure, appearance, etc., to take, assume, acquire, put on:

    gestum atque voltum novom,

    Ter. Phorm. 5, 6, 50 ' faciem aliquam cepere morando, Ov. M. 1, 421; 13, 605:

    figuras Datque capitque novas,

    id. ib. 15, 309:

    formam capit quam lilia,

    id. ib. 10, 212; cf.:

    duritiam ab aere,

    id. ib. 4, 751.— Transf., of plants, etc.:

    radicem capere,

    to take root, Cato, R. R. 51:

    cum pali defixi radices cepissent,

    Plin. 17, 17, 27, § 123:

    siliculam capere,

    Varr. R. R. 1, 23, 3:

    maturitatem capere,

    Col. 4, 23, 1:

    radix libere capit viris,

    Plin. 17, 21, 35, § 161:

    vires cepisse nocendi,

    Ov. M. 7, 417:

    (telinum) rursus refrigeratum odorem suum capit,

    Plin. 13, 1, 2, § 13.—
    3.
    Of mental characteristics, habits, etc., to take, assume, adopt, cultivate, cherish, possess:

    cape sis virtutem animo et corde expelle desidiam tuo,

    Plaut. Trin. 3, 2, 24:

    qua re si Glabrionis patris vim et acrimoniam ceperis ad resistendum hominibus audacissimis, si avi prudentiam ad prospiciendas insidias, etc.,

    Cic. Verr. 1, 17, 52:

    aliquando, patres conscripti, patrium animum virtutemque capiamus,

    id. Phil. 3, 11, 29:

    consuetudinem exercitationemque,

    id. Off. 1, 18, 59:

    misericordiam,

    id. Quint. 31, 97:

    quam (adsuetudinem) tu dum capias, taedia nulla fuge,

    Ov. A. A. 2, 346:

    disciplinam principum,

    Plin. Pan. 46. —With dat.:

    quorum animis avidis... neque lex neque tutor capere est qui possit modum,

    Plaut. Aul. 3, 5, 14 Wagn. ad loc.—
    4.
    Of offices, employments, duties, etc., = suscipio, to undertake, assume, enter upon, accept, take upon one ' s self, etc.:

    nam olim populi prius honorem capiebat suffragio, Quam magistro desinebat esse dicto oboediens,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 34:

    o Geta, provinciam Cepisti duram,

    Ter. Phorm. 1, 2, 23:

    in te cepi Capuam, non quo munus illud defugerem,

    took command at Capua, Cic. Att. 8. 3, 4:

    consulatum,

    id. Pis. 2, 3; Sall. J. 63, 2:

    honores,

    Nep. Att. 7, 2; Suet. Aug. 26:

    imperium,

    id. Claud. 10:

    magistratum,

    Cic. Imp. Pomp. 21, 62; Liv. 2, 33, 1; Suet. Aug. 2:

    magistratus,

    Sall. H. 1, 41, 21 Dietsch; Nep. Phoc. 1, 1; Suet. Caes. 75:

    capiatque aliquis moderamina (navis),

    Ov. M. 3, 644:

    rerum moderamen,

    id. ib. 6, 677:

    pontificatum maximum,

    Suet. Vit. 11:

    rem publicam,

    Sall. C. 5, 6:

    neve cui patrum capere eum magistratum liceret,

    Liv. 2, 33, 1:

    ut ceperat haud tumultuose magistratum majore gaudio plebis, etc.,

    id. 5, 13, 2.—Rarely with dat. of pers., to obtain for, secure for:

    patres praeturam Sp. Furio Camillo gratia campestri ceperunt,

    Liv. 7, 1, 2.—
    5.
    In gen., of any occupation, work, or undertaking, to begin, enter upon, take, undertake, etc.:

    augurium ex arce,

    Liv. 10, 7, 10:

    augurium capienti duodecim se vultures ostenderunt,

    Suet. Aug. 95; id. Vesp. 11:

    omen,

    Cic. Div. 1, 46, 104:

    in castris Romanis cum frustra multi conatus ad erumpendum capti essent,

    Liv. 9, 4, 1:

    rursus impetu capto enituntur,

    id. 2, 65, 5; Quint. 6, 1, 28; Suet. Aug. 42; id. Calig. 43: cursum, id. Oth. 6:

    a quibus temporibus scribendi capiatur exordium,

    Cic. Leg. 1, 3, 8:

    experimentum eorum inversa manu capitur,

    Plin. 13, 2, 3, § 19 ( poet.):

    nec vestra capit discordia finem,

    Verg. A. 10, 106:

    fugam,

    to take to flight, flee, Caes. B. G. 7, 26; so, capere impetum, to take a start, gather momentum:

    ad impetum capiundum modicum erat spatium,

    Liv. 10, 5, 6; cf.:

    expeditionis Germanicae impetum cepit,

    suddenly resolved to make, Suet. Calig. 43: capere initium, to begin:

    ea pars artis, ex qua capere initium solent,

    Quint. 2, 11, 1.— Transf., of place:

    eorum (finium) una pars, quam Gallos optinere dictum est, initium capit a flumine Rhodano,

    Caes. B. G. 1, 1:

    a dis inmortalibus sunt nobis agendi capienda primordia,

    Cic. Leg. 2, 3, 7.—
    6.
    Of an opportunity or occasion, to seize, embrace, take:

    si occassionem capsit,

    Plaut. Ps. 4, 3, 6:

    si lubitum fuerit, causam ceperit,

    Ter. And. 1, 3, 8:

    quod tempus conveniundi patris me capere suadeat,

    Ter. Phorm. 5, 4, 9:

    si satis commode tempus ad te cepit adeundi,

    Cic. Fam. 11, 16, 1.—
    7.
    Of operations of the mind, resolutions, purposes, plans, thoughts, etc., to form, conceive, entertain, come to, reach:

    quantum ex ipsa re conjecturam cepimus,

    Ter. Heaut. 2, 3, 25 MSS. (Fleck. al. ex conj. fecimus); Varr. R. R. 3, 16, 32:

    cum jam ex diei tempore conjecturam ceperat,

    Caes. B. G. 7, 35:

    hujusce rei conjecturam de tuo ipsius studio, Servi, facillime ceperis,

    Cic. Mur. 4, 9.— Absol.:

    conjecturam capere,

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    nec quid corde nunc consili capere possim, Scio,

    Plaut. Merc. 2, 3, 12:

    capti consili memorem mones,

    id. Stich 4, 1, 72:

    quo pacto porro possim Potiri consilium volo capere una tecum,

    Ter. Eun. 3, 5, 66; 5, 2, 28:

    temerarium consilium,

    Liv. 25, 34, 7:

    tale capit consilium,

    Nep. Eum. 9, 3.— With inf.:

    confitendum... eadem te hora consilium cepisse hominis propinqui fortunas funditus evertere,

    Cic. Quint. 16, 53; Caes. B. G. 7, 71 init. —With ut:

    subito consilium cepi, ut exirem,

    Cic. Att. 7, 10 init. —With gen. gerund. (freq.):

    legionis opprimendae consilium capere,

    Caes. B. G. 3, 2:

    obprimundae reipublicae consilium cepit,

    Sall. C. 16, 4.—With sibi:

    si id non fecisset, sibi consilium facturos,

    Caes. B. C. 2, 20:

    ut ego rationem oculis capio,

    Plaut. Ps. 2, 2, 2:

    cepi rationem ut, etc.,

    Ter. Heaut. 5, 2, 11.—
    8.
    Of examples, instances, proofs, etc., to take, derive, draw, obtain:

    ex quo documentum nos capere fortuna voluit quid esset victis extimescendum,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    quid istuc tam mirum'st, de te si exemplum capit? Ter And. 4, 1, 26: exemplum ex aliqua re,

    Cic. Lael. 10, 33:

    praesagia a sole,

    Plin. 18, 35, 78, § 341:

    illud num dubitas quin specimen naturae capi debeat ex optima quaque natura?

    Cic. Tusc. 1, 14, 32.—
    9.
    Of impressions, feelings, etc., to take, entertain, conceive, receive, be subjected to, suffer, experience, etc.:

    tantum laborem capere ob talem filium?

    Ter. And. 5, 2, 29:

    omnes mihi labores fuere quos cepi leves,

    id. Heaut. 2, 4, 19:

    laborem inanem ipsus capit,

    id. Hec. 3, 2, 9:

    ex eo nunc misera quem capit Laborem!

    id. And. 4, 3, 4: miseriam omnem ego capio;

    hic potitur gaudia,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    satietatem dum capiet pater Illius quam amat,

    Plaut. Am. 1, 2, 10:

    plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,

    id. ib. 2, 2, 9:

    cum illa quacum volt voluptatem capit,

    id. ib. prol. 114:

    angor iste, qui pro amico saepe capiendus est,

    Cic. Lael. 13, 48:

    quae (benevolentia) quidem capitur beneficiis maxime,

    id. Off. 2, 9, 32:

    laetitiam quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum,

    id. Fin. 2, 30, 96:

    lenire desiderium quod capiebat e filio,

    id. Sen. 15, 54:

    opinione omnium majorem animo cepi dolorem,

    id. Brut. 1, 1:

    itaque cepi voluptatem, tam ornatum virum fuisse in re publica,

    id. ib. 40, 147:

    ex civibus victis gaudium meritum capiam,

    Liv. 27, 40, 9:

    ne quam... invidiam apud patres ex prodiga largitione caperet,

    id. 5, 20, 2:

    ad summam laetitiam meam, quam ex tuo reditu capio, magnus illius adventu cumulus accedet,

    id. Att. 4, 19, 2 (4, 18, 3):

    laetitia, quam oculis cepi justo interitu tyranni,

    id. ib. 14, 14, 4:

    ex praealto tecto lapsus matris et adfinium cepit oblivionem,

    lost his memory, Plin. 7, 24, 24, § 90: virtutis opinionem, Auct. B. G. 8, 8: somnum, Cic. Tusc. 4, 19, 44: taedium vitae, Nep. ap. Gell. 6 (7), 18, 11:

    maria aspera juro Non ullum pro me tantum (me) cepisse timorem, Quam, etc.,

    Verg. A. 6, 352 Forbig. ad loc.:

    et in futurum etiam metum ceperunt,

    Liv. 33, 27, 10:

    voluptatem animi,

    Cic. Planc. 1, 1:

    malis alienis voluptatem capere laetitiae (cum sit),

    id. Tusc. 4, 31, 66:

    quaeque mihi sola capitur nunc mente voluptas,

    Ov. P. 4, 9, 37.—
    10.
    Transf., with the feelings, experience, etc., as subj., to seize, overcome, possess, occupy, affect, take possession of, move, etc. (cf. lambanô, in this sense and like 9. supra): nutrix: Cupido cepit miseram nunc me, proloqui Caelo atque terrae Medeai miserias, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.):

    edepol te desiderium Athenarum arbitror cepisse saepe,

    Ter. Hec. 1, 2, 14:

    numquam commerui merito ut caperet odium illam mei,

    id. ib. 4, 2, 4:

    sicubi eum satietas Hominum aut negoti odium ceperat,

    id. Eun. 3, 1, 14:

    nos post reges exactos servitutis oblivio ceperat,

    Cic. Phil. 3, 4, 9:

    te cepisse odium regni videbatur,

    id. ib. 2, 36, 91:

    Romulum Remumque cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2:

    etiam victores sanguinis caedisque ceperat satietas,

    id. 27, 49, 8; Mel. 3, 5, 2:

    qui pavor hic, qui terror, quae repente oblivio animos cepit?

    Liv. 27, 13, 2:

    oblivio deorum capiat pectora vestra,

    id. 38, 46, 12:

    tantane te cepere oblivia nostri?

    Ov. Tr. 1, 8, 11:

    ut animum ejus cura sacrorum cepit,

    Liv. 27, 8, 6:

    hostis primum admiratio cepit, quidnam, etc.,

    id. 44, 12, 1:

    tanta meae si te ceperunt taedia laudis,

    Verg. G. 4, 332; cf. Anthol. Lat. I. p. 178;

    I. p. 196 Burm.: ignarosque loci passim et formidine captos Sternimus,

    Verg. A. 2, 384:

    infelix, quae tanta animum dementia cepit!

    id. ib. 5, 465; id. E. 6, 47:

    cum subita incautum dementia cepit amantem,

    id. G. 4, 488; cf. Anthol. Lat. I. p. 170, 15;

    I. p. 168, 14 Burm.: Tarquinium mala libido Lucretiae stuprandae cepit,

    Liv. 1, 57, 10:

    ingens quidem et luctus et pavor civitatem cepit,

    id. 25, 22, 1:

    tantus repente maeror pavorque senatum eorum cepit,

    id. 23, 20, 7:

    senatum metus cepit,

    id. 23, 14, 8: si me... misericordia capsit. Att. ap. Non. p. 483, 11 (Trag. Rel. v. 454 Rib.): nec tuendi capere satietas potest, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. Rel. v. 410 ib.):

    quantus timor socios populi Romani cepisset,

    Liv. 43, 11, 9.—
    11.
    Of injury, damage, loss, etc., to suffer, take, be subjected to:

    calamitatem,

    Cic. Div. 1, 16, 29:

    detrimenti aliquid in aliqua re,

    Col. 1, 8, 2.—Esp., in the legal formula, by which dictatorial powers were conferred by the senate upon the consuls or the entire magistracy in times of extreme danger to the state;

    videant ne quid res publica detrimenti capiat: decrevit quondam senatus, ut L. Opimius consul videret ne quid res publica detrimenti caperet,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    Hernici tantum terrorem incussere patribus, ut, quae forma senatus consulti ultimae semper necessitatis habita est, Postumio, alteri consulum, negotium daretur, videret, ne, etc.,

    Liv. 3, 4, 9; cf. id. 6, 19, 2 sqq.:

    quod plerumque in atroci negotio solet, senatus decrevit, darent operam consules, ne quid, etc.... Ea potestas per senatum more Romano magistratui maxuma permittitur, exercitum parare, bellum gerere, coercere omnibus modis socios atque civis, domi militiaeque inperium atque judicium summum habere,

    Sall. C. 29, 2 sq.
    II.
    To take in, receive, hold, contain, be large enough for.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: Ph. Sitit haec anus. Pa. Quantillum sitit? Ph. Modica'st, capit quadrantal, Plaut. Curc. 1, 2, 8:

    parte quod ex una spatium vacat et capit in se (ferrum),

    Lucr. 6, 1030:

    jam mare litus habet, plenos capit alveus amnes,

    Ov. M. 1, 344; cf.:

    terra feras cepit, volucres agitabilis aer,

    id. ib. 1, 75:

    dum tenues capiat suus alveus undas,

    id. ib. 8, 558:

    cunctosque (deos) dedisse Terga fugae, donec fessos Aegyptia tellus Ceperit,

    id. ib. 5, 324.—
    2.
    Esp., with negatives, not to hold, to be too small for, etc.; cf.:

    di boni, quid turba est! Aedes nostrae vix capient, scio,

    Ter. Heaut. 2, 3, 13:

    qui cum una domo jam capi non possunt, in alias domos exeunt,

    Cic. Off. 1, 17, 54: nec jam se capit [p. 286] unda;

    volat vapor ater ad auras,

    Verg. A. 7, 466:

    non tuus hoc capiet venter plus ac meus,

    Hor. S. 1, 1, 46:

    non capit se mare,

    Sen. Agam. 487:

    neque enim capiebant funera portae,

    Ov. M. 7, 607:

    officium populi vix capiente domo,

    id. P. 4, 4, 42:

    si di habitum corporis tui aviditati animi parem esse voluissent, orbis te non caperet,

    Curt. 7, 8, 12:

    ut non immerito proditum sit... Graeciam omnem vix capere exercitum ejus (Xerxis) potuisse,

    Just. 2, 10, 19.—
    B.
    Trop.
    1.
    To swallow up, ingulf, take in (rare):

    tot domus locupletissimas istius domus una capiet?

    Cic. Verr. 2, 2, 4, § 7.—
    2. a.
    Affirmatively (rare):

    quidquid mortalitas capere poterat, implevimus,

    Curt. 9, 3, 7:

    si puer omni cura et summo, quantum illa aetas capit, labore, scripserit,

    Quint. 2, 4, 17:

    dummodo ejus aetatis sit, ut dolum capiat,

    Dig. 40, 12, 15.—
    b.
    With negatives:

    non capiunt angustiae pectoris tui (tantam personam),

    Cic. Pis. 11, 24:

    leones, qui... nec capere irarum fluctus in pectore possunt,

    Lucr. 3, 298:

    nec capiunt inclusas pectora flammas,

    Ov. M. 6, 466:

    vix spes ipse suas animo capit,

    id. ib. 11, 118:

    ardet et iram Non capit ipsa suam Progne,

    id. ib. 6, 610; cf.:

    sic quoque concupiscis quae non capis,

    Curt. 7, 8, 13:

    majora quam capit spirat,

    id. 6, 9, 11:

    ad ultimum magnitudinem ejus (fortunae) non capit,

    id. 3, 12, 20:

    infirma aetas majora non capiet,

    Quint. 1, 11, 13.—
    3.
    Transf., of things, to admit of, be capable of, undergo (post-Aug. and rare):

    rimam fissuramque non capit sponte cedrus,

    Plin. 16, 40, 78, § 212:

    molluscum... si magnitudinem mensarum caperet,

    id. 16, 16, 27, § 68:

    res non capit restitutionem, cum statum mutat,

    Dig. 4, 4, 19.—
    4.
    With inf., to be susceptible of, to be of a nature to, etc., = endechetai (late Lat.):

    nec capit humanis angoribus excruciari (Deus),

    Prud. Apoth. 154:

    crimina, quae non capiunt indulgeri,

    Tert. Pud. 1 fin.; id. Apol. 17; id. adv. Haer. 44 fin.; Paul. Nol. Carm. 9, 22.—
    5.
    Of the mind, to take, receive into the mind, comprehend, grasp, embrace (cf. intellego, to penetrate mentally, have insight into):

    sitque nonnumquam summittenda et contrahenda oratio, ne judex eam vel intellegere vel capere non possit,

    Quint. 11, 1, 45:

    nullam esse gratiam tantam, quam non vel capere animus meus in accipiendo... posset,

    id. 2, 6, 2:

    quae quidem ego nisi tam magna esse fatear, ut ea vix cujusquam mens aut cogitatio capere possit,

    Cic. Marcell. 2, 6; id. N. D. 1, 19, 49:

    senatus ille, quem qui ex regibus constare dixit, unus veram speciem Romani senatus cepit,

    Liv. 9, 17, 14:

    somnium laetius, quam quod mentes eorum capere possent,

    id. 9, 9, 14.—P. a. as subst.: Capta, ae, f., a surname of Minerva, as worshipped on the Coelian Mount, but for what reason is not known, Ov. F. 3, 837 sq.
    2.
    căpĭo, ōnis, f. [1. capio]; in the Lat. of the jurists,
    I.
    A taking:

    dominii,

    Dig. 39, 2, 18; Gell. 6 (7), 10, 3.—
    II.
    = usu capio or usucapio, the right of property acquired by prescription, Dig. 41, 1, 48, § 1; 41, 3, 21; 41, 5, 4; v. 1. usucapio.

    Lewis & Short latin dictionary > Capta

  • 6 bene

    bĕnĕ, adv. of manner and intensity [bonus; the first vowel assimilated to the e of the foll. syllable; cf. Corss. Ausspr. 2, 366], well ( comp. melius, better; sup. optime [v. bonus init. ], best; often to be rendered by more specific Engl. adverbs).
    I.
    As adjunct of verbs.
    A.
    In gen.
    1.
    Of physical or external goodness, usefulness, ornament, and comfort:

    villam rusticam bene aedificatam habere expedit,

    Cato, R. R. 3:

    villam bonam beneque aedificatam,

    Cic. Off. 3, 13, 55:

    quid est agrum bene colere? Bene arare,

    Cato, R. R. 61:

    agro bene culto nihil potest esse... uberius,

    Cic. Sen. 16, 57:

    ubi cocta erit bene,

    Cato, R. R. 157; 3; 4;

    32 et saep.: te auratam et vestitam bene,

    Plaut. Men. 5, 2, 50: ornatus hic satis me condecet? Ps. Optume, it is very becoming, id. Ps. 4, 1, 26:

    me bene curata cute vises,

    well tended, Hor. Ep. 1, 4, 15:

    bene olere,

    Verg. E. 2, 48:

    bene sonare,

    Quint. 8, 3, 16:

    neque tamen non inprimis bene habitavit,

    in the very best style, Nep. Att. 13, 1:

    a Catone cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret, respondet Bene pascere? Quid secundum? Satis bene pascere,

    Cic. Off. 2, 25, 89: so,

    bene cenare,

    Cat. 13, 17; Hor. Ep. 1, 6, 56:

    bene de rebus domesticis constitutum esse,

    to be in good circumstances, Cic. Sest. 45, 97;

    similarly: rem (i. e. familiarem) bene paratam comitate perdidit,

    well arranged, Plaut. Rud. prol. 38.—
    2.
    With respect to the mind.
    a.
    Perception, knowledge, ability:

    quas tam bene noverat quam paedagogos nostros novimus,

    Sen. Ep. 27, 5:

    quin melius novi quam te et vidi saepius,

    Plaut. Capt. 5, 2, 22:

    novi optime (Bacchus) et saepe vidi,

    Cic. Fam. 7, 23, 2:

    qui optime suos nosse deberet,

    Nep. Con. 4, 1; cf. Hor. Ep. 1, 18, 1; id. S. 1, 9, 22: satin' haec meministi et tenes? Pa. Melius quam tu qui docuisti, Plaut. Pers. 2, 2, 2:

    quod eo mihi melius cernere videor quo ab eo proprius absum,

    Cic. Sen. 21, 77:

    ut hic melius quam ipse illa scire videatur,

    id. de Or. 1, 15, 66; id. Or. 38, 132:

    cum Sophocles vel optime scripserit Electram suam,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    gubernatoris ars quia bene navigandi rationem habet,

    of able seamanship, id. ib. 1, 13, 42:

    melius in Volscis imperatum est,

    better generalship was displayed, Liv. 2, 63, 6:

    nihil melius quam omnis mundus administratur,

    Cic. Inv. 1, 34, 59: de medico bene existimari scribis, that he is well thought ( spoken) of, i. e. his ability, id. Fam. 16, 14, 1:

    prudentibus et bene institutis,

    well educated, id. Sen. 14, 50:

    sapientibus et bene natura constitutis,

    endowed with good natural talent, id. Sest. 65, 137:

    quodsi melius geruntur ea quae consilio geruntur quam, etc.,

    more ably, id. Inv. 1, 34, 59:

    tabulas bene pictas collocare in bono lumine,

    good paintings, id. Brut. 75, 261:

    canere melius,

    Verg. E. 9, 67; Quint. 10, 1, 91:

    bene pronuntiare,

    id. 11, 3, 12:

    bene respondere interrogationibus,

    id. 5, 7, 28; 6, 3, 81.—
    b.
    Of feeling, judgment, and will:

    similis in utroque nostrum, cum optime sentiremus, error fuit,

    when we had the best intentions, Cic. Fam. 4, 2, 3; so id. ib. 6, 4, 2; so,

    bene sentire,

    id. ib. 6, 1, 3; so,

    bene, optime de re publica sentire,

    to hold sound views on public affairs, id. Off. 1, 41, 149; id. Fam. 4, 14, 1; id. Phil. 3, 9, 23:

    bene animatas eas (insulas) confirmavit,

    well disposed, Nep. Cim. 2, 4:

    ei causae quam Pompeius animatus melius quam paratus susceperat,

    Cic. Fam. 6, 6, 10; so, optime animati, Varr. ap. Non. p. 201, 7:

    quod bene cogitasti aliquando, laudo,

    that you had good intentions, Cic. Phil. 2, 14, 34:

    se vero bene sperare (i. e. de bello),

    had good hopes, Liv. 6, 6, 18:

    sperabis omnia optime,

    Cic. Fam. 4, 13, 7:

    tibi bene ex animo volo,

    Ter. Heaut. 5, 2, 6; so freq.: bene alicui velle, v. volo: bene aliquid consulere, to plan something well:

    vigilando, agendo, bene consulendo prospera omnia cedunt,

    Sall. C. 52, 29:

    omnia non bene consulta,

    id. J. 92, 2. —
    c.
    Of morality, honesty, honor, etc.
    (α).
    Bene vivere, or bene beateque vivere ( = kalôs kagathôs), to lead a moral and happy life:

    qui virtutem habeat, eum nullius rei ad bene vivendum indigere,

    Cic. Inv. 1, 51, 93:

    in dialectica vestra nullam esse ad melius vivendum vim,

    id. Fin. 1, 19, 63:

    quod ni ita accideret et melius et prudentius viveretur,

    id. Sen. 19, 67; cf. id. Ac. 1, 4, 15; id. Fin. 1, 13, 45; id. Off. 1, 6, 19; id. Fam. 4, 3, 3 et saep. (for another meaning of bene vivere, cf. e. infra).—
    (β).
    Bene mori, to die honorably, bravely, creditably, gloriously:

    qui se bene mori quam turpiter vivere maluit,

    Liv. 22, 50, 7:

    ne ferrum quidem ad bene moriendum oblaturus est hostis,

    id. 9, 3, 3; so id. 21, 42, 4:

    tum potui, Medea, mori bene,

    Ov. H. 12, 5.—
    (γ).
    Bene partum, what is honestly, honorably earned or acquired:

    multa bona bene parta habemus,

    Plaut. Trin. 2, 2, 65:

    mei patris bene parta indiligenter Tutatur,

    Ter. Phorm. 5, 3, 5:

    res familiaris primum bene parta sit, nullo neque turpi quaestu, neque odioso,

    Cic. Off. 1, 26, 92:

    diutine uti bene licet partum bene,

    Plaut. Rud. 4, 7, 15; Sall. C. 51, 42 (cf.:

    mala parta,

    Cic. Phil. 2, 27, 65:

    male par tum,

    Plaut. Poen. 4, 2, 22).—
    (δ).
    Apud bonos bene agier, an old legal formula: bona fide agi (v. bonus), to be transacted in good faith among good men. ubi erit illa formula fiduciae ut inter bonos bene agier oportet? Cic. Fam. 7, 12, 2; id. Off. 3, 15, 61; 3, 17, 70.—
    (ε).
    Non bene = male, not faithfully:

    esse metus coepit ne jura jugalia conjunx Non bene servasset,

    Ov. M. 7, 716.—
    d.
    Representing an action as right or correct, well, rightly, correctly: bene mones, Ibo, you are right ( to admonish me), Ter. And. 2, 2, 36:

    sequi recusarunt bene monentem,

    Liv. 22, 60, 17:

    quom mihi et bene praecipitis, et, etc.,

    since you give sound advice, Plaut. Poen. 3, 2, 55; so Ter. Ad. 5, 9, 6; 3, 3, 80; Lucil. ap. Non. p. 372, 7:

    bene enim majores accubitionem epularem amicorum convivium nominarunt, melius quam Graeci,

    Cic. Sen. 13, 45:

    hoc bene censuit Scaevola,

    correctly, Dig. 17, 1, 48.—
    e.
    Pleasantly, satisfactorily, profitably, prosperously, fortunately, successfully:

    nunc bene vivo et fortunate atque ut volo atque animo ut lubet,

    Plaut. Mil. 3, 1, 111:

    nihil adferrent quo jucundius, id est melius, viveremus,

    Cic. Fin. 1, 41, 72:

    si bene qui cenat, bene vivit,

    Hor. Ep. 1, 6, 56: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, is better or more profitably invested, Cic. Off. 2, 20, 71:

    perdenda sunt multa beneficia ut semel ponas bene, Sen. Ben. poet. 1, 2, 1: etiamsi nullum (beneficium) bene positurus sit,

    id. ib. 1, 2, 2:

    quando hoc bene successit,

    Ter. Ad. 2, 4, 23: bene ambulatum'st? Di. Huc quidem, hercle, ad te bene, Quia tui vivendi copia'st, has your walk been pleasant? Plaut. Truc. 2, 4, 18:

    melius ominare,

    use words of better omen, id. Rud. 2, 3, 7; Cic. Brut. 96, 329:

    qui se suamque aetatem bene curant,

    Plaut. Ps. 4, 7, 36.—So, bene (se) habere: ut bene me haberem filiai nuptiis, have a good time at, etc., Plaut. Aul. 2, 8, 2:

    qui se bene habet suisque amicis usui est,

    who enjoys his life and is a boon companion, id. Mil. 3, 1, 128:

    nam hanc bene se habere aetatem nimio'st aequius,

    id. Merc. 3, 2, 6: bene consulere alicui, to take good care for somebody ' s interests:

    tuae rei bene consulere cupio,

    id. Trin. 3, 2, 9:

    ut qui mihi consultum optume velit esse,

    Ter. Phorm. 1, 3, 1:

    me optime consulentem saluti suae,

    Cic. Fam. 4, 14, 2:

    qui se ad sapientes viros bene consulentes rei publicae contulerunt,

    id. Off. 2, 13, 46.—So, bene mereri, and rarely bene merere, to deserve well of one, i. e. act for his advantage; absol. or with de:

    addecet Bene me, renti bene referre gratiam,

    Plaut. Rud. 5, 3, 36:

    Licinii aps te bene merenti male refertur gratia?

    id. Ps. 1, 3, 86:

    ut memorem in bene meritos animum praestarem,

    Cic. Fam. 1, 9, 10:

    cogor nonnumquam homines non optime de me meritos rogatu eorum qui bene meriti sunt, defendere,

    id. ib. 7, 1, 4:

    tam bene meritis de nomine Punico militibus,

    Liv. 23, 12, 5:

    si bene quid de te merui,

    Verg. A. 4, 317; cf. Cic. Opt. Gen. 7, 20; id. Sest. 1, 2; 12, 39; 66, 139; 68, 142; id. Mil. 36, 99; id. Phil. 2, 14, 36 et saep.; v. mereo, D. and P. a.—So esp. referring to price: bene emere, to buy advantageously, i. e. cheaply; bene vendere, to sell advantageously, i. e. at a high price: bene ego hercle vendidi te, Plaut. [p. 230] Durc. 4, 2, 34:

    et quoniam vendat, velle quam optime vendere,

    Cic. Off. 3, 12, 51:

    ita nec ut emat melius, nec ut vendat quidquam, simulabit vir bonus,

    id. ib. 3, 15, 61: vin' bene emere? Do. Vin' tu pulcre vendere? Plaut. Pers. 4, 4, 38:

    melius emetur,

    Cato, R. R. 1: quo melius emptum sciatis, Cic. ap. Suet. Caes. 50 fin.:

    qui vita bene credat emi honorem,

    cheaply, Verg. A. 9, 206; Sil 4, 756.—
    f.
    Expressing kindness, thanks, etc.: bene facis, bene vocas, bene narras, I thank you, am obliged to you for doing, calling, saying (colloq.): merito amo te. Ph. Bene facis, thanks! Ter Eun. 1, 2, 106; cf.:

    in consuetudinem venit, bene facis et fecisti non mdicantis esse, sed gratias agentis, Don. ad loc.' placet, bene facitis,

    Plaut. Rud. 3, 6, 43: dividuom talentum faciam. La. Bene facis, id. ib. 5, 3, 52: si quid erit dubium, immutabo Da. Bene fecisti, id. Ep. 5, 1, 40 Lo. Adeas, si velis. La. Bene hercle factum vobis habeo gratiam. Accedam propius, id. Rud. 3, 6, 2; Ter. Ad. 4, 3, 10.—With gratiam habere: bene fecisti;

    gratiam habeo maximam,

    Ter. Eun. 5, 8, 61; cf.

    bene benigneque arbitror te facere,

    Plaut. Most. 3, 2, 130: quin etiam Graecis licebit utare cum voles... Bene sane facis, sed enitar ut Latine loquar, I thank you for the permission, but, etc., Cic. Ac. 1, 7, 25: an exitum Cassi Maelique expectem? Bene facitis quod abominamini... sed, etc., I am much obliged to you for abhorring this, but, etc., Liv. 6, 18, 9: bene edepol narras; nam illi faveo virgini, thanks for telling me, for, etc., Ter. Eun. 5, 3, 7 (cf.:

    male hercule narras,

    I owe you little thanks for saying so, Cic. Tusc. 1, 6, 10):

    bene, ita me di ament, nuntias,

    Ter. Hec. 4, 4, 20:

    benenarras,

    Cic. Att. 16, 14, 4; 13, 33, 2: tu ad matrem adi. Bene vocas; benigne dicis Cras apud te, thanks for your invitation, but, etc., Plaut. Merc. 5, 2, 108: eamus intro ut prandeamus. Men. Bene vocas, tam gratia'st, id. Men. 2, 3, 41.—
    g.
    Of accuracy, etc., well, accurately, truly, completely:

    cum ceterae partes aetatis bene descriptae sint,

    Cic. Sen. 2, 5:

    cui bene librato... Obstitit ramus,

    Ov. M. 8, 409:

    at bene si quaeras,

    id. ib. 3, 141:

    tibi comprimam linguam. Hau potes: Bene pudiceque adservatur,

    Plaut. Am. 1, 1, 196:

    bene dissimulare amorem,

    entirely, Ter. And. 1, 1, 105:

    quis enim bene celat amorem?

    Ov. H. 12, 37.—So with a negation, = male restat parvam quod non bene compleat urnam, Ov. M. 12, 615: non bene conveniunt... Majestas et amor, id. ib 2, 846.—Redundant, with vix (Ovid.):

    vix bene Castalio descenderat antro, Incustoditam lente videt ire juvencam ( = vix descenderat cum, etc.),

    Ov. M. 3, 14:

    tactum vix bene limen erat, Aesonides, dixi, quid agit meus?

    id. H. 6, 24:

    vix bene desieram, rettulit illa mihi,

    id. F 5, 277.—
    h.
    Sup., most opportunely, at the nick of time (comic):

    sed eccum meum gnatum optume video,

    Plaut. Merc. 2, 2, 57:

    sed optume eccum exit senex,

    id. Rud. 3, 3, 44. optume adveniens, puere, cape Chlamydem, etc., id. Merc. 5, 2, 69: Davum optume Video, Ter And. 2, 1, 35; 4, 2, 3; Plaut. Rud. 3, 5, 25; 4, 5, 19; Ter. Eun. 5, 2, 66; id. Heaut. 4, 5, 9; 5, 5, 2.—
    i.
    Pregn.: bene polliceri = large polliceri, to make liberal promises ' praecepit ut ceteros adeant, bene polliceantur, Sall. C. 41, 5; cf.: bene promittere, to promise success:

    quae autem inconstantia deorum ut primis minentur extis, bene promittant secundis?

    Cic. Div. 2, 17, 38.—
    B.
    In partic.
    1.
    Bene dicere.
    a.
    To speak well, i. e. eloquently:

    qui optime dicunt,

    the most eloquent, Cic. de Or. 1, 26, 119; 2, 2, 5:

    etiam bene dicere haud absurdum est,

    Sall. C. 3, 1:

    abunde dixit bene quisquis rei satisfecit,

    Quint. 12, 9, 7;

    cf: bene loqui,

    to use good language, speak good Latin, Cic. Brut. 58, 212, 64, 228.—
    b.
    To speak ably:

    multo oratorem melius quam ipsos illos quorum eae sint artes esse dicturum,

    Cic. Or. 1, 15, 65; cf. Hor. Ep. 1, 2, 4. bene dicendi scientia, Quint. 7, 3, 12.—
    c.
    To speak correctly or elegantly:

    eum et Attice dicere et optime, ut..bene dicere id sit, Attice dicere,

    Cic. Opt. Gen. 4, 13 ' optime dicta, Quint. 10, 1, 19.—So, bene loqui:

    ut esset perfecta illa bene loquendi laus,

    Cic. Brut. 72, 252:

    at loquitur pulchre. Num melius quam Plato?

    id. Opt. Gen. 5, 16.—
    d.
    To speak well, i e. kindly, of one, to praise him; absol. or with dat., or reflex., with inter (less correctly as one word, benedicere): cui bene dixit umquam bono? Of what good man has he ever spoken well, or, what good man has he ever praised, Cic. Sest. 52, 110. bene, quaeso, inter vos dicatis, et amice absenti tamen, Plaut. Mil. 4, 8, 31.—Ironically:

    bene equidem tibi dico qui te digna ut eveniant precor,

    Plaut. Rud. 3, 2, 26:

    nec tibi cessaret doctus bene dicere lector,

    Ov. Tr. 5, 9, 9: cui a viris bonis bene dicatur, Metell. Numid. ap. Gell. 6, 11, 3.— And dat understood:

    si bene dicatis (i. e. mihi) vostra ripa vos sequar,

    Plaut. Poen. 3, 3, 18 ' omnes bene dicunt (ei), et amant (eum), Ter. Ad. 5, 4, 11:

    ad bene dicendum (i e. alteri) delectandumque redacti,

    Hor. Ep 2, 1, 155 —Part. ' indignis si male dicitur, male dictum id esse duco;

    Verum si dignis dicitur, bene dictum'st,

    is a praise, Plaut. Curc. 4, 2, 27 sq.: nec bene nec male dicta profuerunt ad confirmandos animos, Liv 23, 46, 1; cf. Ter. Phorm. prol. 20 infra. —Bene audio = bene dicitur mihi, I am praised:

    bene dictis si certasset, audisset bene,

    Ter. Phorm. prol. 20; v. audio, 5.—
    e.
    To use words of good omen (euphêmein): Ol. Quid si fors aliter quam voles evenerit? St. Bene dice, dis sum fretus ( = fave lingua, melius ominare), Plaut. Cas. 2, 5, 38 heja, bene dicito, id. As. 3, 3, 155.—
    f.
    Bene dixisti, a formula of approbation: ne quan do iratus tu alio conferas. Th. Bene dixti, you are right, Ter. Eun. 3, 1, 61. bene et sapienter dixti dudum, etc., it was a good and wise remark of yours that, etc., id. Ad. 5, 8, 30.—
    g.
    Bene dicta, fine or specious, plausible words (opp. deeds):

    bene dictis tuis bene facta aures meae expostulant,

    Plaut. Pers. 4, 3, 25; so,

    bene loqui: male corde consultare, Bene lingua loqui,

    use fine words, Plaut. Truc. 2, 1, 16.—
    2.
    Bene facere.
    a.
    Bene aliquid facere, to do, make, something well, i. e. ably (v. I. A. 2. a. supra):

    vel non facere quod non op time possis, vel facere quod non pessime facias,

    Cic. Or. 2, 20, 86:

    non tamen haec quia possunt bene aliquando fieri passim facienda sunt,

    Quint. 4, 1, 70:

    Jovem Phidias optime fecit,

    id. 2, 3, 6; so, melius facere, Afran. ap. Macr. 6, 1.— P. a.:

    quid labor aut bene facta juvant?

    his labor and well-done works are no pleasure to him, Verg. G. 3, 525. —
    b.
    Bene facere, with dat. absol., with in and abl., or with erga, to do a good action, to benefit somebody, to impart benefits (less cor rectly as one word, benefacio)
    (α).
    With dat.:

    bonus bonis bene feceris,

    Plaut. Poen. 5, 4, 60:

    bene si amico feceris, ne pigeat fecisse,

    id. Trin. 2, 2, 66:

    malo bene facere tantumdem est periculum quantum bono male facere,

    id. Poen. 3, 3, 20:

    homini id quod tu facis bene,

    id. Ep 1, 2, 33:

    tibi lubens bene faxim,

    Ter. Ad. 5, 5, 6, 5, 6, 8; 5, 8, 25:

    at tibi di semper... faciant bene,

    may the gods bless you, Plaut. Men. 5, 7, 32:

    di tibi Bene faciant,

    Ter. Ad. 5, 7, 20; so Plaut. Pers. 4, 3, 18.— Pass.:

    quod bonis bene fit beneficium,

    Plaut. Capt. 2, 2, 108:

    pulchrum est bene facere reipublicae,

    Sall. C. 3, 1:

    ego ne ingratis quidem bene facere absistam,

    Liv. 36, 35, 4.—Reflexively. sibi bene facere, enjoy one ' s self, have a good time, genio indulgere (v. I. A. 2. e. supra): nec quisquam est tam ingenio duro quin, ubi quidquam occasionis sit sibi faciat bene, Plaut. As. grex 5.—
    (β).
    With in and abl.:

    quoniam bene quae in me fecerunt, ingrata ea habui,

    Plaut. Am. 1, 1, 30.—
    (γ).
    With erga:

    si quid amicum erga bene feci,

    Plaut. Trin. 5, 2, 4.—
    (δ).
    With ellipsis of dat., to impart benefits:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego Quae dedi et quod bene feci,

    Plaut. As. 1, 2, 11:

    quod bene fecisti, referetur gratia,

    id. Capt. 5, 1, 20:

    ego quod bene feci, male feci,

    id. Ep. 1, 2, 34; id. Trin. 2, 2, 41:

    si beneficia in rebus, non in ipsa benefaciendi voluntate consisterent,

    Sen. Ben. 1, 7, 1:

    benefaciendi animus,

    id. ib. 2, 19, 1.—So esp. in formula of thanks, etc.' bene benigneque arbitror te facere, I thank you heartily, Plaut. Most. 3, 2, 129: Jup. Jam nunc irata non es? Alc. Non sum. Jup. Bene facis, id. Am. 3, 2, 56; v Brix ad Plaut. Trin. 384.—P. a. as subst.: bĕnĕ facta, orum, n., benefits, benefactions (cf. beneficium): bene facta male locata male facta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v 429 Vahl.): pol, bene facta tua me hortantur tuo ut imperio paream, Plaut Pers. 5, 2, 65: pro bene factis ejus uti ei pretium possim reddere. id. Capt. 5, 1, 20;

    bene facta referre,

    Claud. Laud. Stil. 3, 182 tenere, id. ib. 2, 42.—So freq. in eccl. writ ers:

    et si bene feceritis his qui vobis bene faciunt,

    Vulg. Luc. 6, 33:

    bene facite his qui oderunt vos,

    id. Matt. 5, 44.—
    (ε).
    Absol., to do good, perform meritorious acts (in fin. verb only eccl. Lat.)' discite bene facere, Vulg. Isa. 1, 17:

    interrogo vos si licet sabbatis bene facere an male,

    id. Luc. 6, 9:

    qui bene facit, ex Deo est,

    id. Joan. Ep. 3, 11.— In P a. (class.): bene facta (almost always in plur.), merits, meritorious acts, brave deeds:

    bene facta recte facta sunt,

    Cic. Par 3, 1, 22:

    omnia bene facta in luce se collocari volunt,

    id. Tusc. 2, 26, 64; id. Sen. 3, 9:

    bene facta mea reipublicae procedunt,

    Sall. J 85, 5, cf. id. C. 8, 5; id. H. Fragm. 1, 19: veteribus bene factis nova pensantes maleficia, Liv 37, 1, 2; cf. Quint. 3, 7, 13, 12, 1, 41; Prop. 2, 1, 24; Ov. M. 15, 850, Claud. VI. Cons. Hon. 386.— Sing.: bene factum a vobis, dum vivitis non abscedet, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.—
    (ζ).
    In medical language, to be of good effect, benefit, do good:

    id bene faciet et alvum bonam faciet,

    Cato, R. R. 157, 6.—So with ad: ad capitis dolorem bene facit serpyllum, Scrib Comp. 1; so id. ib. 5; 9; 13; 41.—
    (η).
    In the phrase bene facis, etc., as a formula of thanks, v I A. 2. f. supra.—
    (θ).
    Expressing joy, I am glad of it, I am glad that etc. (comic.) Da. Tua quae fuit Palaestra, ea filia inventa'st mea. La. Bene meher cule factum'st, Plaut. Rud. 5, 3, 9: bis tanto valeo quam valui prius. Ly. Bene hercle factum et gaudeo, id. Merc. 2, 2, 27; Ter And. 5, 6, 11; id. Hec. 5, 4, 17; id. Eun. 5, 8, 7:

    bene factum et volup est hodie me his mulierculis Tetulisse auxilium,

    Plaut. Rud. 4, 1, 1; Ter. Hec. 3, 5, 11; so, bene factum gaudeo: nam hic noster pater est Ant. Ita me Juppiter bene amet, benefac tum gaudeo, Plaut. Poen. 5, 5, 47; Ter Phorm. 5, 6, 43; cf.: Me. Rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat. So. Bene facit, quia nos eramus peregri, tutatu'st domum, I am glad of it, etc., Plaut. Am. 1, 1, 19. bene fecit A. Silius qui transegerit: neque enim ei deesse volebam, et quid possem timebam, I am glad that A. Silius, etc., Cic. Att. 12, 24, 1.—
    3.
    With esse.
    a.
    Bene est, impers., it is well.
    (α).
    In the epistolary formula: si vales bene est; or, si vales bene est, (ego) valeo (abbrev. S.V.B.E.V.), Afran. ap Prisc. p 804 P; Cic. Fam. 5, 14, 1; 10, 34, 1; 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 7, 1; 5, 9, 1; 5, 10, 1; 10, 33, 1; 10, 14, 8; 10, 14, 11;

    14, 14, 1, 14, 14, 16: si valetis gaudeo,

    Plaut. Pers. 4, 3, 41 —These formulas were obsolete at Seneca's time: mos antiquis fuit, usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales, bene est;

    ego valeo,

    Sen. Ep. 15, 1.—
    (β).
    = bene factum est (cf. I. 2. k. supra): oculis quoque etiam plus jam video quam prius: Ly. Bene est, Plaut. Merc. 2, 2, 26: hic est intus filius apud nos tuus. De. Optume'st, id. ib. 5, 4, 49; Ter. Ad. 3, 3, 48, 5, 5, 3; id. Hec. 5, 4, 31.—
    b.
    Bene est alicui, impers., it is ( goes) well with one, one does well, is well off, enjoys himself, is happy: nam si curent, bene bonis sit, male malis, quod nunc abest, Enn ap. Cic. N. D. 3, 32, 79 (Trag. v. 355 Vahl.):

    bona si esse veis, bene erit tibi,

    Plaut. Merc. 3, 1, 12:

    quia illi, unde huc abvecta sum, malis bene esse solitum'st,

    id. ib. 3, 1, 13:

    qui neque tibi bene esse patere, et illis qui bus est invides,

    id. Ps. 4, 7, 35 (so id. Trin. 2, 2, 71): num quippiam aluit me vis? De. Ut bene sit tibi, id Pers. 4, 8, 5; id. Poen. 4, 2, 90; Ter Phorm. 1, 2, 101: nemini nimium bene est, Afran. ap. Charis. p. 185 P.:

    si non est, jurat bene solis esse maritis,

    Hor. Ep 1, 1, 88:

    nec tamen illis bene erit, quia non bono gaudent,

    Sen. Vit. Beat. 11, 4: BENE SIT NOBIS, Inscr Orell. 4754; Plaut. Truc. 2, 4, 95; 4, 2, 36; id. Curc. 4, 2, 31; id. Pers. 5, 2, 74; id. Stich. 5, 5, 12; id. Merc. 2, 2, 55; Ter. Ad. 1, 1, 9.— Comp.: istas minas decem, qui me procurem dum melius sit mi, des. Plaut. Curc. 4, 2, 40:

    spero ex tuis litteris tibi melius esse,

    that your health is better, Cic. Fam. 16, 22, 1; Plaut. Most. 3, 2, 1; Ter And. 2, 5, 16.—With dat. understood: patria est ubi cumque est bene (i. e. cuique), where one does well, there is his country, Poet. ap. Cic Tusc 5, 37, 108 (Trag. Rel. inc. p. 248 Rib). [p. 231] —With abl., to be well off in, to feast upon a thing:

    ubi illi bene sit ligno, aqua calida, cibo, vestimentis,

    Plaut. Cas. 2, 3, 39:

    at mihi bene erat, non piscibus, Sed pullo atque hoedo,

    Hor. S. 2, 2, 120.—
    c.
    Bene sum = bene mihi est:

    minore nusquam bene fui dispendio,

    Plaut. Men. 3, 2, 20:

    de eo (argento) nunc bene sunt tua virtute,

    id. Truc. 4, 2, 28: dato qui bene sit;

    ego ubi bene sit tibi locum lepidum dabo,

    id. Bacch. 1, 1, 51:

    scis bene esse si sit unde,

    id. Capt. 4, 2, 70.—
    4.
    Bene habere.
    a.
    With subj. nom.
    (α).
    To enjoy, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. I. A. 2. e. supra.—
    (β).
    To be favorable, to favor:

    bene habent tibi principia,

    Ter. Phorm. 2, 3, 82. —
    (γ).
    With se, to be well, well off. imperator se bene habet, it is well with, Sen. Ep. 24, 9; cf.:

    si te bene habes,

    Plaut. Mil. 3, 1, 122 Brix ad loc.—
    b.
    Hoc bene habet, or bene habet, impers. ( = res se bene habet), it is well, matters stand well:

    bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,

    Cic. Mur. 6, 14:

    bene habet: di pium movere bellum,

    Liv. 8, 6, 4:

    atque bene habet si a collega litatum est,

    id. 8, 9, 1; Juv. 10, 72; Stat. Th. 11, 557.— So pers.: bene habemus nos, si in his spes est;

    opinor, aliud agamus,

    we are well off, Cic. Att. 2, 8, 1.—
    5.
    Bene agere, with cum and abl.
    (α).
    To treat one well:

    bene egissent Athenienses cum Miltiade si, etc.,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3.—
    (β).
    Impers.: bene agitur cum aliquo, it goes well with one, he is fortunate:

    bene dicat secum esse actum,

    that he has come off well, Ter. Ad. 2, 2, 2:

    non tam bene cum rebus humanis agitur ut meliora pluribus placeant,

    Sen. Vit. Beat. 2, 1.— With ellipsis of cum and abl.:

    si hinc non abeo intestatus, bene agitur pro noxia (sc. mecum),

    Plaut. Mil. 5, 23.—
    6.
    Rem (negotium) bene gerere.
    (α).
    To administer well private or public affairs: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. Rel. v. 295 Vahl.):

    non ut multis bene gestae, sed, ut nemini, conservatae rei publicae,

    Cic. Pis. 3, 6; so,

    qui ordo bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit,

    id. Phil. 2, 1, 2:

    rem publicam,

    id. Pis. 19, 45:

    Apollini republica vestra bene gesta servataque... donum mittitote,

    Liv. 23, 11, 3.—
    (β).
    To be successful, meet with success, acquit one ' s self well; usu. of war;

    also of private affairs: bello extincto, re bene gesta, vobis gratis habeo, etc.,

    Plaut. Pers. 5, 1, 2:

    quando bene gessi rem, volo hic in fano supplicare,

    id. Curc. 4, 2, 41;

    quasi re bene gesta,

    Ter. Ad. 5, 1, 13:

    rem te valde bene gessisse rumor erat,

    that you had met with great success, Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Planc. 25, 61:

    conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse,

    Caes. B. G. 5, 57:

    haec cogitanti accidere visa est facultas bene rei gerendae,

    id. ib. 7, 44:

    res bello bene gestae,

    success in war, Liv. 23, 12, 11:

    laeti bene gestis corpora rebus Procurate,

    Verg. A. 9, 157; cf. Cic. Planc. 25, 61; Liv. 1, 37, 6; 4, 47, 1; 8, 30, 5; 22, 25, 4; 23, 36, 2.—
    7.
    Bene vertere, in wishes.
    (α).
    With the rel. quod or quae res as subject, to turn out well; absol. or with dat.:

    quae res tibi et gnatae tuae bene feliciterque vortat,

    Plaut. Aul. 4, 10, 58:

    quod utrisque bene vertat,

    Liv. 8, 5, 6:

    quod bene verteret,

    id. 3, 26, 9; cf. id. 3, 35, 8; 3, 62, 5; 7, 39, 10; v. verto; cf.:

    quod bene eveniat,

    Cato, R. R. 141.—
    (β).
    With di as subject:

    di bene vortant,

    may the gods let it turn out well, may the gods grant success, Plaut. Aul. 2, 3, 5; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10; id. Hec. 1, 2, 121; id. Phorm. 3, 3, 19; v. verte.—
    8.
    Bene, colloquially in leave-taking: bene ambula, walk well, i. e. have a pleasant walk! Plaut. Most. 3, 2, 166: De. Bene ambulato! Ly. Bene vale! id. Merc 2, 2, 55:

    bene valete et vivite!

    id. Mil. 4, 8, 30:

    cives bene valete!

    id. Merc. 5, 2, 25; cf. id. Ep. 5, 1, 40; id. Merc. 2, 4, 28; 5, 4, 65; id. Curc. 4, 2, 30; Ter. Heaut. 1, 1, 115; id. Hec. 1, 2, 122:

    salvere jubeo te, mi Saturides, bene,

    Plaut. Most. 3, 1, 35: LAGGE, FILI, BENE QVIESCAS, Sepulch. Inscr. Orell. p. 4755.—
    9.
    In invocations to the gods, often redundant (cf. bonus):

    ita me Juppiter bene amet,

    Plaut. Poen. 5, 5, 47:

    di te bene ament, Hegio,

    id. Capt. 1, 2, 29:

    ita me di bene ament,

    Ter. Eun. 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 2, 43; id. Hec. 2, 1, 9; id. Phorm. 1, 3, 13:

    Jane pater uti te... bonas preces bene precatus siem,

    Cato, R. R. 134: bene sponsis, beneque volueris in precatione augurali Messala augur ait significare spoponderis, volueris, Fest. p. 351 Mull. (p. 267 Lind.).—
    10.
    Elliptical expressions.
    (α).
    Bene, melius, optime, instead of bene, etc., dicit, dicis, or facit, facis, etc.:

    bene Pericles (i.e. dixit),

    Cic. Off. 1,40, 144:

    bene (Philippus) ministrum et praebitorem,

    id. ib. 2, 14, 53:

    existimabatur bene, Latine (i. e. loqui),

    id. Brut. 74, 259; so id. Sen. 14, 47:

    at bene Areus,

    Quint. 2, 15, 36; cf. id. 10, 1, 56:

    nam ante Aristippus, et ille melius (i.e. hoc dixerat),

    Cic. Fin. 1, 8, 26:

    sed haec tu melius vel optime omnium (i.e. facies),

    id. Fam. 4, 13, 7; id. Fin. 1, 18, 61; 1, 19, 63; id. Off. 3, 11, 49; id. Sen. 20, 73; id. Opt. Gen. 6, 18; Quint. 10, 3, 25; 10, 2, 24; 6, 1, 3; 9, 4, 23.—
    (β).
    In applauding answers' bene and optime, good! bravo! excellent! euge, euge! Perbene! Plaut. Rud. 1, 2, 75: huc respice. Da. Optume! id. ib. 3, 4, 3; cf. id. Merc. 1, 2, 114; 5, 4, 16.—
    (γ).
    In drinking health, with acc. or dat., health to you, your health! bene vos! bene nos! bene te! bene me! bene nostram etiam Stephanium! Plaut. Stich. 5, 4, 27; Tib 2, 1, 31: bene te, pater optime Caesar, etc.; Ov. F. 2, 637:

    bene mihi, bene vobis, bene amicae meae!

    Plaut. Pers. 5, 1, 21; Ov.A.A. 1, 601.—
    11.
    Pregn., in ellipt. predicate: quod (imperium) si (ei) sui bene crediderint cives... credere et Latinos debere, if his own citizens did well to intrust the supreme power to him, etc., Liv. 1, 50, 5:

    in Velia aedificent quibus melius quam P. Valerio creditur libertas,

    to whom it will be safer to intrust liberty, id. 2, 7, 11:

    melius peribimus quam sine alteris vestrum viduae aut orbae vivemus,

    it will be better for us to perish, id. 1, 13, 3:

    bene Arruntium morte usum,

    that it was right for Arruntius to die, Tac. A. 6, 48; Liv. 2, 30, 6; Quint. 9, 4, 92; Tac. A. 2, 44.—
    II.
    Adv. of intensity, = valde, very, with adjj. and advv.
    1.
    With adjj.: bene tempestate serena, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.): foedus feri bene firmum, id. ap. Porphyr. ad Hor. C. 3, 24, 50 (Ann. v. 33 ib.); cf.:

    bene firmus,

    Cic. Fam. 16, 8, 1; id. Phil. 6, 7, 18:

    bene robustus,

    id. Div. in Caecil. 15, 48:

    bene morigerus fuit puer,

    Plaut. Capt. 5, 2, 13:

    bene ergo ego hinc praedatus ibo,

    id. Ps. 4, 7, 39:

    bene lautum,

    id. Rud. 3, 3, 39:

    bene et naviter oportet esse impudentem,

    Cic. Fam. 5, 12, 3:

    id utrum Romano more locutus sit, bene nummatum te futurum, an, etc.,

    id. ib. 7, 16, 3:

    bene sanos,

    id. Fin. 1, 16, 52; 1, 21, 71; Hor. S. 1, 3, 61; 1, 9, 44:

    bene longinquos dolores,

    Cic. Fin. 2, 29, 94:

    sermonem bene longum,

    id. Or. 2, 88, 361:

    bene magna caterva,

    id. Mur. 33, 69:

    magna multitudo,

    Hirt. B. Hisp. 4:

    barbatus,

    Cic. Cat. 2, 10, 22:

    fidum pectus,

    Hor. C. 2, 12, 15:

    cautus,

    Ov. H. 1, 44:

    multa,

    Ov. Tr. 1, 7, 15: multi, Pollio ap. Cic. Fam 10, 33, 4:

    homo optime dives,

    Sen. Vit. Beat. 23, 2.—
    2.
    With advv.: bene saepe libenter, Enn. Ann. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); cf.:

    bene libenter victitas,

    Ter. Eun. 5, 8, 44:

    bene mane haec scripsi,

    Cic. Att. 4, 9, 2; 4, 10, 16:

    bene penitus,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

    bene longe,

    Hirt. B. Hisp. 25:

    bene gnaviter,

    Sen. Ot. Sap. 1 (28), 5.—With adverb. phrase:

    siad te bene ante lucem venisset,

    Cic. Or. 2, 64, 259.

    Lewis & Short latin dictionary > bene

  • 7 bene facta

    bĕnĕ, adv. of manner and intensity [bonus; the first vowel assimilated to the e of the foll. syllable; cf. Corss. Ausspr. 2, 366], well ( comp. melius, better; sup. optime [v. bonus init. ], best; often to be rendered by more specific Engl. adverbs).
    I.
    As adjunct of verbs.
    A.
    In gen.
    1.
    Of physical or external goodness, usefulness, ornament, and comfort:

    villam rusticam bene aedificatam habere expedit,

    Cato, R. R. 3:

    villam bonam beneque aedificatam,

    Cic. Off. 3, 13, 55:

    quid est agrum bene colere? Bene arare,

    Cato, R. R. 61:

    agro bene culto nihil potest esse... uberius,

    Cic. Sen. 16, 57:

    ubi cocta erit bene,

    Cato, R. R. 157; 3; 4;

    32 et saep.: te auratam et vestitam bene,

    Plaut. Men. 5, 2, 50: ornatus hic satis me condecet? Ps. Optume, it is very becoming, id. Ps. 4, 1, 26:

    me bene curata cute vises,

    well tended, Hor. Ep. 1, 4, 15:

    bene olere,

    Verg. E. 2, 48:

    bene sonare,

    Quint. 8, 3, 16:

    neque tamen non inprimis bene habitavit,

    in the very best style, Nep. Att. 13, 1:

    a Catone cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret, respondet Bene pascere? Quid secundum? Satis bene pascere,

    Cic. Off. 2, 25, 89: so,

    bene cenare,

    Cat. 13, 17; Hor. Ep. 1, 6, 56:

    bene de rebus domesticis constitutum esse,

    to be in good circumstances, Cic. Sest. 45, 97;

    similarly: rem (i. e. familiarem) bene paratam comitate perdidit,

    well arranged, Plaut. Rud. prol. 38.—
    2.
    With respect to the mind.
    a.
    Perception, knowledge, ability:

    quas tam bene noverat quam paedagogos nostros novimus,

    Sen. Ep. 27, 5:

    quin melius novi quam te et vidi saepius,

    Plaut. Capt. 5, 2, 22:

    novi optime (Bacchus) et saepe vidi,

    Cic. Fam. 7, 23, 2:

    qui optime suos nosse deberet,

    Nep. Con. 4, 1; cf. Hor. Ep. 1, 18, 1; id. S. 1, 9, 22: satin' haec meministi et tenes? Pa. Melius quam tu qui docuisti, Plaut. Pers. 2, 2, 2:

    quod eo mihi melius cernere videor quo ab eo proprius absum,

    Cic. Sen. 21, 77:

    ut hic melius quam ipse illa scire videatur,

    id. de Or. 1, 15, 66; id. Or. 38, 132:

    cum Sophocles vel optime scripserit Electram suam,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    gubernatoris ars quia bene navigandi rationem habet,

    of able seamanship, id. ib. 1, 13, 42:

    melius in Volscis imperatum est,

    better generalship was displayed, Liv. 2, 63, 6:

    nihil melius quam omnis mundus administratur,

    Cic. Inv. 1, 34, 59: de medico bene existimari scribis, that he is well thought ( spoken) of, i. e. his ability, id. Fam. 16, 14, 1:

    prudentibus et bene institutis,

    well educated, id. Sen. 14, 50:

    sapientibus et bene natura constitutis,

    endowed with good natural talent, id. Sest. 65, 137:

    quodsi melius geruntur ea quae consilio geruntur quam, etc.,

    more ably, id. Inv. 1, 34, 59:

    tabulas bene pictas collocare in bono lumine,

    good paintings, id. Brut. 75, 261:

    canere melius,

    Verg. E. 9, 67; Quint. 10, 1, 91:

    bene pronuntiare,

    id. 11, 3, 12:

    bene respondere interrogationibus,

    id. 5, 7, 28; 6, 3, 81.—
    b.
    Of feeling, judgment, and will:

    similis in utroque nostrum, cum optime sentiremus, error fuit,

    when we had the best intentions, Cic. Fam. 4, 2, 3; so id. ib. 6, 4, 2; so,

    bene sentire,

    id. ib. 6, 1, 3; so,

    bene, optime de re publica sentire,

    to hold sound views on public affairs, id. Off. 1, 41, 149; id. Fam. 4, 14, 1; id. Phil. 3, 9, 23:

    bene animatas eas (insulas) confirmavit,

    well disposed, Nep. Cim. 2, 4:

    ei causae quam Pompeius animatus melius quam paratus susceperat,

    Cic. Fam. 6, 6, 10; so, optime animati, Varr. ap. Non. p. 201, 7:

    quod bene cogitasti aliquando, laudo,

    that you had good intentions, Cic. Phil. 2, 14, 34:

    se vero bene sperare (i. e. de bello),

    had good hopes, Liv. 6, 6, 18:

    sperabis omnia optime,

    Cic. Fam. 4, 13, 7:

    tibi bene ex animo volo,

    Ter. Heaut. 5, 2, 6; so freq.: bene alicui velle, v. volo: bene aliquid consulere, to plan something well:

    vigilando, agendo, bene consulendo prospera omnia cedunt,

    Sall. C. 52, 29:

    omnia non bene consulta,

    id. J. 92, 2. —
    c.
    Of morality, honesty, honor, etc.
    (α).
    Bene vivere, or bene beateque vivere ( = kalôs kagathôs), to lead a moral and happy life:

    qui virtutem habeat, eum nullius rei ad bene vivendum indigere,

    Cic. Inv. 1, 51, 93:

    in dialectica vestra nullam esse ad melius vivendum vim,

    id. Fin. 1, 19, 63:

    quod ni ita accideret et melius et prudentius viveretur,

    id. Sen. 19, 67; cf. id. Ac. 1, 4, 15; id. Fin. 1, 13, 45; id. Off. 1, 6, 19; id. Fam. 4, 3, 3 et saep. (for another meaning of bene vivere, cf. e. infra).—
    (β).
    Bene mori, to die honorably, bravely, creditably, gloriously:

    qui se bene mori quam turpiter vivere maluit,

    Liv. 22, 50, 7:

    ne ferrum quidem ad bene moriendum oblaturus est hostis,

    id. 9, 3, 3; so id. 21, 42, 4:

    tum potui, Medea, mori bene,

    Ov. H. 12, 5.—
    (γ).
    Bene partum, what is honestly, honorably earned or acquired:

    multa bona bene parta habemus,

    Plaut. Trin. 2, 2, 65:

    mei patris bene parta indiligenter Tutatur,

    Ter. Phorm. 5, 3, 5:

    res familiaris primum bene parta sit, nullo neque turpi quaestu, neque odioso,

    Cic. Off. 1, 26, 92:

    diutine uti bene licet partum bene,

    Plaut. Rud. 4, 7, 15; Sall. C. 51, 42 (cf.:

    mala parta,

    Cic. Phil. 2, 27, 65:

    male par tum,

    Plaut. Poen. 4, 2, 22).—
    (δ).
    Apud bonos bene agier, an old legal formula: bona fide agi (v. bonus), to be transacted in good faith among good men. ubi erit illa formula fiduciae ut inter bonos bene agier oportet? Cic. Fam. 7, 12, 2; id. Off. 3, 15, 61; 3, 17, 70.—
    (ε).
    Non bene = male, not faithfully:

    esse metus coepit ne jura jugalia conjunx Non bene servasset,

    Ov. M. 7, 716.—
    d.
    Representing an action as right or correct, well, rightly, correctly: bene mones, Ibo, you are right ( to admonish me), Ter. And. 2, 2, 36:

    sequi recusarunt bene monentem,

    Liv. 22, 60, 17:

    quom mihi et bene praecipitis, et, etc.,

    since you give sound advice, Plaut. Poen. 3, 2, 55; so Ter. Ad. 5, 9, 6; 3, 3, 80; Lucil. ap. Non. p. 372, 7:

    bene enim majores accubitionem epularem amicorum convivium nominarunt, melius quam Graeci,

    Cic. Sen. 13, 45:

    hoc bene censuit Scaevola,

    correctly, Dig. 17, 1, 48.—
    e.
    Pleasantly, satisfactorily, profitably, prosperously, fortunately, successfully:

    nunc bene vivo et fortunate atque ut volo atque animo ut lubet,

    Plaut. Mil. 3, 1, 111:

    nihil adferrent quo jucundius, id est melius, viveremus,

    Cic. Fin. 1, 41, 72:

    si bene qui cenat, bene vivit,

    Hor. Ep. 1, 6, 56: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, is better or more profitably invested, Cic. Off. 2, 20, 71:

    perdenda sunt multa beneficia ut semel ponas bene, Sen. Ben. poet. 1, 2, 1: etiamsi nullum (beneficium) bene positurus sit,

    id. ib. 1, 2, 2:

    quando hoc bene successit,

    Ter. Ad. 2, 4, 23: bene ambulatum'st? Di. Huc quidem, hercle, ad te bene, Quia tui vivendi copia'st, has your walk been pleasant? Plaut. Truc. 2, 4, 18:

    melius ominare,

    use words of better omen, id. Rud. 2, 3, 7; Cic. Brut. 96, 329:

    qui se suamque aetatem bene curant,

    Plaut. Ps. 4, 7, 36.—So, bene (se) habere: ut bene me haberem filiai nuptiis, have a good time at, etc., Plaut. Aul. 2, 8, 2:

    qui se bene habet suisque amicis usui est,

    who enjoys his life and is a boon companion, id. Mil. 3, 1, 128:

    nam hanc bene se habere aetatem nimio'st aequius,

    id. Merc. 3, 2, 6: bene consulere alicui, to take good care for somebody ' s interests:

    tuae rei bene consulere cupio,

    id. Trin. 3, 2, 9:

    ut qui mihi consultum optume velit esse,

    Ter. Phorm. 1, 3, 1:

    me optime consulentem saluti suae,

    Cic. Fam. 4, 14, 2:

    qui se ad sapientes viros bene consulentes rei publicae contulerunt,

    id. Off. 2, 13, 46.—So, bene mereri, and rarely bene merere, to deserve well of one, i. e. act for his advantage; absol. or with de:

    addecet Bene me, renti bene referre gratiam,

    Plaut. Rud. 5, 3, 36:

    Licinii aps te bene merenti male refertur gratia?

    id. Ps. 1, 3, 86:

    ut memorem in bene meritos animum praestarem,

    Cic. Fam. 1, 9, 10:

    cogor nonnumquam homines non optime de me meritos rogatu eorum qui bene meriti sunt, defendere,

    id. ib. 7, 1, 4:

    tam bene meritis de nomine Punico militibus,

    Liv. 23, 12, 5:

    si bene quid de te merui,

    Verg. A. 4, 317; cf. Cic. Opt. Gen. 7, 20; id. Sest. 1, 2; 12, 39; 66, 139; 68, 142; id. Mil. 36, 99; id. Phil. 2, 14, 36 et saep.; v. mereo, D. and P. a.—So esp. referring to price: bene emere, to buy advantageously, i. e. cheaply; bene vendere, to sell advantageously, i. e. at a high price: bene ego hercle vendidi te, Plaut. [p. 230] Durc. 4, 2, 34:

    et quoniam vendat, velle quam optime vendere,

    Cic. Off. 3, 12, 51:

    ita nec ut emat melius, nec ut vendat quidquam, simulabit vir bonus,

    id. ib. 3, 15, 61: vin' bene emere? Do. Vin' tu pulcre vendere? Plaut. Pers. 4, 4, 38:

    melius emetur,

    Cato, R. R. 1: quo melius emptum sciatis, Cic. ap. Suet. Caes. 50 fin.:

    qui vita bene credat emi honorem,

    cheaply, Verg. A. 9, 206; Sil 4, 756.—
    f.
    Expressing kindness, thanks, etc.: bene facis, bene vocas, bene narras, I thank you, am obliged to you for doing, calling, saying (colloq.): merito amo te. Ph. Bene facis, thanks! Ter Eun. 1, 2, 106; cf.:

    in consuetudinem venit, bene facis et fecisti non mdicantis esse, sed gratias agentis, Don. ad loc.' placet, bene facitis,

    Plaut. Rud. 3, 6, 43: dividuom talentum faciam. La. Bene facis, id. ib. 5, 3, 52: si quid erit dubium, immutabo Da. Bene fecisti, id. Ep. 5, 1, 40 Lo. Adeas, si velis. La. Bene hercle factum vobis habeo gratiam. Accedam propius, id. Rud. 3, 6, 2; Ter. Ad. 4, 3, 10.—With gratiam habere: bene fecisti;

    gratiam habeo maximam,

    Ter. Eun. 5, 8, 61; cf.

    bene benigneque arbitror te facere,

    Plaut. Most. 3, 2, 130: quin etiam Graecis licebit utare cum voles... Bene sane facis, sed enitar ut Latine loquar, I thank you for the permission, but, etc., Cic. Ac. 1, 7, 25: an exitum Cassi Maelique expectem? Bene facitis quod abominamini... sed, etc., I am much obliged to you for abhorring this, but, etc., Liv. 6, 18, 9: bene edepol narras; nam illi faveo virgini, thanks for telling me, for, etc., Ter. Eun. 5, 3, 7 (cf.:

    male hercule narras,

    I owe you little thanks for saying so, Cic. Tusc. 1, 6, 10):

    bene, ita me di ament, nuntias,

    Ter. Hec. 4, 4, 20:

    benenarras,

    Cic. Att. 16, 14, 4; 13, 33, 2: tu ad matrem adi. Bene vocas; benigne dicis Cras apud te, thanks for your invitation, but, etc., Plaut. Merc. 5, 2, 108: eamus intro ut prandeamus. Men. Bene vocas, tam gratia'st, id. Men. 2, 3, 41.—
    g.
    Of accuracy, etc., well, accurately, truly, completely:

    cum ceterae partes aetatis bene descriptae sint,

    Cic. Sen. 2, 5:

    cui bene librato... Obstitit ramus,

    Ov. M. 8, 409:

    at bene si quaeras,

    id. ib. 3, 141:

    tibi comprimam linguam. Hau potes: Bene pudiceque adservatur,

    Plaut. Am. 1, 1, 196:

    bene dissimulare amorem,

    entirely, Ter. And. 1, 1, 105:

    quis enim bene celat amorem?

    Ov. H. 12, 37.—So with a negation, = male restat parvam quod non bene compleat urnam, Ov. M. 12, 615: non bene conveniunt... Majestas et amor, id. ib 2, 846.—Redundant, with vix (Ovid.):

    vix bene Castalio descenderat antro, Incustoditam lente videt ire juvencam ( = vix descenderat cum, etc.),

    Ov. M. 3, 14:

    tactum vix bene limen erat, Aesonides, dixi, quid agit meus?

    id. H. 6, 24:

    vix bene desieram, rettulit illa mihi,

    id. F 5, 277.—
    h.
    Sup., most opportunely, at the nick of time (comic):

    sed eccum meum gnatum optume video,

    Plaut. Merc. 2, 2, 57:

    sed optume eccum exit senex,

    id. Rud. 3, 3, 44. optume adveniens, puere, cape Chlamydem, etc., id. Merc. 5, 2, 69: Davum optume Video, Ter And. 2, 1, 35; 4, 2, 3; Plaut. Rud. 3, 5, 25; 4, 5, 19; Ter. Eun. 5, 2, 66; id. Heaut. 4, 5, 9; 5, 5, 2.—
    i.
    Pregn.: bene polliceri = large polliceri, to make liberal promises ' praecepit ut ceteros adeant, bene polliceantur, Sall. C. 41, 5; cf.: bene promittere, to promise success:

    quae autem inconstantia deorum ut primis minentur extis, bene promittant secundis?

    Cic. Div. 2, 17, 38.—
    B.
    In partic.
    1.
    Bene dicere.
    a.
    To speak well, i. e. eloquently:

    qui optime dicunt,

    the most eloquent, Cic. de Or. 1, 26, 119; 2, 2, 5:

    etiam bene dicere haud absurdum est,

    Sall. C. 3, 1:

    abunde dixit bene quisquis rei satisfecit,

    Quint. 12, 9, 7;

    cf: bene loqui,

    to use good language, speak good Latin, Cic. Brut. 58, 212, 64, 228.—
    b.
    To speak ably:

    multo oratorem melius quam ipsos illos quorum eae sint artes esse dicturum,

    Cic. Or. 1, 15, 65; cf. Hor. Ep. 1, 2, 4. bene dicendi scientia, Quint. 7, 3, 12.—
    c.
    To speak correctly or elegantly:

    eum et Attice dicere et optime, ut..bene dicere id sit, Attice dicere,

    Cic. Opt. Gen. 4, 13 ' optime dicta, Quint. 10, 1, 19.—So, bene loqui:

    ut esset perfecta illa bene loquendi laus,

    Cic. Brut. 72, 252:

    at loquitur pulchre. Num melius quam Plato?

    id. Opt. Gen. 5, 16.—
    d.
    To speak well, i e. kindly, of one, to praise him; absol. or with dat., or reflex., with inter (less correctly as one word, benedicere): cui bene dixit umquam bono? Of what good man has he ever spoken well, or, what good man has he ever praised, Cic. Sest. 52, 110. bene, quaeso, inter vos dicatis, et amice absenti tamen, Plaut. Mil. 4, 8, 31.—Ironically:

    bene equidem tibi dico qui te digna ut eveniant precor,

    Plaut. Rud. 3, 2, 26:

    nec tibi cessaret doctus bene dicere lector,

    Ov. Tr. 5, 9, 9: cui a viris bonis bene dicatur, Metell. Numid. ap. Gell. 6, 11, 3.— And dat understood:

    si bene dicatis (i. e. mihi) vostra ripa vos sequar,

    Plaut. Poen. 3, 3, 18 ' omnes bene dicunt (ei), et amant (eum), Ter. Ad. 5, 4, 11:

    ad bene dicendum (i e. alteri) delectandumque redacti,

    Hor. Ep 2, 1, 155 —Part. ' indignis si male dicitur, male dictum id esse duco;

    Verum si dignis dicitur, bene dictum'st,

    is a praise, Plaut. Curc. 4, 2, 27 sq.: nec bene nec male dicta profuerunt ad confirmandos animos, Liv 23, 46, 1; cf. Ter. Phorm. prol. 20 infra. —Bene audio = bene dicitur mihi, I am praised:

    bene dictis si certasset, audisset bene,

    Ter. Phorm. prol. 20; v. audio, 5.—
    e.
    To use words of good omen (euphêmein): Ol. Quid si fors aliter quam voles evenerit? St. Bene dice, dis sum fretus ( = fave lingua, melius ominare), Plaut. Cas. 2, 5, 38 heja, bene dicito, id. As. 3, 3, 155.—
    f.
    Bene dixisti, a formula of approbation: ne quan do iratus tu alio conferas. Th. Bene dixti, you are right, Ter. Eun. 3, 1, 61. bene et sapienter dixti dudum, etc., it was a good and wise remark of yours that, etc., id. Ad. 5, 8, 30.—
    g.
    Bene dicta, fine or specious, plausible words (opp. deeds):

    bene dictis tuis bene facta aures meae expostulant,

    Plaut. Pers. 4, 3, 25; so,

    bene loqui: male corde consultare, Bene lingua loqui,

    use fine words, Plaut. Truc. 2, 1, 16.—
    2.
    Bene facere.
    a.
    Bene aliquid facere, to do, make, something well, i. e. ably (v. I. A. 2. a. supra):

    vel non facere quod non op time possis, vel facere quod non pessime facias,

    Cic. Or. 2, 20, 86:

    non tamen haec quia possunt bene aliquando fieri passim facienda sunt,

    Quint. 4, 1, 70:

    Jovem Phidias optime fecit,

    id. 2, 3, 6; so, melius facere, Afran. ap. Macr. 6, 1.— P. a.:

    quid labor aut bene facta juvant?

    his labor and well-done works are no pleasure to him, Verg. G. 3, 525. —
    b.
    Bene facere, with dat. absol., with in and abl., or with erga, to do a good action, to benefit somebody, to impart benefits (less cor rectly as one word, benefacio)
    (α).
    With dat.:

    bonus bonis bene feceris,

    Plaut. Poen. 5, 4, 60:

    bene si amico feceris, ne pigeat fecisse,

    id. Trin. 2, 2, 66:

    malo bene facere tantumdem est periculum quantum bono male facere,

    id. Poen. 3, 3, 20:

    homini id quod tu facis bene,

    id. Ep 1, 2, 33:

    tibi lubens bene faxim,

    Ter. Ad. 5, 5, 6, 5, 6, 8; 5, 8, 25:

    at tibi di semper... faciant bene,

    may the gods bless you, Plaut. Men. 5, 7, 32:

    di tibi Bene faciant,

    Ter. Ad. 5, 7, 20; so Plaut. Pers. 4, 3, 18.— Pass.:

    quod bonis bene fit beneficium,

    Plaut. Capt. 2, 2, 108:

    pulchrum est bene facere reipublicae,

    Sall. C. 3, 1:

    ego ne ingratis quidem bene facere absistam,

    Liv. 36, 35, 4.—Reflexively. sibi bene facere, enjoy one ' s self, have a good time, genio indulgere (v. I. A. 2. e. supra): nec quisquam est tam ingenio duro quin, ubi quidquam occasionis sit sibi faciat bene, Plaut. As. grex 5.—
    (β).
    With in and abl.:

    quoniam bene quae in me fecerunt, ingrata ea habui,

    Plaut. Am. 1, 1, 30.—
    (γ).
    With erga:

    si quid amicum erga bene feci,

    Plaut. Trin. 5, 2, 4.—
    (δ).
    With ellipsis of dat., to impart benefits:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego Quae dedi et quod bene feci,

    Plaut. As. 1, 2, 11:

    quod bene fecisti, referetur gratia,

    id. Capt. 5, 1, 20:

    ego quod bene feci, male feci,

    id. Ep. 1, 2, 34; id. Trin. 2, 2, 41:

    si beneficia in rebus, non in ipsa benefaciendi voluntate consisterent,

    Sen. Ben. 1, 7, 1:

    benefaciendi animus,

    id. ib. 2, 19, 1.—So esp. in formula of thanks, etc.' bene benigneque arbitror te facere, I thank you heartily, Plaut. Most. 3, 2, 129: Jup. Jam nunc irata non es? Alc. Non sum. Jup. Bene facis, id. Am. 3, 2, 56; v Brix ad Plaut. Trin. 384.—P. a. as subst.: bĕnĕ facta, orum, n., benefits, benefactions (cf. beneficium): bene facta male locata male facta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v 429 Vahl.): pol, bene facta tua me hortantur tuo ut imperio paream, Plaut Pers. 5, 2, 65: pro bene factis ejus uti ei pretium possim reddere. id. Capt. 5, 1, 20;

    bene facta referre,

    Claud. Laud. Stil. 3, 182 tenere, id. ib. 2, 42.—So freq. in eccl. writ ers:

    et si bene feceritis his qui vobis bene faciunt,

    Vulg. Luc. 6, 33:

    bene facite his qui oderunt vos,

    id. Matt. 5, 44.—
    (ε).
    Absol., to do good, perform meritorious acts (in fin. verb only eccl. Lat.)' discite bene facere, Vulg. Isa. 1, 17:

    interrogo vos si licet sabbatis bene facere an male,

    id. Luc. 6, 9:

    qui bene facit, ex Deo est,

    id. Joan. Ep. 3, 11.— In P a. (class.): bene facta (almost always in plur.), merits, meritorious acts, brave deeds:

    bene facta recte facta sunt,

    Cic. Par 3, 1, 22:

    omnia bene facta in luce se collocari volunt,

    id. Tusc. 2, 26, 64; id. Sen. 3, 9:

    bene facta mea reipublicae procedunt,

    Sall. J 85, 5, cf. id. C. 8, 5; id. H. Fragm. 1, 19: veteribus bene factis nova pensantes maleficia, Liv 37, 1, 2; cf. Quint. 3, 7, 13, 12, 1, 41; Prop. 2, 1, 24; Ov. M. 15, 850, Claud. VI. Cons. Hon. 386.— Sing.: bene factum a vobis, dum vivitis non abscedet, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.—
    (ζ).
    In medical language, to be of good effect, benefit, do good:

    id bene faciet et alvum bonam faciet,

    Cato, R. R. 157, 6.—So with ad: ad capitis dolorem bene facit serpyllum, Scrib Comp. 1; so id. ib. 5; 9; 13; 41.—
    (η).
    In the phrase bene facis, etc., as a formula of thanks, v I A. 2. f. supra.—
    (θ).
    Expressing joy, I am glad of it, I am glad that etc. (comic.) Da. Tua quae fuit Palaestra, ea filia inventa'st mea. La. Bene meher cule factum'st, Plaut. Rud. 5, 3, 9: bis tanto valeo quam valui prius. Ly. Bene hercle factum et gaudeo, id. Merc. 2, 2, 27; Ter And. 5, 6, 11; id. Hec. 5, 4, 17; id. Eun. 5, 8, 7:

    bene factum et volup est hodie me his mulierculis Tetulisse auxilium,

    Plaut. Rud. 4, 1, 1; Ter. Hec. 3, 5, 11; so, bene factum gaudeo: nam hic noster pater est Ant. Ita me Juppiter bene amet, benefac tum gaudeo, Plaut. Poen. 5, 5, 47; Ter Phorm. 5, 6, 43; cf.: Me. Rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat. So. Bene facit, quia nos eramus peregri, tutatu'st domum, I am glad of it, etc., Plaut. Am. 1, 1, 19. bene fecit A. Silius qui transegerit: neque enim ei deesse volebam, et quid possem timebam, I am glad that A. Silius, etc., Cic. Att. 12, 24, 1.—
    3.
    With esse.
    a.
    Bene est, impers., it is well.
    (α).
    In the epistolary formula: si vales bene est; or, si vales bene est, (ego) valeo (abbrev. S.V.B.E.V.), Afran. ap Prisc. p 804 P; Cic. Fam. 5, 14, 1; 10, 34, 1; 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 7, 1; 5, 9, 1; 5, 10, 1; 10, 33, 1; 10, 14, 8; 10, 14, 11;

    14, 14, 1, 14, 14, 16: si valetis gaudeo,

    Plaut. Pers. 4, 3, 41 —These formulas were obsolete at Seneca's time: mos antiquis fuit, usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales, bene est;

    ego valeo,

    Sen. Ep. 15, 1.—
    (β).
    = bene factum est (cf. I. 2. k. supra): oculis quoque etiam plus jam video quam prius: Ly. Bene est, Plaut. Merc. 2, 2, 26: hic est intus filius apud nos tuus. De. Optume'st, id. ib. 5, 4, 49; Ter. Ad. 3, 3, 48, 5, 5, 3; id. Hec. 5, 4, 31.—
    b.
    Bene est alicui, impers., it is ( goes) well with one, one does well, is well off, enjoys himself, is happy: nam si curent, bene bonis sit, male malis, quod nunc abest, Enn ap. Cic. N. D. 3, 32, 79 (Trag. v. 355 Vahl.):

    bona si esse veis, bene erit tibi,

    Plaut. Merc. 3, 1, 12:

    quia illi, unde huc abvecta sum, malis bene esse solitum'st,

    id. ib. 3, 1, 13:

    qui neque tibi bene esse patere, et illis qui bus est invides,

    id. Ps. 4, 7, 35 (so id. Trin. 2, 2, 71): num quippiam aluit me vis? De. Ut bene sit tibi, id Pers. 4, 8, 5; id. Poen. 4, 2, 90; Ter Phorm. 1, 2, 101: nemini nimium bene est, Afran. ap. Charis. p. 185 P.:

    si non est, jurat bene solis esse maritis,

    Hor. Ep 1, 1, 88:

    nec tamen illis bene erit, quia non bono gaudent,

    Sen. Vit. Beat. 11, 4: BENE SIT NOBIS, Inscr Orell. 4754; Plaut. Truc. 2, 4, 95; 4, 2, 36; id. Curc. 4, 2, 31; id. Pers. 5, 2, 74; id. Stich. 5, 5, 12; id. Merc. 2, 2, 55; Ter. Ad. 1, 1, 9.— Comp.: istas minas decem, qui me procurem dum melius sit mi, des. Plaut. Curc. 4, 2, 40:

    spero ex tuis litteris tibi melius esse,

    that your health is better, Cic. Fam. 16, 22, 1; Plaut. Most. 3, 2, 1; Ter And. 2, 5, 16.—With dat. understood: patria est ubi cumque est bene (i. e. cuique), where one does well, there is his country, Poet. ap. Cic Tusc 5, 37, 108 (Trag. Rel. inc. p. 248 Rib). [p. 231] —With abl., to be well off in, to feast upon a thing:

    ubi illi bene sit ligno, aqua calida, cibo, vestimentis,

    Plaut. Cas. 2, 3, 39:

    at mihi bene erat, non piscibus, Sed pullo atque hoedo,

    Hor. S. 2, 2, 120.—
    c.
    Bene sum = bene mihi est:

    minore nusquam bene fui dispendio,

    Plaut. Men. 3, 2, 20:

    de eo (argento) nunc bene sunt tua virtute,

    id. Truc. 4, 2, 28: dato qui bene sit;

    ego ubi bene sit tibi locum lepidum dabo,

    id. Bacch. 1, 1, 51:

    scis bene esse si sit unde,

    id. Capt. 4, 2, 70.—
    4.
    Bene habere.
    a.
    With subj. nom.
    (α).
    To enjoy, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. I. A. 2. e. supra.—
    (β).
    To be favorable, to favor:

    bene habent tibi principia,

    Ter. Phorm. 2, 3, 82. —
    (γ).
    With se, to be well, well off. imperator se bene habet, it is well with, Sen. Ep. 24, 9; cf.:

    si te bene habes,

    Plaut. Mil. 3, 1, 122 Brix ad loc.—
    b.
    Hoc bene habet, or bene habet, impers. ( = res se bene habet), it is well, matters stand well:

    bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,

    Cic. Mur. 6, 14:

    bene habet: di pium movere bellum,

    Liv. 8, 6, 4:

    atque bene habet si a collega litatum est,

    id. 8, 9, 1; Juv. 10, 72; Stat. Th. 11, 557.— So pers.: bene habemus nos, si in his spes est;

    opinor, aliud agamus,

    we are well off, Cic. Att. 2, 8, 1.—
    5.
    Bene agere, with cum and abl.
    (α).
    To treat one well:

    bene egissent Athenienses cum Miltiade si, etc.,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3.—
    (β).
    Impers.: bene agitur cum aliquo, it goes well with one, he is fortunate:

    bene dicat secum esse actum,

    that he has come off well, Ter. Ad. 2, 2, 2:

    non tam bene cum rebus humanis agitur ut meliora pluribus placeant,

    Sen. Vit. Beat. 2, 1.— With ellipsis of cum and abl.:

    si hinc non abeo intestatus, bene agitur pro noxia (sc. mecum),

    Plaut. Mil. 5, 23.—
    6.
    Rem (negotium) bene gerere.
    (α).
    To administer well private or public affairs: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. Rel. v. 295 Vahl.):

    non ut multis bene gestae, sed, ut nemini, conservatae rei publicae,

    Cic. Pis. 3, 6; so,

    qui ordo bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit,

    id. Phil. 2, 1, 2:

    rem publicam,

    id. Pis. 19, 45:

    Apollini republica vestra bene gesta servataque... donum mittitote,

    Liv. 23, 11, 3.—
    (β).
    To be successful, meet with success, acquit one ' s self well; usu. of war;

    also of private affairs: bello extincto, re bene gesta, vobis gratis habeo, etc.,

    Plaut. Pers. 5, 1, 2:

    quando bene gessi rem, volo hic in fano supplicare,

    id. Curc. 4, 2, 41;

    quasi re bene gesta,

    Ter. Ad. 5, 1, 13:

    rem te valde bene gessisse rumor erat,

    that you had met with great success, Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Planc. 25, 61:

    conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse,

    Caes. B. G. 5, 57:

    haec cogitanti accidere visa est facultas bene rei gerendae,

    id. ib. 7, 44:

    res bello bene gestae,

    success in war, Liv. 23, 12, 11:

    laeti bene gestis corpora rebus Procurate,

    Verg. A. 9, 157; cf. Cic. Planc. 25, 61; Liv. 1, 37, 6; 4, 47, 1; 8, 30, 5; 22, 25, 4; 23, 36, 2.—
    7.
    Bene vertere, in wishes.
    (α).
    With the rel. quod or quae res as subject, to turn out well; absol. or with dat.:

    quae res tibi et gnatae tuae bene feliciterque vortat,

    Plaut. Aul. 4, 10, 58:

    quod utrisque bene vertat,

    Liv. 8, 5, 6:

    quod bene verteret,

    id. 3, 26, 9; cf. id. 3, 35, 8; 3, 62, 5; 7, 39, 10; v. verto; cf.:

    quod bene eveniat,

    Cato, R. R. 141.—
    (β).
    With di as subject:

    di bene vortant,

    may the gods let it turn out well, may the gods grant success, Plaut. Aul. 2, 3, 5; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10; id. Hec. 1, 2, 121; id. Phorm. 3, 3, 19; v. verte.—
    8.
    Bene, colloquially in leave-taking: bene ambula, walk well, i. e. have a pleasant walk! Plaut. Most. 3, 2, 166: De. Bene ambulato! Ly. Bene vale! id. Merc 2, 2, 55:

    bene valete et vivite!

    id. Mil. 4, 8, 30:

    cives bene valete!

    id. Merc. 5, 2, 25; cf. id. Ep. 5, 1, 40; id. Merc. 2, 4, 28; 5, 4, 65; id. Curc. 4, 2, 30; Ter. Heaut. 1, 1, 115; id. Hec. 1, 2, 122:

    salvere jubeo te, mi Saturides, bene,

    Plaut. Most. 3, 1, 35: LAGGE, FILI, BENE QVIESCAS, Sepulch. Inscr. Orell. p. 4755.—
    9.
    In invocations to the gods, often redundant (cf. bonus):

    ita me Juppiter bene amet,

    Plaut. Poen. 5, 5, 47:

    di te bene ament, Hegio,

    id. Capt. 1, 2, 29:

    ita me di bene ament,

    Ter. Eun. 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 2, 43; id. Hec. 2, 1, 9; id. Phorm. 1, 3, 13:

    Jane pater uti te... bonas preces bene precatus siem,

    Cato, R. R. 134: bene sponsis, beneque volueris in precatione augurali Messala augur ait significare spoponderis, volueris, Fest. p. 351 Mull. (p. 267 Lind.).—
    10.
    Elliptical expressions.
    (α).
    Bene, melius, optime, instead of bene, etc., dicit, dicis, or facit, facis, etc.:

    bene Pericles (i.e. dixit),

    Cic. Off. 1,40, 144:

    bene (Philippus) ministrum et praebitorem,

    id. ib. 2, 14, 53:

    existimabatur bene, Latine (i. e. loqui),

    id. Brut. 74, 259; so id. Sen. 14, 47:

    at bene Areus,

    Quint. 2, 15, 36; cf. id. 10, 1, 56:

    nam ante Aristippus, et ille melius (i.e. hoc dixerat),

    Cic. Fin. 1, 8, 26:

    sed haec tu melius vel optime omnium (i.e. facies),

    id. Fam. 4, 13, 7; id. Fin. 1, 18, 61; 1, 19, 63; id. Off. 3, 11, 49; id. Sen. 20, 73; id. Opt. Gen. 6, 18; Quint. 10, 3, 25; 10, 2, 24; 6, 1, 3; 9, 4, 23.—
    (β).
    In applauding answers' bene and optime, good! bravo! excellent! euge, euge! Perbene! Plaut. Rud. 1, 2, 75: huc respice. Da. Optume! id. ib. 3, 4, 3; cf. id. Merc. 1, 2, 114; 5, 4, 16.—
    (γ).
    In drinking health, with acc. or dat., health to you, your health! bene vos! bene nos! bene te! bene me! bene nostram etiam Stephanium! Plaut. Stich. 5, 4, 27; Tib 2, 1, 31: bene te, pater optime Caesar, etc.; Ov. F. 2, 637:

    bene mihi, bene vobis, bene amicae meae!

    Plaut. Pers. 5, 1, 21; Ov.A.A. 1, 601.—
    11.
    Pregn., in ellipt. predicate: quod (imperium) si (ei) sui bene crediderint cives... credere et Latinos debere, if his own citizens did well to intrust the supreme power to him, etc., Liv. 1, 50, 5:

    in Velia aedificent quibus melius quam P. Valerio creditur libertas,

    to whom it will be safer to intrust liberty, id. 2, 7, 11:

    melius peribimus quam sine alteris vestrum viduae aut orbae vivemus,

    it will be better for us to perish, id. 1, 13, 3:

    bene Arruntium morte usum,

    that it was right for Arruntius to die, Tac. A. 6, 48; Liv. 2, 30, 6; Quint. 9, 4, 92; Tac. A. 2, 44.—
    II.
    Adv. of intensity, = valde, very, with adjj. and advv.
    1.
    With adjj.: bene tempestate serena, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.): foedus feri bene firmum, id. ap. Porphyr. ad Hor. C. 3, 24, 50 (Ann. v. 33 ib.); cf.:

    bene firmus,

    Cic. Fam. 16, 8, 1; id. Phil. 6, 7, 18:

    bene robustus,

    id. Div. in Caecil. 15, 48:

    bene morigerus fuit puer,

    Plaut. Capt. 5, 2, 13:

    bene ergo ego hinc praedatus ibo,

    id. Ps. 4, 7, 39:

    bene lautum,

    id. Rud. 3, 3, 39:

    bene et naviter oportet esse impudentem,

    Cic. Fam. 5, 12, 3:

    id utrum Romano more locutus sit, bene nummatum te futurum, an, etc.,

    id. ib. 7, 16, 3:

    bene sanos,

    id. Fin. 1, 16, 52; 1, 21, 71; Hor. S. 1, 3, 61; 1, 9, 44:

    bene longinquos dolores,

    Cic. Fin. 2, 29, 94:

    sermonem bene longum,

    id. Or. 2, 88, 361:

    bene magna caterva,

    id. Mur. 33, 69:

    magna multitudo,

    Hirt. B. Hisp. 4:

    barbatus,

    Cic. Cat. 2, 10, 22:

    fidum pectus,

    Hor. C. 2, 12, 15:

    cautus,

    Ov. H. 1, 44:

    multa,

    Ov. Tr. 1, 7, 15: multi, Pollio ap. Cic. Fam 10, 33, 4:

    homo optime dives,

    Sen. Vit. Beat. 23, 2.—
    2.
    With advv.: bene saepe libenter, Enn. Ann. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); cf.:

    bene libenter victitas,

    Ter. Eun. 5, 8, 44:

    bene mane haec scripsi,

    Cic. Att. 4, 9, 2; 4, 10, 16:

    bene penitus,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

    bene longe,

    Hirt. B. Hisp. 25:

    bene gnaviter,

    Sen. Ot. Sap. 1 (28), 5.—With adverb. phrase:

    siad te bene ante lucem venisset,

    Cic. Or. 2, 64, 259.

    Lewis & Short latin dictionary > bene facta

  • 8 volo

    1.
    vŏlo (2 d pers. sing. vis, orig. veis, Prisc. 9, 1, 6, p. 847 P.; 1 st pers. plur. volumus, but volimus, Plaut. Truc. 1, 2, 89 Speng.; 3 d pers. sing. volt, and 2 d pers. plur. voltis always in ante-class. writers;

    also volt,

    Cic. Verr. 2, 2, 17, § 42; 2, 5, 49, § 128; id. Sest. 42, 90; id. Phil. 8, 9, 26; id. Par. 5, 1, 34; id. Rep. 3, 33, 45:

    voltis,

    id. Verr. 2, 3, 53, § 122; 2, 3, 94, § 219; 2, 5, 5, § 11; 2, 3, 89, § 208; id. Clu. 30, 83; id. Rab. Perd. 12, 33; id. Sest. 30, 64; id. Par. 1, 2, 11 et saep. — Pres. subj. velim, but sometimes volim, Plaut. Merc. 1, 2, 44 Ritschl; cf. Prisc. 9, 1, 8, p. 848 P.;

    so volint,

    Plaut. Most. 1, 3, 65 Ritschl), velle, volui ( part. fut. voliturus, Serv. ad Verg. A. 5, 712; contr. forms, vin for visne, freq. in Plaut. and Ter., also Hor. S. 1, 9, 69; Pers. 6, 63:

    sis for si vis,

    Plaut. Capt. 1, 2, 70; id. Merc. 4, 4, 37; id. Pers. 3, 3, 8; Ter. Eun. 2, 3, 20; id. Heaut. 1, 2, 38; Cic. Tusc. 2, 18, 42; id. Rosc. Am. 16, 48; id. Mil. 22, 60; Liv. 34, 32, 20:

    sultis for si voltis, only ante-class.,

    Plaut. Stich. 1, 2, 8; id. As. prol. 1; id. Capt. 2, 3, 96; 3, 5, 9; 4, 4, 11), v. irreg. a. [Sanscr. var-; Gr. bol-, boulomai; cf. the strengthened root Wel- in eeldomai, elpomai; Germ. wollen; Engl. will], expressing any exercise of volition, and corresponding, in most cases, to the Germ. wollen; in Engl. mostly rendered, to wish, want, intend, purpose, propose, be willing, consent, mean, will, and, impersonally, it is my will, purpose, intention, plan, policy (syn.: cupio, opto; but volo properly implies a purpose).
    I.
    In gen.
    A.
    With object-infinitive.
    1.
    With pres. inf.
    a.
    To wish.
    (α).
    Exire ex urbe priusquam luciscat volo, Plaut. Am. 1, 3, 35:

    potare ego hodie tecum volo,

    id. Aul. 3, 6, 33:

    ego quoque volo esse liber: nequiquam volo,

    id. Trin. 2, 4, 39; so id. ib. 2, 4, 164:

    ait rem seriam agere velle mecum,

    Ter. Eun. 3, 3, 8:

    natus enim debet quicunque est velle manere In vita,

    Lucr. 5, 177:

    video te alte spectare et velle in caelum migrare,

    Cic. Tusc. 1, 34, 82:

    quid poetae? Nonne post mortem nobilitari volunt?

    id. ib. 1, 15, 34:

    si innocentes existimari volumus,

    id. Verr. 2, 2, 10, § 28:

    quoniam opinionis meae voluistis esse participes,

    id. de Or. 1, 37, 172:

    quod eas quoque nationes adire et regiones cognoscere volebat,

    Caes. B. G. 3, 7:

    si velit suos recipere, obsides sibi remittat,

    id. ib. 3, 8 fin.:

    dominari illi volunt, vos liberi esse,

    Sall. J. 31, 23:

    si haec relinquere voltis,

    id. C. 58, 15:

    priusquam liberi estis, dominari jam in adversarios vultis,

    Liv. 3, 53, 7:

    si quis vestrum suos invisere volt, commeatum do,

    id. 21, 21, 5:

    non enim vincere tantum noluit, sed vinci voluit,

    id. 2, 59, 2:

    suspitionem Caesar quibusdam reliquit, neque voluisse se diutius vivere, neque curasse,

    Suet. Caes. 85:

    Eutrapelus cuicunque nocere volebat, Vestimenta dabat pretiosa,

    Hor. Ep. 1, 18, 31.—
    (β).
    Idiomatically: quid arbitramini Rheginos merere velle ut ab iis marmorea illa Venus auferatur? what do you think the Rhegini would take for, etc., Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135.—
    (γ).
    Transf., of things: fabula quae posci vult et spectata reponi, a comedy which wishes (i. e. is meant) to be in demand, etc., Hor. A. P. 190:

    neque enim aut hiare semper vocalibus aut destitui temporibus volunt sermo atque epistula,

    Quint. 9, 4, 20; cf. id. 8, prooem. 23.—
    b.
    Of the wishes of those that have a right to command, the gods, masters, parents, commanders, etc., I want, wish, will, am resolved, it is my will:

    in acdibus quid tibi meis erat negoti...? Volo scire,

    Plaut. Aul. 3, 2, 14; 3, 2, 17; 3, 2, 18; 3, 6, 27; id. Curc. 4, 3, 11; id. Ep. 3, 4, 74; id. Mil. 2, 3, 74; 3, 1, 17; id. Stich. 1, 2, 56; Ter. And. 1, 2, 9; 4, 2, 17:

    maxima voce clamat populus, neque se uni, nec paucis velle parere,

    Cic. Rep. 1, 35, 55:

    consuesse deos immortalis, quos pro scelere eorum ulcisci velint, etc.,

    Caes. B. G. 1, 13:

    hic experiri vim virtutemque volo,

    Liv. 23, 45, 9.—
    c.
    = in animo habere, to intend, purpose, mean, design:

    ac volui inicere tragulam in nostrum senem,

    Plaut. Ps. 1, 4, 14:

    eadem quae illis voluisti facere tu, faciunt tibi,

    id. Mil. 3, 1, 11; so id. Most. 2, 2, 5:

    puerumque clam voluit exstinguere,

    Ter. Hec. 5, 1, 23:

    necare candem voluit,

    Cic. Cael. 13, 31: quid enim ad illum qui te captare vult, utrum [p. 2005] tacentem te irretiat an loquentem? id. Ac. 2, 29, 94:

    hostis hostem occidere volui,

    Liv. 2, 12, 9; 7, 34, 11: volui interdiu eum... occidere; volui, cum ad cenam invitavi, veneno scilicet tollere;

    volui... ferro interficere (ironically),

    id. 40, 13, 2:

    tuum crimen erit, hospitem occidere voluisse,

    the intention to kill your guest-friend, Val. Max. 5, 1, 3 fin.; 6, 1, 8:

    non enim vult mori, sed invidiam filio facere,

    Quint. 9, 2, 85.—

    Pregn., opp. optare: non vult mori qui optat,

    Sen. Ep. 117, 24:

    sed eo die is, cui dare volueram (epistulam), non est profectus,

    Cic. Att. 9, 7, 1:

    cum de senectute vellem aliquid scribere,

    id. Sen. 1, 2:

    ego te volui castigare, tu mihi accussatrix ades,

    Plaut. As. 3, 1, 10:

    bonus volo jam ex hoc die esse,

    id. Pers. 4, 3, 10:

    ego jam a principio amici filiam, Ita ut aequom fuerat, volui uxorem ducere,

    Ter. Phorm. 4, 3, 46:

    at etiam eo negotio M. Catonis splendorem maculare voluerunt,

    it was their purpose, Cic. Sest. 28, 60:

    eum (tumulum) non tam capere sine certamine volebat, quam causam certaminis cum Minucio contrahere,

    his plan was, Liv. 22, 28, 4.—Of things:

    cum lex venditionibus occurrere voluit,

    when it was the purpose of the law, Dig. 46, 1, 46: sed quid ea drachuma facere vis? Ca. Restim volo Mihi emere... qui me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87: Ch. Revorsionem ad terram faciunt vesperi. Ni. Aurum hercle auferre voluere, id. Bacch. 2, 3, 63:

    si iis qui haec omnia flamma ac ferro delere voluerunt... bellum indixi, etc.,

    Cic. Prov. Cons. 10, 24:

    (plebem) per caedem senatus vacuam rem publicam tradere Hannibali velle,

    Liv. 23, 2, 7:

    rem Nolanam in jus dicionemque dare voluerat Poeno,

    id. 23, 15, 9: qui (majores nostri) tanta cura Siculos tueri ac retinere voluerunt ut, etc., whose policy it was to protect, etc., Cic. Verr. 2, 3, 6, § 14:

    ut qui a principio mitis omnibus Italicis praeter Romanos videri vellet, etc.,

    Liv. 23, 15, 4: idem istuc, si in vilitate largiri voluisses, derisum tuum beneficium esset, if you had offered to grant the same thing during low prices, etc., Cic. Verr. 2, 3, 92, § 215.—
    d.
    = studere, conari, to try, endeavor, attempt:

    quas (i. e. magnas res) qui impedire vult, is et infirmus est mobilisque natura, et, etc.,

    Cic. Lael. 20, 75:

    nam si quando id (exordium) primum invenire volui, nullum mihi occurrit, nisi aut exile, aut, etc.,

    id. Or. 2, 77, 315:

    de Antonio dico, numquam illum... nonnullorum de ipso suspitionem infitiando tollere voluisse,

    that he never attempted to remove, id. Sest. 3, 8; id. Div. 1, 18, 35:

    audes Fatidicum fallere velle deum?

    do you dare attempt? Ov. F. 2, 262.—
    e.
    To mean, of actions and expressions:

    hic respondere voluit, non lacessere,

    the latter meant to answer, not to provoke, Ter. Phorm. prol. 19:

    non te judices urbi sed carceri reservarunt, neque to retinere in civitate, sed exilio privare voluerunt,

    Cic. Att. 1, 16, 9.—So, volo dicere, I mean (lit. I intend to say):

    quid aliud volui dicere?

    Ter. Eun. 3, 2, 51:

    volo autem dicere, illud homini longe optimum esse quod ipsum sit optandum per se,

    Cic. Tusc. 2, 20, 46.—Often with the acc. illud or id, as a correction: Tr. Specta quam arcte dormiunt. Th. Dormiunt? Tr. Illut quidem ut conivent volui dicere, I mean how they nod, Plaut. Most. 3, 2, 145: Py. Quid? bracchium? Ar. Illud dicere volui femur, id. Mil. 1, 1, 27:

    adduxi volui dicere,

    id. Ps. 2, 4, 21; id. Am. 1, 1, 233; 1, 1, 235; id. Cas. 2, 6, 14; id. Mil. 3, 2, 7; id. Ps. 3, 2, 54; id. Rud. 2, 4, 9.—
    f.
    To be going to: haec argumenta ego aedificiis dixi; nunc etiam volo docere ut homines aedium esse similes arbitremini, now I am going to show how, etc., Plaut. Most. 1, 2, 37: quando bene gessi rem, volo hic in fano supplicare, I am going to worship here, etc., id. Curc. 4, 2, 41:

    nunc quod relicuom restat volo persolvere,

    id. Cist. 1, 3, 40:

    sustine hoc, Penicule, exuvias facere quas vovi volo,

    id. Men. 1, 3, 13:

    sinite me prospectare ne uspiam insidiae sint, consilium quod habere volumus,

    id. Mil. 3, 1, 3; id. As. 2, 2, 113; id. Cas. 4, 2, 3; id. Bacch. 1, 1, 61:

    si Prometheus, cum mortalibus ignem dividere vellet, ipse a vicinis carbunculos conrogaret, ridiculus videretur,

    Auct. Her. 4, 6, 9:

    ait se velle de illis HS. LXXX. cognoscere,

    Cic. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    hinc se recipere cum vellent, rursus illi ex loco superiore nostros premebant,

    Caes. B. C. 1, 45. —
    g.
    To be about to, on the point of: quom mittere signum Volt, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 88 Vahl.):

    quotiens ire volo foras, retines me, rogitas quo ego eam,

    Plaut. Men. 1, 2, 5:

    quae sese in ignem inicere voluit, prohibui,

    Ter. And. 1, 1, 113:

    si scires aspidem latere uspiam, et velle aliquem imprudentem super eam adsidere,

    Cic. Fin. 2, 18, 59; id. Div. 1, 52, 118:

    quod cum facere vellent, intervenit M. Manilius,

    id. Rep. 1, 12, 18:

    qui cum opem ferre vellet, nuntiatum sibi esse aliam classem ad Aegates insulas stare,

    Liv. 22, 56, 7:

    at Libys obstantes dum vult obvertere remos, In spatium resilire manus breve vidit,

    Ov. M. 3, 676; 1, 635:

    P. Claudius cum proelium navale committere vellet,

    Val. Max. 1, 4, 3.—
    h.
    Will, and in oblique discourse and questions would, the auxiliaries of the future and potential: animum advortite: Comediai nomen dari vobis volo, I will give you, etc., Plaut. Cas. prol. 30:

    sed, nisi molestum est, nomen dare vobis volo comediai,

    id. Poen. prol. 50:

    vos ite intro. Interea ego ex hac statua verberea volo erogitare... quid sit factum,

    id. Capt. 5, 1, 30:

    i tu atque arcessi illam: ego intus quod facto est opus volo adcurare,

    id. Cas. 3, 3, 35; id. Cist. 1, 1, 113; id. Most. 1, 1, 63; id. Poen. 2, 44; id. Pers. 1, 3, 85; id. Rud. 1, 2, 33: cum vero (gemitus) nihil imminuat doloris, cur frustra turpes esse volumus? why will ( would) we be disgraceful to no purpose? Cic. Tusc. 2, 24, 57:

    illa enim (ars) te, verum si loqui volumus, ornaverat,

    id. ib. 1, 47, 112:

    ergo, si vere aestimare volumus, etc.,

    Val. Max. 7, 5, 6:

    si vere aestimare Macedonas, qui tunc erant, volumus,

    Curt. 4, 16, 33:

    ejus me compotem facere potestis, si meminisse vultis, etc.,

    Liv. 7, 40, 5:

    visne igitur, dum dies ista venit... interea tu ipse congredi mecum ut, etc....?

    id. 8, 7, 7:

    volo tibi Chrysippi quoque distinctionem indicare,

    Sen. Ep. 9, 14: vis tu homines urbemque feris praeponere silvis? will you prefer, etc., Hor. S. 2, 6, 92; cf. velim and vellem, would, II. A. 2.—
    k.
    Sometimes volui = mihi placuit, I resolved, concluded (generally, in this meaning, followed by an infinitive clause, v. I. B. 4.):

    uti tamen tuo consilio volui,

    still I concluded to follow your advice, Cic. Att. 8, 3, 1.—
    1.
    To be willing, ready, to consent, like to do something: si sine bello velint rapta... tradere... se exercitum domum reducturum, if they were willing, would consent to, would deliver, etc., Plaut. Am. 1, 1, 52:

    is dare volt, is se aliquid posci,

    likes to give, id. As. 1, 3, 29:

    hoc dixit, si hoc de cella concederetur, velle Siculos senatui polliceri frumentum in cellam gratis,

    Cic. Verr. 2, 3, 87, § 200:

    ei laxiorem daturos, si venire ad causam dicendam vellet,

    Liv. 39, 17, 2; 5, 36, 4: nemo invenitur qui pecuniam suam dividere velit. Sen. Brev. Vit. 3, 1:

    plerique concessam sibi sub condicione vitam si militare adversus eum vellent, recusarunt,

    Suet. Caes. 68:

    dedere etiam se volebant, si toleranda viris imperarentur,

    Flor. 1, 33 (2, 18), 12.—So with negatives, to be not willing, not to suffer, not to like, not to allow, refuse:

    heri nemo voluit Sostratam intro admittere,

    Ter. Hec. 3, 1, 49:

    cum alter verum audire non vult,

    Cic. Lael. 26, 98: a proximis quisque minime anteiri vult, likes least to be surpassed, etc., Liv. 6, 34, 7:

    nihil ex his praeter... accipere voluit,

    refused to accept, Val. Max. 4, 3, 4.—
    m.
    To do something voluntarily or intentionally: volo facere = mea voluntate or sponte facio: si voluit accusare, pietati tribuo;

    si jussus est, necessitati,

    if he accused of his own free will, I ascribe it to his filial love, Cic. Cael. 1, 2:

    utrum statuas voluerint tibi statuere, an coacti sint,

    id. Verr. 2, 2, 65, § 157:

    de risu quinque sunt quae quaerantur... sitne oratoris risum velle permovere,

    on purpose, id. Or. 2, 58, 235:

    laedere numquam velimus,

    Quint. 6, 3, 28.—So, non velle with inf., to do something unwillingly, with reluctance:

    vivere noluit qui mori non vult,

    who dies with reluctance, Sen. Ep. 30, 10.—
    n.
    To be of opinion, think, mean, pretend (rare with inf.; usu. with acc. and inf.; v. B. 8.):

    haec tibi scripsi ut isto ipso in genere in quo aliquid posse vis, te nihil esse cognosceres,

    in which you imagine you have some influence, Cic. Fam. 7, 27, 2:

    in hoc homo luteus etiam callidus ac veterator esse vult, quod ita scribit, etc.,

    pretends, means to be, id. Verr. 2, 3, 14, § 35: sed idem Aelius Stoicus esse voluit, orator autem nec studuit um quam, nec fuit, id. Brut. 56, 206:

    Pythago. ras, qui etiam ipse augur esse vellet,

    id. Div. 1, 3, 5.—
    o.
    To like, have no objection to, approve of (cf. E. 1. sq.):

    magis eum delectat qui se ait philosophari velle sed paucis: nam omnino haud placere,

    that he liked, had no objection to philosophizing, Cic. Rep. 1, 18, 30; v. also II. A.—
    2.
    With pres. inf. understood.
    a.
    Supplied from a preceding or subsequent clause.
    (α).
    To wish, it is his will, etc. (cf. 1. a. and b. supra):

    nunc bene vivo et fortunate atque ut volo, i. e. vivere,

    as I wish, Plaut. Mil. 3, 1, 111: quod diu vivendo multa quae non volt (i. e. videre) videt, Caecil. ap. Cic. Sen. 8, 25:

    proinde licet quotvis vivendo condere saecla,

    Lucr. 3, 1090:

    nec tantum proficiebam quantum volebam,

    Cic. Att. 1, 17, 1:

    tot autem rationes attulit, ut velle (i. e. persuadere) ceteris, sibi certe persuasisse videatur,

    id. Tusc. 1, 21, 49:

    sed liceret, si velint, in Ubiorum finibus considere,

    Caes. B. G. 4, 81:

    quo praesidio senatus libere quae vellet decernere auderet,

    id. B. C. 1, 2.—Of things:

    neque chorda sonum reddit quem vult manus et mens,

    Hor. A. P. 348.—
    (β).
    To choose, be pleased (freq.):

    tum mihi faciat quod volt magnus Juppiter,

    Plaut. Aul. 4, 10, 50:

    id repetundi copia est, quando velis,

    id. Trin. 5, 2, 7:

    habuit aurum quamdiu voluit,

    Cic. Cael. 13, 31:

    rapiebat et asportabat quantum a quoque volebat Apronius,

    id. Verr. 2, 3, 12, § 29:

    provincias quas vellet, quibus vellet, venderet?

    id. Sest. 39, 84:

    quotiens ille tibi potestatem facturus sit ut eligas utrum velis,

    id. Div. in Caecil. 14, 45:

    daret utrum vellet subclamatum est,

    Liv. 21, 18, 14:

    senatus consultum factum est ut plebes praeficeret quaestioni quem vellet,

    id. 4, 51, 2:

    saxi materiaeque caedendae unde quisque vellet jus factum,

    id. 5, 55, 3; cf. id. 2, 13, 9; 5, 46, 10; 6, 25, 5; 22, 10, 23; 23, 6, 2; 23, 15, 15; 23, 45, 10; 23, 47, 2;

    26, 21, 11: vicem suam conquestus, quod sibi soli non liceret amicis, quatenus vellet, irasci,

    Suet. Aug. 66:

    at tu quantum vis tolle,

    Hor. Ep. 1, 7, 16.—
    (γ).
    To intend, it is my purpose, etc. (v. 1. c. supra):

    sine me pervenire quo volo,

    let me come to my point, Ter. Eun. 1, 2, 44:

    scripsi igitur Aristotelio more, quemadmodum quidem volui, tres libros... de Oratore,

    as I intended, Cic. Fam. 1, 9, 23:

    ut meliore condicione quam qua ipse vult imitetur homines eos qui, etc.,

    id. Div. in Caecil. 8, 25:

    ego istos posse vincere scio, velle ne scirem ipsi fecerunt,

    Liv. 2, 45, 12. —
    (δ).
    To be willing, to consent, I will (v. 1. h. and l. supra): tu eum orato... St. Sane volo, yes, I will, Plaut. Cas. 2, 3, 57:

    jube me vinciri. Volo, dum istic itidem vinciatur,

    id. Capt. 3, 4, 75:

    patri dic velle (i. e. uxorem ducere),

    that you consent, are willing, Ter. And. 2, 3, 20 (cf.: si vis, II. A. 2, and sis, supra init.).—
    (ε).
    To do something voluntarily (v. 1. m. supra):

    tu selige tantum, Me quoque velle velis, anne coactus amem,

    Ov. Am. 3, 11, 50.—
    b.
    With ellipsis of inf.
    (α).
    Volo, with a designation of place, = ire volo:

    nos in Formiano morabamur, quo citius audiremus: deinde Arpinum volebamus,

    I intended to go to Arpinum, Cic. Att. 9, 1, 3:

    volo mensi Quinctili in Graeciam,

    id. ib. 14, 7, 2:

    hactenus Vitellius voluerat (i. e. procedere),

    Tac. A. 12, 42 fin.
    (β).
    With other omissions, supplied from context: volo Dolabellae valde desideranti, non reperio quid (i. e. to dedicate some writing to him), Cic. Att. 13, 13, 2.—
    (γ).
    In mal. part., Plaut. Aul. 2, 4, 7; Ov. Am. 2, 4, 16; 2. 19, 2; Prop. 1, 13, 36.—
    3.
    With perfect infinitive active (rare).
    a.
    In negative imperative sentences dependent on ne velis, ne velit (in oblique discourse also ne vellet), where ne velis has the force of noli. The perfect infinitive emphatically represents the action as completed (ante-class. and poet.).
    (α).
    In ancient ordinances of the Senate and of the higher officers (not in laws proper): NEIQVIS EORVM BACANAL HABVISE VELET... BACAS VIR NEQVIS ADIESE VELET CEIVIS ROMANVS... NEVE PECVNIAM QVISQVAM EORVM COMOINEM HABVISE VELET... NEVE... QVIQVAM FECISE VELET. NEVE INTER SED CONIOVRASE, NEVE COMVOVISE NEVE CONSPONDISE, etc., S. C. de Bacch. 4-13 ap. Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 172.—So, in quoting such ordinances: per totam Italiam edicta mitti ne quis qui Bacchis initiatus esset, coisse aut convenisse causa sacrorum velit. [p. 2006] neu quid talis rei divinae fecisse, Liv. 39, 14, 8:

    edixerunt ne quis quid fugae causa vendidisse neve emisse vellet,

    id. 39, 17, 3. —
    (β).
    In imitation of official edicts: (vilicus) ne quid emisse velit insciente domino, neu quid domino celasse velit, the overseer must not buy any thing, etc., Cato, R. R. 5, 4:

    interdico, ne extulisse extra aedis puerum usquam velis,

    Ter. Hec. 4, 1, 48:

    oscula praecipue nulla dedisse velis (= noli dare),

    Ov. Am. 1, 4, 38:

    ne quis humasse velit Ajacem, Atride, vetas? Cur?

    Hor. S. 2, 3, 187.—
    b.
    In affirmative sentences, implying command (in any mood or tense; mostly poet.): neminem nota strenui aut ignavi militis notasse volui, I have decided to mark no one, etc., Liv. 24, 16, 11: quia pepercisse vobis volunt, committere vos cur pereatis non patiuntur, because they have decided to spare you, etc., id. 32, 21, 33:

    sunt delicta tamen quibus ignovisse velimus (= volumus),

    which should be pardoned, Hor. A. P. 347.—
    c.
    To represent the will as referring to a completed action.
    (α).
    In optative sentences with vellem or velim, v. II. B. 5. b. a, and II. C. 1. b.—
    (β).
    In other sentences ( poet. and post-class.): ex omnibus praediis ex quibus non hac mente recedimus ut omisisse possessionem velimus, with the will to abandon (omittere would denote the purpose to give up at some future time), Dig. 43, 16, 1, § 25; so,

    an erit qui velle recuset Os populi meruisse?

    Pers. 1, 41:

    qui me volet incurvasse querela,

    id. 1, 91.
    B.
    With acc. and inf.
    1.
    To wish (v. A. 1. a.).
    a.
    With a different subject: hoc volo scire te: Perditus sum miser, I wish you to know, etc., Plaut. Curc. 1, 2, 46:

    deos volo consilia vostra vobis recte vortere,

    id. Trin. 5, 2, 31:

    emere oportet quem tibi oboedire velis,

    id. Pers. 2, 4, 2:

    scin' quid nunc te facere volo?

    Ter. Heaut. 3, 1, 85:

    si perpetuam vis esse adfinitatem hanc,

    id. Hec. 2, 2, 10:

    consul ille egit eas res quarum me participem esse voluit,

    Cic. Prov. Cons. 17, 41:

    vim volumus exstingui: jus valeat necesse est,

    id. Sest. 42, 92:

    nec mihi hunc errorem extorqueri volo,

    id. Sen. 23, 85:

    hoc te scire volui,

    id. Att. 7, 18, 4:

    harum causarum fuit justissima quod Germanos suis quoque rebus timere voluit,

    Caes. B. G. 4, 16:

    ut equites qui salvam esse rempublicam vellent ex equis desilirent,

    Liv. 4, 38, 2:

    si me vivere vis recteque videre valentem,

    Hor. Ep. 1, 7, 3:

    si vis me flere, dolendum est Primum ipsi tibi,

    id. A. P. 102.—With pass. inf. impers.:

    regnari tamen omnes volebant,

    that there should be a king, Liv. 1, 17, 3:

    mihi volo ignosci,

    I wish to be pardoned, Cic. Or. 1, 28, 130:

    volt sibi quisque credi,

    Liv. 22, 22, 14. —
    b.
    With the same subject.
    (α).
    With inf. act.:

    quae mihi est spes qua me vivere velim,

    what hope have I, that I should wish to live? Plaut. Rud. 1, 3, 33:

    volo me placere Philolachi,

    id. Most. 1, 3, 11; cf. id. Trin. 2, 2, 47; id. Rud. 2, 6, 1:

    judicem esse me, non doctorem volo,

    Cic. Or. 33, 117:

    vult, credo, se esse carum suis,

    id. Sen. 20, 73; so id. Off. 1, 31, 113; id. de Or. 1, 24, 112; 2, 23, 95. —
    (β).
    With inf. pass.:

    quod certiorem te vis fieri quo quisque in me animo sit,

    Cic. Att. 11, 13, 1; cf. id. Fam. 1, 9, 18:

    qui se ex his minus timidos existimari volebant,

    Caes. B. G. 1, 39; cf. id. B. C. 2, 29:

    religionis se causa... Bacchis initiari velle,

    Liv. 39, 10, 2:

    Agrippae se nepotem neque credi neque dici volebat,

    Suet. Calig. 22 fin.
    2.
    Of the will of superiors, gods, etc. (cf. A. 1. b. supra), I want, it is my will:

    me absente neminem volo intromitti,

    Plaut. Aul. 1, 3, 21:

    viros nostros quibus tu voluisti esse nos matres familias,

    id. Stich. 1, 2, 41; id. Most. 1, 4, 2; id. Rud. 4, 5, 9; id. Trin. 1, 2, 1:

    pater illum alterum (filium) secum omni tempore volebat esse,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    (deus) quinque reliquis motibus orbem esse voluit expertem,

    id. Univ. 10; cf. id. Sest. 69, 147; id. Verr. 2, 4, 25, § 57; 1, 5, 14:

    causa mittendi fuit quod iter per Alpes... patefieri volebat,

    Caes. B. G. 3, 1; cf. id. ib. 5, 9; id. B. C. 1, 4:

    quippe (senatus) foedum hominem a republica procul esse volebat,

    Sall. C. 19, 2:

    nec (di) patefieri (crimina) ut impunita essent, sed ut vindicarentur voluerunt,

    Liv. 39, 16, 11; cf. id. 1, 56, 3; 2, 28, 5; 25, 32, 6:

    senatus... Romano sanguini pudicitiam tutam esse voluit,

    Val. Max. 6, 1, 9; cf. id. 6, 9, 2.—So in the historians: quid fieri vellet (velit), after a verbum imperandi or declarandi, he gave his orders, explained his will:

    quid fieri velit praecipit,

    Caes. B. G. 5, 56:

    ibi quid fieri vellet imperabat,

    id. ib. 7, 16:

    quid fieri vellet ostendit,

    id. ib. 7, 27:

    quae fieri vellet edocuit,

    id. B. C. 3, 108; cf. id. B. G. 7, 45; id. B. C. 3, 78; 3, 89:

    quid fieri vellet edixit,

    Curt. 8, 10, 30; 4, 13, 24; Val. Max. 7, 4, 2.— Frequently majores voluerunt, it was the will of our ancestors, referring to ancient customs and institutions:

    sacra Cereris summa majores nostri religione confici caerimoniaque voluerunt,

    Cic. Balb. 24, 55: majores vestri ne vos quidem temere coire voluerunt, cf. id. ib. 17, 39; 23, 54; id. Agr. 2, 11, 26; id. Fl. 7, 15; id. Imp. Pomp. 13, 39; id. Div. 1, 45, 103; id. Font. 24, 30 (10, 20); id. Rosc. Am. 25, 70.—Of testamentary dispositions: cum Titius, heres meus, mortuus erit, volo hereditatem meam ad P. Mevium pertinere, Gai Inst. 2, 277. Except in the institution of the first heir: at illa (institutio) non est comprobata: Titum heredem esse volo, Gai Inst. 2, 117. —
    3.
    Of the intention of a writer, etc., to want, to mean, intend:

    Asinariam volt esse (nomen fabulae) si per vos licet,

    Plaut. As. prol. 12:

    Plautus hanc mihi gnatam esse voluit Inopiam,

    has wanted Poverty to be my daughter, made her my daughter, id. Trin. prol. 9:

    primumdum huic esse nomen Diphilus Cyrenas voluit,

    id. Rud. prol. 33:

    quae ipsi qui scripserunt voluerunt vulgo intellegi,

    meant to be understood by all, Cic. Or. 2, 14, 60:

    si non hoc intellegi volumus,

    id. Fat. 18, 41:

    quale intellegi vult Cicero cum dicit orationem suam coepisse canescere,

    Quint. 11, 1, 31; so id. 9, 4, 82; 9, 3, 9:

    quamquam illi (Prometheo) quoque ferreum anulum dedit antiquitas vinculumque id, non gestamen, intellegi voluit,

    Plin. 33, 1, 4, § 8.—
    4.
    To resolve:

    Siculi... me defensorem calamitatum suarum... esse voluerunt,

    Cic. Div. in Caecil. 4, 11:

    si a me causam hanc vos (judices) agi volueritis,

    if you resolve, id. ib. 8, 25:

    senatus te voluit mihi nummos, me tibi frumentum dare,

    id. Verr. 2, 3, 85, § 196:

    qua (statua) abjecta, basim tamen in foro manere voluerunt,

    id. ib. 2, 2, 66, §

    160: liberam debere esse Galliam quam (senatus) suis legibus uti voluisset,

    Caes. B. G. 1, 45:

    tu Macedonas tibi voluisti genua ponere, venerarique te ut deum,

    Curt. 8 (7), 13.— Hence,
    5.
    To order, command: erus meus tibi me salutem multam voluit dicere, has ordered me, etc., Plaut. Ps. 4, 2, 25:

    montem quem a Labieno occupari voluerit,

    which he had ordered to be occupied, Caes. B. G. 1, 22:

    ibi futuros esse Helvetios ubi eos Caesar... esse voluisset,

    id. ib. 1, 13 (for velitis jubeatis with inf.-clause, v. II. B. 5. d.).—
    6.
    To consent, allow (cf. A. 1. I.):

    obtinuere ut (tribuni) tribuniciae potestatis vires salubres vellent reipublicae esse,

    they prevailed upon them to permit the tribunitian power to be wholesome to the republic, Liv. 2, 44, 5:

    Hiero tutores... puero reliquit quos precatus est moriens ut juvenum suis potissimum vestigiis insistere vellent,

    id. 24, 4, 5:

    petere ut eum... publicae etiam curae ac velut tutelae vellent esse (i. e. senatus),

    id. 42, 19, 5:

    orare tribunos ut uno animo cum consulibus bellum ab urbe ac moenibus propulsari vellent,

    id. 3, 69, 5:

    quam superesse causam Romanis cur non... incolumis Syracusas esse velint?

    id. 25, 28, 8:

    si alter ex heredibus voluerit rem a legatario possideri, alter non, ei qui noluit interdictum competet,

    Dig. 43, 3, 1, § 15.—So negatively = not to let, not to suffer:

    cum P. Attio agebant ne sua pertinacia omnium fortunas perturbari vellet,

    Caes. B. C. 2, 36.—
    7.
    To be of opinion that something should be, to require, demand:

    voluisti enim in suo genere unumquemque... esse Roscium,

    Cic. Or. 1, 61, 258: eos exercitus quos contra se multos jam annos aluerint velle dimitti, he demanded the disbanding of, etc., Caes. B. C. 1, 85:

    (Cicero) vult esse auctoritatem in verbis,

    Quint. 8, 3, 43:

    vult esse Celsus aliquam et superiorem compositionem,

    id. 9, 4, 137:

    si tantum irasci vis sapientem quantum scelerum indignitas exigit,

    Sen. Ira, 2, 9, 4. —
    8.
    To be of opinion that something is or was, = censere, dicere, but implying that the opinion is erroneous or doubtful, usu. in the third pers., sometimes in the second.
    (α).
    To imagine, consider:

    est genus hominum qui esse se primos omnium rerum volunt, Nec sunt,

    Ter. Eun. 2, 2, 17:

    semper auget adsentator id quod is cujus ad voluntatem dicitur vult esse magnum,

    Cic. Lael. 26, 98:

    si quis patricius, si quis—quod illi volunt invidiosius esse—Claudius diceret,

    Liv. 6, 40, 13.—
    (β).
    To be of opinion, to hold:

    vultis, opinor, nihil esse... in natura praeter ignem,

    Cic. N. D. 3, 14, 36:

    volunt illi omnes... eadem condicione nasci,

    id. Div. 2, 44, 93:

    vultis evenire omnia fato,

    id. ib. 2, 9, 24:

    alteri censent, etc., alteri volunt a rebus fatum omne relegari,

    id. Fat. 19, 45:

    vultis a dis immortalibus hominibus dispertiri somnia,

    id. N. D. 3, 39, 93; id. Tusc. 1, 10, 20; id. Fin. 3, 11, 36; id. Rep. 2, 26, 48:

    volunt quidam... iram in pectore moveri effervescente circa cor sanguine,

    Sen. Ira, 2, 19, 3.—
    (γ).
    To say, assert:

    si tam familiaris erat Clodiae quam tu esse vis,

    as you say he is, Cic. Cael. 21, 53:

    sit sane tanta quanta tu illam esse vis,

    id. Or. 1, 55, 23:

    ad pastum et ad procreandi voluptatem hoc divinum animal procreatum esse voluerunt: quo nihil mihi videtur esse absurdius,

    id. Fin. 2, 13, 40; 2, 17, 55; 2, 42, 131; 2, 46, 142; id. Fat. 18, 41.—With perf. inf.:

    Rhodi ego non fui: me vult fuisse,

    Cic. Planc. 34, 84.—
    (δ).
    To pretend, with perf. inf., both subjects denoting the same person:

    unde homines dum se falso terrore coacti Effugisse volunt, etc.,

    Lucr. 3, 69 (cf. A. 1. n. supra).—
    (ε).
    To mean, with perf. inf.:

    utrum scientem vultis contra foedera fecisse, an inscientem?

    Cic. Balb. 5, 13.— With pres. inf.:

    quam primum istud, quod esse vis?

    what do you mean by as soon as possible? Sen. Ep. 117, 24.—
    (ζ).
    Rarely in the first pers., implying that the opinion is open to discussion:

    ut et mihi, quae ego vellem non esse oratoris, concederes,

    what according to my opinion is not the orator's province, Cic. Or. 1, 17, 74.—
    9.
    In partic.
    a.
    With things as subjects.
    (α).
    Things personified:

    ne res publica quidem haec pro se suscipi volet,

    would have such things done for it, Cic. Off. 1, 45, 159:

    cui tacere grave sit, quod homini facillimum voluerit esse natura,

    which nature willed should be easiest for man, Curt. 4, 6, 6: fortuna Q. Metellum... nasci in urbe terrarum principe voluit, fate ordained that, etc., Val. Max. 7, 1, 1: nihil rerum ipsa natura voluit magnum effici cito, it is the law of nature that, etc., Quint. 10, 3, 4:

    quid non ingenio voluit natura licere?

    what license did nature refuse to genius? Mart. 8, 68, 9:

    me sine, quem semper voluit fortuna jacere,

    Prop. 1, 6, 25:

    hanc me militiam fata subire volunt,

    id. 1, 6, 30.—
    (β).
    Of laws, to provide:

    duodecim tabulae nocturnum furem... interfici impune voluerunt,

    Cic. Mil. 3, 9:

    lex duodecim tabularum tignum aedibus junctum... solvi prohibuit, pretiumque ejus dari voluit,

    Dig. 46, 3, 98, § 8 fin. (cf. Cic. Div. in Caecil. 6, 21, b. a, infra).—
    b.
    With perf. pass. inf., to represent a state or result wished for.
    (α).
    The inf. being in full, with esse expressed: si umquam quemquam di immortales voluere esse auxilio adjutum, tum me et Calidorum servatum volunt, if it ever was the will of the gods that any one should be assisted, etc., Plaut. Ps. 4, 1, 1: Corinthum patres vestri, totius Graeciae lumen, exstinctum esse voluerunt, it was their will that Corinth should be ( and remain) destroyed, Cic. Imp. Pomp. 5, 11:

    nostri... leges et jura tecta esse voluerunt,

    id. Or. 1, 59, 253:

    propter eam partem epistulae tuae per quam te et mores tuos purgatos et probatos esse voluisti,

    id. Att. 1, 17, 7; id. Fin. 4, 27, 76; id. de Or. 1, 51, 221:

    daturum se operam ne cujus suorum popularium mutatam secum fortunam esse vellent,

    Liv. 21, 45, 6: for velle redundant in this construction, v. II. A. 2. 3. infra.—With pass. inf. impers.:

    sociis maxime lex consultum esse vult,

    Cic. Div. in Caecil. 6, 21.—
    (β).
    With ellips. of esse (cf. Quint. 9, 3, 9): perdis me tuis dictis. Cu. Imo, servo et servatum volo, and mean that you should remain saved, Plaut. Curc. 2, 3, 56:

    aunt qui volum te conventam,

    who want to see you, id. Cist. 4, 2, 39:

    eidem homini, si quid recte cura tum velis, mandes,

    if you want to have anything done well, id. As. 1, 1, 106:

    sed etiam est paucis vos quod monitos voluerim,

    id. Capt. prol. 53: id nunc res indicium haeo [p. 2007] facit, quo pacto factum volueris, this shows now why you wished this to be done, Ter. Hec. 4, 1, 31 (cf. Plaut. Stich. 4, 2, 33; id. Aul. 3, 5, 30, II. B. 1, b, and II. B. 3. b. infra): domestica cura te levatum volo, I wish to see you relieved, etc., Cic. Q. Fr. 3, 9, 3:

    nulla sedes quo concurrant qui rem publicam defensam velint,

    id. Att. 8, 3, 4:

    rex celatum voluerat (i. e. donum),

    id. Verr. 2, 4, 28, § 64:

    Hannibal non Capuam neglectam, neque desertos volebat socios,

    Liv. 25, 20, 5; 2, 15, 2; 2, 44, 3; 3, 21, 4; 22, 7, 4;

    26, 31, 6: contemptum hominis quem destructum volebat,

    Quint. 8, 3, 21:

    si te non emptam vellet, emendus erat,

    Ov. Am. 1, 8, 34 (so with velle redundant, v. II. A. 1. d., and II. A. 3. infra).—Both subjects denoting the same person:

    velle Pompeium se Caesari purgatum,

    Caes. B. C. 1, 8.— Esp., with pass. inf. impers.: alicui consultum velle, to take care for or advocate somebody's interests:

    liberis consultum volumus propter ipsos,

    Cic. Fin. 3, 17, 57:

    obliviscere illum aliquando adversario tuo voluisse consultum,

    id. Att. 16, 16 C, 10:

    quibus tribuni plebis nunc consultum repente volunt,

    Liv. 5, 5, 3; so id. 25, 25, 17:

    quamquam senatus subventum voluit heredibus,

    Dig. 36, 1, 1, § 4; so with dep. part., used passively:

    volo amori ejus obsecutum,

    Plaut. As. 1, 1, 63.—
    c.
    With predic. adj., without copula.
    (α).
    The subjects being different (mostly aliquem salvum velle):

    si me vivum vis, pater, Ignosce,

    if you wish me to live, Ter. Heaut. 5, 5, 7:

    ille, si me alienus adfinem volet, Tacebit,

    id. Phorm. 4, 1, 16:

    ut tu illam salvam magis velis quam ego,

    id. Hec. 2, 2, 17; 3, 5, 14:

    quoniam ex tota provincia soli sunt qui te salvum velint,

    Cic. Verr. 2, 4, 67, § 150:

    irent secum extemplo qui rempublicam salvam vellent,

    Liv. 22, 53, 7.—
    (β).
    Both subjects denoting the same person (virtually = object infinitive):

    in occulto jacebis quom te maxime clarum voles (= clarus esse voles),

    when you will most wish to be famous, Plaut. Trin. 3, 2, 38:

    volo me patris mei similem,

    I wish to be like my father, id. As. 1, 1, 54: ut iste qui se vult dicacem et mehercule est, Appius, who means to be witty, etc., Cic. Or. 2, 60, 246:

    qui vero se populares volunt,

    who mean to be popular, id. Off. 2, 22, 78:

    ut integrum se salvumque velit,

    id. Fin. 2, 11, 33:

    ut (omne animal) se et salvum in suo genere incolumeque vellet,

    id. ib. 4, 8, 19. —
    d.
    With an inf.-clause understood.
    (α).
    Velle, to wish: utinam hinc abierit in malam crucem! Ad. Ita nos velle aequom est (ita = eum abire, etc.), Plaut. Poen. 4, 1, 5:

    stulta es, soror, magis quam volo (i.e. te esse),

    id. Pers. 4, 4, 78; id. Trin. 1, 2, 8; 2, 4, 175; id. Stich. 1, 1, 13; id. Ps. 1, 5, 55:

    senatum non quod sentiret, sed quod ego vellem decernere,

    Cic. Mil. 5, 12:

    neque enim facile est ut irascatur cui tu velis judex (= cui tu eum irasci velis),

    id. Or. 2, 45, 190; cf. id. Sest. 38, 82.—
    (β).
    Referring to the will of superiors, etc.:

    deos credo voluisse, nam ni vellent, non fieret,

    Plaut. Aul. 4, 10, 46: jamne abeo? St. Volo (sc. te abire), so I will, id. Cas. 2, 8, 57; cf. id. Mil. 4, 6, 12; id. Merc. 2, 3, 33.—
    (γ).
    To mean, intend (v. B. 3.):

    acutum etiam illud est cum ex alterius oratione aliud atque ille vult (sc. te excipere),

    Cic. Or. 2, 67, 273.—
    (δ).
    To require, demand (v B. 7.):

    veremur quidem vos, Romani, et, si ita vultis, etiam timemus,

    Liv. 39, 37, 17;

    and of things as subjects: cadentque vocabula, si volet usus (i. e. ea cadere),

    Hor. A. P. 71.—
    (ε).
    To be of opinion, will have (v. B. 8.):

    ergo ego, inimicus, si ita vultis, homini, amicus esse rei publicae debeo,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    nam illi regi tolerabili, aut, si voltis, etiam amabili, Cyro,

    id. Rep. 1, 28, 44; id. Fin. 2, 27, 89; 3, 4, 12; id. Cael. 21, 53; Liv. 21, 10, 7; Quint. 2, 17, 41.—
    (ζ).
    With ellips. of predic. inf. (v. A. 2. b.): cras de reliquiis nos volo (i. e. cenare), it is my intention that we dine, etc., Plaut. Stich. 3, 2, 40:

    volo Varronem (i. e. hos libros habere),

    Cic. Att. 13, 25, 3.
    C.
    With ut, ne, or ut ne.
    1.
    With ut.
    a.
    To wish:

    volo ut quod jubebo facias,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 65:

    quia enim id maxime volo ut illi istac confugiant,

    id. Most. 5, 1, 49:

    ut mihi aedes aliquas conducat volo,

    id. Merc. 3, 2, 17: hoc prius volo meam rem agere. Th. Quid id est? Ph. Ut mihi hanc despondeas, id. Curc. 5, 2, 71: quid vis, nisi ut maneat Phanium? Ter. Phorm. 2, 2, 8:

    velim ut tibi amicus sit,

    Cic. Att. 10, 16, 1:

    quare id quoque velim... ut sit qui utamur,

    id. ib. 11, 11, 2:

    maxime vellem, judices, ut P. Sulla... modestiae fructum aliquem percipere potuisset,

    id. Sull. 1, 1:

    equidem vellem uti pedes haberent (res tuae),

    id. Fam. 7, 33, 2:

    his ut sit digna puella volo,

    Mart. 11, 27, 14.—Both subjects denoting the same person: volueram, inquit, ut quam plurimum tecum essem, Brut. ap. Cic. Att. 13, 38, 1.—
    b.
    It is the will of, to want, ordain (v. B. 2.):

    at ego deos credo voluisse ut apud te me in nervo enicem,

    Plaut. Aul. 4, 10, 17: numquid me vis? Le. Ut valeas, id. Cist. 1, 1, 120: numquid vis? Ps. Dormitum ut abeas, id. Ps. 2, 2, 70:

    volo ut mihi respondeas,

    Cic. Vatin. 6, 14; 7, 17; 7, 18; 9, 21;

    12, 29: nuntia Romanis, caelestes ita velle ut mea Roma caput orbis terrarum sit,

    Liv. 1, 16, 7.—
    c.
    To intend, it is the purpose, aim, etc., the two subjects being the same:

    id quaerunt, volunt haec ut infecta faciant,

    Plaut. Cas. 4, 4, 9.—
    d.
    With other verbs:

    quod peto et volo parentes meos ut commonstres mihi,

    Ter. Heaut. 5, 4, 4:

    quasi vero aut populus Romanus hoc voluerit, aut senatus tibi hoc mandaverit ut... privares,

    Cic. Verr. 2, 3, 19, § 48;

    with opto,

    id. Imp. Pomp. 16, 48;

    with laboro,

    Liv. 42, 14, 3;

    with aequum censere,

    id. 39, 19, 7.—
    2.
    With ne:

    at ne videas velim,

    Plaut. Rud. 4, 4, 23:

    quid nunc vis? ut opperiare hos sex dies saltem modo, ne illam vendas, neu me perdas, etc.,

    id. Ps. 1, 3, 102:

    credibile est hoc voluisse legumlatorem, ne auxilia liberorum innocentibus deessent,

    intended, Quint. 7, 1, 56.—
    3.
    With ut ne: quid nunc tibi vis? Mi. Ut quae te cupit, eam ne spernas, Plaut. Mil. 4, 2, 60.
    D.
    With subjunct. of dependent verb (mostly ante-class.; class. and freq. with velim and vellem; but in Cic. mostly epistolary and colloquial).
    1.
    To wish:

    ergo animum advortas volo,

    Plaut. Capt. 2, 3, 23; 2, 3, 28; 2, 3, 70:

    volo amet me patrem,

    id. As. 1, 1, 63 dub.:

    hoc volo agatis,

    id. Cist. 1, 1, 83:

    ducas volo hodie uxorem,

    Ter. And. 2, 3, 14:

    quid vis faciam?

    Plaut. Merc. 1, 2, 49; Ter. Eun. 5, 8, 24; Plaut. Mil. 2, 3, 64; 2, 3, 65; 2, 6, 65; 3, 3, 3; id. Ps. 4, 1, 17; 4, 7, 19; id. Cas. 2, 3, 56; id. Capt. 1, 2, 12; id. Poen. 3, 2, 16; id. Pers. 2, 4, 23; id. Rud. 5, 2, 45; 5, 3, 58; id. Stich. 5, 2, 21; Ter. Heaut. 4, 6, 14:

    volo etiam exquiras quam diligentissime poteris quid Lentulus agat?

    Cic. Att. 8, 12, 6:

    Othonem vincas volo,

    id. ib. 13, 29, 2:

    eas litteras volo habeas,

    id. ib. 13, 32, 3:

    visne igitur videamus quidnam sit, etc.,

    id. Rep. 1, 10, 15: visne igitur descendatur ad Lirim? id. Fragm. ap. Macr. S. 6, 4:

    volo, inquis, sciat,

    Sen. Ben. 2, 10, 2.—
    2.
    To be of opinion that something should be, demand, require (v. B. 7.): volo enim se efferat in adulescentia fecunditas, I like to see, etc., Cic. Or. 2, 21, 88:

    volo hoc oratori contingat ut, etc.,

    id. Brut. 84, 290.—
    3.
    With subj.-clause understood:

    abi atque obsona, propera! sed lepide volo (i. e. obsones),

    Plaut. Cas. 2, 8, 55.
    E.
    With object nouns, etc.
    1.
    With acc. of a thing.
    a.
    With a noun, to want, wish for, like to have:

    voltisne olivas, aut pulmentum, aut capparim?

    Plaut. Curc. 1, 1, 90:

    animo male est: aquam velim,

    id. Am. 5, 1, 6:

    quia videt me suam amicitiam velle,

    id. Aul. 2, 3, 68; so,

    gratiam tuam,

    id. Curc. 2, 3, 52; 2, 3, 56:

    aquam,

    id. ib. 2, 3, 34:

    discidium,

    Ter. And. 4, 2, 14: nullam ego rem umquam in vita mea Volui quin tu in ea re mihi advorsatrix fueris, I never had any wish in my life, etc., id. Heaut. 5, 3, 5: (dixit) velle Hispaniam, he wanted Spain, i. e. as a province, Cic. Att. 12, 7, 1:

    mihi frumento non opus est: nummos volo,

    I want the money, id. Verr. 2, 3, 85, § 196:

    non poterat scilicet negare se velle pacem,

    id. Att. 15, 1 a, 3; cf. id. ib. 13, 32, 2 (v. II. C. 4. infra):

    si amplius obsidum (= plures obsides) vellet, dare pollicentur,

    Caes. B. G. 6, 9 fin.:

    pacem etiam qui vincere possunt, volunt,

    Liv. 7, 40, 18:

    ferunt (eum)... honestum finem voluisse,

    Tac. A. 6, 26:

    cum Scipio veram vellet et sine exceptione victoriam,

    Flor. 1, 33 (2, 18), 12:

    mensae munera si voles secundae, Marcentes tibi porrigentur uvae,

    Mart. 5, 78, 11.—
    b.
    Neutr. adjj., denoting things, substantively used: utrum vis opta, dum licet. La. Neutrum volo, Plaut. Ps. 3, 6, 16:

    quorum isti neutrum volunt,

    acknowledge neither, Cic. Fat. 12, 28:

    voluimus quaedam, contendimus... Obtenta non sunt,

    we aspired to certain things, id. Balb. 27, 61:

    restat ut omnes unum velint,

    hold one opinion, id. Marcell. 10, 32:

    si plura velim,

    if I wished for more, Hor. C. 3, 16, 38:

    per quod probemus aliud legislatorem voluisse,

    that the law-giver intended something different, Quint. 7, 6, 8:

    ut putent, aliud quosdam dicere, aliud velle,

    that they say one thing and mean another, id. 9, 2, 85:

    utrum is qui scripsit... voluerit,

    which of the two was meant by the author, id. 7, 9, 15:

    ut nemo contra id quod vult dicit, ita potest melius aliquid velle quam dicit,

    mean better than he speaks, id. 9, 2, 89:

    quis enim pudor omnia velle?

    to desire every thing, Mart. 12, 94, 11.—
    c.
    With neutr. demonstr. expressed or understood, to want, intend, aim at, like, will:

    immo faenus: id primum volo,

    Plaut. Most. 3, 1, 64:

    proximum quod sit bono... id volo,

    id. Capt. 2, 2, 22:

    nisi ea quae tu vis volo,

    unless my purpose is the same as yours, id. Ep. 2, 2, 82:

    siquidem id sapere'st, velle te id quod non potest contingere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 83:

    hoc (i. e. otium cum dignitate) qui volunt omnes optimates putantur,

    who aim at this, Cic. Sest. 45, 98:

    privatum oportet in re publica ea velle quae tranquilla et honesta sint,

    id. Off. 1, 34, 124:

    quid est sapientia? Semper idem velle atque idem nolle,

    Sen. Ep. 20, 5:

    pudebit eadem velle quae volueras puer,

    id. ib. 27, 2:

    nec volo quod cruciat, nec volo quod satiat,

    Mart. 1, 57, 4.—With demonstr. in place of inf.-clause:

    hoc Ithacus velit, et magno mercentur Atridae (sc. poenas in me sumi),

    Verg. A. 2, 104:

    hoc velit Eurystheus, velit hoc germana Tonantis (sc. verum esse, Herculem, etc.),

    Ov. H. 9, 7; Hor. S. 2, 3, 88.—
    d.
    With neutr. of interrog. pron.: quid nunc vis? Am. Sceleste, at etiam quid velim, id tu me rogas? what do you want now? Plaut. Am. 4, 2, 5:

    eloquere quid velis,

    id. Cas. 2, 4, 2: heus tu! Si. Quid vis? id. Ps. 4, 7, 21; so Ter. Eun. 2, 1, 11; cf. Hor. S. 2, 3, 152:

    sed plane quid velit nescio,

    what his intentions are, Cic. Att. 15, 1 a, 5; id. de Or. 2, 20, 84:

    mittunt etiam ad dominos qui quaerant quid velint,

    to ask for their orders, id. Tusc. 2, 17, 41:

    quid? Si haec... ipsius amici judicarunt? Quid amplius vultis?

    what more do you require, will you have? id. Verr. 2, 3, 65, § 152:

    quid amplius vis?

    Hor. Epod. 17, 30:

    spectatur quid voluerit scriptor,

    we find out the author's intention, Quint. 7, 10, 1.—Sometimes quid vult = quid sibi vult (v. 4. b.), to mean, signify:

    capram illam suspicor jam invenisse... quid voluerit,

    what it signified, Plaut. Merc. 2, 1, 30:

    sed tamen intellego quid velit,

    Cic. Fin. 2, 31, 101:

    quid autem volunt ea di immortales significantes quae sine interpretibus non possimus intellegere? etc.,

    id. Div. 2, 25, 54.—Of things as subjects:

    hunc ensem mittit tibi... Et jubet ex merito scire quid iste velit,

    Ov. H. 11, 96.—
    e.
    With rel. pron.:

    quod volui, ut volui, impetravi... a Philocomasio,

    Plaut. Mil. 4, 5, 1:

    ut quod frons velit oculi sciant,

    that the eyes know what the forehead wants, id. Aul. 4, 1, 13:

    illi quae volo concedere,

    to yield to him my wishes, id. Cas. 2, 3, 49:

    si illud quod volumus dicitur,

    what we like, id. Truc. 1, 2, 95:

    multa eveniunt homini quae volt, quae nevolt,

    id. Trin. 2, 2, 84; id. Ep. 2, 2, 4:

    quamquam (litterae tuae) semper aliquid adferunt quod velim,

    Cic. Att. 11, 11, 1:

    quae vellem quaeque sentirem dicendi,

    id. Marcell. 1, 1:

    uti ea quae vellent impetrarent,

    Caes. B. G. 1, 31:

    satis animi ad id quod tam diu vellent,

    to carry out what they had desired so long, Liv. 4, 54, 5:

    sed quod volebant non... expediebant,

    their purpose, id. 24, 23, 9. —Idiomatically: quod volo = quod demonstrare volo, what I intend to prove:

    illud quod volumus expressum est, ut vaticinari furor vera soleat,

    Cic. Div. 1, 31, 67:

    bis sumpsit quod voluit,

    he has twice begged the question, id. ib. 2, 52, 107.—With indef. relations:

    cornucopia ubi inest quidquid volo,

    whatever I wish for, Plaut. Ps. 2, 3, 5:

    Caesar de Bruto solitus est dicere: magni refert hic quid velit, sed quidquid volt, valde volt,

    whatever he wills he wills strongly, Cic. Att. 14, 1, 2.—
    f.
    With indef. pronn.
    (α).
    Si quid vis, if you want any thing: illo praesente mecum agito si quid voles, [p. 2008] Plaut. Most. 5, 1, 72: Py. Adeat si quid volt. Pa. Si quid vis, adi, mulier, id. Mil. 4, 2, 47:

    eumque Alexander cum rogaret, si quid vellet, ut diceret,

    id. Or. 2, 66, 266; Caes. B. G. 1, 7 fin.
    (β).
    Nisi quid vis, unless you wish to give some order, to make some remark, etc.:

    ego eo ad forum nisi quid vis,

    Plaut. As. 1, 1, 94:

    nunc de ratione videamus, nisi quid vis ad haec,

    Cic. Tusc. 2, 18, 42.—
    (γ).
    Numquid vis or ecquid vis? have you any orders to give? a formula used by inferiors before leaving their superiors; cf. Don. ad Ter. Ad. 2, 2, 39:

    visunt, quid agam, ecquid velim,

    Plaut. Mil. 3, 1, 113:

    numquid vis aliud?

    Ter. Eun. 1, 2, 111; 1, 2, 106; id. Ad. 2, 2, 39; 3, 3, 78; id. Hec. 2, 2, 30:

    numquid vellem rogavit,

    Cic. Att. 6, 3, 6:

    frequentia rogantium num quid vellet,

    Liv. 6, 34, 7:

    rogavit num quid in Sardiniam vellet. Te puto saepe habere qui num quid Romam velis quaerant,

    Cic. Q. Fr. 2, 2, 1.—
    2.
    With acc. of the person: aliquem velle.
    (α).
    To want somebody, i. e. in order to see him, to speak with him (ante-class. and colloq.):

    Demenaetum volebam,

    I wanted, wished to see, Demenoetus, Plaut. As. 2, 3, 12:

    bona femina et malus masculus volunt te,

    id. Cist. 4, 2, 40:

    solus te solum volo,

    id. Capt. 3, 4, 70:

    quia non est intus quem ego volo,

    id. Mil. 4, 6, 40:

    hae oves volunt vos,

    id. Bacch. 5, 2, 24:

    quis me volt? Perii, pater est,

    Ter. And. 5, 3, 1:

    centuriones trium cohortium me velle postridie,

    Cic. Att. 10, 16, 4.—With paucis verbis or paucis, for a few words ( moments):

    volo te verbis pauculis,

    Plaut. Ep. 3, 4, 28:

    sed paucis verbis te volo, Palaestrio,

    id. Mil. 2, 4, 22:

    Sosia, Adesdum, paucis te volo,

    Ter. And. 1, 1, 2.—
    (β).
    To love, like somebody, to be fond of somebody (anteclass. and poet.):

    hanc volo (= amo),

    Plaut. As. 5, 1, 18:

    sine me amare unum Argyrippum... quem volo,

    id. ib. 3, 2, 38:

    quom quae te volt, eamdem tu vis,

    id. Mil. 4, 2, 80:

    aut quae (vitia) corpori' sunt ejus siquam petis ac vis,

    Lucr. 4, 1152:

    quam volui nota fit arte mea,

    Ov. Am. 1, 10, 60: nolo virum, facili redimit qui sanguine famam: hunc volo, laudari qui sine morte potest, I like the one who, etc., Mart. 1, 8, 6.—
    (γ).
    To wish to have:

    roga, velitne an non uxorem,

    whether he wishes to have his wife or not, Ter. Hec. 4, 1, 43:

    ut sapiens velit gerere rem publicam, atque... uxorem adjungere, et velle ex ea liberos (anacoluth.),

    Cic. Fin. 3, 20, 68.—

    With two accusatives: (narrato) illam te amare et velle uxorem,

    that you wish to have her as your wife, Ter. Heaut. 4, 3, 25; cf. id. Phorm. 1, 2, 65.—
    3.
    With two accusatives, of the person and the thing: aliquem aliquid velle, to want something of somebody (cf.: aliquem aliquid rogare; mostly ante-class.;

    not in Cic.): numquid me vis?

    Plaut. Cist. 1, 1, 120:

    face certiorem me quid meus vir me velit,

    id. Cas. 2, 6, 1:

    num quidpiam me vis aliud?

    id. Truc. 2, 4, 81:

    nunc verba in pauca conferam quid te velim,

    id. As. 1, 1, 74:

    narrabit ultro quid sese velis,

    id. Ps. 2, 4, 60:

    quid me voluisti?

    id. Mil. 4, 2, 35:

    numquid aliud me vis?

    Ter. Phorm. 1, 2, 101:

    quin tu uno verbo dic quid est quod me velis,

    id. And. 1, 1, 18; Plaut. Capt. 3, 4, 85; id. Cist. 2, 3, 49; id. As. 2, 3, 12; id. Merc. 5, 2, 27; id. Pers. 4, 6, 11; Ter. Heaut. 4, 8, 31; id. Phorm. 2, 4, 18; id. Eun. 2, 3, 47; id. Hec. 3, 4, 15:

    si quid ille se velit, illum ad se venire oportere,

    Caes. B. G. 1, 34:

    cum mirabundus quidnam (Taurea) sese vellet, resedisset Flaccus, Me quoque, inquit, etc.,

    Liv. 26, 15, 11; also, I want to speak with somebody (v. 2. a. a):

    paucis, Euclio, est quod te volo,

    Plaut. Aul. 2, 2, 22:

    est quod te volo secreto,

    id. Bacch. 5, 2, 33.—
    4.
    With acc. of thing and dat. of the person: aliquid alicui velle, to wish something to somebody (= cupio aliquid alicui; v. cupio;

    rare): quamquam vobis volo quae voltis, mulieres,

    Plaut. Rud. 4, 4, 1:

    si ex me illa liberos vellet sibi,

    Ter. Hec. 4, 4, 33:

    praesidium velle se senectuti suae,

    id. ib. 1, 2, 44:

    nihil est mali quod illa non initio filio voluerit, optaverit,

    Cic. Clu. 66, 188:

    rem Romanam huc provectam ut externis quoque gentibus quietem velit,

    Tac. A. 12, 11:

    cui ego omnia meritissimo volo et debeo,

    to whom I give and owe my best wishes, Quint. 9, 2, 35.—Esp., in the phrase quid vis (vult) with reflex. dat. of interest, lit. what do you want for yourself?
    a.
    Quid tibi vis = quid vis, the dat. being redundant (rare):

    quid aliud tibi vis?

    what else do you want? Ter. Heaut. 2, 3, 90.—With quisque:

    haud ita vitam agerent ut nunc plerumque videmus Quid sibi quisque velit nescire,

    be ignorant as to their own aims and purposes, Lucr. 3, 1058.—
    b.
    What do you mean? what do you drive at? what is your scope, object, drift (rare in post-Aug. writers; Don. ad Ter. Eun. prol. 45, declares it an archaism).
    (α).
    In 1 st pers. (rare):

    nunc quid processerim huc, et quid mihi voluerim dicam,

    and what I meant thereby, what was the purpose of my coming, Plaut. As. prol. 6:

    quid mihi volui? quid mihi nunc prodest bona voluntas?

    Sen. Ben. 4, 21, 6.—
    (β).
    In 2 d pers.:

    quid nunc tibi vis, mulier, memora,

    what is the drift of your talk? Plaut. Mil. 4, 2, 60: sed quid nunc tibi vis? what do you want to come at (i.e. by your preamble)? id. Poen. 1, 1, 24: quid tu tibi vis? Ego non tangam meam? what do you mean? i. e. what is your purpose? Ter. Eun. 4, 7, 28:

    quid tibi vis? quid cum illa rei tibi est?

    id. ib. 4, 7, 34:

    quid est quod sic gestis? quid sibi hic vestitus quaerit? Quid est quod laetus sis? quid tibi vis?

    what do you mean by all this? id. ib. 3, 5, 11:

    quid est, inepta? quid vis tibi? quid rides?

    id. ib. 5, 6, 6:

    quid vis tibi? Quid quaeris?

    id. Heaut. 1, 1, 9: Ph. Fabulae! Ch. Quid vis tibi? id. Phorm. 5, 8, 53:

    roganti ut se in Asiam praefectum duceret, Quid tibi vis, inquit, insane,

    Cic. Or. 2, 67, 269; so in 2 d pers. plur.:

    pro deum fidem, quid vobis vultis?

    Liv. 3, 67, 7.—
    (γ).
    In 3 d pers.:

    quid igitur sibi volt pater? cur simulat?

    Ter. And. 2, 3, 1:

    quid hic volt veterator sibi?

    id. ib. 2, 6, 26:

    proinde desinant aliquando me isdem inflare verbis: quid sibi iste vult?... Cur ornat eum a quo desertus est?

    Cic. Dom. 11, 29:

    quid sibi vellet (Caesar)? cur in suas possessiones veniret?

    Caes. B. G. 1, 44 med.:

    conicere in eum oculos, mirantes quid sibi vellet (i. e. by courting the plebeians),

    Liv. 3, 35, 5:

    qui quaererent quid sibi vellent qui armati Aventinum obsedissent,

    id. 3, 50, 15:

    quid sibi voluit providentia quae Aridaeum regno imposuit?

    Sen. Ben. 4, 31, 1: volt, non volt dare Galla mihi, nec dicere possum quod volt et non volt, quid sibi Galla velit, Mart: 3, 90, 2.—
    (δ).
    Transf. of things as subjects, what means, what signifies? quid volt sibi, Syre, haec oratio? Ter. Heaut. 4, 1, 2:

    ut pernoscatis quid sibi Eunuchus velit,

    id. Eun. prol. 45:

    quid ergo illae sibi statuae equestres inauratae volunt?

    Cic. Verr. 2, 2, 61, § 150:

    quid haec sibi horum civium Romanorum dona voluerunt?

    id. ib. 2, 3, 80, §

    186: avaritia senilis quid sibi velit, non intellego,

    what is the meaning of the phrase, id. Sen. 18, 66:

    quid ergo illa sibi vult pars altera orationis qua Romanos a me cultos ait?

    Liv. 40, 12, 14:

    tacitae quid vult sibi noctis imago?

    Ov. M. 9, 473.—
    5.
    Bene or male alicui velle, to wish one well or ill, to like or dislike one (ante-class. and poet.): Ph. Bene volt tibi. St. Nequam est illud verbum bene volt, nisi qui bene facit, Plaut. Trin. 2, 4, 37 sq.:

    jam diu ego huic bene et hic mihi volumus,

    id. Ps. 1, 3, 4:

    ut tibi, dum vivam, bene velim plus quam mihi,

    id. Cas. 2, 8, 30:

    egone illi ut non bene vellem?

    id. Truc. 2, 4, 90; cf. id. ib. 2, 4, 95; id. Merc. 2, 1, 21; id. Ps. 4, 3, 7; id. Poen. 3, 3, 9:

    nisi quod tibi bene ex animo volo,

    Ter. Heaut. 5, 2, 6:

    quo tibi male volt maleque faciet,

    Plaut. Pers. 5, 2, 44:

    atque isti etiam parum male volo,

    id. Truc. 5, 7; cf. id. As. 5, 1, 13:

    utinam sic sient qui mihi male volunt,

    Ter. Eun. 4, 3, 13:

    non sibi male vult,

    he does not dislike himself, Petr. 38; so, melius or optime alicui velle, to like one better or best:

    nec est quisquam mihi aeque melius quoi vellem,

    Plaut. Capt. 3, 5, 42; id. Merc. 5, 2, 57:

    illi ego ex omnibus optime volo,

    id. Most. 1, 4, 24.—And bene velle = velle: bene volueris in precatione augurali Messalla augur ait, significare volueris, Fest. s. v. bene sponsis, p. 351.—
    6.
    With abl.: alicujus causa velle, to like one for his own sake, i. e. personally, a Ciceronian phrase, probably inst. of omnia alicujus causa velle; lit. to wish every thing (i.e. good) in somebody's behalf.
    (α).
    With omnia expressed: etsi mihi videor intellexisse cum tecum de re M. Annaeii locutus sum, te ipsius causa vehementer omnia velle, tamen, etc.... ut non dubitem quin magnus cumulus accedat commenda tionis meae, Cic. Fam. 13, 55, 1:

    repente coepit dicere, se omnia Verris causa velle,

    that he had the most friendly disposition towards Verres, id. Verr. 2, 2, 26, § 64:

    accedit eo quod Varro magnopere ejus causa vult omnia,

    id. Fam. 13, 22, 1.—
    (β).
    Without omnia:

    per eos qui nostra causa volunt, valentque apud illum,

    Cic. Att. 11, 8, 1:

    sed et Phameae causa volebam,

    id. ib. 13, 49, 1:

    etsi te ipsius Attici causa velle intellexeram,

    id. ib. 16, 16, A, 6:

    valde enim ejus causa volo,

    id. Fam. 16, 17, 2 fin.:

    illud non perficis quo minus tua causa velim,

    id. ib. 3, 7, 6;

    12, 7, 1: si me velle tua causa putas,

    id. ib. 7, 17, 2:

    regis causa si qui sunt qui velint,

    id. ib. 1, 1, 1:

    credo tua causa velle Lentulum,

    id. Q. Fr. 1, 4, 5; id. Div. in Caecil. 6, 21; cf. id. Imp. Pomp. (v. C. 1. b. supra), where the phrase has its literal meaning; cf. also: alicujus causa (omnia) cupere; v. cupio.—
    7.
    With acc. and subjunct. per ecthesin (ante-class.): nunc ego illum meum virum veniat velim (by mixture of constructions: meum virum velim; and:

    meus vir veniat velim),

    Plaut. Cas. 3, 2, 29:

    nunc ego Simonidem mi obviam veniat velim,

    id. Ps. 4, 5, 10:

    nimis hercle ego illum corvum ad me veniat velim,

    id. Aul. 4, 6, 4:

    saltem aliquem velim qui mihi ex his locis viam monstret,

    id. Rud. 1, 3, 35:

    patrem atque matrem viverent vellem tibi,

    id. Poen. 5, 2, 106; cf. id. Merc. 2, 1, 30 (v. E. 1. d. supra).
    F.
    Velle used absolutely, variously rendered to will, have a will, wish, consent, assent:

    quod vos, malum... me sic ludificamini? Nolo volo, volo nolo rursum,

    I nill I will, I will I nill again, Ter. Phorm. 5, 8, 57: novi ingenium mulierum: Nolunt ubi velis, ubi nolis cupiunt ultro, they will not where you will, etc., id. Eun. 4, 7, 43:

    quis est cui velle non liceat?

    who is not free to wish? Cic. Att. 7, 11. 2:

    in magnis et voluisse sat est,

    Prop. 2, 10 (3, 1), 6:

    tarde velle nolentis est,

    slow ness in consenting betrays the desire to refuse, Sen. Ben. 2, 5, 4:

    quae (animalia) nullam injuriam nobis faciunt, quia velle non possunt, id. Ira, 2, 26, 4: ejus est nolle qui potest velle,

    the power to assent implies the power to dissent, Dig. 50, 17, 3.—So velle substantively:

    sed ego hoc ipsum velle miserius duco quam in crucem tolli,

    that very wishing, Cic. Att. 7, 11, 2: inest enim velle in carendo, the word carere implies the notion of a wish, id. Tusc. 1, 36, 88:

    velle ac posse in aequo positum erat,

    his will and power were balanced, Val. Max. 6, 9, ext. 5:

    velle tuum nolo, Didyme, nolle volo,

    Mart. 5, 83, 2:

    velle suum cuique est,

    each has his own likings, Pers. 5, 53.
    II.
    In partic.
    A.
    Redundant, when the will to do is identified with the act itself.
    1.
    In imperative sentences.
    a.
    In independent sentences introduced by noli velle, where noli has lost the idea of volition:

    nolite, judices, hunc velle maturius exstingui vulnere vestro quam suo fato,

    do not resolve, Cic. Cael. 32, 79:

    nolite igitur id velle quod fieri non potest,

    id. Phil. 7, 8, 25: qui timor bonis omnibus injectus sit... nolite a me commoneri velle, do not wish, expect, to be reminded by me, etc., id. Mur. 25, 50: nolite hunc illi acerbum nuntium velle perferri, let it not be your decision that, etc., id. Balb. 28, 64: cujus auspicia pro vobis experti nolite adversus vos velle experiri, do not desire, etc., Liv. 7, 40, 16:

    noli adversum eos me velle ducere, etc.,

    Nep. Att. 4, 2.—
    b.
    Ne velis or ne velit fecisse = ne feceris, or ne facito (v. I. A. 3. a. supra).—So ne velis with pres. inf.:

    neve, revertendi liber, abesse velis (= neve abfueris),

    Ov. H. 1, 80.—
    c.
    In affirmative imperative sentences (velim esse = esto;

    rare): tu tantum fida sorori Esse velis (= fida esto or sis),

    Ov. M. 2, 745; and in 3 d pers.:

    di procul a cunctis... Hujus notitiam gentis habere velint (= habeant),

    id. P. 1, 7, 8:

    credere modo qui discet velit (= credat qui discet),

    Quint. 8, prooem. 12. —
    d.
    In clauses dependent on verbs of commanding and wishing:

    aut quia significant divam praedicere ut armis Ac virtute velint patriam defendere terram (= ut defendant),

    Lucr. 2, 641: precor quaesoque ne ante oculos patris facere et pati omnia infanda velis (= facias et patiaris). Liv. 23, 9, 2:

    monentes ne experiri vellet imperium cujus vis, etc.,

    id. 2, 59, 4; 39, 13, 2:

    et mea... opto Vulnera qui fecit facta levare velit,

    Ov. Tr. 5, 2, 18: nos contra (oravimus) [p. 2009]... ne vertere secum Cuncta pater fatoque urguenti incumbere vellet, Verg. A. 2, 653. —With pass. perf. inf. (v. I. B. 9. b. b):

    legati Sullam orant ut filii innocentis fortunas conservatas velit (virtually = fortunas conservet),

    Cic. Rosc. Am. 9, 25:

    a te peto ut utilitatem sociorum per te quam maxime defensam et auctam velis (= defendas et augeas),

    id. Fam. 13, 9, 3.—So after utinam or ut:

    utinam illi qui prius eum viderint me apud eum velint adjutum tantum quantum ego vellem si quid possem (= utinam illi me adjuvent quantum ego adjuvarem, etc.),

    id. Att. 11, 7, 7:

    cautius ut saevo velles te credere Marti (= utinam te credidisses),

    Verg. A. 11, 153:

    edictum praemittit ad quam diem magistratus... sibi esse praesto Cordubae vellet (= sibi praesto essent),

    Caes. B. C. 1, 19 (cf. also I. B. 9. b. b, and I. B. 2. fin. supra).—
    2.
    In conditional clauses, si facere velim = si faciam, often rendered by the potential or future auxiliaries would or will:

    non tu scis, Bacchae bacchanti si velis advorsarier, ex insana insaniorem facies? (= si advorseris),

    Plaut. Am. 2, 2, 80:

    si meum Imperium exsequi voluisset, interemptam oportuit (= si executus esset),

    Ter. Heaut. 4, 1, 22:

    si id confiteri velim, tamen istum condemnetis necesse est (= si id confitear),

    if I would acknowledge, Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45:

    si quis velit ita dicere... nihil dicat (= si quis dicat),

    id. Fat. 14, 32:

    dies deficiat si velim numerare, etc.,

    id. N. D. 3, 32, 81;

    so,

    id. Tusc. 5, 35, 102; id. Verr. 2, 2, 21, § 52:

    qua in sententia si constare voluissent, suam auctoritatem... recuperassent,

    id. Fam. 1, 9, 14; id. Verr. 2, 1, 11, § 31; id. Lael. 20, 75:

    conicere potestis, si recordari volueritis quanta, etc.,

    if you will remember, id. Verr. 2, 4, 58, § 129; so id. Or. 1, 44, 197; id. Brut. 1, 2, 5:

    quod si audire voletis externa, maximas res publicas ab adulescentibus labefactatas reperietis,

    id. Sen. 6, 20; so id. Or. 1, 60, 256; 2, 23, 95:

    ejus me compotem voti vos facere potestis, si meminisse vultis, non vos in Samnio, etc.,

    Liv. 7, 40, 5; 23, 13, 6; 23, 15, 4: cum olera Diogeni lavanti Aristippus dixisset: si Dionysium adulare velles, ista non esses;

    Imo, inquit, si tu ista esse velles, non adulares Dionysium,

    Val. Max. 4, 3, ext. 4:

    ut si his (legibus) perpetuo uti voluissent, sempiternum habituri fuerint imperium,

    id. 5, 3, ext. 3:

    quid enim si mirari velit, non in silvestribus dumis poma pendere,

    Sen. Ira, 2, 10, 6; cf. Curt. 5, 1, 1; 3, 5, 6; Ov. H. 17 (18), 43.—With perf. inf. pass.:

    nisi ea (opera) certi auctores monumentis suis testata esse voluissent,

    Val. Max. 3, 2, 24.—
    3.
    In declarative sentences.
    a.
    Volo in 1 st pers. with perf. pass. inf. or part. (volo oratum esse or oratum = oro; v. I. B. 9. b. a and b):

    vos omnes opere magno esse oratos volo benigne ut operam detis, etc.,

    Plaut. Cas. prol. 21:

    justam rem et facilem esse oratam a vobis volo,

    id. Am. prol. 33:

    illud tamen te esse admonitum volo, etc.,

    Cic. Cael. 3, 8:

    sed etiam est paucis vos quod monitos voluerim,

    Plaut. Capt. prol. 53:

    illud te, Tulli, monitum velim etc.,

    Liv. 1, 23, 8:

    quamobrem omnes eos oratos volo Ne, etc.,

    Ter. Heaut. prol. 26; so, factum volo = faciam: serva tibi sodalem, et mihi filium. Mne. Factum volo, I will, Plaut. Bacch. 3, 3, 91: pariter nunc opera me adjuves ac, etc. Nau. Factum volo, Ter. Phorm. 5, 3, 4; so Plaut. Pers. 2, 5, 10.—In 3 d pers.:

    esse salutatum vult te mea littera primum,

    Ov. P. 2, 7, 1.—
    b.
    With pres. inf.:

    propterea te vocari ad cenam volo (= voco te),

    Plaut. Capt. 1, 2, 72:

    sed nunc rogare hoc ego vicissim te volo: quid fuit, etc. (= nunc te rogo),

    id. Trin. 1, 2, 136.—
    c.
    With perf. act. inf.:

    pace tua dixisse velim (= pace tua dixerim),

    Ov. P. 3, 1, 9.—
    d.
    In other connections, when the will or purpose is made more prominent than the action:

    eorum alter, qui Antiochus vocatur, iter per Siciliam facere voluit (= fecit),

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 61:

    si suscipere eam (religionem) nolletis, tamen in eo qui violasset sancire vos velle oporteret (= sancire vos oporteret),

    id. ib. 2, 4, 51, §

    114: ut insequentibus diebus nemo eorum forum aut publicum adspicere vellet (= adspiceret),

    Liv. 9, 7, 11:

    talentis mille percussorem in me emere voluisti (= emisti),

    Curt. 3, 5, 6: quin etiam senatus gratias ei agentem quod redire voluisset ante portas eduxit (= quod redisset), Val. Max. 3, 4, 4:

    utri prius gratulemur, qui hoc dicere voluit, an cui audire contigit? (= qui hoc dixit),

    id. 4, 7, ext. 2:

    sic tua non paucae carpere facta volent (= carpent),

    Ov. P. 3, 1, 64.
    B.
    Velim, as potential subjunctive (mostly in 1 st pers. sing., as subjunctive of modest statement), = volo, I wish, I should like.
    1.
    With verb in the second person.
    a.
    With pres. subj., so most frequently in Cic.
    (α).
    As a modest imperative of the dependent verb: velim facias = fac, I wish you would do it, please do it:

    ego quae in rem tuam sint, ea velim facias,

    Ter. Phorm. 2, 4, 9:

    eas (litteras) in eundem fasciculum velim addas,

    Cic. Att. 12, 53:

    eum salvere jubeas velim,

    id. ib. 7, 7, 7:

    velim me facias certiorem, etc.,

    id. ib. 1, 19, 9:

    tu velim saepe ad nos scribas,

    id. ib. 1, 12, 4:

    velim mihi ignoscas,

    id. Fam. 13, 75, 1:

    tu velim animum a me parumper avertas,

    id. Lael. 1, 5; cf. id. Att. 1, 11, 3; 7, 3, 11; 8, 12, 5; id. Fam. 15, 3, 2 et saep.:

    haec pro causa mea dicta accipiatis velim,

    Liv. 42, 34, 13: velim, inquit, hoc mihi probes, Aug. ap. Suet. Aug. 51:

    Musa velim memores, etc.,

    Hor. S. 1, 5, 53.—
    (β).
    Expressing a wish without a command (v. vellem):

    vera dicas velim,

    I wish you told the truth, Plaut. Cas. 2, 3, 18:

    quam velim Bruto persuadeas ut Asturae sit,

    Cic. Att. 14, 15, 4:

    ipse velim poenas experiare meas,

    Ov. Tr. 3, 11, 74;

    so in asseverations: ita velim me promerentem ames, dum vivas, mi pater, ut... id mihi vehementer dolet,

    Ter. Ad. 4, 5, 47.—
    b.
    With infinitive clause.
    (α).
    With the force of a modest imperative:

    sed qui istuc credam ita esse, mihi dici velim (i. e. a te),

    Ter. Phorm. 5, 6, 15:

    extremum illud est quod mihi abs te responderi velim,

    Cic. Vat. 17, 41 (may be a dependent subjunctive):

    itaque vos ego, milites, non eo solum animo.... pugnare velim, etc.,

    Liv. 21, 41, 10.—
    (β).
    As a mere wish:

    velim te arbitrari, frater, etc.,

    Plaut. Aul. 2, 1, 1:

    primum te arbitrari id quod res est velim,

    Ter. Eun. 5, 5, 9.—With perf. act.:

    hanc te quoque ad ceteras tuas eximias virtutes, Masinissa, adjecisse velim,

    Liv. 30, 14, 6.—With perf. pass., Liv. 1, 23, 8 (v. II. A. 3. a. supra).—
    c.
    With ut (rare):

    de tuis velim ut eo sis animo, quo debes esse,

    Cic. Fam. 4, 14, 4. —
    d.
    With ne (rare), Plaut. Rud. 4, 4, 23 (v. I. C. 2. supra).—
    2.
    With dependent verb in the third person, expressing a wish.
    a.
    With pres. subj.:

    ita se defatigent velim Ut, etc.,

    Ter. Ad. 4, 1, 3:

    de Cicerone quae mihi scribis, jucunda mihi sunt: velim sint prospera,

    Cic. Att. 14, 11, 2:

    velim seu Himilco, seu Mago respondeat,

    Liv. 23, 12, 15:

    sint haec vera velim,

    Verg. Cir. 306:

    nulla me velim syllaba effugiat,

    Quint. 11, 2, 45.—With final clause:

    tu velim mihi ad urbem praesto sis, ut tuis consiliis utar,

    Cic. Att. 9, 16, 3; cf. id. ib. 11, 11, 2 (v. I. C. 2. supra).—With ellips. of pres. subj.:

    velim mehercule Asturae Brutus (i. e. sit),

    Cic. Att. 14, 11, 1.—
    b.
    With perf. subj. (a wish referring to the past):

    nimis velim improbissumo homini malas edentaverint,

    Plaut. Rud. 3, 2, 48.—
    c.
    With inf.-clause:

    ne ego nunc mihi modium mille esse argenti velim!

    Plaut. Stich. 4, 2, 9: di me perdant! Me. Quodcunque optes, velim tibi contingere, id. Cist. 2, 1, 30:

    velim eum tibi placere quam maxime,

    Cic. Brut. 71, 249: idque primum ita esse velim;

    deinde etiam, si non sit, mihi persuaderi tamen velim,

    id. Tusc. 1, 11, 24:

    quod faxitis, deos velim fortunare,

    Liv. 6, 41, 12.—With perf. pass. inf. (v. I. B. 9. b. b, supra):

    edepol te hodie lapide percussum velim,

    Plaut. Stich. 4, 2, 33:

    moribus praefectum mulierum hunc factum velim,

    id. Aul. 3, 5, 30.—With inf.-clause understood:

    nimium plus quam velim nostrorum ingenia sunt mobilia,

    Liv. 2, 37, 4.—
    3.
    With verb in the first person.
    a.
    With inf. pres. (so most freq.):

    atque hoc velim probare omnibus, etc.,

    Cic. Prov. Cons. 20, 47:

    velim scire ecquid de te recordere,

    id. Tusc. 1, 6, 13:

    quare te, ut polliceris, videre plane velim,

    id. Att. 11, 9, 3:

    nec vero velim... a calce ad carceres revocari,

    id. Sen. 23, 83:

    sed multitudo ea quid animorum... habeat scire velim,

    Liv. 23, 12, 7:

    interrogare tamen velim, an Isocrates Attice dixerit,

    Quint. 12, 10, 22.—With perf. inf. act., Ov. P. 3, 1, 9 (v. II. A. 3. c.).—
    b.
    With acc. and inf.:

    quod velis, modo id velim me scire,

    Plaut. Cas. 2, 4, 8.—So with perf. pass. inf.:

    ego praeterquam quod nihil haustum ex vano velim, Fabium... potissimum auctorem habui,

    Liv. 22, 7, 4.—
    c.
    With subj. pres.:

    eo velim tam facili uti possim et tam bono in me quam Curione,

    Cic. Att. 10, 8, 10 B. and K. ex conj. Mull. (Lachm., Hoffm. posse; al. possem).—
    4.
    Velim in the principal sentence of conditional clauses, I would, I should be willing:

    aetatem velim servire, Libanum ut (= si) conveniam modo,

    Plaut. As. 2, 2, 8:

    velim, si fieri possit,

    id. Truc. 2, 4, 12:

    si quid tibi compendi facere possim, factum edepol velim (redundant),

    id. ib. 2, 4, 26:

    si possim, velim,

    id. Stich. 4, 2, 9:

    nec velim (imitari orationes Thucydidis) si possim,

    Cic. Brut. 83, 287:

    si liceat, nulli cognitus esse velim,

    Ov. Tr. 5, 12, 42.—
    5.
    The other persons of velim in potential use (rare).
    a.
    Velis.
    (α).
    Imperatively = cupito:

    quoniam non potest fieri quod vis, Id velis quod possit,

    Ter. And. 2, 1, 6:

    atque aliquos tamen esse velis tibi, alumna, penates,

    Verg. Cir. 331.—
    (β).
    Declaratively with indef. subj.: quom inopia'st, cupias; quando ejus copia'st, tum non velis, then you (i.e. people, they) do not want it, Plaut. Trin. 3, 2, 45.—
    (γ).
    Redundant, as a form of the imperative of the dependent verb, Ov. Am. 1, 4, 38 (v. I. A. 3. a. b); id. H. 1, 80 (v. II. A. 1. b.); id. M. 2, 746 (v. II. A. 1. c.).—
    b.
    Velit.
    (α).
    Modestly for vult:

    te super aetherias licentius auras Haud pater ille velit, etc.,

    Verg. A. 7, 558: nemo enim minui velit id in quo maximus fuit, would like that to be diminished in which, etc., Quint. 12, 11, 6; cf. Verg. A. 2, 104, and Ov. H. 9, 7 (v. I. E. 1. c. supra).— So, poet., instead of vellet with perf. inf.:

    ut fiat, quid non illa dedisse velit?

    Ov. Am. 2, 17, 30.—
    (β).
    = imperative of third person:

    arma velit, poscatque simul rapiatque juventus,

    Verg. A. 7, 340.—Redundantly, giving to the dependent verb the force of an imperative, Quint. 8, prooem. 12 (v. II. A. 1. c. supra; v. also I. A. 3. a. supra).—
    c.
    Velimus.
    (α).
    In the optative sense of velim:

    sed scire velimus quod tibi nomen siet,

    Plaut. Pers. 4, 6, 18.—
    (β).
    With imperative sense (= let us, we should, etc.), Quint. 6, 3, 28 (v. I. A. 2. d. supra).—
    d.
    Velitis = velim velitis (i. e. jubeatis, jubete):

    novos consules ita cum Samnite gerere bellum velitis ut omnia ante nos bella gesta sunt,

    Liv. 9, 8, 10.—So especially in velitis jubeatis, a formula in submitting a law to the votes of the people in the comitia centuriata or tributa, let it be resolved and ordered by you:

    rogatus in haec verba populus: velitis jubeatisne haec sic fieri, si respublica populi Romani Quiritium, etc.,

    Liv. 22, 10, 2:

    velitis jubeatis, Quirites... uti de ea re Ser. Sulpicius praetor urbanus ad senatum referat, etc.,

    id. 38, 54, 3.—And parodied by Cic.:

    velitis jubeatis ut quod Cicero versum fecerit,

    Cic. Pis. 29, 72.—So in oblique discourse, vellent juberent:

    rogationem promulgavit, vellent juberent Philippo... bellum indici,

    Liv. 31, 6, 1:

    vellent juberentne se regnare,

    id. 1, 46, 1; cf.

    in the resolution of the people: plebis sic jussit: quod senatus... censeat, id volumus jubemusque,

    id. 26, 33, 14.—
    e.
    Velint, optative and redundant, Cic. Att. 11, 7, 7 (v. II. A. 1. d.); Ov. P. 1, 7, 8 (v. II. A. 1. c.).
    C.
    Vellem, as potential subjunctive, I wish, should like, should have liked, representing the wish as contrary to fact, while velim refers to a wish which may be realized:

    de Menedemo vellem verum fuisset, de regina velim verum sit,

    Cic. Att. 15, 4, 4. It is not used with imperative force; cf.:

    quod scribis, putare te... vellem scriberes, cur ita putares... tu tamen velim scribas,

    Cic. Att. 11, 24, 5.—Often quam vellem, how I wish, i. e. I wish very much; and in the same sense: nimium vellem, v. infra.
    1.
    With verb in first person.
    a.
    With inf. pres., I wish, would like, referring to present or future actions:

    videre equidem vos vellem, cum huic aurum darem,

    Plaut. Poen. 3, 3, 68:

    vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,

    Cic. Sen. 10, 32:

    vellem equidem vobis placere, Quirites, sed, etc.,

    Liv. 3, 68, 9:

    quam fieri vellem meus libellus!

    Mart. 8, 72, 9.—With cuperem and optarem:

    nunc ego Triptolemi cuperem conscendere currus... Nunc ego Medeae vellem frenare dracones... Nunc ego jactandas optarem sumere pennas, etc.,

    Ov. Tr. 3, 8, 1 sqq.— [p. 2010] Rarely, I should have liked:

    tum equidem istuc os tuum inpudens videre nimium vellem!

    Ter. Eun. 3, 5, 49.—And in conditional sense:

    maerorem minui: dolorem nec potui, nec, si possem, vellem (i. e. minuere),

    Cic. Att. 12, 28, 2:

    certe ego, si sineres, titulum tibi reddere vellem,

    Ov. Tr. 4, 5, 13:

    sic nec amari quidem vellem (i. e. if I were in his place),

    Sen. Ira, 1, 20, 4.—
    b.
    With perf. inf., I wish I had:

    abiit, vah! Rogasse vellem,

    I wish I had asked him, Ter. Heaut. 5, 2, 25:

    maxime vellem semper tecum fuisse,

    Cic. Att. 8, 11, D, 5:

    quam vellem petisse ab eo quod audio Philippum impetrasse,

    id. ib. 10, 4, 10:

    non equidem vellem, quoniam nocitura fuerunt, Pieridum sacris imposuisse manum,

    Ov. Tr. 4, 1, 27:

    ante equidem summa de re statuisse, Latini, Et vellem, et fuerat melius,

    Verg. A. 11, 303. —
    c.
    With inf.-clause, the predicate being a perf. part. (v. I. B. 9. b. b, supra):

    virum me natam vellem,

    would I had been born a man! Ter. Phorm. 5, 3, 9.—
    d.
    With subj. imperf. (rare):

    quam vellem, Panaetium nostrum nobiscum haberemus,

    Cic. Rep. 1, 10, 15.—
    2.
    The subject of the dependent verb in the second person.
    a.
    With subj. imperf. (the regular construction):

    hodie igitur me videbit, ac vellem tum tu adesses,

    I wish you could be present, Cic. Att. 13, 7, 2:

    quam vellem de his etiam oratoribus tibi dicere luberet,

    I wish you would please, id. Brut. 71, 248.—
    b.
    With subj. pluperf., I wish you had:

    vellem Idibus Martiis me ad cenam invitasses,

    Cic. Fam. 12, 4, 1:

    quam vellem te ad Stoicos inclinavisses,

    id. Fin. 3, 3, 10:

    vellem suscepisses juvenem regendum,

    id. Att. 10, 6, 2:

    quam vellem Bruto studium tuum navare potuisses,

    id. ib. 15, 4, 5.—
    c.
    With ne and pluperf. subj.:

    tu vellem ne veritus esses ne parum libenter legerem tuas litteras,

    Cic. Fam. 7, 33, 2.—
    d.
    With ellipsis of verb: vera cantas, vana vellem (i. e. cantares). Plaut. Most. 3, 4, 41.—
    3.
    With verb in third person.
    a.
    With imperf. subj. (the regular construction):

    patrem atque matrem viverent vellem tibi (per ecthesin, v. I. E. b.),

    Plaut. Poen. 5, 2, 106:

    vellem adesset Antonius, modo sine advocatis,

    Cic. Phil. 1, 7, 16:

    vellem nobis hoc idem vere dicere liceret,

    id. Off. 3, 1, 1:

    vellem adesse posset Panaetius,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    vellem hoc esset laborare,

    id. Or. 2, 71, 287.—
    b.
    With pluperf. subj.:

    vellem aliqui ex vobis robustioribus hunc male dicendi locum suscepissent,

    Cic. Cael. 3, 7:

    vellem dictum esset ab eodem etiam de Dione,

    id. ib. 10, 23; so id. ib. 31, 74; id. Brut. 44, 163:

    quam vellem Dareus aliquid ex hac indole hausisset!

    Curt. 3, 32 (12), 26.—
    c.
    With inf.-clause.
    (α).
    With inf. pres., I wish he were:

    quam non abesse ab hujus judicio L. Vulsionem vellem!

    Cic. Clu. 70, 198:

    nunc mihi... Vellem, Maeonide, pectus inesse tuum,

    Ov. F. 2, 120.—
    (β).
    With perf. inf. or part., I wish he had, had been:

    quam vellem Menedemum invitatum!

    Ter. Heaut. 1, 2, 11:

    epistulas, quas quidem vellem mihi numquam redditas,

    Cic. Att. 11, 22, 1.—

    With ellipsis of predicate: illud quoque vellem antea (i. e. factum, or factum esse),

    Cic. Att. 11, 23, 3.—
    d.
    With ut, Cic. Sull. 1, 1; id. Fam. 7, 33, 2 (v. I. C. 1. a. supra).—
    4.
    With acc. of a neuter pronoun or of a noun:

    aliquando sentiam us nihil nobis nisi, id quod minime vellem, spiritum reliquum esse,

    Cic. Att. 9, 19, 2: tris eos libros maxime nunc vellem: apti essent ad id quod cogito, I would like to have (cf. I. E. 1. a.), id. ib. 13, 22, 2.—
    5.
    In the other persons of vellem (mostly poet.).
    a.
    Velles.
    (α).
    In optative sentences redundant, Verg. A. 11, 153 (v. II. A. 1. d.).—
    (β).
    Of an indefinite subject:

    velles eum (Senecam) suo ingenio dixisse, alieno judicio,

    Quint. 10, 1, 130.—
    b.
    Vellet.
    (α).
    In the potential sense of vellem: vellet abesse quidem;

    sed adest. Velletque videre, Non etiam sentire canum fera facta suorum,

    Ov. M. 3, 247.—
    (β).
    Conditionally:

    quis vellet tanti nuntius esse mali (i. e. if in this situation)?

    Ov. H. 12, 146.—
    c.
    Vellent.
    (α).
    In the potential sense of vellem:

    quam vellent aethere in alto Nunc of pauperiem et duros perferre labores!

    Verg. A. 6, 436.—
    (β).
    Conditionally: nec superi vellent hoc licuisse sibi, would wish, i. e. if in this situation, Mart. 4, 44, 8.
    D.
    Volam and voluero.
    1.
    In gen.: respiciendus erit sermo stipulationis, utrumne talis sit: quem voluero, an quem volam. Nam si talis fuerit quem voluero, cum semel elegerit, mutare voluntatem non poterit;

    si vero... quem volam, donec judicium dictet, mutandi potestatem habebit,

    Dig. 45, 1, 112.—
    2.
    Volam in principal sentences.
    (α).
    = Engl. future, I shall wish, etc.:

    et commeminisse hoc ego volam te,

    I shall require you to recollect this, Plaut. Curc. 4, 2, 7: cum omnia habueris, tunc habere et sapientiam voles? will you also wish to have wisdom when? etc., Sen. Ep. 17, 8.—
    (β).
    Denoting present probability: et scilicet jam me hoc voles patrem exorare, ut, etc., you doubtless wish me, etc., Ter. Heaut. 4, 3, 27.—
    3.
    In clauses dependent on predicates implying a future, generally rendered by an English present:

    quid si sors aliter quam voles evenerit?

    otherwise than as you wish, Plaut. Cas. 2, 5, 35:

    tum te, si voles, cum patriae quod debes solveris, satis diu vixisse dicito,

    then if you choose, if you will, Cic. Marcell. 9, 27:

    decedes cum voles,

    id. Att. 6, 3, 2:

    qui magis effugies eos qui volent fingere?

    those who are bent upon inventing, who will invent, falsehoods, id. ib. 8, 2, 2; cf. id. ib. 1, 1, 4; id. Verr. 2, 4, 25, § 55; id. Prov. Cons. 9, 24:

    quod voles gratum esse, rarum effice,

    Sen. Ben. 1, 14, 1; cf. id. Brev. Vit. 7, 9: si di volent, the gods permitting, August. ap. Suet. Calig. 8:

    invenies, vere si reperire voles,

    Ov. P. 3, 1, 34; cf. Hor. Ep. 1, 16, 78; Tib. 1, 4, 45.—So, voluero:

    quem (locum) si qui vitare voluerit, sex milium circuitu in oppidum pervenit,

    who wishes to avoid this spot, Caes. B. C. 2, 24.
    E.
    Si vis, parenthetically.
    1.
    If you please (cf. sis, supra init.):

    paulum opperirier, Si vis,

    Ter. Eun. 5, 2, 52:

    audi, si vis, nunc jam,

    id. Ad. 2, 1, 30:

    dic, si vis, de quo disputari velis,

    Cic. Tusc. 2, 5, 13.—
    2.
    If you wish, choose, insist upon it:

    hanc quoque jucunditatem, si vis, transfer in animum,

    Cic. Fin. 2, 4, 14:

    addam, si vis, animi, etc.,

    id. ib. 2, 27, 89:

    concedam hoc ipsum, si vis, etc.,

    id. Div. 2, 15, 34.
    F.
    Quam, with any person of the pres. indic. or subj., or imperf. subj. or future, = quamvis, in a concessive sense, virtually, however, however much.
    1.
    3 d pers. sing.:

    quod illa, quam velit sit potens, numquam impetravisset (= quamvis sit potens),

    however powerful she may be, Cic. Cael. 26, 63:

    C. Gracchus dixit, sibi in somnis Ti. fratrem visum esse dicere, quam vellet cunctaretur, tamen eodem sibi leto... esse pereundum,

    id. Div. 1, 26, 56:

    quam volet jocetur,

    id. N. D. 2, 17, 46.—
    2.
    1 st pers. plur.:

    quam volumus licet ipsi nos amemus, tamen, etc.,

    Cic. Har. Resp. 9, 19.—
    3.
    2 d pers. plur.: exspectate facinus quam vultis improbum, vincam tamen, etc., expect a crime, however wicked ( ever so wicked), etc., Cic. Verr. 2, 5, 5, § 11;

    but: hac actione quam voletis multi dicent,

    as many as you choose, id. ib. 2, 2, 42, § 102.—
    4.
    3 d pers. plur.:

    quam volent illi cedant, tamen a re publica revocabuntur,

    Cic. Phil. 2, 44, 113:

    quam volent in conviviis faceti, dicaces, etc., sint, alia fori vis est, alia triclinii,

    id. Cael. 28, 67;

    but: et ceteri quam volent magnas pecunias capere possint,

    as much money as they choose, id. Verr. 2, 2, 58, § 142.
    G.
    Volo = malo, to prefer, with a comparative clause (rare):

    quodsi in ceteris quoque studiis a multis eligere homines commodissimum quodque, quam sese uni alicui certo vellent addicere, = si se eligere mallent quam se uni addicere,

    Cic. Inv. 2, 2, 5:

    malae rei quam nullius duces esse volunt,

    Liv. 3, 68, 11:

    famaene credi velis quanta urbs a te capta sit, quam posteris quoque eam spectando esse?

    id. 25, 29, 6.
    H.
    With magis and maxime.
    1.
    Magis velle: ut tu illam salvam magis velles quam ego, you wish more than I, etc., Ter. Hec. 2, 2, 17.—
    2.
    With maxime, to wish above all, more than any thing or any one else, to be most agreeable to one, to like best, to prefer (among more than two alternatives):

    quia id maxime volo ut illi istoc confugiant,

    wish above all, Plaut. Most. 5, 1, 49; so id. Trin. 3, 2, 38:

    maxime vellem, judices, ut P. Sulla, etc.,

    Cic. Sull. 1, 1:

    caritate nos capiunt reges, consilio optimates, libertate populi, ut in comparando difficile ad eligendum sit, quid maxime velis,

    which you prefer, like best, id. Rep. 1, 35, 55; so, quemadmodum ego maxime vellem, id. Att. 13, 1, 1:

    tris eos libros maxime nunc vellem,

    above all others, id. ib. 13, 32, 2:

    alia excusanti juveni, alia recipienti futura, ita ut maxime vellet senatus responderi placuit,

    as it was most agreeable to him, Liv. 39, 47:

    si di tibi permisissent quo modo maxime velles experiri animum meum,

    in the manner most convenient to yourself, Curt. 3, 6, 12.
    K.
    In disjunctive co - ordination.
    1.
    With sive... sive:

    tu nunc, sive ego volo, seu nolo, sola me ut vivam facis,

    whether I choose or not, Plaut. Cist. 3, 14:

    itaque Campanos sive velint, sive nolint, quieturos,

    Liv. 8, 2, 13.—
    2.
    Without connectives.
    a.
    Vis tu... vis:

    congredi cum hoste liceat... vis tu mari, vis terra, vis acie, vis urbibus expugnandis experiri virtutem?

    Liv. 25, 6, 22.—
    b.
    Velim nolim.
    (α).
    Interrogatively, = utrum velim nec ne:

    velit nolit scire, difficile est,

    it is difficult to know whether he intends it or not, Cic. Q. Fr. 3, 8, 4.—
    (β).
    = seu velim seu nolim:

    ut mihi, velim nolim, sit certa quaedam tuenda sententia,

    whether I will or not, Cic. N. D. 1, 7, 17:

    velim nolim, in cognomine Scipionum haeream necesse est,

    Val. Max. 3, 7, 3:

    mors interim adest, cui velis nolis vacandum est,

    Sen. Brev. Vit. 8, 5:

    hunc ita fundatum necesse est, velit nolit, sequatur hilaritas continua,

    id. Vit. Beat. 4, 4:

    velint nolint, respondendum est... beate vivere bonum non esse,

    id. Ep. 117, 4:

    praeterea futuri principes, velint nolint, sciant, etc.,

    Plin. Pan. 20 fin. Part. and P. a.: vŏlens, entis.
    A.
    As a part. proper, retaining the meaning and construction of velle, with the force of a relative or adverbial clause.
    1.
    Agreeing with some member of the sentence ( poet. and in post-class. prose;

    rare): neque illum... multa volentem Dicere praeterea vidit (= qui multa voluit dicere),

    Verg. G. 4, 501; id. A. 2, 790:

    nec me vis ulla volentem Avertet (i. e. si adhaerere foederi volo),

    id. ib. 12, 203: decemviri, minuere volentes hujuscemodi violentiam... putaverunt, etc., intending ( who intended) to diminish such a violence, etc., Gell. 20, 1, 34:

    Milo, experiri etiamtunc volens, an ullae sibi reliquae vires adessent... rescindere quercum conatus est,

    id. 15, 16, 3:

    scio quosdam testatores, efficere volentes ne servi sui umquam ad libertatem venirent, etc., hactenus scribere solitos,

    Dig. 40, 4, 61:

    si te volentem ad prohibendum venire, deterruerit aliquis, etc.,

    ib. 43, 24, 1, § 10.—
    2.
    Abl. absol. (not ante-Aug.):

    ne cujus militis scripti nomen nisi ipso volente deleretur,

    except with his consent, Liv. 7, 41, 4; so,

    Teum ex medio cursu classem repente avertit, aut volentibus iis usurus commeatu parato hostibus, aut ipsos pro hostibus habiturus,

    with their consent, id. 37, 27, 3:

    ponuntque ferocia Poeni Corda, volente deo,

    since the god willed it, Verg. A. 1, 303: Thrasippo supplicium a se voluntaria morte exigere volente, while he was about to inflict punishment on himself, etc., Val. Max. 5, 1, ext. 2: scire volentibus immortalibus dis an Romana virtus imperium orbis mereretur, it being the will of the gods to know, etc., Flor. 1, 13, 3 (1, 7, 3): qui sciente aut volente eo ad quem res pertinet, possessionem nanciscitur, with the knowledge and consent of the person who, etc., Dig. 41, 2, 6. —
    B.
    As adj., willing, voluntary, and hence, favorably disposed (opp. invitus).
    1.
    Attributively.
    a.
    In the phrase cum dis volentibus, lit. with the willing or favoring gods, i. e. with the will, permission, or favor of the gods: dono ducite doque volentibu' cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 208 Vahl.):

    sequere hac, mea gnata, me cum dis volentibus,

    Plaut. Pers. 3, 1, 4:

    cum dis volentibus quodque bene eveniat mando tibi Mani uti illaec suovetaurilia, etc.,

    Cato, R. R. 141 (142).— And without cum, abl. absol.:

    virtute ac dis volentibus magni estis et opulenti,

    Sall. J. 14, 19.—
    b.
    Volenti animo.
    (α).
    = cupide, eagerly:

    Romae plebes litteris quae de Metello ac Mario missae erant, volenti animo de ambobus acceperant,

    Sall. J. 73, 3. —
    (β).
    On purpose, intentionally:

    consilio hanc omnes animisque volentibus urbem Adferimur,

    Verg. A. 7, 216.—
    2.
    Predicatively.
    a.
    Agreeing with the subject-nom. or subject - acc.
    (α).
    Voluntarily, willingly, [p. 2011] gladly (class.):

    (hi) divini generis appellentur... vobisque jure et lege volentes pareant,

    Cic. Univ. 11 fin.:

    quas victi ab hostibus poenas metuerant, eas ipsi volentes pendere,

    Sall. J. 76, 6:

    quia volentes in amicitiam non veniebant,

    Liv. 21, 39, 4:

    si volentes ac non coacti mansissent in amicitia,

    id. 24, 37, 7:

    quocunque loco seu volens seu invitus constitisti,

    id. 7, 40, 13:

    itaque se numquam volentem parte qua posset rerum consilio gerendarum cessurum,

    id. 22, 27, 9:

    (virtus), quidquid evenerit, feret, non patiens tantum, sed etiam volens,

    Sen. Vit. Beat. 15, 5:

    non est referre gratiam quod volens acceperis nolenti reddere,

    id. Ben. 4, 40, 4:

    volens vos Turnus adoro,

    Verg. A. 10, 677; 3, 457; 6, 146;

    12, 833: date vina volentes,

    id. ib. 8, 275: ipsa autem macie tenuant armenta volentes ( on purpose), id. G. 3, 129.—And referring to subjects denoting things: quos rami fructus, quos ipsa volentia rura Sponte tulere sua, carpsit ( spontaneously and willingly), Verg. G. 2, 500.—
    (β).
    Favorably; with propitius, favorably and kindly, referring to the gods:

    precantes Jovem ut volens propitius praebeat sacra arma pro patria,

    Liv. 24, 21, 10:

    precantibus ut volens propitiaque urbem Romanam iniret,

    id. 29, 14, 13:

    in ea arce (Victoriam) sacratam, volentem propitiamque, firmam ac stabilem fore populo Romano,

    id. 22, 37, 12; 1, 16, 3; 7, 26, 3; 24, 38, 8; Inscr. Orell. 2489 sq.—Parodied by Plautus:

    agite, bibite, festivae fores! fite mihi volentes propitiae,

    Plaut. Curc. 1, 1, 89.— Abl. absol.:

    omnia diis propitiis volentibusque ea faciemus,

    with the favor and help of the gods, Liv. 39, 16, 11 Weissenb. ad loc.:

    si (Jovem) invocem ut dexter ac volens assit,

    Quint. 4, prooem. 5.—
    b.
    Agreeing with other terms of the sentence (rare): volenti consuli causa in Pamphyliam devertendi oblata est, a welcome cause was offered to the consul, etc., Liv. 38, 15, 3:

    quod nobis volentibus facile continget,

    if we wish, Quint. 6, 2, 30:

    is Ariobarzanem volentibus Armeniis praefecit,

    to their satisfaction, Tac. A. 2, 4:

    gemis... hominem, Urse, tuum, cui dulce volenti servitium... erat,

    to whom his servitude was sweet, since he liked it, Stat. S. 2, 6, 15:

    me mea virtus, etc., fatis egere volentem,

    Verg. A. 8, 133:

    saepe ille volentem castigabat erum,

    administered kindly received rebukes, Stat. S. 2, 6, 50.—
    c.
    In the phrase aliquid mihi volenti est or putatur, etc., something is welcome, acceptable to me, pleases me (= volens habeo or accipio aliquid; cf. the Gr. Humin tauta boulomenois estin, and, mihi aliquid cupienti est; v. cupio;

    rare but class.): uti militibus exaequatus cum imperatore labos volentibus esset,

    that the equalization of labor was acceptable to the soldier, Sall. J. 100, 4:

    quia neque plebei militia volenti putabatur,

    id. ib. 84, 3 Dietsch:

    grande periculum maritumis civitatibus esse, et quibusdam volentibus novas res fore,

    that to some a change of the government would be welcome, Liv. 21, 50, 10:

    quibus bellum volentibus erat, probare exemplum,

    Tac. Agr. 18.— Impers. with subject - inf.: ceterisque remanere et in verba Vespasiani adigi volentibus fuit, to the rest it was acceptable to remain, etc., Tac. H. 3, 43.—With subject-inf. understood:

    si volentibus vobis erit, in medium profero quae... legisse memini,

    Macr. S. 7, 13, 11:

    si volentibus vobis erit, diem fabulis et epulis exigamus,

    id. ib. 1, 7; 2, 3 fin.; 6, 6 init.
    3.
    As subst. (mostly post-Aug.).
    a.
    vŏlens, entis, m., = is qui vult, in the different meanings, and often with the construction of the verb.
    (α).
    One who wishes:

    nunc cis Hiberum castra Romana esse, arcem tutam perfugiumque novas volentibus res,

    Liv. 22, 22, 11:

    consulere se volentibus vacuas aures accommodavit,

    Val. Max. 5, 8, 3:

    quid opus libertate si volentibus luxu perire non licet,

    id. 2, 9, 5:

    discere meliora volentibus promptum est,

    i. e. it depends on our own will to learn better things, Quint. 11, 11, 12:

    nec sum in hoc sollicitus, dum res ipsa volentibus discere appareat,

    to the students, id. 8, 4, 15:

    mori volentibus vis adhibita vivendi,

    Suet. Tib. 61.—
    (β).
    One who intends, is about:

    juris ignorantia non prodest acquirere volentibus,

    i. e. in the acquisition of property, Dig. 22, 6, 7:

    si quis volentem incipere uti frui prohibuit,

    one who is about to enter upon a usufruct, ib. 43, 16, 3, § 14. —
    (γ).
    One who is willing:

    non refert quid sit quod datur, nisi a volente volenti datur,

    unless it is both willingly given and received, Sen. Ben. 2, 18, 8:

    ducunt volentem fata, nolentem trahunt,

    those willing to follow, id. Ep. 107, 11.—
    (δ).
    One who consents:

    tutiusque rati volentibus quam coactis imperitare,

    to rule men with their consent, Sall. J. 102, 6:

    quippe rempublicam si a volentibus nequeat ab invitis jus expetituram,

    peaceably if they could, forcibly if they must, Liv. 3, 40, 4:

    si quis aliam rem pro alia volenti solverit,

    if one pays with the consent of the receiver, Dig. 46, 3, 46:

    nulla injuria est quae in volentem fiat,

    ib. 47, 10, 1, § 5.—
    (ε).
    One who does a thing voluntarily:

    pecuniam etiam a volentibus acceperant,

    the contributions of money were voluntary, Vell. 2, 62, 3:

    parce, puer, stimulis... (solis equi) Sponte sua properant. Labor est inhibere volentis (i. e. properare),

    Ov. M. 2, 128.—
    (ζ).
    Volens = bene volens: munificus nemo habebatur nisi pariter volens, unless he was just as kindly disposed, sc. as he was liberal, Sall. J. 103, 6.—Often referring to a previously mentioned noun:

    hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,

    and unite with him, since he wishes it, Verg. A. 5, 712; so may be taken Ov. M. 2, 128 (v. e).—
    b.
    In the neutr. plur. (volentia) rare, always with dat., things pleasing, acceptable:

    Pompeius multis suspitionibus volentia plebi facturus habebatur,

    that he would do what pleased the common people, Sall. H. 4, 31 Dietsch:

    haec atque talia plebi volentia fuere,

    Tac. A. 15, 36 Draeg. ad loc. al.:

    iique Muciano volentia rescripsere,

    id. H. 3, 52.—Hence, adv.: vŏlenter, willingly, App. M. 6, p. 178, 4.
    2.
    vŏlo, āvi, ātum ( part. gen. plur. volantūm, Verg. A. 6, 728; Lucr. 2, 1083), 1, v. n. [Sanscr. val-, to turn one's self, etc.; cf.: vŏlucer, vēlox, and vol- in velivolus], to fly.
    I.
    Lit.: ex alto... laeva volavit avis, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 95 Vahl.):

    aves,

    Lucr. 6, 742:

    accipitres,

    id. 4, 1010:

    corvi,

    id. 2, 822:

    altam supra volat ardea nubem,

    Verg. G. 1, 364:

    volat ille per aëra magnum Remigio alarum,

    id. A. 1, 300:

    columbae venere volantes,

    id. ib. 6, 191; Prop. 2, 30 (3, 28), 30; Juv. 8, 251:

    apes,

    Ov. A. A. 1, 96; cf. Plin. 10, 38, 54, § 112:

    volasse eum (Antonium), non iter fecisse diceres,

    Cic. Phil. 10, 5, 11.—Prov.:

    sine pennis volare haud facile est,

    Plaut. Poen. 4, 2, 49.—
    2.
    P. a. as subst.: vŏlantes, ĭum, comm., the birds ( poet.), Lucr. 2, 1083; Verg. A. 6, 239; 6, 728.—
    II.
    Transf., to fly, i. e. to move swiftly like one flying, to fleet, speed, hasten along:

    i sane... vola curriculo,

    Plaut. Pers. 2, 2, 17; cf.:

    per summa levis volat aequora curru,

    Verg. A. 5, 819:

    medios volat ecce per hostes Vectus equo spumante Saces,

    id. ib. 12, 650:

    illa (Argo) volat,

    Ov. H. 6, 66:

    currus,

    Verg. G. 3, 181:

    axis,

    id. ib. 3, 107:

    nubes,

    Lucr. 5, 254:

    fulmina,

    id. 2, 213:

    tempestates,

    id. 6, 612:

    telum,

    id. 1, 971; cf. Sall. J. 60, 2; Verg. A. 9, 698; Liv. 26, 44, 7 al.:

    litterae Capuam ad Pompeium volare dicebantur,

    Cic. Att. 2, 19, 3:

    volat aetas,

    id. Tusc. 1, 31, 76:

    hora,

    Sen. Hippol. 1141:

    fama,

    Verg. A. 3, 121:

    et semel emissum volat irrevocabile verbum,

    Hor. Ep. 1, 18, 71.— Poet., with inf.:

    ast Erebi virgo ditem volat aethere Memphim Praecipere et Phariā venientem pellere terrā,

    Val. Fl. 4, 407.
    3.
    vŏlo, ōnis, m. [1. volo], a volunteer, first applied to the slaves who, after the battle at Cannæ, were enrolled upon their own expressed desire to serve (cf. Liv. 22, 57, 11; Val. Max. 7, 6, 1):

    volones dicti sunt milites, qui post Cannensem cladem usque ad octo milia, cum essent servi, voluntarie se ad militiam obtulere,

    Paul. Diac. p. 370:

    volones, quia sponte hoc voluerunt, appellati,

    Macr. S. 1, 11, 30:

    vetus miles tironi, liber voloni sese exaequari sineret,

    Liv. 23, 35, 6; 23, 32, 1; Capitol. Anton. Phil. 21, 6; Macr. S. 1, 11, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > volo

  • 9 ALLR

    (öll, allt), a.
    1) all, entire, whole;
    hón á allan arf eptir mik, she has all the heritage after me;
    af öllum hug, with all (one’s) heart;
    hvítr allr, white all over;
    bú allt, the whole estate;
    allan daginn, the whole day;
    í allri veröld, in the whole world;
    allan hálfan mánuð, for the entire fortnight;
    with addition of ‘saman’;
    allt saman féit, the whole amount;
    um þenna hernað allan saman, all together;
    2) used almost adverbially, all, quite, entirely;
    klofnaði hann allr í sundr, he was all cloven asunder, kváðu Örn allan villast, that he was altogether bewildered;
    var Hrappr allr brottu, quite gone;
    allr annarr maðr, quite another man;
    3) gone, past;
    áðr þessi dagr er allr, before this day is past;
    var þá óll þeirra vinátta, their friendship was all over;
    allt er nú mitt megin, my strength is exhausted, gone;
    4) departed, dead (þá er Geirmundr var allr);
    5) neut. sing. (allt) used. as a subst. in the sense of all, everything;
    þá var allt (all, everybody) við þá hrætt;
    hér er skammætt allt, here everything is transient;
    with a compar. all the more (því öllu þungbærri);
    with gen., allt missera (= öll misseri), all the year round;
    allt annars, all the rest;
    at öllu annars, in all other respects;
    alls fyrst, first of all;
    alls mest, most of all;
    in adverbial phrases: at öllu, in all respects, in every way;
    í öllu, in everything;
    með öllu, wholly, quite;
    neita með öllu, to refuse outright;
    6) pl. allir (allar, öll), as adj. or substantively, all (þeir gengu út allir);
    ór öllum fjórðungum á landinu, from all the quarters of the land;
    allir aðrir, all others, every one else;
    flestir allir, nearly all, the greatest part of;
    gen. pl. (allra) as an intensive with superlatives, of all things, all the more;
    nú þykkir mér þat allra sýnst, er, all the more likely, as;
    allra helzt, er þeir heyra, particularly now when they hear;
    allra sízt, least of all.
    * * *
    öll, allt, and alt, adj. [Ulf. alls = πας, άπας, όλος; A. S. eall; Engl. and Germ. all].
    A. In sing. as adj. or substantively, cunctus, totus, omnis:
    I. all, entire, the whole; hón á allan arf eptir mik, she has all my heritage after me, Nj. 3; um alla þingsafglöpun, every kind of þ., 150; gaf hann þat allt, all, 101; at öllum hluta, in totum, Grág. i. 245; allr heilagr dómr, the whole body of Christians, ii. 165; á öllu því máli, Fms. vii. 311; allu fólki, thewhole people, x. 273; hvitr allr, white all over, 655 xxxii. 21; bú allt, thewhole estate, Grág. i. 244; fyrir allt dagsljós, before any dawn of light, Hom. 41: with the addition of saman = άπας—Icel. now in fem. sing. and n. pl. say öll sömun, and even n. sing. allt samant; in old writers saman is indecl.,—the whole, Germ. sänmtlich, zusammen; allt saman féit, thewhole amount, entire, Grág. ii. 148; þenna hernað allan saman, all together, Fms. i. 144; fyrir allan saman ójafnað þann, Sd. 157. Metaph. in the phrase, at vera ekki allr þar sem hann er sénn (séðr), of persons of deep, shrewd characters, not to be seen through, but also with a feeling of something ‘uncanny’ about them, Fms. xi. 157 (a familiar phrase); ekki er oil nótt úti enn, sagði draugrinn, the night is not all over yet, said the ghost, ‘the Ides are not past’ (a proverb), v. Ísl. Þjóðs.
    2. all, entire, full; allan hálfan mánuð, for the entire fortnight, Nj. 7; þar til er Kjartani þykir allt mál upp, until Kjartan thought it was high time, of one nearly (or) well-nigh drowned, Hkr. i. 286.
    II. metaph. past, gone, dead, extinct; perh. ellipt., vera allr í brottu, quite gone, Eb. 112 new Ed.; var Hrappr þá allr í brottu, Nj. 132; then by an ellipsis of ‘brottu,’ or the like, allr simply = past, gone:
    α. past, of time; seg þú svá fremi frá því er þessi dagr er allr, when this day is past, Nj. 96, Fms. ii. 38, 301; var þá öll þeirra vinátta, their friendship was all gone, Fms. ix. 428; allt er mi mitt megin, my strength is gone, exhausted, Str.
    β. dead; þá er Geirmundr var allr, gone, dead, Landn. (Hb.) 124; síz Gunnarr at Hlíðarenda var allr, since G. of Lithend was dead and gone (v. l. to lézt), Nj. 142; sem faðir þeirra væri allr, after his death, Stj. 127; þá er Nói var allr, 66; en sem hann var allr, 100; eptir þat er Sara var öll, after all Sara’s days were over, 139, 140, 405; á vegum allr hygg ek at at ek verða munu, that I shall perish on the way, Gg. verse 5; með því at þú ert gamlaðr mjök, þá munu þeir eigi út koma fyr en þú ert allr, Háv. 57; still freq. in Swed., e. g. blifwa all af bekumring, be worn out with sorrow; vinet blev alt, fell short; tiden er all, past.
    III. used almost adverbially, when it may be translated by all, quite, just, entirely; klofnaði hann allr í sundr, was all cloven asunder, Nj. 205; er sá nú allr einn í þínu liði er nú hefir eigi höfuðs, ok hinn, er þá eggiaði hins versta verks er eigi var fram komit, where it seems, however, rather to mean one and the same … or the very same …, thus, and he is now one and the same man in thy band, who has now lost his head, and he who then egged thee on to the worst work when it was still undone, or the very same, … who, Nj. 213; vil ek at sú görð häldist öll, in all its parts, 256; kváðu Örn allan villast, that he was all bewildered, Ld. 74.
    IV. neut. sing. used as a subst. in the sense of all, everything, in every respect; ok for svá með öllu, sem …, acted in everything as…, Nj. 14, Ld. 54; ok lát sem þú þykist þar allt eiga, that you depend upon him in all, Fms. xi. 113; eigi er enn þeirra allt, they have not yet altogether won the game, Nj. 235: í alls vesöld, in all misery, Ver. 4; alls mest, most of all, especially, Fms. ii. 137 C, Fs. 89 (in a verse); in mod. usage, allra mest, cp. below. The neut. with a gen.; allt missera, all the year round, Hom. 73; allt annars, all the rest, Grág. ii. 141; at öllu annars, in all other respects, K. Þ. K. 98; þá var allt (all, everybody) við þá hrætt, Fas. i. 338. In the phrases, at öllu, in all respects, Fms. i. 21, Grág. i. 431; ef hann á eigi at öllu framfærsluna, if he be not the sole supporter, 275: úreyndr at öllu, untried in every way, Nj. 90; cp. Engl. not at all, prop. not in every respect, analogous to never, prop. not always: fyrir alls sakir, in every respect, Grág. ii. 47, Fas. i. 252: í öllu, in everything, Nj. 90, 228: með öllu, wholly, quite, dauðr með öllu, quite dead, 153; neita með öllu, to refuse outright, Fms. i. 35, 232, Boll. 342: um allt, in respect of everything, Nj. 89; hence comes the adverb ávalt, ever = of allt = um allt, prop. in every respect, v. ávalt.
    V. the neut. sing. allt is used as an adv., right up to, as far as, all the way; Brynjólfr gengr allt at honum, close to him, Nj. 58; kómu allt at bænum, 79; allt at búðardyrunum, right up to the very door of the booth, 247; allt norðr urn Stað, all along north, round Cape Stad, Fms. vii. 7; suðr allt í Englands haf, iv. 329; verit allt út í Miklagarð, as far out as Constantinople, ii. 7, iv. 250, 25; allt á klofa, Bárð. 171.
    2. everywhere, in all places; at riki Eireks konungs mundi allt yfir standa í Eyjunum, might stretch over the whole of the Islands, Eg. 405; Sigröðr var konungr allt um Þrændalög, over all Drontheim, Fms. i. 19; bjoggu þar allt fyrir þingmenn Runólfs goða, the liegemen of R. the priest were in every house, ii. 234 ( = í hverju húsi, Bs. i. 20); allt norðr um Rogaland, all the way north over the whole of R., Fms. iv. 251; vóru svirar allt gulli búnir, all overlaid with gold, vi. 308; hafið svá allt kesjurnar fyrir, at ekki megi á ganga, hold your spears everywhere (all along the line) straight before you, that they (the enemy) may not come up to you, 413; allt imdir innviðuna ok stafnana, vii. 82.
    3. nearly = Lat. jam, soon, already; vóru allt komin fyrir hann bréf, warrants of arrest were already in his way, Fms. vii. 207; var allt skipat liðinu til fylkingar, the troops were at once drawn up in array, 295; en allt hugðum vér ( still we thought) at fara með spekt um þessi héruð, Boll. 346.
    4. temp. all through, until; allt til Júnsvöku, Ann. 1295; allt um daga Hákonar konungs, all through the reign of king Hacon, Bs. i. 731.
    5. in phrases such as, allt at einu, all one, all in the same way, Fms. i. 113. In Icel. at present allt að einu means all the same: allt eins, nevertheless; ek ætla þó utan a. eins, Ísl. ii. 216; hann neitaði allt eins at…, refused all the same, Dipl. iii. 13; allt eins hraustliga, not the less manly, Fms. xi. 443. The mod. Icel. use is a little different, namely = as, in similes = just as; allt eins og blómstrið eina (a simile), just as the flower, the initial words of the famous hymn by Hallgrim.
    6. by adding ‘of’ = far too …, much too …, Karl. 301 (now freq.)
    7. with a comparative, much, far, Fms. vi. 45 (freq.)
    VI. neut. gen. alls [cp. Ulf. allis = όλως; A. S. ealles], used as an adv., esp. before a negative (ekki, hvergi), not a bit, not at all, no how, by no means; þeir ugðu alls ekki at sér, they were not a bit afraid, Nj. 252; hræðumst vér hann nú alls ekki, we do not care a bit for him, 260; á hólmgöngu er vandi en alls ekki ( none at all) á einvigi, Korm. 84; en junkherra Eiríkr þóttist ekki hafa, ok kallaði sik Eirík alls ekki (cp. Engl. lackland), Fms. x. 160; alls hvergi skal sök koma undir enn þriðja mann, no how, in no case, by no means, Grág. i. 144: sometimes without a negative following it; ær alls geldar, ewes quite barren, Grág. i. 502; hafrar alls geldir, id.; alls vesall, altogether wretched, Nj. 124; alls mjök stærist hann nú, very much, Stj.; a. mest, especially, Fs. 89, Fms. ii. 137. In connection with numbers, in all, in the whole; tólf vóru þau alls á skipi, twelve were they all told in the ship, Ld. 142; tíu Íslenzkir menn alls, 164; alls fórust níu menn, the slain were nine in all, Ísl. ii. 385; verða alls sárir þrír eða fleiri, Grág. ii. 10; alls mánuð, a full month, i. 163; þeir ala eitt barn alls á aefi sinni, Rb. 346.
    β. with addition of ‘til’ or ‘of’ = far too much; alls of lengi, far too long a time, Fms. i. 140; hefnd alls til lítil, much too little, vi. 35.
    B. In pl. allir, allar, öll, as adj. or substantively:
    1. used absol. all; þeir gengu út allir, all men, altogether, Nj. 80; Síðan bjoggust þeir heiman allir, 212; Gunnarr reið ok beir allir, 48; hvikit þér allir, 78, etc.
    2. as adj., alla höfðingja, all the chiefs, Nj. 213; ór öllum fjórðungum á landinu, all the quarters of the land, 222; at vitni guðs ok allra heilagra manna, all the saints, Grág. ii. 22; í allum orrostum, in all the battles, Fms. x. 273; Josep ok allir hans ellifu bræðr, Stj., etc.
    3. by adding aðrir, flestir, etc.; allir aðrir, all other, everyone else, Nj. 89, Fms. xi. 135: flestir allir, nearly all, the greatest part of, v. flestr; in mod. use flestallir, flest being indecl.: allir saman, altogether, Nj. 80.
    4. adverb., Gregorius hafði eigi öll fjögr hundruð, not all, not quite, four hundred, Fms. vii. 255.
    5. used ellipt., allir ( everybody) vildu leita þér vegs, Nj. 78.
    6. gen. pl. allra, when followed by superl. neut. adj. or adv., of all things, all the more; en nú þyki mér þat allra sýnst er …, all the more likely, as …, Ld. 34; allra helzt er þeir heyra, particularly now when they hear, Fms. ix. 330; allra helzt ef hann fellr meir, all the rather, if …, Grág. ii. 8; allra sízt, least of all, 686 B. 2; bæn sú kemr til þess allra mest, especially, Hom. 149: very freq. at present in Icel., and used nearly as Engl. very, e. g. allra bezt, the very best; a. hæst, neðst, fyrst, the very highest, lowest, foremost, etc.
    C. alls is used as a prefix to several nouns in the gen., in order to express something common, general, universal.
    COMPDS: allsendis, allsháttar, allsherjar, allsherjarbúð, allsherjardómr, allsherjarfé, allsherjargoði, allsherjarlið, allsherjarlýðr, allsherjarlög, allsherjarþing, allskonar, allskostar, allskyns, allsstaðar, allsvaldandi, allrahanda, allraheilagra.

    Íslensk-ensk orðabók > ALLR

  • 10 skagi

    * * *
    * * *
    a, m. [Shetl. skaw (as the Skaw of Unst)]:— a low cape or ness (höfði is a high head-land); á lands-enda þann inn norðara eðr skagann, A.A. 276; millum konungs-garðs ok skagans við Ólafs-klaustr, N. G. L. iii. 125; út-skagi: freq. in local names, Vendil-skagi or Jótlands-skagi, the Skagerack; the Skagi, the ness between the Skagafjord and Húnaflói; the Skagi in Akraness: Skaga-strönd, Skaga-fjörðr, whence Skag-firðingar, m. pl. the men from S.; Skag-firzkr, adj.

    Íslensk-ensk orðabók > skagi

  • 11 STAKKR

    (-s, -ar), m.
    1) cape, short cloak (hann var í blám stakki);
    * * *
    m. a short coarse bag-like blouse without a waist, Fas. ii. 343, Nj. 143, Fbr. 59, Fs. 33; skinn-s., fanga-s., bak-s., þófa-s., q. v.; stakks-vaðmál, Ann. 1330.
    II. a stack of hay, from the shape; átta stakka völl, Fb. i. 522; myndi þó af ganga fimm stakkar, Ísl. ii. 138; útbeit svá góð at þat var jafnt ok s. töðu, Eg. 711; torf-stakkr. stakks-völlr, m. a field producing one s., Fb. i. 522.

    Íslensk-ensk orðabók > STAKKR

  • 12 ac

    atque or āc (atque is used before vowels and consonants, ac, in class. lang., only before consonants; v. infra, I.), conj. [at has regularly in the compound atque a continuative, as in atqui it has an adversative force; pr. and further, and besides, and also; cf. in Gr. pros de, pros de eti, eti kai, eti de, and te kai; v. at init., and for the change of form atque, ac, cf. neque, nec; in MSS. and inscriptions sometimes written adque, and sometimes by confusion atqui ], a copulative particle, and also, and besides, and even, and (indicating a close internal connection between single words or whole clauses; while et designates an external connection of diff. objects with each other, v. et; syn.: et, -que, autem, praeterea, porro, ad hoc, ad haec).
    I.
    In joining single words, which is its most common use.
    A.
    In gen. (The following representation is based on a collection of all the instances of the use of atque and ac in Cic. Imp. Pomp., Phil. 2, Tusc. 1, and Off. 1; in Caes. B. G. 1 and 2; in Sall. C.; and in Liv. 21; and wherever in the account either author or work is not cited, there atque or ac does not occur.)
    1.
    The form atque.
    a.
    Before vowels and h. —Before a (very freq.):

    sociorum atque amicorum,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 6; 3, 7; id. Phil. 2, 13, 33; id. Tusc. 1, 34, 122; Caes. B. G. 1, 2; 1, 18; 1, 26; 2, 14; Sall. C. 5, 8; 7, 5; Liv. 21, 3; 21, 12.—Before e (very freq.):

    deposci atque expeti,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 5; 6, 16; 10, 28; id. Phil, 2, 21, 51; 2, 21, 52; id. Tusc. 1, 20, 46; Caes. B. G. 1, 6; 1, 15; 1, 18; 2, 19; Sall. C. 14, 6; 49, 4; Liv. 21, 4; 21, 37.—Before i (very freq.):

    excitare atque inflammare,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 6; 3, 7; 7, 18; id. Phil. 2, 15, 37; 2, 21, 50; id. Tusc. 1, 20, 46; 1, 40, 97; Caes. B. G. 1, 17; 1, 20; 1, 22; 2, 1 bis; Sall. C. 2, 3; 3, 5; 14, 4; Liv. 21, 4; 21, 6; 21, 10.—Before o (freq. in Cic.):

    honestissimus atque ornatissimus,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 17; 8, 21; 11, 31; id. Off. 1, 25, 86; 1, 27, 94; Caes. B. G. 1, 40; 2, 14; Sall. C. 10, 6; Liv. 21, 8.—Before u (very rare), Cic. Imp. Pomp. 3, 7; 5, 11; 6, 15; Caes. B. G. 1, 26; 2, 20; Sall. C. 31, 6; 42, 1.—Before h (not infreq.):

    Sertorianae atque Hispaniensis,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 7, 19; id. Tusc. 1, 28, 69; id. Off. 1, 24, 87; Caes. B. G. 1, 19; 2, 9; 2, 10; Sall. C. 6, 1; 12, 2; Liv. 21, 37.—
    b.
    Before consonants.—Before b (very rare):

    Gallorum atque Belgarum,

    Caes. B. G. 1, 6; so,

    Cassius atque Brutus,

    Tac. A. 3, 76.—Before c (infreq. in Cic., freq. in Sall.):

    in portubus atque custodiis,

    Cic. Imp. Pomp. 6, 16; 8, 21; id. Phil. 2, 8, 18; id. Tusc. 1, 18, 42; id. Off. 1, 25, 88; Sall. C. 2, 3; 7, 4; 16, 3; 26, 4; 29, 3.—Before d (infreq.):

    superatam esse atque depressam,

    Cic. Imp. Pomp. 8, 21; id. Phil. 2, 44, 114: id. Off. 1, 6, 19; 1, 25, 85; 1, 33, 119; Sall. C. 4, 1; 20, 7; 20, 10.—Before f (infreq.):

    vitiis atque flagitiis,

    Cic. Imp. Pomp. 30, 72; id. Off. 1, 28, 98; 1, 28, 100; Caes. B. G. 1, 2; Sall. C. 1, 4; 2, 9; 11, 2.— Before g (very rare):

    dignitate atque gloria,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 11; 5, 12:

    virtute atque gloria,

    Sall. C. 3, 2; 61, 9.—Before j (very rare):

    labore atque justitia,

    Sall. C. 10, 1; 29, 3.—Before l (rare):

    hilari atque laeto,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; id. Off. 1, 19, 64; Sall. C. 14, 3; 21, 2; 28, 4.—Before m (infreq. in Cic., once in Caes.):

    multae atque magnae,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 17, 50; id. Phil. 2, 39, 100; id. Off. 1, 29, 103; 1, 31, 110; Caes. B. G. 1, 34; Sall. C. 18, 4; 31, 7; 34, 1; 51, 1.—Before n (infreq.):

    adventu atque nomine,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 13; 20, 60; id. Off. 1, 28, 101; Sall. C. 2, 2 bis. —Before p (infreq. in Cic.):

    magna atque praeclara,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 11, 31; 16, 48; id. Off. 1, 44, 156; Sall. C. 4, 1; 4, 4; 16, 2; 20, 3.—Before q (does not occur).—Before r (rare):

    se conlegit atque recreavit,

    Cic. Phil. 2, 24, 58.— Before s (rare in Cic.):

    provinciarum atque sociorum,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 24, 71; id. Off. 1, 9, 30; 1, 21, 72; Sall. C. 2, 5; 2, 7; 6, 1.— Before t (infreq.):

    parietum atque tectorum,

    Cic. Phil. 2, 28, 69; id. Tusc. 1, 24, 57; id. Off. 1, 35, 126; Sall. C. 42, 2; 50, 3; 51, 38.—Before v (infreq.):

    gravis atque vehemens,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 9, 25; id. Tusc. 1, 23, 54; Sall. C. 1, 1; 12, 3; 45, 4; Liv. 21, 4; 21, 30.—
    2.
    The form ac before consonants.—Before b (very rare):

    sentientes ac bene meritos,

    Cic. Off. 1, 41, 149:

    feri ac barbari,

    Caes. B. G. 1, 31 and 33.—Before c (very rare):

    liberis ac conjugibus,

    Liv. 21, 30:

    Romae ac circa urbem,

    id. 21, 62.—Before d (freq. in Cic.):

    periculum ac discrimen,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 12; 9, 23; 12, 33; id. Tusc. 1, 17, 40; 1, 28, 69; id. Off. 1, 14, 42:

    usus ac disciplina,

    Caes. B. G. 1, 40; 2, 31; Sall. C. 5, 4; 5, 8; 28, 1; Liv. 21, 10; 21, 18; 21, 19.—Before f (infreq.):

    opima est ac fertilis,

    Cic. Imp. Pomp. 6, 14; 7, 19; id. Tusc. 1, 1, 2; 1, 27, 66; id. Off. 1, 29, 103:

    potentissimos ac firmissimos,

    Caes. B. G. 1, 3; 1, 48; 2, 12;

    2, 13: pessuma ac flagitiosissima,

    Sall. C. 5, 9; Liv. 21, 17; 21, 20.—Before g (does not occur).—Before j (very rare):

    nobilitatis ac juventutis,

    Cic. Phil. 2, 15, 37.—Before l (not infreq. in Liv.), Cic. Imp. Pomp. 4, 9; 23, 66; id. Phil. 2, 22, 54; Caes. B. G. 1, 12; 1, 23; 2, 23; Liv. 21, 13; 21, 14; 21, 35.—Before m (not infreq. in Cic.):

    terrore ac metu,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 18, 54 bis; 20, 59; id. Tusc. 1, 40, 95; id. Off. 1, 30, 106; Caes. B. G. 1, 39; 2, 14; Sall. C. 2, 4; 10, 1; Liv. 21, 8; 21, 60.—Before n (not infreq. in Cic.):

    insedit ac nimis inveteravit,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    gentes ac nationes,

    id. ib. 11, 31; 12, 35 bis; id. Phil. 2, 21, 50; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 20; 2, 28; Liv. 21, 32.—Before p (not infreq. in Cic., Caes., and Liv.):

    celeberrimum ac plenissimum,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 33; 12, 35; 13, 36; id. Phil. 2, 15, 39; id. Tusc. 1, 17, 41; id. Off. 1, 20, 68; Caes. B. G. 1, 18; 1, 20; 2, 13; 2, 19; Sall. C. 5, 9; Liv. 21, 25; 21, 34; 21, 35.—Before q (does not occur).—Before r (infreq.):

    firmamenti ac roboris,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 8, 21; 15, 45; id. Off. 1, 5, 15; Caes. B. G. 1, 25; Liv. 21, 41; 21, 44.—Before s (freq. in Cic. and Liv., infreq. in Caes.):

    vectigalibus ac sociis,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 4; 4, 10; 11, 30; id. Phil. 2, 27, 66; Caes. B. G. 1, 25; 1, 31; 1, 33; 2, 24; Liv. 21, 4; 21, 33 bis; 21, 36.—Before t (infreq. in Cic., freq. in Liv.):

    tantis rebus ac tanto bello,

    Cic. Imp. Pomp. 10, 27 bis; 19, 56; 20, 59; Caes. B. G. 1, 26; 1, 39; 2, 6; Liv. 21, 7 ter; 21, 10; 21, 14; 21, 25.—Before v (not in Cic., only once in Caes. and Sall., but freq. in Liv.):

    armatos ac victores,

    Caes. B. G. 1, 40:

    inconsulte ac veluti etc.,

    Sall. C. 42, 2:

    opera ac vineae,

    Liv. 21, 7; 21, 22; 21, 40; 21, 43. —(So in the phrases treated below: atque adeo, atque alter or alius, atque eccum, atque eo, atque etiam, atque illuc, atque is or hic, atque iterum, atque omnia, atque ut, atque late, atque sic, atque velut, but ac ne, ac si, and ac tamen).—With simul:

    Britannorum acies in speciem simul ac terrorem editioribus locis constiterat,

    Tac. Agr. 35:

    in se simul atque in Herculem,

    id. G. 34:

    suos prosequitur simul ac deponit,

    id. ib. 30; so,

    sociis pariter atque hostibus,

    id. H. 4, 73:

    innocentes ac noxios juxta cadere,

    id. A. 1, 48.—Hence, sometimes syn. with et—et, ut—ita, aeque ac; both—and, as—so, as well—as, as well as: hodie sero ac nequiquam [p. 190] voles, Ter. Heaut. 2, 3, 103 (cf. Cic. Quinct. 25, 79:

    verum et sero et nequidquam pudet): copia sententiarum atque verborum,

    Cic. Cael. 19, 45:

    omnia honesta atque inhonesta,

    Sall. C. 30, 4:

    nobiles atque ignobiles,

    id. ib. 20, 7:

    caloris ac frigoris patientia par,

    Liv. 21, 4; 6, 41; Vell. 2, 127:

    vir bonus et prudens dici delector ego ac tu,

    Hor. Ep. 1, 16, 32.—
    B.
    Esp.
    a.
    In a hendiadys:

    utinam isto animo atque virtute in summa re publica versari quam in municipali maluisset,

    with this virtuous feeling, Cic. Leg. 3, 16, 36:

    de conplexu ejus ac sinu,

    of his bosom embrace, id. Cat. 2, 10, 22:

    me eadem, quae ceteros, fama atque invidia vexabat, i. e. invidiosa fama,

    Sall. C. 3 fin.:

    clamore atque adsensu,

    shout of applause, Liv. 21, 3.—
    b.
    In joining to the idea of a preceding word one more important, and indeed, and even, and especially (v. Kritz ad Sall. J. 4, 3).
    (α).
    Absol.: Pa. Nempe tu istic ais esse erilem concubinam? Sc. Atque arguo me etc., yea and I maintain that I etc., Plaut. Mil. 2, 3, 66: Ph. Tun vidisti? Sc. Atque his quidem oculis, id. ib. 2, 4, 15: Ps. Ecquid habet is homo aceti in pectore? Ch. Atque acidissimi, id. Ps. 2, 4, 49; so id. Bacch. 3, 6, 9; id. Men. 1, 2, 40: Py. Cognoscitne (ea)? Ch. Ac memoriter, Ter. Eun. 5, 3, 6:

    Faciam boni tibi aliquid pro ista re ac lubens,

    and with a good will, id. Heaut. 4, 5, 15:

    rem difficilem (dii immortales) atque omnium difficillimam,

    and indeed, Cic. Or. 16, 52:

    magna diis immortalibus habenda est gratia atque huic ipsi Jovi Statori, etc.,

    and especially, id. Cat. 1, 5, 11:

    hebeti ingenio atque nullo,

    and in fact, id. Tusc. 5, 15, 45:

    ex plurimis periculis et insidiis atque ex media morte,

    and even, id. Cat. 4, 9:

    fratre meo atque eodem propinquo suo interfecto,

    and at the same time, Sall. J. 14, 11:

    intra moenia atque in sinu urbis,

    id. C. 52, 35.—
    (β).
    With adeo, and that too, and even:

    intra moenia atque adeo in senatu,

    Cic. Cat. 1, 2, 5:

    qui in urbe remanserunt atque adeo qui contra urbis salutem etc.,

    id. ib. 2, 12, 27:

    insto atque urgeo, insector, posco atque adeo flagito crimen,

    id. Planc. 19 fin.:

    non petentem atque adeo etiam absentem,

    Liv. 10, 5.—And with autem also added:

    atque adeo autem quor etc.,

    Ter. Eun. 5, 4, 42.—
    (γ).
    With etiam:

    id jam populare atque etiam plausibile factum est,

    and also, Cic. Div. in Caecil. 3, 8:

    ne Verginio commeatum dent atque etiam in custodia habeant,

    Liv. 3, 46.—
    (δ).
    With the dem. pron. hic, is:

    negotium magnum est navigare atque id mense Quintili,

    and besides, and that, and that too, Cic. Att. 5, 12; 1, 14:

    maximis defixis trabibus atque eis praeacutis,

    Caes. B. C. 1, 27:

    Asseres pedum XII. cuspidibus praefixis atque hi maximis ballistis missi,

    id. ib. 2, 2:

    duabus missis subsidio cohortibus a Caesare, atque his primis legionum duarum,

    id. B. G. 5, 15; id. B. C. 3, 70:

    flumen uno omnino loco pedibus atque hoc aegre transiri potest,

    id. B. G. 5, 18:

    ad celeritatem onerandi subductionesque paulo facit humiliores... atque id eo magis, quod, etc.,

    id. ib. 5, 1; cf. without id (perh. to avoid the repetition of the pron.): qua (sc. virtute) nostri milites facile superabant, atque eo magis, quod, etc., and that the more because etc., id. ib. 3, 8 fin.:

    dicendi artem apta trepidatione occultans atque eo validior,

    Tac. H. 1, 69; 2, 37; id. A. 4, 22; 4, 46.—
    II.
    In comparisons.
    A.
    Of equality (Rudd. II. p. 94; Zumpt, § 340); with par, idem, item, aequus, similis, juxta, talis, totidem, etc., as: et nota, quod ex hujus modi structura Graeca (sc. homoios kai, etc.) frequenter Latini ac et atque in significatione similitudinis accipiunt, Prisc. pp. 1192 and 1193 P.; cf. Gell. 10, 29; Lidd. and Scott, s. v. kai, III.:

    si parem sententiam hic habet ac formam,

    Plaut. Mil. 4, 6, 36: quom opulenti loquuntur pariter atque ignobiles, Enn. ap. Gell. 11, 4:

    Ecastor pariter hoc atque alias res soles,

    Plaut. Men. 5, 1, 52:

    pariter nunc opera me adjuves ac re dudum opitulata es,

    Ter. Phorm. 5, 3, 3:

    neque enim mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit,

    Cic. N. D. 3, 1, 3:

    parique eum atque illos imperio esse jussit,

    Nep. Dat. 3, 5:

    magistrum equitum pari ac dictatorem imperio fugavit,

    id. Hann. 5, 3:

    pariter patribus ac plebi carus,

    Liv. 2, 33: nam et vita est eadem et animus te erga idem ac fuit, Ter. Heaut. 2, 3, 24:

    In hanc argumentationes ex eisdem locis sumendae sunt atque in causam negotialem,

    Cic. Inv. 2, 23, 70:

    equi quod alii sunt ad rem militarem idonei, alii ad vecturam... non item sunt spectandi atque habendi,

    Varr. R. R. 2, 7, 15; id. L. L. 10, § 74 Mull.:

    cum ex provincia populi Romani aequam partem tu tibi sumpseris atque populo Romano miseris,

    Cic. Verr. 2, 3, 19:

    Modo ne in aequo (jure) hostes apud vos sint ac nos socii,

    Liv. 39, 37 (exs. with aeque; v. aeque, d); Cic. Verr. 2, 3, 83 fin.:

    et simili jure tu ulcisceris patrui mortem atque ille persequeretur fratris sui, si, etc.,

    id. Rab. Perd. 5; id. Phil. 1, 4; id. Agr. 1, 4 fin.:

    similem pavorem inde ac fugam fore, ac bello Gallico fuerit,

    Liv. 6, 28; Col. 5, 7, 3:

    contendant, se juxta hieme atque aestate bella gerere posse,

    Liv. 5, 6; cf. Drak. ad Liv. 1, 54, 9:

    faxo eum tali mactatum, atque hic est, infortunio,

    Ter. Phorm. 5, 9, 39; Cic. Vatin. 4, 10:

    cum totidem navibus atque erat profectus,

    Nep. Milt. 7, 4.—
    B.
    Of difference; with alius and its derivv., with dissimile, contra, contrarius, secus, etc., than:

    illi sunt alio ingenio atque tu,

    other than, different from, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. the passages under alius, I. B. a:

    aliter tuum amorem atque est accipis,

    Ter. Heaut. 2, 3, 23 al.; v. the passages under aliter, 1. a.; cf.

    also aliorsum, II., and aliusmodi: quod est non dissimile atque ire in Solonium,

    Cic. Att. 2, 3:

    simulacrum in excelso collocare et, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    vides, omnia fere contra ac dicta sint evenisse,

    id. Div. 2, 24 fin.; id. Verr. 2, 1, 46:

    qui versantur retro, contrario motu atque caelum,

    id. Rep. 6, 17, 17:

    membra paulo secus a me atque ab illo partita,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    cujus ego salutem non secus ac meam tueri debeo,

    id. Planc. 1 fin. al.; v. contra, contrarius, secus, etc.—
    C.
    Sometimes, in cases of equality or difference, atque with ut or ac with si (with aliter affirm. Cic. appears to connect only atque ut, not ac si;

    once, however, non aliter, ac si,

    Cic. Att. 13, 51;

    v. aliter, 1. b.): pariter hoc fit atque ut alia facta sunt,

    Plaut. Am. 4, 1, 11:

    nec fallaciam Astutiorem ullus fecit poeta atque Ut haec est fabre facta a nobis,

    id. Cas. 5, 1, 6 sqq.:

    quod iste aliter atque ut edixerat decrevisset,

    Cic. Verr. 2, 1, 46:

    et qui suos casus aliter ferunt atque ut auctores aliis ipsi fuerunt, etc.,

    id. Tusc. 3, 30, 73:

    si mentionem fecerint, quo aliter ager possideretur atque ut ex legibus Juliis,

    id. Att. 2, 18, 2; 16, 13, c; cf. Wopk. Lect. Tull. 1, 15, p. 118; Dig. 43, 13, 11:

    Egnatii absentis rem ut tueare, aeque a te peto ac si mea negotia essent,

    just as if, Cic. Fam. 13, 43:

    tu autem similiter facis ac si me roges, etc.,

    id. N. D. 3, 3, 8:

    reliquis officiis, juxta ac si meus frater esset, sustentavit,

    id. Post. Red. in Sen. 8, 20:

    quod dandum est amicitiae, large dabitur a me non secus ac si meus esset frater,

    id. Mur. 4 fin.:

    haec sunt, tribuni, consilia vestra, non, hercule, dissimilia, ac si quis, etc.,

    Liv. 5, 5 fin. al. —
    D.
    More rare with nimis, in partem, pro eo, etc.;

    in Plaut. also with mutare or demutare = aliud esse: nimis bellus, atque ut esse maxume optabam, locus,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 73:

    haud centensumam Partem dixi atque, otium rei si sit, possim expromere,

    id. Mil. 3, 1, 168: sane quam pro eo ac debui graviter molesteque tuli, just as was my duty, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

    debeo sperare, omnes deos, qui huic urbi praesident, pro eo mihi, ac mereor, relaturos gratiam esse,

    Cic. Cat. 4, 2:

    pro eo, ac si concessum sit, concludere oportebit argumentationem,

    id. Inv. 1, 32, 54:

    non possum ego non aut proxime atque ille aut etiam aeque laborare,

    nearly the same as he, id. Fam. 9, 13, 2:

    neque se luna quoquam mutat atque uti exorta est semel,

    Plaut. Am. 1, 1, 118:

    num quid videtur demutare atque ut quidem Dixi?

    id. Mil. 4, 3, 37.—
    E.
    Sometimes the word indicating comparison (aeque, tantopere, etc.) is to be supplied from the connection (in the class. per. perh. used only once by Cassius in epist. style):

    nebula haud est mollis atque hujus est,

    Plaut. Cas. 4, 4, 21:

    quem esse amicum ratus sum atque ipsus sum mihi,

    id. Bacch. 3, 6, 20:

    quae suco caret atque putris pumex,

    Priap. 32, 7 (Mull., est putusque): digne ac mereor commendatus esse, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13; Dig. 2, 14, 4; 19, 2, 54.—
    F.
    Poet. or in post-Aug. prose with comparatives (for quam), than:

    amicior mihi nullus vivit atque is est,

    Plaut. Merc. 5, 2, 56:

    non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,

    Ter. And. 4, 2, 15 Ruhnk.:

    Illi non minus ac tibi Pectore uritur intimo Flamma,

    Cat. 61, 172:

    haud minus ac jussi faciunt,

    Verg. A. 3, 561:

    Non tuus hoc capiet venter plus ac meus,

    Hor. S. 1, 1, 46 Bentl. and Heind. (cf. infra:

    nihilo plus accipias quam Qui nil portarit): qui peccas minus atque ego,

    id. ib. 2, 7, 96:

    Artius atque hedera procera adstringitur ilex,

    id. Epod. 15, 5; Suet. Caes. 14 Ruhnk. —
    G.
    In the comparison of two periods of time, most freq. with simul (v. examples under simul); ante- or post-class. with principio, statim:

    principio Atque animus ephebis aetate exiit,

    as soon as, Plaut. Merc. 1, 1, 40:

    judici enim, statim atque factus est, omnium rerum officium incumbit,

    Dig. 21, 1, 25:

    quamvis, statim atque intercessit, mulier competierat,

    ib. 16, 1, 24.—
    III.
    To connect a negative clause which explains or corrects what precedes; hence sometimes with potius (class.; in Cic. very freq., but rare in the poets), and not, and not rather.
    a.
    Absol.:

    Decipiam ac non veniam,

    Ter. Heaut. 4, 4, 6:

    si fidem habeat,... ac non id metuat, ne etc.,

    id. Eun. 1, 2, 60:

    perparvam vero controversiam dicis, ac non eam, quae dirimat omnia,

    Cic. Leg. 1, 20, 54:

    quasi nunc id agatur, quis ex tanta multitudine occiderit, ac non hoc quaeratur, eum, etc.,

    id. Rosc. Am. 33:

    si (mundum) tuum ac non deorum immortalium domicilium putes, nonne plane desipere videare?

    id. N. D. 2, 6, 17:

    nemo erat, qui illum reum ac non miliens condemnatum arbitraretur,

    id. Att. 1, 16:

    si hoc dissuadere est, ac non disturbare ac pervertere,

    id. Agr. 2, 37, 101:

    si res verba desideraret ac non pro se ipsa loqueretur,

    id. Fam. 3, 2 fin.: hoc te exspectare tempus tibi turpe est ac non ei rei sapientia tua te occurrere, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    velut destituti ac non qui ipsi destituissent,

    Liv. 8, 27; 7, 3 fin.:

    si mihi mea sententia proferenda ac non disertissimorum,

    Tac. Or. 1.—
    b.
    With potius:

    Quam ob rem scriba deducet, ac non potius mulio, qui advexit?

    Cic. Verr. 2, 3, 79 (B. and K., et):

    quis (eum) ita aspexit, ut perditum civem, ac non potius ut importunissimum hostem?

    id. Cat. 2, 6, 12.— Pliny the elder commonly employs in this sense atque non, not ac non:

    concremasse ea (scrinia) optuma fide atque non legisse,

    Plin. 7, 25, 26, § 94; 22, 24, 50, § 108; 29, 2, 9, § 29; 27, 9, 55, § 78; 31, 7, 39, § 73 et saep. —
    IV.
    In connecting clauses and beginning periods.
    1.
    In gen., and, and so, and even, and too: Pamph. Antiquam adeo tuam venustatem obtines. Bacch. Ac tu ecastor morem antiquom atque ingenium obtines, And you too, Ter. Hec. 5, 4, 20:

    atque illi (philosopho) ordiri placet etc.,

    Cic. de Or. 3, 47, 183: Africanus indigens mei? Minime hercle. Ac ne ego quidem illius, And I indeed not, etc., id. Lael. 9, 30; id. Fin. 5, 11, 33:

    cum versus facias, te ipsum percontor, etc.... Atque ego cum Graecos facerem, natus mare citra, Versiculos, etc.,

    Hor. S. 1, 10, 31:

    multa quippe et diversa angebant: validior per Germaniam exercitus, etc.... quos igitur anteferret? ac (i. e. similiter angebat), ne postpositi contumelia incenderentur,

    Tac. A. 1, 47:

    Minime, minime, inquit Secundus, atque adeo vellem maturius intervenisses,

    Tac. Or. 14:

    ac similiter in translatione, etc.,

    Quint. 3, 6, 77.—
    2.
    In adducing new arguments of similar force in favor of any assertion or making further statements about a subject, etc.; cf. Beier ad Cic. Off. 3, 11, 487.
    a.
    Absol.:

    maxima est enim vis vetustatis et consuetudinis: atque in ipso equo, cujus modo mentionem feci, si, etc.,

    and furthermore, and moreover, Cic. Lael. 19, 68: Atque, si natura confirmatura jus non erit, virtutes omnes tollentur, id. Leg. 1, 15, 42 B. and K. —
    b.
    Often with etiam:

    Atque alias etiam dicendi virtutes sequitur,

    Cic. Or. 40, 139:

    Atque hoc etiam animadvertendum non esse omnia etc.,

    id. de Or. 2, 61, 251; so id. Off. 1, 26, 90; id. N. D. 2, 11, 30; Col. 2, 2, 3.—
    c.
    Sometimes with quoque:

    Atque occidi quoque Potius quam cibum praehiberem,

    Plaut. Ps. 1, 3, 133; so Cic. N. D. 2, 12, 32; Col. 2, 13, 3, and Cels. 2, 3; 3, 22.—
    d.
    And even with quoque etiam: Atque ego [p. 191] quoque etiam, qui Jovis sum filius, Contagione etc., Plaut. Am. prol. 30.—
    3.
    In narration:

    aegre submoventes obvios intrare portam, qui adducebant Philopoemenem, potuerunt: atque conferta turba iter reliquum clauserat,

    Liv. 39, 49; 5, 21 fin.:

    completur caede, quantum inter castra murosque vacui fuit: ac rursus nova laborum facies,

    Tac. H. 3, 30; cf. Caes. B. C. 2, 28 fin. and 2, 29 init.
    4.
    In introducing comparisons, atque ut, atque velut (mostly poet., esp. in epic poetry):

    Atque ut perspicio, profecto etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 53:

    ac veluti magno in populo cum saepe coorta est Seditio.... Sic cunctus pelagi cecidit fragor, etc.,

    Verg. A. 1, 148; so id. G. 4, 170; id. A. 2, 626; 4, 402; 4, 441; 6, 707; 9, 59; 10, 405; 10, 707; 10, 803; 11, 809; 12, 365; 12, 521; 12, 684; 12, 715;

    12, 908: Inclinare meridiem Sentis ac, veluti stet volucris dies, Parcis deripere etc.,

    Hor. C. 3, 28, 6; Val. Fl. 6, 664;

    and so, Ac velut in nigro jactatis turbine nautis, etc.... Tale fuit nobis Manius auxilium,

    Cat. 68, 63 (for which Sillig and Muller read:

    Hic velut, etc.): Atque ut magnas utilitates adipiscimur, etc.,

    Cic. Off. 2, 5, 16:

    Atque ut hujus mores veros amicos parere non potuerunt, sic etc.,

    id. Lael. 15, 54.—
    5.
    In connecting two acts or events.
    a.
    In the order of time, and then; hence the ancient grammarians assume in it the notion of quick succession, and explain it, though improperly, as syn. with statim, ilico, without any accompanying copulative, v. Gell. 10, 29; Non. p. 530, 1 sq. (only in the poets and histt.): Atque atque accedit muros Romana juventus (the repetition of the atque represents the approach step by step), Enn. ap. Gell. and Non. l. l. (Ann. v. 527 Mull.): Quo imus una;

    ad prandium? Atque illi tacent,

    And then they are silent, Plaut. Capt. 3, 1, 19:

    Ubi cenamus? inquam, atque illi abnuunt,

    and upon this they shake their head, id. ib. 3, 1, 21; id. Ep. 2, 2, 33:

    dum circumspecto atque ego lembum conspicor,

    id. Bacch. 2, 3, 45; so id. Merc. 2, 1, 32; 2, 1, 35; id. Most. 5, 1, 9:

    lucernam forte oblitus fueram exstinguere: Atque ille exclamat derepente maximum,

    and then he suddenly exclaims, id. ib. 2, 2, 57: cui fidus Achates It comes... atque illi Misenum in litore sicco Ut venere, vident, etc., and as they thus came, etc., Verg. A. 6, 162:

    dixerat, atque illi sese deus obtulit ultro,

    Stat. Th. 9, 481; 12, 360; Liv. 26, 39, 16; Tac. H. 3, 17:

    tum Otho ingredi castra ausus: atque illum tribuni centurionesque circumsistunt,

    id. ib. 1, 82. —Sometimes with two imperatives, in order to indicate vividly the necessity of a quicker succession, or the close connection between two actions:

    cape hoc argentum atque defer,

    Ter. Heaut. 4, 7, 3:

    abi domum ac deos comprecare,

    id. Ad. 4, 5, 65:

    tace modo ac sequere hac,

    id. ib. 2, 4, 16:

    Accipe carmina atque hanc sine tempora circum hederam tibi serpere,

    Verg. E. 8, 12; id. G. 1, 40; 3, 65; 4, 330:

    Da auxilium, pater, atque haec omina firma,

    id. A. 2, 691; 3, 89; 3, 250; 3, 639; 4, 424; 9, 90; 10, 624; 11, 370.—
    b.
    In the order of thought, and so, and thus, and therefore.
    (α).
    Absol.:

    si nunc de tuo jure concessisses paululum, Atque adulescenti morigerasses,

    and so, Ter. Ad. 2, 2, 10.—
    (β).
    With ita or sic:

    Ventum deinde ad multo angustiorem rupem, atque ita rectis saxis, etc.,

    Liv. 21, 36; Plin. 10, 58, 79, § 158:

    ac sic prope innumerabiles species reperiuntur,

    Quint. 12, 10, 67.—
    c.
    Connecting conclusion and condition, so, then (cf. at, II. F.):

    non aliter quam qui adverso vix flumine lembum Remigiis subigit, si bracchia forte remisit, Atque illum praeceps prono rapit alveus amni,

    Verg. G. 1, 203 (here explained by statim by Gell. 10, 29, and by Servius, but thus its connective force is wholly lost; cf. also Forbig ad h. l. for still another explanation).—
    6.
    (As supra, I. c.) To annex a thought of more importance:

    Satisne videtur declarasse Dionysius nihil esse ei beatum, cui semper aliqui terror impendeat? atque ei ne integrum quidem erat, ut ad justitiam remigraret,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62; id. Tull. 4:

    hoc enim spectant leges, hoc volunt, incolumem esse civium conjunctionem, quam qui dirimunt, eos morte... coercent. Atque hoc multo magis efficit ipsa naturae ratio,

    id. Off. 3, 5, 23; id. Fam. 6, 1, 4: hac spe lapsus Induciomarus... exsules damnatosque tota Gallia magnis praemiis ad se allicere coepit;

    ac tantam sibi jam iis rebus in Gallia auctoritatem comparaverat, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 55 fin.; Nep. Hann. 13, 2; Quint. 1, 10, 16.—Hence also in answers, in order to confirm a question or assertion:

    Sed videone ego Pamphilippum cum fratre Epignomo? Atque is est,

    And he it is, Yes, it is he, Plaut. Stich. 4, 2, 4; so id. Truc. 1, 2, 24: Th. Mihin malum minitare? Ca. Atque edepol non minitabor, sed dabo, id. Curc. 4, 4, 15: Ch. Egon formidulosus? nemost hominum, qui vivat, minus. Th. Atque ita opust, Ter. Eun. 4, 6, 20.—
    7.
    In expressing a wish, atque utinam:

    Veritus sum arbitros, atque utinam memet possim obliscier! Att., Trag. Rel. p. 160 Rib.: videmus enim fuisse quosdam, qui idem ornate ac graviter, idem versute et subtiliter dicerent. Atque utinam in Latinis talis oratoris simulacrum reperire possemus!

    Cic. Or. 7, 22; so id. Rep. 3, 5, 8:

    Atque utinam pro decore etc.,

    Liv. 21, 41, 13:

    Atque utinam ex vobis unus etc.,

    Verg. E. 10, 35; id. A. 1, 575:

    Atque utinam... Ille vir in medio fiat amore lapis!

    Prop. 2, 9, 47; 3, 6, 15; 3, 7, 25; 3, 8, 19 al.—
    8.
    To connect an adversative clause, and often fully with tamen, and yet, notwithstanding, nevertheless.
    a.
    Absol.: Mihi quidem hercle non fit veri simile;

    atque ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20 Ruhnk. (atque pro tamen, Don.):

    ego quia non rediit filius, quae cogito!... Atque ex me hic natus non est, sed ex fratre,

    id. Ad. 1, 1, 15 (Quasi dicat, ex me non est, et sic afficior: quid paterer si genuissem? Don.; cf. Acron. ap. Charis. p. 204 P.); Cic. Off. 3, 11, 48 Beier; id. Mur. 34, 71 Matth.:

    ceterum ex aliis negotiis, quae ingenio exercentur, in primis magno usui est memoria rerum gestarum... Atque ego credo fore qui, etc.,

    and yet I believe, Sall. J. 4, 1 and 3 Corte; id. C. 51, 35:

    observare principis egressum in publicum, insidere vias examina infantium futurusque populus solebat. Labor parentibus erat ostentare parvulos... Ac plerique insitis precibus surdas principis aures obstrepebant,

    Plin. Pan. 26.—
    b.
    With tamen:

    nihil praeterea est magnopere dicendum. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, etc.,

    Cic. Fin. 2, 27, 85:

    discipulos dissimilis inter se ac tamen laudandos,

    id. de Or. 3, 10, 35; id. Rep. 1, 7, 12:

    Atque in his tamen tribus generibus etc.,

    id. Off. 3, 33, 118; id. Pis. 1, 3; 13, 30; id. Prov. Cons. 7, 16; 7, 15 fin. (cf. in reference to the last four passages Wund. Varr. Lectt. p. lviii. sq.):

    ac tamen initia fastigii etc.,

    Tac. A. 3, 29; 3, 56; 12, 56;

    14, 21: pauciores cum pluribus certasse, ac tamen fusos Germanos,

    id. H. 5, 16.—
    9.
    To connect a minor affirmative proposition (the assumptio or propositio minor of logical lang.) in syllogisms, now, but, but now (while atqui is used to connect either an affirmative or negative minor premiss: v. atqui): Scaptius quaternas postulabat. Metui, si impetrasset, ne tu ipse me amare desineres;

    ... Atque hoc tempore ipso impingit mihi epistulam etc.,

    Cic. Att. 6, 1, 6.—Sometimes the conclusion is to be supplied:

    nisi qui naturas hominum, penitus perspexerit, dicendo, quod volet, perficere non poterit. Atque totus hic locus philosophorum putatur proprius (conclusion: ergo oratorem philosophiam cognoscere oportet),

    Cic. de Or. 1, 12, 53 and 54.—
    10.
    In introducing a purpose (freq. in Cic.).
    a.
    A negative purpose, and esp. in anticipating an objection:

    Ac ne sine causa videretur edixisse,

    Cic. Phil. 3, 9, 24:

    Ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur,

    id. de Or. 2, 46, 191; so id. Fam. 5, 12, 30:

    Ac ne saepius dicendum sit,

    Cels. 8, 1:

    Ac ne forte roges, quo me duce, quo lare tuter,

    Hor. Ep. 1, 1, 13:

    Ac ne forte putes,

    id. ib. 2, 1, 208:

    Ac ne forte putes etc.,

    Ov. R. Am. 465 (Merkel, Et).—
    b.
    A positive purpose:

    Atque ut ejus diversa studia in dissimili ratione perspicere possitis, nemo etc.,

    Cic. Cat. 2, 5, 9:

    Atque ut omnes intellegant me etc.... dico etc.,

    id. Imp. Pomp. 8, 20; 2, 4; id. Clu. 14, 43; id. Sull. 2, 5; id. de Or. 3, 11, 40:

    Atque ut C. Flaminium relinquam etc.,

    id. Leg. 3, 9, 20; id. Fin. 3, 2, 4.—
    11.
    a.. In continuing a thought in assertions or narration, and, now, and now, Plaut. Aul. prol. 18: audistis, cum pro se diceret, genus orationis, etc.,... perspexistis. Atque in eo non solum ingenium ejus videbatis, etc., Cic. Cael. 19, 45; so id. de Or. 3, 32, 130; 2, 7, 27; 3, 10, 39 al.; Caes. B. G. 2, 29; Nep. Ages. 7, 3; 8, 1, Eum. 10, 3 Bremi; Tac. A. 14, 64; 15, 3; Verg. A. 9, 1; Sil. 4, 1 al.: ac si, sublato illo, depelli a vobis omne periculum judicarem, now if I, etc., Cic. Cat. 2, 2, 3:

    atque si etiam hoc natura praescribit, etc.,

    id. Off. 3, 6, 27; so Quint. 10, 1, 26; 10, 2, 8.—
    b.
    In introducing parentheses:

    vulgo credere, Penino (atque inde nomen et jugo Alpium inditum) transgressum,

    Liv. 21, 38:

    omne adfectus genus (atque ea maxime jucundam et ornatam faciunt orationem) de luxuria, etc.,

    Quint. 4, 3, 15 MSS., where Halm after Spalding reads et quae.
    c.
    At the conclusion of a discourse (not infreq. in Cic.): Atque in primis duabus dicendi partibus qualis esset, summatim breviterque descripsimus, And thus have we, then, briefly described, etc., Cic. Or. 15, 50:

    Ac de primo quidem officii fonte diximus,

    id. Off. 1, 6, 19:

    Ac de inferenda quidem injuria satis dictum est,

    id. ib. 1, 8, 27; id. Inv. 2, 39, 115 al.—
    V.
    In particular connections and phrases.
    A.
    Unus atque alter, one and the other; alius atque alius, one and another; now this, now that:

    unae atque alterae scalae,

    Sall. J. 60, 7:

    quarum (coclearum) cum unam atque alteram, dein plures peteret,

    id. ib. 93, 2:

    unum atque alterum lacum integer perfluit,

    Tac. H. 5, 6:

    dilatisque alia atque alia de causa comitiis,

    Liv. 8, 23, 17; Col. 9, 8, 10:

    alius atque alius,

    Tac. H. 1, 46; 1, 50 (v. alius, II. D.).—Also separated by several words:

    aliud ejus subinde atque aliud facientes initium,

    Sen. Ep. 32, 2.—
    B.
    Etiam atque etiam. again and again:

    temo Stellas cogens etiam atque etiam Noctis sublime iter, Enn., Trag. Rel. p. 39 Rib.: etiam atque etiam cogita,

    Ter. Eun. 1, 1, 11:

    etiam atque etiam considera,

    Cic. Div. in Caecil. 14, 46:

    monitos eos etiam atque etiam volo,

    id. Cat. 2, 12, 27.—So, semel atque iterum, Cic. Font. 26; id. Clu. 49; Tac. Or. 17; and:

    iterum atque iterum,

    Verg. A. 8, 527; Hor. S. 1, 10, 39.—
    C.
    Huc atque illuc, hither and thither, Cic. Q. Rosc. 37; id. de Or. 1, 40, 184; Verg. A. 9, 57; Ov. M. 2, 357; 10, 376; Tac. Agr. 10; id. H. 1, 85.—
    D.
    Longe atque late, far and wide, Cic. Marcell. 29:

    atque eccum or atque eccum video, in colloquial lang.: Heus vocate huc Davom. Atque eccum,

    but here he is, Ter. And. 3, 3, 48:

    Audire vocem visa sum modo militis. Atque eccum,

    and here he is, id. Eun. 3, 2, 2; so id. Hec. 4, 1, 8.—
    E.
    Atque omnia, in making an assertion general, and so generally:

    Atque in eis omnibus, quae sunt actionis, inest quaedam vis a natura data,

    Cic. de Or. 3, 59, 223:

    quorum (verborum) descriptus ordo alias alia terminatione concluditur, atque omnia illa et prima et media verba spectare debent ad ultimum,

    id. Or. 59, 200; id. de Or. 2, 64, 257: commoda civium non divellere, atque omnes aequitate eadem continere, and so rather, etc., id. Off. 2, 23, 83:

    nihil acerbum esse, nihil crudele, atque omnia plena clementiae, humanitatis,

    id. ad Q. Fr. 1, 1, 8:

    Atque omnis vitae ratio sic constat, ut, quae probamus in aliis, facere ipsi velimus,

    Quint. 10, 2, 2.—
    F.
    With other conjunctions.
    1.
    After et:

    equidem putabam virtutem hominibus instituendo et persuadendo, non minis et vi ac metu tradi,

    Cic. de Or. 1, 58, 247:

    Magnifica vero vox et magno viro ac sapiente digna,

    id. Off. 3, 1, 1; id. Cael. 13:

    vanus aspectus et auri fulgor atque argenti,

    Tac. Agr. 32.:

    denuntiarent, ut ab Saguntinis abstineret et Carthaginem in Africam traicerent ac sociorum querimonias deferrent,

    Liv. 21, 6, 4:

    ubi et fratrem consilii ac periculi socium haberem,

    id. 21, 41, 2:

    et uti liter demum ac Latine perspicueque,

    Quint. 8, 3, 3:

    Nam et subtili plenius aliquid atque subtilius et vehementi remissius atque vehementius invenitur,

    id. 12, 10, 67. —
    2.
    After que, as in Gr. te kai: litterisque ac laudibus aeternare, Varr. ap. Non. p. 75, 20:

    submoverique atque in castra redigi,

    Liv. 26, 10:

    terrorem caedemque ac fugam fecere,

    id. 21, 52:

    mus Sub terris posuitque domos atque horrea fecit,

    Verg. G. 1, 182; 3, 434; id. A. 8, 486.—
    3.
    Before et:

    caelum ipsum ac mare et silvas circum spectantes,

    Tac. Agr. 32.—
    4.
    After neque (only in the poets and post - Aug. prose):

    nec clavis nec canis atque calix,

    Mart. 1, 32, 4: naturam Oceani atque aestus [p. 192] neque quaerere hujus operis est, ac multi retulere, Tac. Agr. 10:

    mediocritatem pristinam neque dissimulavit umquam ac frequenter etiam prae se tulit,

    Suet. Vesp. 12.—
    G.
    Atque repeated, esp. in arch. Lat.: Scio solere plerisque hominibus in rebus secundis atque prolixis atque prosperis animum excellere atque superbiam atque ferociam augescere atque crescere, Cato ap. Gell. 7, 3: Dicere possum quibus villae atque aedes aedificatae atque expolitae maximo opere citro atque ebore atque pavimentis Poenicis stent, Cato ap. Fest. p. 242 Mull.:

    atque ut C. Flamininum atque ea, quae jam prisca videntur, propter vetustatem relinquam,

    Cic. Leg. 3, 9, 20:

    omnem dignitatem tuam in virtute atque in rebus gestis atque in tua gravitate positam existimare,

    id. Fam. 1, 5, 8.—Esp. freq. in enumerations in the poets:

    Haec atque illa dies atque alia atque alia,

    Cat. 68, 152:

    Mavortia tellus Atque Getae atque Hebrus,

    Verg. G. 4, 463:

    Clioque et Beroe atque Ephyre Atque Opis et Asia,

    id. ib. 4, 343.—And sometimes forming a double connective, both— and = et—et:

    Multus ut in terras deplueretque lapis: Atque tubas atque arma ferunt crepitantia caelo Audita,

    Tib. 2, 5, 73:

    complexa sui corpus miserabile nati Atque deos atque astra vocat crudelia mater,

    Verg. E. 5, 23; Sil. 1, 93; v. Forbig ad Verg. l. l.
    ► Atque regularly stands at the beginning of its sentence or clause or before the word it connects, but in poetry it sometimes, like et and at, stands:
    a.
    In the second place:

    Jamque novum terrae stupeant lucescere solem, Altius atque cadant imbres,

    Verg. E. 6, 38 Rib., ubi v. Forbig.:

    Accipite ergo animis atque haec mea figite dicta,

    id. A. 3, 250, and 10, 104 (animis may, however, here be taken with Accipite, as in id. ib. 5, 304):

    Esto beata, funus atque imagines Ducant triumphales tuum,

    Hor. Epod. 8, 11; id. S. 1, 5, 4; 1, 6, 111; 1, 7, 12 (ubi v. Fritzsche).—
    b.
    In the third place:

    quod pubes hedera virente Gaudeant pulla magis atque myrto,

    Hor. C. 1, 25, 18; cf. at fin. (Vid. more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 452-513.)

    Lewis & Short latin dictionary > ac

  • 13 adque

    atque or āc (atque is used before vowels and consonants, ac, in class. lang., only before consonants; v. infra, I.), conj. [at has regularly in the compound atque a continuative, as in atqui it has an adversative force; pr. and further, and besides, and also; cf. in Gr. pros de, pros de eti, eti kai, eti de, and te kai; v. at init., and for the change of form atque, ac, cf. neque, nec; in MSS. and inscriptions sometimes written adque, and sometimes by confusion atqui ], a copulative particle, and also, and besides, and even, and (indicating a close internal connection between single words or whole clauses; while et designates an external connection of diff. objects with each other, v. et; syn.: et, -que, autem, praeterea, porro, ad hoc, ad haec).
    I.
    In joining single words, which is its most common use.
    A.
    In gen. (The following representation is based on a collection of all the instances of the use of atque and ac in Cic. Imp. Pomp., Phil. 2, Tusc. 1, and Off. 1; in Caes. B. G. 1 and 2; in Sall. C.; and in Liv. 21; and wherever in the account either author or work is not cited, there atque or ac does not occur.)
    1.
    The form atque.
    a.
    Before vowels and h. —Before a (very freq.):

    sociorum atque amicorum,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 6; 3, 7; id. Phil. 2, 13, 33; id. Tusc. 1, 34, 122; Caes. B. G. 1, 2; 1, 18; 1, 26; 2, 14; Sall. C. 5, 8; 7, 5; Liv. 21, 3; 21, 12.—Before e (very freq.):

    deposci atque expeti,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 5; 6, 16; 10, 28; id. Phil, 2, 21, 51; 2, 21, 52; id. Tusc. 1, 20, 46; Caes. B. G. 1, 6; 1, 15; 1, 18; 2, 19; Sall. C. 14, 6; 49, 4; Liv. 21, 4; 21, 37.—Before i (very freq.):

    excitare atque inflammare,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 6; 3, 7; 7, 18; id. Phil. 2, 15, 37; 2, 21, 50; id. Tusc. 1, 20, 46; 1, 40, 97; Caes. B. G. 1, 17; 1, 20; 1, 22; 2, 1 bis; Sall. C. 2, 3; 3, 5; 14, 4; Liv. 21, 4; 21, 6; 21, 10.—Before o (freq. in Cic.):

    honestissimus atque ornatissimus,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 17; 8, 21; 11, 31; id. Off. 1, 25, 86; 1, 27, 94; Caes. B. G. 1, 40; 2, 14; Sall. C. 10, 6; Liv. 21, 8.—Before u (very rare), Cic. Imp. Pomp. 3, 7; 5, 11; 6, 15; Caes. B. G. 1, 26; 2, 20; Sall. C. 31, 6; 42, 1.—Before h (not infreq.):

    Sertorianae atque Hispaniensis,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 7, 19; id. Tusc. 1, 28, 69; id. Off. 1, 24, 87; Caes. B. G. 1, 19; 2, 9; 2, 10; Sall. C. 6, 1; 12, 2; Liv. 21, 37.—
    b.
    Before consonants.—Before b (very rare):

    Gallorum atque Belgarum,

    Caes. B. G. 1, 6; so,

    Cassius atque Brutus,

    Tac. A. 3, 76.—Before c (infreq. in Cic., freq. in Sall.):

    in portubus atque custodiis,

    Cic. Imp. Pomp. 6, 16; 8, 21; id. Phil. 2, 8, 18; id. Tusc. 1, 18, 42; id. Off. 1, 25, 88; Sall. C. 2, 3; 7, 4; 16, 3; 26, 4; 29, 3.—Before d (infreq.):

    superatam esse atque depressam,

    Cic. Imp. Pomp. 8, 21; id. Phil. 2, 44, 114: id. Off. 1, 6, 19; 1, 25, 85; 1, 33, 119; Sall. C. 4, 1; 20, 7; 20, 10.—Before f (infreq.):

    vitiis atque flagitiis,

    Cic. Imp. Pomp. 30, 72; id. Off. 1, 28, 98; 1, 28, 100; Caes. B. G. 1, 2; Sall. C. 1, 4; 2, 9; 11, 2.— Before g (very rare):

    dignitate atque gloria,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 11; 5, 12:

    virtute atque gloria,

    Sall. C. 3, 2; 61, 9.—Before j (very rare):

    labore atque justitia,

    Sall. C. 10, 1; 29, 3.—Before l (rare):

    hilari atque laeto,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; id. Off. 1, 19, 64; Sall. C. 14, 3; 21, 2; 28, 4.—Before m (infreq. in Cic., once in Caes.):

    multae atque magnae,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 17, 50; id. Phil. 2, 39, 100; id. Off. 1, 29, 103; 1, 31, 110; Caes. B. G. 1, 34; Sall. C. 18, 4; 31, 7; 34, 1; 51, 1.—Before n (infreq.):

    adventu atque nomine,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 13; 20, 60; id. Off. 1, 28, 101; Sall. C. 2, 2 bis. —Before p (infreq. in Cic.):

    magna atque praeclara,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 11, 31; 16, 48; id. Off. 1, 44, 156; Sall. C. 4, 1; 4, 4; 16, 2; 20, 3.—Before q (does not occur).—Before r (rare):

    se conlegit atque recreavit,

    Cic. Phil. 2, 24, 58.— Before s (rare in Cic.):

    provinciarum atque sociorum,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 24, 71; id. Off. 1, 9, 30; 1, 21, 72; Sall. C. 2, 5; 2, 7; 6, 1.— Before t (infreq.):

    parietum atque tectorum,

    Cic. Phil. 2, 28, 69; id. Tusc. 1, 24, 57; id. Off. 1, 35, 126; Sall. C. 42, 2; 50, 3; 51, 38.—Before v (infreq.):

    gravis atque vehemens,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 9, 25; id. Tusc. 1, 23, 54; Sall. C. 1, 1; 12, 3; 45, 4; Liv. 21, 4; 21, 30.—
    2.
    The form ac before consonants.—Before b (very rare):

    sentientes ac bene meritos,

    Cic. Off. 1, 41, 149:

    feri ac barbari,

    Caes. B. G. 1, 31 and 33.—Before c (very rare):

    liberis ac conjugibus,

    Liv. 21, 30:

    Romae ac circa urbem,

    id. 21, 62.—Before d (freq. in Cic.):

    periculum ac discrimen,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 12; 9, 23; 12, 33; id. Tusc. 1, 17, 40; 1, 28, 69; id. Off. 1, 14, 42:

    usus ac disciplina,

    Caes. B. G. 1, 40; 2, 31; Sall. C. 5, 4; 5, 8; 28, 1; Liv. 21, 10; 21, 18; 21, 19.—Before f (infreq.):

    opima est ac fertilis,

    Cic. Imp. Pomp. 6, 14; 7, 19; id. Tusc. 1, 1, 2; 1, 27, 66; id. Off. 1, 29, 103:

    potentissimos ac firmissimos,

    Caes. B. G. 1, 3; 1, 48; 2, 12;

    2, 13: pessuma ac flagitiosissima,

    Sall. C. 5, 9; Liv. 21, 17; 21, 20.—Before g (does not occur).—Before j (very rare):

    nobilitatis ac juventutis,

    Cic. Phil. 2, 15, 37.—Before l (not infreq. in Liv.), Cic. Imp. Pomp. 4, 9; 23, 66; id. Phil. 2, 22, 54; Caes. B. G. 1, 12; 1, 23; 2, 23; Liv. 21, 13; 21, 14; 21, 35.—Before m (not infreq. in Cic.):

    terrore ac metu,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 18, 54 bis; 20, 59; id. Tusc. 1, 40, 95; id. Off. 1, 30, 106; Caes. B. G. 1, 39; 2, 14; Sall. C. 2, 4; 10, 1; Liv. 21, 8; 21, 60.—Before n (not infreq. in Cic.):

    insedit ac nimis inveteravit,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    gentes ac nationes,

    id. ib. 11, 31; 12, 35 bis; id. Phil. 2, 21, 50; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 20; 2, 28; Liv. 21, 32.—Before p (not infreq. in Cic., Caes., and Liv.):

    celeberrimum ac plenissimum,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 33; 12, 35; 13, 36; id. Phil. 2, 15, 39; id. Tusc. 1, 17, 41; id. Off. 1, 20, 68; Caes. B. G. 1, 18; 1, 20; 2, 13; 2, 19; Sall. C. 5, 9; Liv. 21, 25; 21, 34; 21, 35.—Before q (does not occur).—Before r (infreq.):

    firmamenti ac roboris,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 8, 21; 15, 45; id. Off. 1, 5, 15; Caes. B. G. 1, 25; Liv. 21, 41; 21, 44.—Before s (freq. in Cic. and Liv., infreq. in Caes.):

    vectigalibus ac sociis,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 4; 4, 10; 11, 30; id. Phil. 2, 27, 66; Caes. B. G. 1, 25; 1, 31; 1, 33; 2, 24; Liv. 21, 4; 21, 33 bis; 21, 36.—Before t (infreq. in Cic., freq. in Liv.):

    tantis rebus ac tanto bello,

    Cic. Imp. Pomp. 10, 27 bis; 19, 56; 20, 59; Caes. B. G. 1, 26; 1, 39; 2, 6; Liv. 21, 7 ter; 21, 10; 21, 14; 21, 25.—Before v (not in Cic., only once in Caes. and Sall., but freq. in Liv.):

    armatos ac victores,

    Caes. B. G. 1, 40:

    inconsulte ac veluti etc.,

    Sall. C. 42, 2:

    opera ac vineae,

    Liv. 21, 7; 21, 22; 21, 40; 21, 43. —(So in the phrases treated below: atque adeo, atque alter or alius, atque eccum, atque eo, atque etiam, atque illuc, atque is or hic, atque iterum, atque omnia, atque ut, atque late, atque sic, atque velut, but ac ne, ac si, and ac tamen).—With simul:

    Britannorum acies in speciem simul ac terrorem editioribus locis constiterat,

    Tac. Agr. 35:

    in se simul atque in Herculem,

    id. G. 34:

    suos prosequitur simul ac deponit,

    id. ib. 30; so,

    sociis pariter atque hostibus,

    id. H. 4, 73:

    innocentes ac noxios juxta cadere,

    id. A. 1, 48.—Hence, sometimes syn. with et—et, ut—ita, aeque ac; both—and, as—so, as well—as, as well as: hodie sero ac nequiquam [p. 190] voles, Ter. Heaut. 2, 3, 103 (cf. Cic. Quinct. 25, 79:

    verum et sero et nequidquam pudet): copia sententiarum atque verborum,

    Cic. Cael. 19, 45:

    omnia honesta atque inhonesta,

    Sall. C. 30, 4:

    nobiles atque ignobiles,

    id. ib. 20, 7:

    caloris ac frigoris patientia par,

    Liv. 21, 4; 6, 41; Vell. 2, 127:

    vir bonus et prudens dici delector ego ac tu,

    Hor. Ep. 1, 16, 32.—
    B.
    Esp.
    a.
    In a hendiadys:

    utinam isto animo atque virtute in summa re publica versari quam in municipali maluisset,

    with this virtuous feeling, Cic. Leg. 3, 16, 36:

    de conplexu ejus ac sinu,

    of his bosom embrace, id. Cat. 2, 10, 22:

    me eadem, quae ceteros, fama atque invidia vexabat, i. e. invidiosa fama,

    Sall. C. 3 fin.:

    clamore atque adsensu,

    shout of applause, Liv. 21, 3.—
    b.
    In joining to the idea of a preceding word one more important, and indeed, and even, and especially (v. Kritz ad Sall. J. 4, 3).
    (α).
    Absol.: Pa. Nempe tu istic ais esse erilem concubinam? Sc. Atque arguo me etc., yea and I maintain that I etc., Plaut. Mil. 2, 3, 66: Ph. Tun vidisti? Sc. Atque his quidem oculis, id. ib. 2, 4, 15: Ps. Ecquid habet is homo aceti in pectore? Ch. Atque acidissimi, id. Ps. 2, 4, 49; so id. Bacch. 3, 6, 9; id. Men. 1, 2, 40: Py. Cognoscitne (ea)? Ch. Ac memoriter, Ter. Eun. 5, 3, 6:

    Faciam boni tibi aliquid pro ista re ac lubens,

    and with a good will, id. Heaut. 4, 5, 15:

    rem difficilem (dii immortales) atque omnium difficillimam,

    and indeed, Cic. Or. 16, 52:

    magna diis immortalibus habenda est gratia atque huic ipsi Jovi Statori, etc.,

    and especially, id. Cat. 1, 5, 11:

    hebeti ingenio atque nullo,

    and in fact, id. Tusc. 5, 15, 45:

    ex plurimis periculis et insidiis atque ex media morte,

    and even, id. Cat. 4, 9:

    fratre meo atque eodem propinquo suo interfecto,

    and at the same time, Sall. J. 14, 11:

    intra moenia atque in sinu urbis,

    id. C. 52, 35.—
    (β).
    With adeo, and that too, and even:

    intra moenia atque adeo in senatu,

    Cic. Cat. 1, 2, 5:

    qui in urbe remanserunt atque adeo qui contra urbis salutem etc.,

    id. ib. 2, 12, 27:

    insto atque urgeo, insector, posco atque adeo flagito crimen,

    id. Planc. 19 fin.:

    non petentem atque adeo etiam absentem,

    Liv. 10, 5.—And with autem also added:

    atque adeo autem quor etc.,

    Ter. Eun. 5, 4, 42.—
    (γ).
    With etiam:

    id jam populare atque etiam plausibile factum est,

    and also, Cic. Div. in Caecil. 3, 8:

    ne Verginio commeatum dent atque etiam in custodia habeant,

    Liv. 3, 46.—
    (δ).
    With the dem. pron. hic, is:

    negotium magnum est navigare atque id mense Quintili,

    and besides, and that, and that too, Cic. Att. 5, 12; 1, 14:

    maximis defixis trabibus atque eis praeacutis,

    Caes. B. C. 1, 27:

    Asseres pedum XII. cuspidibus praefixis atque hi maximis ballistis missi,

    id. ib. 2, 2:

    duabus missis subsidio cohortibus a Caesare, atque his primis legionum duarum,

    id. B. G. 5, 15; id. B. C. 3, 70:

    flumen uno omnino loco pedibus atque hoc aegre transiri potest,

    id. B. G. 5, 18:

    ad celeritatem onerandi subductionesque paulo facit humiliores... atque id eo magis, quod, etc.,

    id. ib. 5, 1; cf. without id (perh. to avoid the repetition of the pron.): qua (sc. virtute) nostri milites facile superabant, atque eo magis, quod, etc., and that the more because etc., id. ib. 3, 8 fin.:

    dicendi artem apta trepidatione occultans atque eo validior,

    Tac. H. 1, 69; 2, 37; id. A. 4, 22; 4, 46.—
    II.
    In comparisons.
    A.
    Of equality (Rudd. II. p. 94; Zumpt, § 340); with par, idem, item, aequus, similis, juxta, talis, totidem, etc., as: et nota, quod ex hujus modi structura Graeca (sc. homoios kai, etc.) frequenter Latini ac et atque in significatione similitudinis accipiunt, Prisc. pp. 1192 and 1193 P.; cf. Gell. 10, 29; Lidd. and Scott, s. v. kai, III.:

    si parem sententiam hic habet ac formam,

    Plaut. Mil. 4, 6, 36: quom opulenti loquuntur pariter atque ignobiles, Enn. ap. Gell. 11, 4:

    Ecastor pariter hoc atque alias res soles,

    Plaut. Men. 5, 1, 52:

    pariter nunc opera me adjuves ac re dudum opitulata es,

    Ter. Phorm. 5, 3, 3:

    neque enim mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit,

    Cic. N. D. 3, 1, 3:

    parique eum atque illos imperio esse jussit,

    Nep. Dat. 3, 5:

    magistrum equitum pari ac dictatorem imperio fugavit,

    id. Hann. 5, 3:

    pariter patribus ac plebi carus,

    Liv. 2, 33: nam et vita est eadem et animus te erga idem ac fuit, Ter. Heaut. 2, 3, 24:

    In hanc argumentationes ex eisdem locis sumendae sunt atque in causam negotialem,

    Cic. Inv. 2, 23, 70:

    equi quod alii sunt ad rem militarem idonei, alii ad vecturam... non item sunt spectandi atque habendi,

    Varr. R. R. 2, 7, 15; id. L. L. 10, § 74 Mull.:

    cum ex provincia populi Romani aequam partem tu tibi sumpseris atque populo Romano miseris,

    Cic. Verr. 2, 3, 19:

    Modo ne in aequo (jure) hostes apud vos sint ac nos socii,

    Liv. 39, 37 (exs. with aeque; v. aeque, d); Cic. Verr. 2, 3, 83 fin.:

    et simili jure tu ulcisceris patrui mortem atque ille persequeretur fratris sui, si, etc.,

    id. Rab. Perd. 5; id. Phil. 1, 4; id. Agr. 1, 4 fin.:

    similem pavorem inde ac fugam fore, ac bello Gallico fuerit,

    Liv. 6, 28; Col. 5, 7, 3:

    contendant, se juxta hieme atque aestate bella gerere posse,

    Liv. 5, 6; cf. Drak. ad Liv. 1, 54, 9:

    faxo eum tali mactatum, atque hic est, infortunio,

    Ter. Phorm. 5, 9, 39; Cic. Vatin. 4, 10:

    cum totidem navibus atque erat profectus,

    Nep. Milt. 7, 4.—
    B.
    Of difference; with alius and its derivv., with dissimile, contra, contrarius, secus, etc., than:

    illi sunt alio ingenio atque tu,

    other than, different from, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. the passages under alius, I. B. a:

    aliter tuum amorem atque est accipis,

    Ter. Heaut. 2, 3, 23 al.; v. the passages under aliter, 1. a.; cf.

    also aliorsum, II., and aliusmodi: quod est non dissimile atque ire in Solonium,

    Cic. Att. 2, 3:

    simulacrum in excelso collocare et, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    vides, omnia fere contra ac dicta sint evenisse,

    id. Div. 2, 24 fin.; id. Verr. 2, 1, 46:

    qui versantur retro, contrario motu atque caelum,

    id. Rep. 6, 17, 17:

    membra paulo secus a me atque ab illo partita,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    cujus ego salutem non secus ac meam tueri debeo,

    id. Planc. 1 fin. al.; v. contra, contrarius, secus, etc.—
    C.
    Sometimes, in cases of equality or difference, atque with ut or ac with si (with aliter affirm. Cic. appears to connect only atque ut, not ac si;

    once, however, non aliter, ac si,

    Cic. Att. 13, 51;

    v. aliter, 1. b.): pariter hoc fit atque ut alia facta sunt,

    Plaut. Am. 4, 1, 11:

    nec fallaciam Astutiorem ullus fecit poeta atque Ut haec est fabre facta a nobis,

    id. Cas. 5, 1, 6 sqq.:

    quod iste aliter atque ut edixerat decrevisset,

    Cic. Verr. 2, 1, 46:

    et qui suos casus aliter ferunt atque ut auctores aliis ipsi fuerunt, etc.,

    id. Tusc. 3, 30, 73:

    si mentionem fecerint, quo aliter ager possideretur atque ut ex legibus Juliis,

    id. Att. 2, 18, 2; 16, 13, c; cf. Wopk. Lect. Tull. 1, 15, p. 118; Dig. 43, 13, 11:

    Egnatii absentis rem ut tueare, aeque a te peto ac si mea negotia essent,

    just as if, Cic. Fam. 13, 43:

    tu autem similiter facis ac si me roges, etc.,

    id. N. D. 3, 3, 8:

    reliquis officiis, juxta ac si meus frater esset, sustentavit,

    id. Post. Red. in Sen. 8, 20:

    quod dandum est amicitiae, large dabitur a me non secus ac si meus esset frater,

    id. Mur. 4 fin.:

    haec sunt, tribuni, consilia vestra, non, hercule, dissimilia, ac si quis, etc.,

    Liv. 5, 5 fin. al. —
    D.
    More rare with nimis, in partem, pro eo, etc.;

    in Plaut. also with mutare or demutare = aliud esse: nimis bellus, atque ut esse maxume optabam, locus,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 73:

    haud centensumam Partem dixi atque, otium rei si sit, possim expromere,

    id. Mil. 3, 1, 168: sane quam pro eo ac debui graviter molesteque tuli, just as was my duty, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

    debeo sperare, omnes deos, qui huic urbi praesident, pro eo mihi, ac mereor, relaturos gratiam esse,

    Cic. Cat. 4, 2:

    pro eo, ac si concessum sit, concludere oportebit argumentationem,

    id. Inv. 1, 32, 54:

    non possum ego non aut proxime atque ille aut etiam aeque laborare,

    nearly the same as he, id. Fam. 9, 13, 2:

    neque se luna quoquam mutat atque uti exorta est semel,

    Plaut. Am. 1, 1, 118:

    num quid videtur demutare atque ut quidem Dixi?

    id. Mil. 4, 3, 37.—
    E.
    Sometimes the word indicating comparison (aeque, tantopere, etc.) is to be supplied from the connection (in the class. per. perh. used only once by Cassius in epist. style):

    nebula haud est mollis atque hujus est,

    Plaut. Cas. 4, 4, 21:

    quem esse amicum ratus sum atque ipsus sum mihi,

    id. Bacch. 3, 6, 20:

    quae suco caret atque putris pumex,

    Priap. 32, 7 (Mull., est putusque): digne ac mereor commendatus esse, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13; Dig. 2, 14, 4; 19, 2, 54.—
    F.
    Poet. or in post-Aug. prose with comparatives (for quam), than:

    amicior mihi nullus vivit atque is est,

    Plaut. Merc. 5, 2, 56:

    non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,

    Ter. And. 4, 2, 15 Ruhnk.:

    Illi non minus ac tibi Pectore uritur intimo Flamma,

    Cat. 61, 172:

    haud minus ac jussi faciunt,

    Verg. A. 3, 561:

    Non tuus hoc capiet venter plus ac meus,

    Hor. S. 1, 1, 46 Bentl. and Heind. (cf. infra:

    nihilo plus accipias quam Qui nil portarit): qui peccas minus atque ego,

    id. ib. 2, 7, 96:

    Artius atque hedera procera adstringitur ilex,

    id. Epod. 15, 5; Suet. Caes. 14 Ruhnk. —
    G.
    In the comparison of two periods of time, most freq. with simul (v. examples under simul); ante- or post-class. with principio, statim:

    principio Atque animus ephebis aetate exiit,

    as soon as, Plaut. Merc. 1, 1, 40:

    judici enim, statim atque factus est, omnium rerum officium incumbit,

    Dig. 21, 1, 25:

    quamvis, statim atque intercessit, mulier competierat,

    ib. 16, 1, 24.—
    III.
    To connect a negative clause which explains or corrects what precedes; hence sometimes with potius (class.; in Cic. very freq., but rare in the poets), and not, and not rather.
    a.
    Absol.:

    Decipiam ac non veniam,

    Ter. Heaut. 4, 4, 6:

    si fidem habeat,... ac non id metuat, ne etc.,

    id. Eun. 1, 2, 60:

    perparvam vero controversiam dicis, ac non eam, quae dirimat omnia,

    Cic. Leg. 1, 20, 54:

    quasi nunc id agatur, quis ex tanta multitudine occiderit, ac non hoc quaeratur, eum, etc.,

    id. Rosc. Am. 33:

    si (mundum) tuum ac non deorum immortalium domicilium putes, nonne plane desipere videare?

    id. N. D. 2, 6, 17:

    nemo erat, qui illum reum ac non miliens condemnatum arbitraretur,

    id. Att. 1, 16:

    si hoc dissuadere est, ac non disturbare ac pervertere,

    id. Agr. 2, 37, 101:

    si res verba desideraret ac non pro se ipsa loqueretur,

    id. Fam. 3, 2 fin.: hoc te exspectare tempus tibi turpe est ac non ei rei sapientia tua te occurrere, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    velut destituti ac non qui ipsi destituissent,

    Liv. 8, 27; 7, 3 fin.:

    si mihi mea sententia proferenda ac non disertissimorum,

    Tac. Or. 1.—
    b.
    With potius:

    Quam ob rem scriba deducet, ac non potius mulio, qui advexit?

    Cic. Verr. 2, 3, 79 (B. and K., et):

    quis (eum) ita aspexit, ut perditum civem, ac non potius ut importunissimum hostem?

    id. Cat. 2, 6, 12.— Pliny the elder commonly employs in this sense atque non, not ac non:

    concremasse ea (scrinia) optuma fide atque non legisse,

    Plin. 7, 25, 26, § 94; 22, 24, 50, § 108; 29, 2, 9, § 29; 27, 9, 55, § 78; 31, 7, 39, § 73 et saep. —
    IV.
    In connecting clauses and beginning periods.
    1.
    In gen., and, and so, and even, and too: Pamph. Antiquam adeo tuam venustatem obtines. Bacch. Ac tu ecastor morem antiquom atque ingenium obtines, And you too, Ter. Hec. 5, 4, 20:

    atque illi (philosopho) ordiri placet etc.,

    Cic. de Or. 3, 47, 183: Africanus indigens mei? Minime hercle. Ac ne ego quidem illius, And I indeed not, etc., id. Lael. 9, 30; id. Fin. 5, 11, 33:

    cum versus facias, te ipsum percontor, etc.... Atque ego cum Graecos facerem, natus mare citra, Versiculos, etc.,

    Hor. S. 1, 10, 31:

    multa quippe et diversa angebant: validior per Germaniam exercitus, etc.... quos igitur anteferret? ac (i. e. similiter angebat), ne postpositi contumelia incenderentur,

    Tac. A. 1, 47:

    Minime, minime, inquit Secundus, atque adeo vellem maturius intervenisses,

    Tac. Or. 14:

    ac similiter in translatione, etc.,

    Quint. 3, 6, 77.—
    2.
    In adducing new arguments of similar force in favor of any assertion or making further statements about a subject, etc.; cf. Beier ad Cic. Off. 3, 11, 487.
    a.
    Absol.:

    maxima est enim vis vetustatis et consuetudinis: atque in ipso equo, cujus modo mentionem feci, si, etc.,

    and furthermore, and moreover, Cic. Lael. 19, 68: Atque, si natura confirmatura jus non erit, virtutes omnes tollentur, id. Leg. 1, 15, 42 B. and K. —
    b.
    Often with etiam:

    Atque alias etiam dicendi virtutes sequitur,

    Cic. Or. 40, 139:

    Atque hoc etiam animadvertendum non esse omnia etc.,

    id. de Or. 2, 61, 251; so id. Off. 1, 26, 90; id. N. D. 2, 11, 30; Col. 2, 2, 3.—
    c.
    Sometimes with quoque:

    Atque occidi quoque Potius quam cibum praehiberem,

    Plaut. Ps. 1, 3, 133; so Cic. N. D. 2, 12, 32; Col. 2, 13, 3, and Cels. 2, 3; 3, 22.—
    d.
    And even with quoque etiam: Atque ego [p. 191] quoque etiam, qui Jovis sum filius, Contagione etc., Plaut. Am. prol. 30.—
    3.
    In narration:

    aegre submoventes obvios intrare portam, qui adducebant Philopoemenem, potuerunt: atque conferta turba iter reliquum clauserat,

    Liv. 39, 49; 5, 21 fin.:

    completur caede, quantum inter castra murosque vacui fuit: ac rursus nova laborum facies,

    Tac. H. 3, 30; cf. Caes. B. C. 2, 28 fin. and 2, 29 init.
    4.
    In introducing comparisons, atque ut, atque velut (mostly poet., esp. in epic poetry):

    Atque ut perspicio, profecto etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 53:

    ac veluti magno in populo cum saepe coorta est Seditio.... Sic cunctus pelagi cecidit fragor, etc.,

    Verg. A. 1, 148; so id. G. 4, 170; id. A. 2, 626; 4, 402; 4, 441; 6, 707; 9, 59; 10, 405; 10, 707; 10, 803; 11, 809; 12, 365; 12, 521; 12, 684; 12, 715;

    12, 908: Inclinare meridiem Sentis ac, veluti stet volucris dies, Parcis deripere etc.,

    Hor. C. 3, 28, 6; Val. Fl. 6, 664;

    and so, Ac velut in nigro jactatis turbine nautis, etc.... Tale fuit nobis Manius auxilium,

    Cat. 68, 63 (for which Sillig and Muller read:

    Hic velut, etc.): Atque ut magnas utilitates adipiscimur, etc.,

    Cic. Off. 2, 5, 16:

    Atque ut hujus mores veros amicos parere non potuerunt, sic etc.,

    id. Lael. 15, 54.—
    5.
    In connecting two acts or events.
    a.
    In the order of time, and then; hence the ancient grammarians assume in it the notion of quick succession, and explain it, though improperly, as syn. with statim, ilico, without any accompanying copulative, v. Gell. 10, 29; Non. p. 530, 1 sq. (only in the poets and histt.): Atque atque accedit muros Romana juventus (the repetition of the atque represents the approach step by step), Enn. ap. Gell. and Non. l. l. (Ann. v. 527 Mull.): Quo imus una;

    ad prandium? Atque illi tacent,

    And then they are silent, Plaut. Capt. 3, 1, 19:

    Ubi cenamus? inquam, atque illi abnuunt,

    and upon this they shake their head, id. ib. 3, 1, 21; id. Ep. 2, 2, 33:

    dum circumspecto atque ego lembum conspicor,

    id. Bacch. 2, 3, 45; so id. Merc. 2, 1, 32; 2, 1, 35; id. Most. 5, 1, 9:

    lucernam forte oblitus fueram exstinguere: Atque ille exclamat derepente maximum,

    and then he suddenly exclaims, id. ib. 2, 2, 57: cui fidus Achates It comes... atque illi Misenum in litore sicco Ut venere, vident, etc., and as they thus came, etc., Verg. A. 6, 162:

    dixerat, atque illi sese deus obtulit ultro,

    Stat. Th. 9, 481; 12, 360; Liv. 26, 39, 16; Tac. H. 3, 17:

    tum Otho ingredi castra ausus: atque illum tribuni centurionesque circumsistunt,

    id. ib. 1, 82. —Sometimes with two imperatives, in order to indicate vividly the necessity of a quicker succession, or the close connection between two actions:

    cape hoc argentum atque defer,

    Ter. Heaut. 4, 7, 3:

    abi domum ac deos comprecare,

    id. Ad. 4, 5, 65:

    tace modo ac sequere hac,

    id. ib. 2, 4, 16:

    Accipe carmina atque hanc sine tempora circum hederam tibi serpere,

    Verg. E. 8, 12; id. G. 1, 40; 3, 65; 4, 330:

    Da auxilium, pater, atque haec omina firma,

    id. A. 2, 691; 3, 89; 3, 250; 3, 639; 4, 424; 9, 90; 10, 624; 11, 370.—
    b.
    In the order of thought, and so, and thus, and therefore.
    (α).
    Absol.:

    si nunc de tuo jure concessisses paululum, Atque adulescenti morigerasses,

    and so, Ter. Ad. 2, 2, 10.—
    (β).
    With ita or sic:

    Ventum deinde ad multo angustiorem rupem, atque ita rectis saxis, etc.,

    Liv. 21, 36; Plin. 10, 58, 79, § 158:

    ac sic prope innumerabiles species reperiuntur,

    Quint. 12, 10, 67.—
    c.
    Connecting conclusion and condition, so, then (cf. at, II. F.):

    non aliter quam qui adverso vix flumine lembum Remigiis subigit, si bracchia forte remisit, Atque illum praeceps prono rapit alveus amni,

    Verg. G. 1, 203 (here explained by statim by Gell. 10, 29, and by Servius, but thus its connective force is wholly lost; cf. also Forbig ad h. l. for still another explanation).—
    6.
    (As supra, I. c.) To annex a thought of more importance:

    Satisne videtur declarasse Dionysius nihil esse ei beatum, cui semper aliqui terror impendeat? atque ei ne integrum quidem erat, ut ad justitiam remigraret,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62; id. Tull. 4:

    hoc enim spectant leges, hoc volunt, incolumem esse civium conjunctionem, quam qui dirimunt, eos morte... coercent. Atque hoc multo magis efficit ipsa naturae ratio,

    id. Off. 3, 5, 23; id. Fam. 6, 1, 4: hac spe lapsus Induciomarus... exsules damnatosque tota Gallia magnis praemiis ad se allicere coepit;

    ac tantam sibi jam iis rebus in Gallia auctoritatem comparaverat, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 55 fin.; Nep. Hann. 13, 2; Quint. 1, 10, 16.—Hence also in answers, in order to confirm a question or assertion:

    Sed videone ego Pamphilippum cum fratre Epignomo? Atque is est,

    And he it is, Yes, it is he, Plaut. Stich. 4, 2, 4; so id. Truc. 1, 2, 24: Th. Mihin malum minitare? Ca. Atque edepol non minitabor, sed dabo, id. Curc. 4, 4, 15: Ch. Egon formidulosus? nemost hominum, qui vivat, minus. Th. Atque ita opust, Ter. Eun. 4, 6, 20.—
    7.
    In expressing a wish, atque utinam:

    Veritus sum arbitros, atque utinam memet possim obliscier! Att., Trag. Rel. p. 160 Rib.: videmus enim fuisse quosdam, qui idem ornate ac graviter, idem versute et subtiliter dicerent. Atque utinam in Latinis talis oratoris simulacrum reperire possemus!

    Cic. Or. 7, 22; so id. Rep. 3, 5, 8:

    Atque utinam pro decore etc.,

    Liv. 21, 41, 13:

    Atque utinam ex vobis unus etc.,

    Verg. E. 10, 35; id. A. 1, 575:

    Atque utinam... Ille vir in medio fiat amore lapis!

    Prop. 2, 9, 47; 3, 6, 15; 3, 7, 25; 3, 8, 19 al.—
    8.
    To connect an adversative clause, and often fully with tamen, and yet, notwithstanding, nevertheless.
    a.
    Absol.: Mihi quidem hercle non fit veri simile;

    atque ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20 Ruhnk. (atque pro tamen, Don.):

    ego quia non rediit filius, quae cogito!... Atque ex me hic natus non est, sed ex fratre,

    id. Ad. 1, 1, 15 (Quasi dicat, ex me non est, et sic afficior: quid paterer si genuissem? Don.; cf. Acron. ap. Charis. p. 204 P.); Cic. Off. 3, 11, 48 Beier; id. Mur. 34, 71 Matth.:

    ceterum ex aliis negotiis, quae ingenio exercentur, in primis magno usui est memoria rerum gestarum... Atque ego credo fore qui, etc.,

    and yet I believe, Sall. J. 4, 1 and 3 Corte; id. C. 51, 35:

    observare principis egressum in publicum, insidere vias examina infantium futurusque populus solebat. Labor parentibus erat ostentare parvulos... Ac plerique insitis precibus surdas principis aures obstrepebant,

    Plin. Pan. 26.—
    b.
    With tamen:

    nihil praeterea est magnopere dicendum. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, etc.,

    Cic. Fin. 2, 27, 85:

    discipulos dissimilis inter se ac tamen laudandos,

    id. de Or. 3, 10, 35; id. Rep. 1, 7, 12:

    Atque in his tamen tribus generibus etc.,

    id. Off. 3, 33, 118; id. Pis. 1, 3; 13, 30; id. Prov. Cons. 7, 16; 7, 15 fin. (cf. in reference to the last four passages Wund. Varr. Lectt. p. lviii. sq.):

    ac tamen initia fastigii etc.,

    Tac. A. 3, 29; 3, 56; 12, 56;

    14, 21: pauciores cum pluribus certasse, ac tamen fusos Germanos,

    id. H. 5, 16.—
    9.
    To connect a minor affirmative proposition (the assumptio or propositio minor of logical lang.) in syllogisms, now, but, but now (while atqui is used to connect either an affirmative or negative minor premiss: v. atqui): Scaptius quaternas postulabat. Metui, si impetrasset, ne tu ipse me amare desineres;

    ... Atque hoc tempore ipso impingit mihi epistulam etc.,

    Cic. Att. 6, 1, 6.—Sometimes the conclusion is to be supplied:

    nisi qui naturas hominum, penitus perspexerit, dicendo, quod volet, perficere non poterit. Atque totus hic locus philosophorum putatur proprius (conclusion: ergo oratorem philosophiam cognoscere oportet),

    Cic. de Or. 1, 12, 53 and 54.—
    10.
    In introducing a purpose (freq. in Cic.).
    a.
    A negative purpose, and esp. in anticipating an objection:

    Ac ne sine causa videretur edixisse,

    Cic. Phil. 3, 9, 24:

    Ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur,

    id. de Or. 2, 46, 191; so id. Fam. 5, 12, 30:

    Ac ne saepius dicendum sit,

    Cels. 8, 1:

    Ac ne forte roges, quo me duce, quo lare tuter,

    Hor. Ep. 1, 1, 13:

    Ac ne forte putes,

    id. ib. 2, 1, 208:

    Ac ne forte putes etc.,

    Ov. R. Am. 465 (Merkel, Et).—
    b.
    A positive purpose:

    Atque ut ejus diversa studia in dissimili ratione perspicere possitis, nemo etc.,

    Cic. Cat. 2, 5, 9:

    Atque ut omnes intellegant me etc.... dico etc.,

    id. Imp. Pomp. 8, 20; 2, 4; id. Clu. 14, 43; id. Sull. 2, 5; id. de Or. 3, 11, 40:

    Atque ut C. Flaminium relinquam etc.,

    id. Leg. 3, 9, 20; id. Fin. 3, 2, 4.—
    11.
    a.. In continuing a thought in assertions or narration, and, now, and now, Plaut. Aul. prol. 18: audistis, cum pro se diceret, genus orationis, etc.,... perspexistis. Atque in eo non solum ingenium ejus videbatis, etc., Cic. Cael. 19, 45; so id. de Or. 3, 32, 130; 2, 7, 27; 3, 10, 39 al.; Caes. B. G. 2, 29; Nep. Ages. 7, 3; 8, 1, Eum. 10, 3 Bremi; Tac. A. 14, 64; 15, 3; Verg. A. 9, 1; Sil. 4, 1 al.: ac si, sublato illo, depelli a vobis omne periculum judicarem, now if I, etc., Cic. Cat. 2, 2, 3:

    atque si etiam hoc natura praescribit, etc.,

    id. Off. 3, 6, 27; so Quint. 10, 1, 26; 10, 2, 8.—
    b.
    In introducing parentheses:

    vulgo credere, Penino (atque inde nomen et jugo Alpium inditum) transgressum,

    Liv. 21, 38:

    omne adfectus genus (atque ea maxime jucundam et ornatam faciunt orationem) de luxuria, etc.,

    Quint. 4, 3, 15 MSS., where Halm after Spalding reads et quae.
    c.
    At the conclusion of a discourse (not infreq. in Cic.): Atque in primis duabus dicendi partibus qualis esset, summatim breviterque descripsimus, And thus have we, then, briefly described, etc., Cic. Or. 15, 50:

    Ac de primo quidem officii fonte diximus,

    id. Off. 1, 6, 19:

    Ac de inferenda quidem injuria satis dictum est,

    id. ib. 1, 8, 27; id. Inv. 2, 39, 115 al.—
    V.
    In particular connections and phrases.
    A.
    Unus atque alter, one and the other; alius atque alius, one and another; now this, now that:

    unae atque alterae scalae,

    Sall. J. 60, 7:

    quarum (coclearum) cum unam atque alteram, dein plures peteret,

    id. ib. 93, 2:

    unum atque alterum lacum integer perfluit,

    Tac. H. 5, 6:

    dilatisque alia atque alia de causa comitiis,

    Liv. 8, 23, 17; Col. 9, 8, 10:

    alius atque alius,

    Tac. H. 1, 46; 1, 50 (v. alius, II. D.).—Also separated by several words:

    aliud ejus subinde atque aliud facientes initium,

    Sen. Ep. 32, 2.—
    B.
    Etiam atque etiam. again and again:

    temo Stellas cogens etiam atque etiam Noctis sublime iter, Enn., Trag. Rel. p. 39 Rib.: etiam atque etiam cogita,

    Ter. Eun. 1, 1, 11:

    etiam atque etiam considera,

    Cic. Div. in Caecil. 14, 46:

    monitos eos etiam atque etiam volo,

    id. Cat. 2, 12, 27.—So, semel atque iterum, Cic. Font. 26; id. Clu. 49; Tac. Or. 17; and:

    iterum atque iterum,

    Verg. A. 8, 527; Hor. S. 1, 10, 39.—
    C.
    Huc atque illuc, hither and thither, Cic. Q. Rosc. 37; id. de Or. 1, 40, 184; Verg. A. 9, 57; Ov. M. 2, 357; 10, 376; Tac. Agr. 10; id. H. 1, 85.—
    D.
    Longe atque late, far and wide, Cic. Marcell. 29:

    atque eccum or atque eccum video, in colloquial lang.: Heus vocate huc Davom. Atque eccum,

    but here he is, Ter. And. 3, 3, 48:

    Audire vocem visa sum modo militis. Atque eccum,

    and here he is, id. Eun. 3, 2, 2; so id. Hec. 4, 1, 8.—
    E.
    Atque omnia, in making an assertion general, and so generally:

    Atque in eis omnibus, quae sunt actionis, inest quaedam vis a natura data,

    Cic. de Or. 3, 59, 223:

    quorum (verborum) descriptus ordo alias alia terminatione concluditur, atque omnia illa et prima et media verba spectare debent ad ultimum,

    id. Or. 59, 200; id. de Or. 2, 64, 257: commoda civium non divellere, atque omnes aequitate eadem continere, and so rather, etc., id. Off. 2, 23, 83:

    nihil acerbum esse, nihil crudele, atque omnia plena clementiae, humanitatis,

    id. ad Q. Fr. 1, 1, 8:

    Atque omnis vitae ratio sic constat, ut, quae probamus in aliis, facere ipsi velimus,

    Quint. 10, 2, 2.—
    F.
    With other conjunctions.
    1.
    After et:

    equidem putabam virtutem hominibus instituendo et persuadendo, non minis et vi ac metu tradi,

    Cic. de Or. 1, 58, 247:

    Magnifica vero vox et magno viro ac sapiente digna,

    id. Off. 3, 1, 1; id. Cael. 13:

    vanus aspectus et auri fulgor atque argenti,

    Tac. Agr. 32.:

    denuntiarent, ut ab Saguntinis abstineret et Carthaginem in Africam traicerent ac sociorum querimonias deferrent,

    Liv. 21, 6, 4:

    ubi et fratrem consilii ac periculi socium haberem,

    id. 21, 41, 2:

    et uti liter demum ac Latine perspicueque,

    Quint. 8, 3, 3:

    Nam et subtili plenius aliquid atque subtilius et vehementi remissius atque vehementius invenitur,

    id. 12, 10, 67. —
    2.
    After que, as in Gr. te kai: litterisque ac laudibus aeternare, Varr. ap. Non. p. 75, 20:

    submoverique atque in castra redigi,

    Liv. 26, 10:

    terrorem caedemque ac fugam fecere,

    id. 21, 52:

    mus Sub terris posuitque domos atque horrea fecit,

    Verg. G. 1, 182; 3, 434; id. A. 8, 486.—
    3.
    Before et:

    caelum ipsum ac mare et silvas circum spectantes,

    Tac. Agr. 32.—
    4.
    After neque (only in the poets and post - Aug. prose):

    nec clavis nec canis atque calix,

    Mart. 1, 32, 4: naturam Oceani atque aestus [p. 192] neque quaerere hujus operis est, ac multi retulere, Tac. Agr. 10:

    mediocritatem pristinam neque dissimulavit umquam ac frequenter etiam prae se tulit,

    Suet. Vesp. 12.—
    G.
    Atque repeated, esp. in arch. Lat.: Scio solere plerisque hominibus in rebus secundis atque prolixis atque prosperis animum excellere atque superbiam atque ferociam augescere atque crescere, Cato ap. Gell. 7, 3: Dicere possum quibus villae atque aedes aedificatae atque expolitae maximo opere citro atque ebore atque pavimentis Poenicis stent, Cato ap. Fest. p. 242 Mull.:

    atque ut C. Flamininum atque ea, quae jam prisca videntur, propter vetustatem relinquam,

    Cic. Leg. 3, 9, 20:

    omnem dignitatem tuam in virtute atque in rebus gestis atque in tua gravitate positam existimare,

    id. Fam. 1, 5, 8.—Esp. freq. in enumerations in the poets:

    Haec atque illa dies atque alia atque alia,

    Cat. 68, 152:

    Mavortia tellus Atque Getae atque Hebrus,

    Verg. G. 4, 463:

    Clioque et Beroe atque Ephyre Atque Opis et Asia,

    id. ib. 4, 343.—And sometimes forming a double connective, both— and = et—et:

    Multus ut in terras deplueretque lapis: Atque tubas atque arma ferunt crepitantia caelo Audita,

    Tib. 2, 5, 73:

    complexa sui corpus miserabile nati Atque deos atque astra vocat crudelia mater,

    Verg. E. 5, 23; Sil. 1, 93; v. Forbig ad Verg. l. l.
    ► Atque regularly stands at the beginning of its sentence or clause or before the word it connects, but in poetry it sometimes, like et and at, stands:
    a.
    In the second place:

    Jamque novum terrae stupeant lucescere solem, Altius atque cadant imbres,

    Verg. E. 6, 38 Rib., ubi v. Forbig.:

    Accipite ergo animis atque haec mea figite dicta,

    id. A. 3, 250, and 10, 104 (animis may, however, here be taken with Accipite, as in id. ib. 5, 304):

    Esto beata, funus atque imagines Ducant triumphales tuum,

    Hor. Epod. 8, 11; id. S. 1, 5, 4; 1, 6, 111; 1, 7, 12 (ubi v. Fritzsche).—
    b.
    In the third place:

    quod pubes hedera virente Gaudeant pulla magis atque myrto,

    Hor. C. 1, 25, 18; cf. at fin. (Vid. more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 452-513.)

    Lewis & Short latin dictionary > adque

  • 14 atque

    atque or āc (atque is used before vowels and consonants, ac, in class. lang., only before consonants; v. infra, I.), conj. [at has regularly in the compound atque a continuative, as in atqui it has an adversative force; pr. and further, and besides, and also; cf. in Gr. pros de, pros de eti, eti kai, eti de, and te kai; v. at init., and for the change of form atque, ac, cf. neque, nec; in MSS. and inscriptions sometimes written adque, and sometimes by confusion atqui ], a copulative particle, and also, and besides, and even, and (indicating a close internal connection between single words or whole clauses; while et designates an external connection of diff. objects with each other, v. et; syn.: et, -que, autem, praeterea, porro, ad hoc, ad haec).
    I.
    In joining single words, which is its most common use.
    A.
    In gen. (The following representation is based on a collection of all the instances of the use of atque and ac in Cic. Imp. Pomp., Phil. 2, Tusc. 1, and Off. 1; in Caes. B. G. 1 and 2; in Sall. C.; and in Liv. 21; and wherever in the account either author or work is not cited, there atque or ac does not occur.)
    1.
    The form atque.
    a.
    Before vowels and h. —Before a (very freq.):

    sociorum atque amicorum,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 6; 3, 7; id. Phil. 2, 13, 33; id. Tusc. 1, 34, 122; Caes. B. G. 1, 2; 1, 18; 1, 26; 2, 14; Sall. C. 5, 8; 7, 5; Liv. 21, 3; 21, 12.—Before e (very freq.):

    deposci atque expeti,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 5; 6, 16; 10, 28; id. Phil, 2, 21, 51; 2, 21, 52; id. Tusc. 1, 20, 46; Caes. B. G. 1, 6; 1, 15; 1, 18; 2, 19; Sall. C. 14, 6; 49, 4; Liv. 21, 4; 21, 37.—Before i (very freq.):

    excitare atque inflammare,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 6; 3, 7; 7, 18; id. Phil. 2, 15, 37; 2, 21, 50; id. Tusc. 1, 20, 46; 1, 40, 97; Caes. B. G. 1, 17; 1, 20; 1, 22; 2, 1 bis; Sall. C. 2, 3; 3, 5; 14, 4; Liv. 21, 4; 21, 6; 21, 10.—Before o (freq. in Cic.):

    honestissimus atque ornatissimus,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 17; 8, 21; 11, 31; id. Off. 1, 25, 86; 1, 27, 94; Caes. B. G. 1, 40; 2, 14; Sall. C. 10, 6; Liv. 21, 8.—Before u (very rare), Cic. Imp. Pomp. 3, 7; 5, 11; 6, 15; Caes. B. G. 1, 26; 2, 20; Sall. C. 31, 6; 42, 1.—Before h (not infreq.):

    Sertorianae atque Hispaniensis,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 7, 19; id. Tusc. 1, 28, 69; id. Off. 1, 24, 87; Caes. B. G. 1, 19; 2, 9; 2, 10; Sall. C. 6, 1; 12, 2; Liv. 21, 37.—
    b.
    Before consonants.—Before b (very rare):

    Gallorum atque Belgarum,

    Caes. B. G. 1, 6; so,

    Cassius atque Brutus,

    Tac. A. 3, 76.—Before c (infreq. in Cic., freq. in Sall.):

    in portubus atque custodiis,

    Cic. Imp. Pomp. 6, 16; 8, 21; id. Phil. 2, 8, 18; id. Tusc. 1, 18, 42; id. Off. 1, 25, 88; Sall. C. 2, 3; 7, 4; 16, 3; 26, 4; 29, 3.—Before d (infreq.):

    superatam esse atque depressam,

    Cic. Imp. Pomp. 8, 21; id. Phil. 2, 44, 114: id. Off. 1, 6, 19; 1, 25, 85; 1, 33, 119; Sall. C. 4, 1; 20, 7; 20, 10.—Before f (infreq.):

    vitiis atque flagitiis,

    Cic. Imp. Pomp. 30, 72; id. Off. 1, 28, 98; 1, 28, 100; Caes. B. G. 1, 2; Sall. C. 1, 4; 2, 9; 11, 2.— Before g (very rare):

    dignitate atque gloria,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 11; 5, 12:

    virtute atque gloria,

    Sall. C. 3, 2; 61, 9.—Before j (very rare):

    labore atque justitia,

    Sall. C. 10, 1; 29, 3.—Before l (rare):

    hilari atque laeto,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; id. Off. 1, 19, 64; Sall. C. 14, 3; 21, 2; 28, 4.—Before m (infreq. in Cic., once in Caes.):

    multae atque magnae,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 17, 50; id. Phil. 2, 39, 100; id. Off. 1, 29, 103; 1, 31, 110; Caes. B. G. 1, 34; Sall. C. 18, 4; 31, 7; 34, 1; 51, 1.—Before n (infreq.):

    adventu atque nomine,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 13; 20, 60; id. Off. 1, 28, 101; Sall. C. 2, 2 bis. —Before p (infreq. in Cic.):

    magna atque praeclara,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 11, 31; 16, 48; id. Off. 1, 44, 156; Sall. C. 4, 1; 4, 4; 16, 2; 20, 3.—Before q (does not occur).—Before r (rare):

    se conlegit atque recreavit,

    Cic. Phil. 2, 24, 58.— Before s (rare in Cic.):

    provinciarum atque sociorum,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 24, 71; id. Off. 1, 9, 30; 1, 21, 72; Sall. C. 2, 5; 2, 7; 6, 1.— Before t (infreq.):

    parietum atque tectorum,

    Cic. Phil. 2, 28, 69; id. Tusc. 1, 24, 57; id. Off. 1, 35, 126; Sall. C. 42, 2; 50, 3; 51, 38.—Before v (infreq.):

    gravis atque vehemens,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 9, 25; id. Tusc. 1, 23, 54; Sall. C. 1, 1; 12, 3; 45, 4; Liv. 21, 4; 21, 30.—
    2.
    The form ac before consonants.—Before b (very rare):

    sentientes ac bene meritos,

    Cic. Off. 1, 41, 149:

    feri ac barbari,

    Caes. B. G. 1, 31 and 33.—Before c (very rare):

    liberis ac conjugibus,

    Liv. 21, 30:

    Romae ac circa urbem,

    id. 21, 62.—Before d (freq. in Cic.):

    periculum ac discrimen,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 12; 9, 23; 12, 33; id. Tusc. 1, 17, 40; 1, 28, 69; id. Off. 1, 14, 42:

    usus ac disciplina,

    Caes. B. G. 1, 40; 2, 31; Sall. C. 5, 4; 5, 8; 28, 1; Liv. 21, 10; 21, 18; 21, 19.—Before f (infreq.):

    opima est ac fertilis,

    Cic. Imp. Pomp. 6, 14; 7, 19; id. Tusc. 1, 1, 2; 1, 27, 66; id. Off. 1, 29, 103:

    potentissimos ac firmissimos,

    Caes. B. G. 1, 3; 1, 48; 2, 12;

    2, 13: pessuma ac flagitiosissima,

    Sall. C. 5, 9; Liv. 21, 17; 21, 20.—Before g (does not occur).—Before j (very rare):

    nobilitatis ac juventutis,

    Cic. Phil. 2, 15, 37.—Before l (not infreq. in Liv.), Cic. Imp. Pomp. 4, 9; 23, 66; id. Phil. 2, 22, 54; Caes. B. G. 1, 12; 1, 23; 2, 23; Liv. 21, 13; 21, 14; 21, 35.—Before m (not infreq. in Cic.):

    terrore ac metu,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; 18, 54 bis; 20, 59; id. Tusc. 1, 40, 95; id. Off. 1, 30, 106; Caes. B. G. 1, 39; 2, 14; Sall. C. 2, 4; 10, 1; Liv. 21, 8; 21, 60.—Before n (not infreq. in Cic.):

    insedit ac nimis inveteravit,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    gentes ac nationes,

    id. ib. 11, 31; 12, 35 bis; id. Phil. 2, 21, 50; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 20; 2, 28; Liv. 21, 32.—Before p (not infreq. in Cic., Caes., and Liv.):

    celeberrimum ac plenissimum,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 33; 12, 35; 13, 36; id. Phil. 2, 15, 39; id. Tusc. 1, 17, 41; id. Off. 1, 20, 68; Caes. B. G. 1, 18; 1, 20; 2, 13; 2, 19; Sall. C. 5, 9; Liv. 21, 25; 21, 34; 21, 35.—Before q (does not occur).—Before r (infreq.):

    firmamenti ac roboris,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 10; 8, 21; 15, 45; id. Off. 1, 5, 15; Caes. B. G. 1, 25; Liv. 21, 41; 21, 44.—Before s (freq. in Cic. and Liv., infreq. in Caes.):

    vectigalibus ac sociis,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 4; 4, 10; 11, 30; id. Phil. 2, 27, 66; Caes. B. G. 1, 25; 1, 31; 1, 33; 2, 24; Liv. 21, 4; 21, 33 bis; 21, 36.—Before t (infreq. in Cic., freq. in Liv.):

    tantis rebus ac tanto bello,

    Cic. Imp. Pomp. 10, 27 bis; 19, 56; 20, 59; Caes. B. G. 1, 26; 1, 39; 2, 6; Liv. 21, 7 ter; 21, 10; 21, 14; 21, 25.—Before v (not in Cic., only once in Caes. and Sall., but freq. in Liv.):

    armatos ac victores,

    Caes. B. G. 1, 40:

    inconsulte ac veluti etc.,

    Sall. C. 42, 2:

    opera ac vineae,

    Liv. 21, 7; 21, 22; 21, 40; 21, 43. —(So in the phrases treated below: atque adeo, atque alter or alius, atque eccum, atque eo, atque etiam, atque illuc, atque is or hic, atque iterum, atque omnia, atque ut, atque late, atque sic, atque velut, but ac ne, ac si, and ac tamen).—With simul:

    Britannorum acies in speciem simul ac terrorem editioribus locis constiterat,

    Tac. Agr. 35:

    in se simul atque in Herculem,

    id. G. 34:

    suos prosequitur simul ac deponit,

    id. ib. 30; so,

    sociis pariter atque hostibus,

    id. H. 4, 73:

    innocentes ac noxios juxta cadere,

    id. A. 1, 48.—Hence, sometimes syn. with et—et, ut—ita, aeque ac; both—and, as—so, as well—as, as well as: hodie sero ac nequiquam [p. 190] voles, Ter. Heaut. 2, 3, 103 (cf. Cic. Quinct. 25, 79:

    verum et sero et nequidquam pudet): copia sententiarum atque verborum,

    Cic. Cael. 19, 45:

    omnia honesta atque inhonesta,

    Sall. C. 30, 4:

    nobiles atque ignobiles,

    id. ib. 20, 7:

    caloris ac frigoris patientia par,

    Liv. 21, 4; 6, 41; Vell. 2, 127:

    vir bonus et prudens dici delector ego ac tu,

    Hor. Ep. 1, 16, 32.—
    B.
    Esp.
    a.
    In a hendiadys:

    utinam isto animo atque virtute in summa re publica versari quam in municipali maluisset,

    with this virtuous feeling, Cic. Leg. 3, 16, 36:

    de conplexu ejus ac sinu,

    of his bosom embrace, id. Cat. 2, 10, 22:

    me eadem, quae ceteros, fama atque invidia vexabat, i. e. invidiosa fama,

    Sall. C. 3 fin.:

    clamore atque adsensu,

    shout of applause, Liv. 21, 3.—
    b.
    In joining to the idea of a preceding word one more important, and indeed, and even, and especially (v. Kritz ad Sall. J. 4, 3).
    (α).
    Absol.: Pa. Nempe tu istic ais esse erilem concubinam? Sc. Atque arguo me etc., yea and I maintain that I etc., Plaut. Mil. 2, 3, 66: Ph. Tun vidisti? Sc. Atque his quidem oculis, id. ib. 2, 4, 15: Ps. Ecquid habet is homo aceti in pectore? Ch. Atque acidissimi, id. Ps. 2, 4, 49; so id. Bacch. 3, 6, 9; id. Men. 1, 2, 40: Py. Cognoscitne (ea)? Ch. Ac memoriter, Ter. Eun. 5, 3, 6:

    Faciam boni tibi aliquid pro ista re ac lubens,

    and with a good will, id. Heaut. 4, 5, 15:

    rem difficilem (dii immortales) atque omnium difficillimam,

    and indeed, Cic. Or. 16, 52:

    magna diis immortalibus habenda est gratia atque huic ipsi Jovi Statori, etc.,

    and especially, id. Cat. 1, 5, 11:

    hebeti ingenio atque nullo,

    and in fact, id. Tusc. 5, 15, 45:

    ex plurimis periculis et insidiis atque ex media morte,

    and even, id. Cat. 4, 9:

    fratre meo atque eodem propinquo suo interfecto,

    and at the same time, Sall. J. 14, 11:

    intra moenia atque in sinu urbis,

    id. C. 52, 35.—
    (β).
    With adeo, and that too, and even:

    intra moenia atque adeo in senatu,

    Cic. Cat. 1, 2, 5:

    qui in urbe remanserunt atque adeo qui contra urbis salutem etc.,

    id. ib. 2, 12, 27:

    insto atque urgeo, insector, posco atque adeo flagito crimen,

    id. Planc. 19 fin.:

    non petentem atque adeo etiam absentem,

    Liv. 10, 5.—And with autem also added:

    atque adeo autem quor etc.,

    Ter. Eun. 5, 4, 42.—
    (γ).
    With etiam:

    id jam populare atque etiam plausibile factum est,

    and also, Cic. Div. in Caecil. 3, 8:

    ne Verginio commeatum dent atque etiam in custodia habeant,

    Liv. 3, 46.—
    (δ).
    With the dem. pron. hic, is:

    negotium magnum est navigare atque id mense Quintili,

    and besides, and that, and that too, Cic. Att. 5, 12; 1, 14:

    maximis defixis trabibus atque eis praeacutis,

    Caes. B. C. 1, 27:

    Asseres pedum XII. cuspidibus praefixis atque hi maximis ballistis missi,

    id. ib. 2, 2:

    duabus missis subsidio cohortibus a Caesare, atque his primis legionum duarum,

    id. B. G. 5, 15; id. B. C. 3, 70:

    flumen uno omnino loco pedibus atque hoc aegre transiri potest,

    id. B. G. 5, 18:

    ad celeritatem onerandi subductionesque paulo facit humiliores... atque id eo magis, quod, etc.,

    id. ib. 5, 1; cf. without id (perh. to avoid the repetition of the pron.): qua (sc. virtute) nostri milites facile superabant, atque eo magis, quod, etc., and that the more because etc., id. ib. 3, 8 fin.:

    dicendi artem apta trepidatione occultans atque eo validior,

    Tac. H. 1, 69; 2, 37; id. A. 4, 22; 4, 46.—
    II.
    In comparisons.
    A.
    Of equality (Rudd. II. p. 94; Zumpt, § 340); with par, idem, item, aequus, similis, juxta, talis, totidem, etc., as: et nota, quod ex hujus modi structura Graeca (sc. homoios kai, etc.) frequenter Latini ac et atque in significatione similitudinis accipiunt, Prisc. pp. 1192 and 1193 P.; cf. Gell. 10, 29; Lidd. and Scott, s. v. kai, III.:

    si parem sententiam hic habet ac formam,

    Plaut. Mil. 4, 6, 36: quom opulenti loquuntur pariter atque ignobiles, Enn. ap. Gell. 11, 4:

    Ecastor pariter hoc atque alias res soles,

    Plaut. Men. 5, 1, 52:

    pariter nunc opera me adjuves ac re dudum opitulata es,

    Ter. Phorm. 5, 3, 3:

    neque enim mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit,

    Cic. N. D. 3, 1, 3:

    parique eum atque illos imperio esse jussit,

    Nep. Dat. 3, 5:

    magistrum equitum pari ac dictatorem imperio fugavit,

    id. Hann. 5, 3:

    pariter patribus ac plebi carus,

    Liv. 2, 33: nam et vita est eadem et animus te erga idem ac fuit, Ter. Heaut. 2, 3, 24:

    In hanc argumentationes ex eisdem locis sumendae sunt atque in causam negotialem,

    Cic. Inv. 2, 23, 70:

    equi quod alii sunt ad rem militarem idonei, alii ad vecturam... non item sunt spectandi atque habendi,

    Varr. R. R. 2, 7, 15; id. L. L. 10, § 74 Mull.:

    cum ex provincia populi Romani aequam partem tu tibi sumpseris atque populo Romano miseris,

    Cic. Verr. 2, 3, 19:

    Modo ne in aequo (jure) hostes apud vos sint ac nos socii,

    Liv. 39, 37 (exs. with aeque; v. aeque, d); Cic. Verr. 2, 3, 83 fin.:

    et simili jure tu ulcisceris patrui mortem atque ille persequeretur fratris sui, si, etc.,

    id. Rab. Perd. 5; id. Phil. 1, 4; id. Agr. 1, 4 fin.:

    similem pavorem inde ac fugam fore, ac bello Gallico fuerit,

    Liv. 6, 28; Col. 5, 7, 3:

    contendant, se juxta hieme atque aestate bella gerere posse,

    Liv. 5, 6; cf. Drak. ad Liv. 1, 54, 9:

    faxo eum tali mactatum, atque hic est, infortunio,

    Ter. Phorm. 5, 9, 39; Cic. Vatin. 4, 10:

    cum totidem navibus atque erat profectus,

    Nep. Milt. 7, 4.—
    B.
    Of difference; with alius and its derivv., with dissimile, contra, contrarius, secus, etc., than:

    illi sunt alio ingenio atque tu,

    other than, different from, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. the passages under alius, I. B. a:

    aliter tuum amorem atque est accipis,

    Ter. Heaut. 2, 3, 23 al.; v. the passages under aliter, 1. a.; cf.

    also aliorsum, II., and aliusmodi: quod est non dissimile atque ire in Solonium,

    Cic. Att. 2, 3:

    simulacrum in excelso collocare et, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    vides, omnia fere contra ac dicta sint evenisse,

    id. Div. 2, 24 fin.; id. Verr. 2, 1, 46:

    qui versantur retro, contrario motu atque caelum,

    id. Rep. 6, 17, 17:

    membra paulo secus a me atque ab illo partita,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    cujus ego salutem non secus ac meam tueri debeo,

    id. Planc. 1 fin. al.; v. contra, contrarius, secus, etc.—
    C.
    Sometimes, in cases of equality or difference, atque with ut or ac with si (with aliter affirm. Cic. appears to connect only atque ut, not ac si;

    once, however, non aliter, ac si,

    Cic. Att. 13, 51;

    v. aliter, 1. b.): pariter hoc fit atque ut alia facta sunt,

    Plaut. Am. 4, 1, 11:

    nec fallaciam Astutiorem ullus fecit poeta atque Ut haec est fabre facta a nobis,

    id. Cas. 5, 1, 6 sqq.:

    quod iste aliter atque ut edixerat decrevisset,

    Cic. Verr. 2, 1, 46:

    et qui suos casus aliter ferunt atque ut auctores aliis ipsi fuerunt, etc.,

    id. Tusc. 3, 30, 73:

    si mentionem fecerint, quo aliter ager possideretur atque ut ex legibus Juliis,

    id. Att. 2, 18, 2; 16, 13, c; cf. Wopk. Lect. Tull. 1, 15, p. 118; Dig. 43, 13, 11:

    Egnatii absentis rem ut tueare, aeque a te peto ac si mea negotia essent,

    just as if, Cic. Fam. 13, 43:

    tu autem similiter facis ac si me roges, etc.,

    id. N. D. 3, 3, 8:

    reliquis officiis, juxta ac si meus frater esset, sustentavit,

    id. Post. Red. in Sen. 8, 20:

    quod dandum est amicitiae, large dabitur a me non secus ac si meus esset frater,

    id. Mur. 4 fin.:

    haec sunt, tribuni, consilia vestra, non, hercule, dissimilia, ac si quis, etc.,

    Liv. 5, 5 fin. al. —
    D.
    More rare with nimis, in partem, pro eo, etc.;

    in Plaut. also with mutare or demutare = aliud esse: nimis bellus, atque ut esse maxume optabam, locus,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 73:

    haud centensumam Partem dixi atque, otium rei si sit, possim expromere,

    id. Mil. 3, 1, 168: sane quam pro eo ac debui graviter molesteque tuli, just as was my duty, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

    debeo sperare, omnes deos, qui huic urbi praesident, pro eo mihi, ac mereor, relaturos gratiam esse,

    Cic. Cat. 4, 2:

    pro eo, ac si concessum sit, concludere oportebit argumentationem,

    id. Inv. 1, 32, 54:

    non possum ego non aut proxime atque ille aut etiam aeque laborare,

    nearly the same as he, id. Fam. 9, 13, 2:

    neque se luna quoquam mutat atque uti exorta est semel,

    Plaut. Am. 1, 1, 118:

    num quid videtur demutare atque ut quidem Dixi?

    id. Mil. 4, 3, 37.—
    E.
    Sometimes the word indicating comparison (aeque, tantopere, etc.) is to be supplied from the connection (in the class. per. perh. used only once by Cassius in epist. style):

    nebula haud est mollis atque hujus est,

    Plaut. Cas. 4, 4, 21:

    quem esse amicum ratus sum atque ipsus sum mihi,

    id. Bacch. 3, 6, 20:

    quae suco caret atque putris pumex,

    Priap. 32, 7 (Mull., est putusque): digne ac mereor commendatus esse, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13; Dig. 2, 14, 4; 19, 2, 54.—
    F.
    Poet. or in post-Aug. prose with comparatives (for quam), than:

    amicior mihi nullus vivit atque is est,

    Plaut. Merc. 5, 2, 56:

    non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,

    Ter. And. 4, 2, 15 Ruhnk.:

    Illi non minus ac tibi Pectore uritur intimo Flamma,

    Cat. 61, 172:

    haud minus ac jussi faciunt,

    Verg. A. 3, 561:

    Non tuus hoc capiet venter plus ac meus,

    Hor. S. 1, 1, 46 Bentl. and Heind. (cf. infra:

    nihilo plus accipias quam Qui nil portarit): qui peccas minus atque ego,

    id. ib. 2, 7, 96:

    Artius atque hedera procera adstringitur ilex,

    id. Epod. 15, 5; Suet. Caes. 14 Ruhnk. —
    G.
    In the comparison of two periods of time, most freq. with simul (v. examples under simul); ante- or post-class. with principio, statim:

    principio Atque animus ephebis aetate exiit,

    as soon as, Plaut. Merc. 1, 1, 40:

    judici enim, statim atque factus est, omnium rerum officium incumbit,

    Dig. 21, 1, 25:

    quamvis, statim atque intercessit, mulier competierat,

    ib. 16, 1, 24.—
    III.
    To connect a negative clause which explains or corrects what precedes; hence sometimes with potius (class.; in Cic. very freq., but rare in the poets), and not, and not rather.
    a.
    Absol.:

    Decipiam ac non veniam,

    Ter. Heaut. 4, 4, 6:

    si fidem habeat,... ac non id metuat, ne etc.,

    id. Eun. 1, 2, 60:

    perparvam vero controversiam dicis, ac non eam, quae dirimat omnia,

    Cic. Leg. 1, 20, 54:

    quasi nunc id agatur, quis ex tanta multitudine occiderit, ac non hoc quaeratur, eum, etc.,

    id. Rosc. Am. 33:

    si (mundum) tuum ac non deorum immortalium domicilium putes, nonne plane desipere videare?

    id. N. D. 2, 6, 17:

    nemo erat, qui illum reum ac non miliens condemnatum arbitraretur,

    id. Att. 1, 16:

    si hoc dissuadere est, ac non disturbare ac pervertere,

    id. Agr. 2, 37, 101:

    si res verba desideraret ac non pro se ipsa loqueretur,

    id. Fam. 3, 2 fin.: hoc te exspectare tempus tibi turpe est ac non ei rei sapientia tua te occurrere, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    velut destituti ac non qui ipsi destituissent,

    Liv. 8, 27; 7, 3 fin.:

    si mihi mea sententia proferenda ac non disertissimorum,

    Tac. Or. 1.—
    b.
    With potius:

    Quam ob rem scriba deducet, ac non potius mulio, qui advexit?

    Cic. Verr. 2, 3, 79 (B. and K., et):

    quis (eum) ita aspexit, ut perditum civem, ac non potius ut importunissimum hostem?

    id. Cat. 2, 6, 12.— Pliny the elder commonly employs in this sense atque non, not ac non:

    concremasse ea (scrinia) optuma fide atque non legisse,

    Plin. 7, 25, 26, § 94; 22, 24, 50, § 108; 29, 2, 9, § 29; 27, 9, 55, § 78; 31, 7, 39, § 73 et saep. —
    IV.
    In connecting clauses and beginning periods.
    1.
    In gen., and, and so, and even, and too: Pamph. Antiquam adeo tuam venustatem obtines. Bacch. Ac tu ecastor morem antiquom atque ingenium obtines, And you too, Ter. Hec. 5, 4, 20:

    atque illi (philosopho) ordiri placet etc.,

    Cic. de Or. 3, 47, 183: Africanus indigens mei? Minime hercle. Ac ne ego quidem illius, And I indeed not, etc., id. Lael. 9, 30; id. Fin. 5, 11, 33:

    cum versus facias, te ipsum percontor, etc.... Atque ego cum Graecos facerem, natus mare citra, Versiculos, etc.,

    Hor. S. 1, 10, 31:

    multa quippe et diversa angebant: validior per Germaniam exercitus, etc.... quos igitur anteferret? ac (i. e. similiter angebat), ne postpositi contumelia incenderentur,

    Tac. A. 1, 47:

    Minime, minime, inquit Secundus, atque adeo vellem maturius intervenisses,

    Tac. Or. 14:

    ac similiter in translatione, etc.,

    Quint. 3, 6, 77.—
    2.
    In adducing new arguments of similar force in favor of any assertion or making further statements about a subject, etc.; cf. Beier ad Cic. Off. 3, 11, 487.
    a.
    Absol.:

    maxima est enim vis vetustatis et consuetudinis: atque in ipso equo, cujus modo mentionem feci, si, etc.,

    and furthermore, and moreover, Cic. Lael. 19, 68: Atque, si natura confirmatura jus non erit, virtutes omnes tollentur, id. Leg. 1, 15, 42 B. and K. —
    b.
    Often with etiam:

    Atque alias etiam dicendi virtutes sequitur,

    Cic. Or. 40, 139:

    Atque hoc etiam animadvertendum non esse omnia etc.,

    id. de Or. 2, 61, 251; so id. Off. 1, 26, 90; id. N. D. 2, 11, 30; Col. 2, 2, 3.—
    c.
    Sometimes with quoque:

    Atque occidi quoque Potius quam cibum praehiberem,

    Plaut. Ps. 1, 3, 133; so Cic. N. D. 2, 12, 32; Col. 2, 13, 3, and Cels. 2, 3; 3, 22.—
    d.
    And even with quoque etiam: Atque ego [p. 191] quoque etiam, qui Jovis sum filius, Contagione etc., Plaut. Am. prol. 30.—
    3.
    In narration:

    aegre submoventes obvios intrare portam, qui adducebant Philopoemenem, potuerunt: atque conferta turba iter reliquum clauserat,

    Liv. 39, 49; 5, 21 fin.:

    completur caede, quantum inter castra murosque vacui fuit: ac rursus nova laborum facies,

    Tac. H. 3, 30; cf. Caes. B. C. 2, 28 fin. and 2, 29 init.
    4.
    In introducing comparisons, atque ut, atque velut (mostly poet., esp. in epic poetry):

    Atque ut perspicio, profecto etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 53:

    ac veluti magno in populo cum saepe coorta est Seditio.... Sic cunctus pelagi cecidit fragor, etc.,

    Verg. A. 1, 148; so id. G. 4, 170; id. A. 2, 626; 4, 402; 4, 441; 6, 707; 9, 59; 10, 405; 10, 707; 10, 803; 11, 809; 12, 365; 12, 521; 12, 684; 12, 715;

    12, 908: Inclinare meridiem Sentis ac, veluti stet volucris dies, Parcis deripere etc.,

    Hor. C. 3, 28, 6; Val. Fl. 6, 664;

    and so, Ac velut in nigro jactatis turbine nautis, etc.... Tale fuit nobis Manius auxilium,

    Cat. 68, 63 (for which Sillig and Muller read:

    Hic velut, etc.): Atque ut magnas utilitates adipiscimur, etc.,

    Cic. Off. 2, 5, 16:

    Atque ut hujus mores veros amicos parere non potuerunt, sic etc.,

    id. Lael. 15, 54.—
    5.
    In connecting two acts or events.
    a.
    In the order of time, and then; hence the ancient grammarians assume in it the notion of quick succession, and explain it, though improperly, as syn. with statim, ilico, without any accompanying copulative, v. Gell. 10, 29; Non. p. 530, 1 sq. (only in the poets and histt.): Atque atque accedit muros Romana juventus (the repetition of the atque represents the approach step by step), Enn. ap. Gell. and Non. l. l. (Ann. v. 527 Mull.): Quo imus una;

    ad prandium? Atque illi tacent,

    And then they are silent, Plaut. Capt. 3, 1, 19:

    Ubi cenamus? inquam, atque illi abnuunt,

    and upon this they shake their head, id. ib. 3, 1, 21; id. Ep. 2, 2, 33:

    dum circumspecto atque ego lembum conspicor,

    id. Bacch. 2, 3, 45; so id. Merc. 2, 1, 32; 2, 1, 35; id. Most. 5, 1, 9:

    lucernam forte oblitus fueram exstinguere: Atque ille exclamat derepente maximum,

    and then he suddenly exclaims, id. ib. 2, 2, 57: cui fidus Achates It comes... atque illi Misenum in litore sicco Ut venere, vident, etc., and as they thus came, etc., Verg. A. 6, 162:

    dixerat, atque illi sese deus obtulit ultro,

    Stat. Th. 9, 481; 12, 360; Liv. 26, 39, 16; Tac. H. 3, 17:

    tum Otho ingredi castra ausus: atque illum tribuni centurionesque circumsistunt,

    id. ib. 1, 82. —Sometimes with two imperatives, in order to indicate vividly the necessity of a quicker succession, or the close connection between two actions:

    cape hoc argentum atque defer,

    Ter. Heaut. 4, 7, 3:

    abi domum ac deos comprecare,

    id. Ad. 4, 5, 65:

    tace modo ac sequere hac,

    id. ib. 2, 4, 16:

    Accipe carmina atque hanc sine tempora circum hederam tibi serpere,

    Verg. E. 8, 12; id. G. 1, 40; 3, 65; 4, 330:

    Da auxilium, pater, atque haec omina firma,

    id. A. 2, 691; 3, 89; 3, 250; 3, 639; 4, 424; 9, 90; 10, 624; 11, 370.—
    b.
    In the order of thought, and so, and thus, and therefore.
    (α).
    Absol.:

    si nunc de tuo jure concessisses paululum, Atque adulescenti morigerasses,

    and so, Ter. Ad. 2, 2, 10.—
    (β).
    With ita or sic:

    Ventum deinde ad multo angustiorem rupem, atque ita rectis saxis, etc.,

    Liv. 21, 36; Plin. 10, 58, 79, § 158:

    ac sic prope innumerabiles species reperiuntur,

    Quint. 12, 10, 67.—
    c.
    Connecting conclusion and condition, so, then (cf. at, II. F.):

    non aliter quam qui adverso vix flumine lembum Remigiis subigit, si bracchia forte remisit, Atque illum praeceps prono rapit alveus amni,

    Verg. G. 1, 203 (here explained by statim by Gell. 10, 29, and by Servius, but thus its connective force is wholly lost; cf. also Forbig ad h. l. for still another explanation).—
    6.
    (As supra, I. c.) To annex a thought of more importance:

    Satisne videtur declarasse Dionysius nihil esse ei beatum, cui semper aliqui terror impendeat? atque ei ne integrum quidem erat, ut ad justitiam remigraret,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62; id. Tull. 4:

    hoc enim spectant leges, hoc volunt, incolumem esse civium conjunctionem, quam qui dirimunt, eos morte... coercent. Atque hoc multo magis efficit ipsa naturae ratio,

    id. Off. 3, 5, 23; id. Fam. 6, 1, 4: hac spe lapsus Induciomarus... exsules damnatosque tota Gallia magnis praemiis ad se allicere coepit;

    ac tantam sibi jam iis rebus in Gallia auctoritatem comparaverat, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 55 fin.; Nep. Hann. 13, 2; Quint. 1, 10, 16.—Hence also in answers, in order to confirm a question or assertion:

    Sed videone ego Pamphilippum cum fratre Epignomo? Atque is est,

    And he it is, Yes, it is he, Plaut. Stich. 4, 2, 4; so id. Truc. 1, 2, 24: Th. Mihin malum minitare? Ca. Atque edepol non minitabor, sed dabo, id. Curc. 4, 4, 15: Ch. Egon formidulosus? nemost hominum, qui vivat, minus. Th. Atque ita opust, Ter. Eun. 4, 6, 20.—
    7.
    In expressing a wish, atque utinam:

    Veritus sum arbitros, atque utinam memet possim obliscier! Att., Trag. Rel. p. 160 Rib.: videmus enim fuisse quosdam, qui idem ornate ac graviter, idem versute et subtiliter dicerent. Atque utinam in Latinis talis oratoris simulacrum reperire possemus!

    Cic. Or. 7, 22; so id. Rep. 3, 5, 8:

    Atque utinam pro decore etc.,

    Liv. 21, 41, 13:

    Atque utinam ex vobis unus etc.,

    Verg. E. 10, 35; id. A. 1, 575:

    Atque utinam... Ille vir in medio fiat amore lapis!

    Prop. 2, 9, 47; 3, 6, 15; 3, 7, 25; 3, 8, 19 al.—
    8.
    To connect an adversative clause, and often fully with tamen, and yet, notwithstanding, nevertheless.
    a.
    Absol.: Mihi quidem hercle non fit veri simile;

    atque ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20 Ruhnk. (atque pro tamen, Don.):

    ego quia non rediit filius, quae cogito!... Atque ex me hic natus non est, sed ex fratre,

    id. Ad. 1, 1, 15 (Quasi dicat, ex me non est, et sic afficior: quid paterer si genuissem? Don.; cf. Acron. ap. Charis. p. 204 P.); Cic. Off. 3, 11, 48 Beier; id. Mur. 34, 71 Matth.:

    ceterum ex aliis negotiis, quae ingenio exercentur, in primis magno usui est memoria rerum gestarum... Atque ego credo fore qui, etc.,

    and yet I believe, Sall. J. 4, 1 and 3 Corte; id. C. 51, 35:

    observare principis egressum in publicum, insidere vias examina infantium futurusque populus solebat. Labor parentibus erat ostentare parvulos... Ac plerique insitis precibus surdas principis aures obstrepebant,

    Plin. Pan. 26.—
    b.
    With tamen:

    nihil praeterea est magnopere dicendum. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, etc.,

    Cic. Fin. 2, 27, 85:

    discipulos dissimilis inter se ac tamen laudandos,

    id. de Or. 3, 10, 35; id. Rep. 1, 7, 12:

    Atque in his tamen tribus generibus etc.,

    id. Off. 3, 33, 118; id. Pis. 1, 3; 13, 30; id. Prov. Cons. 7, 16; 7, 15 fin. (cf. in reference to the last four passages Wund. Varr. Lectt. p. lviii. sq.):

    ac tamen initia fastigii etc.,

    Tac. A. 3, 29; 3, 56; 12, 56;

    14, 21: pauciores cum pluribus certasse, ac tamen fusos Germanos,

    id. H. 5, 16.—
    9.
    To connect a minor affirmative proposition (the assumptio or propositio minor of logical lang.) in syllogisms, now, but, but now (while atqui is used to connect either an affirmative or negative minor premiss: v. atqui): Scaptius quaternas postulabat. Metui, si impetrasset, ne tu ipse me amare desineres;

    ... Atque hoc tempore ipso impingit mihi epistulam etc.,

    Cic. Att. 6, 1, 6.—Sometimes the conclusion is to be supplied:

    nisi qui naturas hominum, penitus perspexerit, dicendo, quod volet, perficere non poterit. Atque totus hic locus philosophorum putatur proprius (conclusion: ergo oratorem philosophiam cognoscere oportet),

    Cic. de Or. 1, 12, 53 and 54.—
    10.
    In introducing a purpose (freq. in Cic.).
    a.
    A negative purpose, and esp. in anticipating an objection:

    Ac ne sine causa videretur edixisse,

    Cic. Phil. 3, 9, 24:

    Ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur,

    id. de Or. 2, 46, 191; so id. Fam. 5, 12, 30:

    Ac ne saepius dicendum sit,

    Cels. 8, 1:

    Ac ne forte roges, quo me duce, quo lare tuter,

    Hor. Ep. 1, 1, 13:

    Ac ne forte putes,

    id. ib. 2, 1, 208:

    Ac ne forte putes etc.,

    Ov. R. Am. 465 (Merkel, Et).—
    b.
    A positive purpose:

    Atque ut ejus diversa studia in dissimili ratione perspicere possitis, nemo etc.,

    Cic. Cat. 2, 5, 9:

    Atque ut omnes intellegant me etc.... dico etc.,

    id. Imp. Pomp. 8, 20; 2, 4; id. Clu. 14, 43; id. Sull. 2, 5; id. de Or. 3, 11, 40:

    Atque ut C. Flaminium relinquam etc.,

    id. Leg. 3, 9, 20; id. Fin. 3, 2, 4.—
    11.
    a.. In continuing a thought in assertions or narration, and, now, and now, Plaut. Aul. prol. 18: audistis, cum pro se diceret, genus orationis, etc.,... perspexistis. Atque in eo non solum ingenium ejus videbatis, etc., Cic. Cael. 19, 45; so id. de Or. 3, 32, 130; 2, 7, 27; 3, 10, 39 al.; Caes. B. G. 2, 29; Nep. Ages. 7, 3; 8, 1, Eum. 10, 3 Bremi; Tac. A. 14, 64; 15, 3; Verg. A. 9, 1; Sil. 4, 1 al.: ac si, sublato illo, depelli a vobis omne periculum judicarem, now if I, etc., Cic. Cat. 2, 2, 3:

    atque si etiam hoc natura praescribit, etc.,

    id. Off. 3, 6, 27; so Quint. 10, 1, 26; 10, 2, 8.—
    b.
    In introducing parentheses:

    vulgo credere, Penino (atque inde nomen et jugo Alpium inditum) transgressum,

    Liv. 21, 38:

    omne adfectus genus (atque ea maxime jucundam et ornatam faciunt orationem) de luxuria, etc.,

    Quint. 4, 3, 15 MSS., where Halm after Spalding reads et quae.
    c.
    At the conclusion of a discourse (not infreq. in Cic.): Atque in primis duabus dicendi partibus qualis esset, summatim breviterque descripsimus, And thus have we, then, briefly described, etc., Cic. Or. 15, 50:

    Ac de primo quidem officii fonte diximus,

    id. Off. 1, 6, 19:

    Ac de inferenda quidem injuria satis dictum est,

    id. ib. 1, 8, 27; id. Inv. 2, 39, 115 al.—
    V.
    In particular connections and phrases.
    A.
    Unus atque alter, one and the other; alius atque alius, one and another; now this, now that:

    unae atque alterae scalae,

    Sall. J. 60, 7:

    quarum (coclearum) cum unam atque alteram, dein plures peteret,

    id. ib. 93, 2:

    unum atque alterum lacum integer perfluit,

    Tac. H. 5, 6:

    dilatisque alia atque alia de causa comitiis,

    Liv. 8, 23, 17; Col. 9, 8, 10:

    alius atque alius,

    Tac. H. 1, 46; 1, 50 (v. alius, II. D.).—Also separated by several words:

    aliud ejus subinde atque aliud facientes initium,

    Sen. Ep. 32, 2.—
    B.
    Etiam atque etiam. again and again:

    temo Stellas cogens etiam atque etiam Noctis sublime iter, Enn., Trag. Rel. p. 39 Rib.: etiam atque etiam cogita,

    Ter. Eun. 1, 1, 11:

    etiam atque etiam considera,

    Cic. Div. in Caecil. 14, 46:

    monitos eos etiam atque etiam volo,

    id. Cat. 2, 12, 27.—So, semel atque iterum, Cic. Font. 26; id. Clu. 49; Tac. Or. 17; and:

    iterum atque iterum,

    Verg. A. 8, 527; Hor. S. 1, 10, 39.—
    C.
    Huc atque illuc, hither and thither, Cic. Q. Rosc. 37; id. de Or. 1, 40, 184; Verg. A. 9, 57; Ov. M. 2, 357; 10, 376; Tac. Agr. 10; id. H. 1, 85.—
    D.
    Longe atque late, far and wide, Cic. Marcell. 29:

    atque eccum or atque eccum video, in colloquial lang.: Heus vocate huc Davom. Atque eccum,

    but here he is, Ter. And. 3, 3, 48:

    Audire vocem visa sum modo militis. Atque eccum,

    and here he is, id. Eun. 3, 2, 2; so id. Hec. 4, 1, 8.—
    E.
    Atque omnia, in making an assertion general, and so generally:

    Atque in eis omnibus, quae sunt actionis, inest quaedam vis a natura data,

    Cic. de Or. 3, 59, 223:

    quorum (verborum) descriptus ordo alias alia terminatione concluditur, atque omnia illa et prima et media verba spectare debent ad ultimum,

    id. Or. 59, 200; id. de Or. 2, 64, 257: commoda civium non divellere, atque omnes aequitate eadem continere, and so rather, etc., id. Off. 2, 23, 83:

    nihil acerbum esse, nihil crudele, atque omnia plena clementiae, humanitatis,

    id. ad Q. Fr. 1, 1, 8:

    Atque omnis vitae ratio sic constat, ut, quae probamus in aliis, facere ipsi velimus,

    Quint. 10, 2, 2.—
    F.
    With other conjunctions.
    1.
    After et:

    equidem putabam virtutem hominibus instituendo et persuadendo, non minis et vi ac metu tradi,

    Cic. de Or. 1, 58, 247:

    Magnifica vero vox et magno viro ac sapiente digna,

    id. Off. 3, 1, 1; id. Cael. 13:

    vanus aspectus et auri fulgor atque argenti,

    Tac. Agr. 32.:

    denuntiarent, ut ab Saguntinis abstineret et Carthaginem in Africam traicerent ac sociorum querimonias deferrent,

    Liv. 21, 6, 4:

    ubi et fratrem consilii ac periculi socium haberem,

    id. 21, 41, 2:

    et uti liter demum ac Latine perspicueque,

    Quint. 8, 3, 3:

    Nam et subtili plenius aliquid atque subtilius et vehementi remissius atque vehementius invenitur,

    id. 12, 10, 67. —
    2.
    After que, as in Gr. te kai: litterisque ac laudibus aeternare, Varr. ap. Non. p. 75, 20:

    submoverique atque in castra redigi,

    Liv. 26, 10:

    terrorem caedemque ac fugam fecere,

    id. 21, 52:

    mus Sub terris posuitque domos atque horrea fecit,

    Verg. G. 1, 182; 3, 434; id. A. 8, 486.—
    3.
    Before et:

    caelum ipsum ac mare et silvas circum spectantes,

    Tac. Agr. 32.—
    4.
    After neque (only in the poets and post - Aug. prose):

    nec clavis nec canis atque calix,

    Mart. 1, 32, 4: naturam Oceani atque aestus [p. 192] neque quaerere hujus operis est, ac multi retulere, Tac. Agr. 10:

    mediocritatem pristinam neque dissimulavit umquam ac frequenter etiam prae se tulit,

    Suet. Vesp. 12.—
    G.
    Atque repeated, esp. in arch. Lat.: Scio solere plerisque hominibus in rebus secundis atque prolixis atque prosperis animum excellere atque superbiam atque ferociam augescere atque crescere, Cato ap. Gell. 7, 3: Dicere possum quibus villae atque aedes aedificatae atque expolitae maximo opere citro atque ebore atque pavimentis Poenicis stent, Cato ap. Fest. p. 242 Mull.:

    atque ut C. Flamininum atque ea, quae jam prisca videntur, propter vetustatem relinquam,

    Cic. Leg. 3, 9, 20:

    omnem dignitatem tuam in virtute atque in rebus gestis atque in tua gravitate positam existimare,

    id. Fam. 1, 5, 8.—Esp. freq. in enumerations in the poets:

    Haec atque illa dies atque alia atque alia,

    Cat. 68, 152:

    Mavortia tellus Atque Getae atque Hebrus,

    Verg. G. 4, 463:

    Clioque et Beroe atque Ephyre Atque Opis et Asia,

    id. ib. 4, 343.—And sometimes forming a double connective, both— and = et—et:

    Multus ut in terras deplueretque lapis: Atque tubas atque arma ferunt crepitantia caelo Audita,

    Tib. 2, 5, 73:

    complexa sui corpus miserabile nati Atque deos atque astra vocat crudelia mater,

    Verg. E. 5, 23; Sil. 1, 93; v. Forbig ad Verg. l. l.
    ► Atque regularly stands at the beginning of its sentence or clause or before the word it connects, but in poetry it sometimes, like et and at, stands:
    a.
    In the second place:

    Jamque novum terrae stupeant lucescere solem, Altius atque cadant imbres,

    Verg. E. 6, 38 Rib., ubi v. Forbig.:

    Accipite ergo animis atque haec mea figite dicta,

    id. A. 3, 250, and 10, 104 (animis may, however, here be taken with Accipite, as in id. ib. 5, 304):

    Esto beata, funus atque imagines Ducant triumphales tuum,

    Hor. Epod. 8, 11; id. S. 1, 5, 4; 1, 6, 111; 1, 7, 12 (ubi v. Fritzsche).—
    b.
    In the third place:

    quod pubes hedera virente Gaudeant pulla magis atque myrto,

    Hor. C. 1, 25, 18; cf. at fin. (Vid. more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 452-513.)

    Lewis & Short latin dictionary > atque

  • 15 praemium

    praemĭum, ii, n. [prae-emo, what one has got before or better than others] (class.).
    I.
    Profit derived from booty, booty ( poet.; cf. praeda; and: avorti praedam ab hostibus. Pen. Heus, ecqua in istac pars inest praemi mihi? Plaut. Men. 1, 2, 26):

    multaque praeterea Laurentis praemia pugnae Aggerat, et longo praedam jubet ordine duci,

    Verg. A. 11, 78 sq.;

    rapta praemia veste ferre,

    Tib. 1, 2, 25; cf. Tac. H. 1, 51:

    ferre ad patrios praemia dira Lares,

    Prop. 2, 23, 67 (3, 28, 22):

    spectat sua praemia raptor,

    Ov. M. 6, 518; 13, 414:

    tam dirae praemia culpae,

    Juv. 8, 119.—Also, game killed, prey, Prop. 3, 11 (4, 12), 46; Hor. Epod. 2, 36; Val. Fl. 8, 253.— Poet.:

    raptae virginitatis,

    Ov. M. 8, 850.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., profit, advantage, prerogative, distinction (class.), Lucr. 3, 899; 956; 5, 5; cf. poet.: Veneris, i. e. children (the Greek dôra Aphroditês), Verg. A. 4, 33:

    absens factus aedilis, continuo praetor: licebat enim celerius legis praemio,

    Cic. Ac. 2, 1, 1.—
    B.
    In partic., reward, recompense (the predom. signif. of the word; syn.: munus, donum): sapiens virtuti honorem praemium, haud praedam petit, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 26, 102 (Trag. v. 374 Vahl.): ecquid erit praemi, reward, id. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 341 ib.):

    donum et praemium,

    Ter. Eun. 5, 8, 27:

    legibus praemia proposita sunt virtutibus,

    Cic. de Or. 1, 58, 247:

    persuadere alicui magnis praemiis et pollicitationibus,

    Caes. B. G. 3, 18:

    praemiis ad perdiscendum commoveri,

    Cic. de Or. 1, 4, 13:

    praemia alicui dare pro re aliquā,

    id. Mur. 4, 8:

    praemio afficere aliquem,

    to reward, Quint. 3, 6, 42:

    augere, Tac A. 1, 42: inducere,

    Sall. J. 13, 8:

    illicere,

    id. ib. 97, 3:

    invitare,

    Cic. Lig. 4, 12:

    elicere ad faciendum aliquid,

    id. Balb. 16:

    evocare,

    Quint. 1, 1, 20:

    praemium persolvere alicui,

    to give, Cic. Cael. 29, 68:

    reddere alicui pro re aliquā,

    Cat. 64, 157:

    rependere,

    Stat. Th. 9, 50:

    proponere,

    to propose, offer, Caes. B. C. 1, 17: consequi, to obtain, id. B. G. 1, 42; so,

    tollere,

    Juv. 6, 321:

    promittens, si sibi praemio foret, se Arpos proditurum esse,

    if he were rewarded, Liv. 24, 45.—Ironic.: cape praemia facti, reward, for punishment, Ov. M. 8, 503:

    tibi pro scelere, Di... praemia reddant Debita,

    Verg. A. 2, 537.—
    2.
    A bribe:

    ut somno careas ponendaque praemia sumas,

    Juv. 3, 56.—
    C.
    Transf., an act deserving a reward, an exploit, Verg. A. 12, 437.

    Lewis & Short latin dictionary > praemium

  • 16 INTRODUCTION

       For a small country perched on the edge of western Europe but with an early history that began more than 2,000 years ago, there is a vast bibliography extant in many languages. Since general reference works with bibliography on Portugal are few, both principal and minor works are included. In the first edition, works in English, and a variety of Portuguese language works that are counted as significant if not always classic, were included. In the second and third editions, more works in Portuguese are added.
       It is appropriate that most of the works cited in some sections of the bibliograpy are in English, but this pattern should be put in historical perspective. Since the late 1950s, the larger proportion of foreign-language works on Portugal and the Portuguese have been in English. But this was not the case before World War II. As a whole, there were more studies in French, with a smaller number in German, Italian, and Spanish, than in English. Most of the materials published today on all aspects of this topic continue to be in Portuguese, but English-language works have come to outnumber the other non-Portuguese language studies. In addition to books useful to a variety of students, a selection of classic works of use to the visitor, tourist, and foreign resident of Portugal, as well as to those interested in Portuguese communities overseas, have been included.
       Readers will note that publishers' names are omitted from some Portuguese citations as well as from a number of French works. There are several reasons for this. First, in many of the older sources, publishers no longer exist and are difficult to trace. Second, the names of the publishers have been changed in some cases and are also difficult to trace. Third, in many older books and periodicals, printers' names but not publishers were cited, and identifying the publishers is virtually impossible.
       Some recommended classic titles for beginners are in historical studies: José Hermano Saraiva, Portugal: A Companion History (1997); A. H. de Oliveira Marques, History of Portugal (1976 ed.), general country studies in two different historical eras: Sarah Bradford, Portugal (1973) and Marion Kaplan, The Portuguese: The Land and Its People (2002 and later editions); political histories, Antônio de Figueiredo, Portugal: Fifty Years of Dictatorship (1975) and Douglas L. Wheeler, Republican Portugal: A Political History ( 1910-1926) (1978; 1998). On Portugal's Revolution of 25 April 1974 and contemporary history and politics: Kenneth Maxwell, The Making of Portuguese Democracy (1995); Phil Mailer, The Impossible Revolution (1977); Richard A. H. Robinson, Contemporary Portugal: A History (1979); Lawrence S. Graham and Douglas L. Wheeler (eds.), In Search of Modern Portugal: The Revolution and Its Consequences (1983); Lawrence S. Graham and Harry M. Makler (eds.), Contemporary Portugal: The Revolution and its Antecedents (1979). On contemporary Portuguese society, see Antonio Costa Pinto (ed.), Contemporary Portugal: Politics, Society, Culture (2003).
       Enduring works on the history of Portugal's overseas empire include: C. R. Boxer, The Portuguese Seaborne Empire, 1415-1825 (1969 and later editions); and Bailey W. Diffie and George Winius, The Foundations of the Portuguese Empire, 1415-1580 (1977); on Portugal and the Age of Discoveries: Charles Ley (ed.), Portuguese Voyages 1498-1663 (2003). For a new portrait of the country's most celebrated figure of the Age of Discoveries, see Peter Russell, Prince Henry 'The Navigator': A Life (2000). A still useful geographical study about a popular tourist region is Dan Stanislawski's Portugal's Other Kingdom: The Algarve (1963). A fine introduction to a region of rural southern Portugal is José Cutileiro's A Portuguese Rural Society (1971).
       Early travel account classics are Almeida Garrett, Travels in My Homeland (1987) and William Beckford, Recollections of an Excursion to the Monasteries of Alcobaca and Batalha (1969 and later editions). On travel and living in Portugal, see Susan Lowndes Marques and Ann Bridge, The Selective Traveller in Portugal (1968 and later editions); David Wright and Patrick Swift, Lisbon: A Portrait and Guide (1968 and later editions); Sam Ballard and Jane Ballard, Pousadas of Portugal (1986); Richard Hewitt, A Cottage in Portugal (1996);
       Ian Robertson, Portugal: The Blue Guide (1988 and later editions); and Anne de Stoop, Living in Portugal (1995). Fine reads on some colorful, foreign travellers in Portugal are found in Rose Macauley, They Went to Portugal (1946 and later editions) and They Went to Portugal Too (1990). An attractive blend of historical musing and current Portugal is found in Paul Hyland's, Backing Out of the Big World: Voyage to Portugal (1996); Datus Proper's The Last Old Place: A Search through Portugal (1992); and Portugal's 1998 Nobel Prize winner in Literature, José Sarmago, writes in Journey through Portugal (2001).
       For aspects of Portuguese literature in translation, see Aubrey F. G. Bell, The Oxford Book of Portuguese Verse (1952 edition by B. Vidigal); José Maria Eça de Queirós, The Maias (2007 and earlier editions); and José Sara-mago's Baltasar and Blimunda (1985 and later editions), as well as many other novels by this, Portugal's most celebrated living novelist. See also Landeg White's recent translation of the national 16th century epic of Luis de Camóes, The Lusiads (1997). A classic portrait of the arts in Portugal during the country's imperial age is Robert C. Smith's The Art of Portugal, 1500-1800 (1968).
       For those who plan to conduct research in Portugal, the premier collection of printed books, periodicals, and manuscripts is housed in the country's national library, the Biblioteca Nacional de Lisboa, in Lisbon. Other important collections are found in the libraries of the major universities in Coimbra, Lisbon, and Oporto, and in a number of foundations and societies. For the history of the former colonial empire, the best collection of printed materials remains in the library of Lisbon's historic Geography Society, the Sociedade de Geografia de Lisboa, Lisbon; and for documents there is the state-run colonial archives, the Arquivo Historico Ultramarino, in Restelo, near Lisbon. Other government records are deposited in official archives, such as those for foreign relations in the archives of the Ministry of Foreign Affairs, housed in Necessidades Palace, Lisbon.
       For researchers in North America, the best collections of printed materials on Portugal are housed in the Library of Congress, Washington, D.C.; New York Public Library, New York City; Newberry Library, Chicago, Illinois; and in university libraries including those of Harvard, Yale, Johns Hopkins, Brown, Indiana, Illinois, University of California at Los Angeles, University of California - Berkeley, University of California - Santa Barbara, Stanford, Florida State, Duke, University of New Hampshire, Durham, University of Toronto, University of Ottawa, McGill, and University of British Columbia. Records dealing with Portuguese affairs are found in U.S. government archives, including, for instance, those in the National Archives and Record Service (NARS), housed in Washington, D.C.
       BIBLIOGRAPHIES
       ■ Academia Portuguesa de História. Guia Bibliográfica Histórica Portuguesa. Vol. I-?. Lisbon, 1954-.
       ■ Anselmo, Antônio Joaquim. Bibliografia das bibliografias portuguesas. Lisbon: Biblioteca Nacional, 1923.
       ■ Bell, Aubrey F. G. Portuguese Bibliography. Oxford: Oxford University Press, 1922.
       ■ Borchardt, Paul. La Bibliographie de l'Angola, 1500-1900. Brussels, 1912. Chilcote, Ronald H., ed. and comp. The Portuguese Revolution of 25 April 1974. Annotated bibliography on the antecedents and aftermath. Coimbra: Centro de Documentação 25 de Abril, Universidade de Coimbra, 1987. Cintra, Maria Adelaide Valle. Bibliografia de textos medievais portugueses. Lisbon: Centro de Estudos Filolôgicos, 1960.
       ■ Costa, Mário. Bibliografia Geral de Moçambique. Lisbon, 1945. Coutinho, Bernardo Xavier da Costa. Bibliographie franco-portugaise: Essai d'une bibliographie chronologique de livres français sur le Portugal. Oporto: Lopes da Silva, 1939.
       ■ Diffie, Bailey W. "A Bibliography of the Principal Published Guides to Portuguese Archives and Libraries," Proceedings of the International Colloquium on Luso-Brazilian Studies. Nashville, Tenn., 1953. Gallagher, Tom. Dictatorial Portugal, 1926-1974: A Bibliography. Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal, 1979.
       ■ Gibson, Mary Jane. Portuguese Africa: A Guide to Official Publications. Washington, D.C.: Library of Congress, 1967. Greenlee, William B. "A Descriptive Bibliography of the History of Portugal." Hispanic American Historical Review XX (August 1940): 491-516. Gulbenkian, Fundação Calouste. Boletim Internacional de Bibliografia Luso-Brasileira. Vol. 1-15. Lisbon, 1960-74.
       ■ Instituto Camoes. Faculdade de Letras da Universidade De Coimbra. Repertorio Bibliografico da Historiografia Portuguesa ( 1974-1994). Coimbra:
       ■ Instituto Camoes; Universidade de Coimbra, 1995. Junta De Investigações Científicas Do Ultramar. Bibliografia Da Junta De Investigações Científicas Do Ultramar Sobre Ciências Humanas E Sociais. Lisbon: Junta de Investigações Científicas Do Ultramar, 1975. Kettenring, Norman E., comp. A Bibliography of Theses and Dissertations on Portuguese Topics Completed in the United States and Canada, 1861-1983.
       ■ Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal, 1984. Kunoff, Hugo. Portuguese Literature from Its Origins to 1990: A Bibliography Based on the Collections at Indiana University. Metuchen, N.J.: Scarecrow Press, 1994.
       ■ Laidlar, John. Lisbon. World Bibliographical Series, Vol. 199. Oxford: ABC-Clio, 1997.. Portugal. World Bibliographical Series, Vol. 71, rev. ed. Oxford: ABC-Clio, 2000.
       ■ Lomax, William. Revolution in Portugal: 1974-1976. A Bibliography. Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal, 1978.
       ■ McCarthy, Joseph M. Guinea-Bissau and Cape Verde Islands: A Comprehensive Bibliography. New York: Garland, 1977.
       ■ Moniz, Miguel. Azores. World Bibliographical Series, Vol. 221. Oxford: ABC-Clio, 1999.
       ■ Nunes, José Lúcio, and José Júlio Gonçalves. Bibliografia Histórico-Militar do Ultramar Portugües. Lisbon, 1956. Pélissier, René. Bibliographies sur l'Afrique Luso-Hispanophone 1800-1890.
       ■ Orgeval, France: 1980. Portuguese Studies. London. 1984-. Annual.
       ■ Portuguese Studies Newsletter. No. 1-23 (1976-90). Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal. Semiannual.
       ■ Portuguese Studies Review. Vols. 1-9 (1991-2001). Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal. Semi-Annual.. Vols. 10- (2002-). Durham, N.H.: Trent University; Peterborough, Ontario, Canada.
       ■ Rocha, Natércia. Bibliografia geral da Literatura Portuguesa para Crianças. Lisbon: Edit. Comunicação, 1987.
       ■ Rogers, Francis Millet, and David T. Haberly. Brazil, Portugal and Other Portuguese-Speaking Lands: A List of Books Primarily in English. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1968.
       ■ Silva, J. Donald. A Bibliography on the Madeira Islands. Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal, 1987.
       ■ Teixeira, Carlos, and G. Lavigne. Os portugueses no Canadá: Uma bibliografia ( 1953-1996). Lisbon: Direção-Geral dos Assuntos Consulares e Comunidades Portuguesas, 1998.
       ■ University of Coimbra, Faculty of Letters. Bibliografia Anual de História de Portugal. Vol. 1. [sources published beginning in 1989- ] Coimbra: Grupo de História; Faculdade de Letras; Universidade de Coimbra, 1992-.
       ■ Unwin, P. T. H., comp. Portugal. World Bibliographical Series, Vol. 71. Oxford, U.K.: ABC-Clio Press, 1987.
       ■ Viera, David J., et al., comp. The Portuguese in the United States ( Supplement to the 1976 Leo Pap Bibliography). Durham, N.H.: International Conference Group on Portugal, 1990.
       ■ Welsh, Doris Varner, comp. A Catalogue of the William B. Greenlee Collection of Portuguese History and Literature and the Portuguese Materials in the Newberry Library. Chicago: Newberry Library, 1953.
       ■ Wiarda, Iêda Siqueira, ed. The Handbook of Portuguese Studies. Washington, D.C.: Xlibris, 2000.
       ■ Wilgus, A. Curtis. Latin America, Spain & Portugal: A Selected & Annotated Bibliographical Guide to Books Published 1954-1974. Metuchen, N.J.: Scarecrow Press, 1977.
       ■ Winius, George. "Bibliographical Essay: A Treasury of Printed Source Materials Pertaining to the XV and XVI Centuries." In George Winius, ed., Portugal, the Pathfinder: Journeys from the Medieval toward the Modern World, 1300-ca. 1600, 373-401. Madison, Wis.: Hispanic Seminary of Medieval Studies, 1995.
       ■ PERIODICALS RELATING TO PORTUGAL
       ■ Africana. Oporto. Semiannual.
       ■ Africa Report. New York. Monthly or bimonthly.
       ■ Africa Today. Denver, Colo. Quarterly.
       ■ Agenda Cultural. Lisbon. Monthly.
       ■ Almanaque do Exército. Lisbon, 1912-40.
       ■ American Historical Review. Washington, D.C. Quarterly.
       ■ Anais das Bibliotecas e Arquivos. Lisbon. Annual.
       ■ Análise do sector público administrativo e empresarial. Lisbon. Quarterly. Análise Social. Lisbon. Quarterly.
       ■ Anglo-Portuguese News. Monte Estoril and Lisbon. 1937-2003. Biweekly and weekly.
       ■ Antropológicas. Oporto. 1998-. Semiannual. Anuário Católico de Portugal. Lisbon. Annual.
       ■ Archipélago. Revista do Instituto Universitário dos Açores. Punta Delgado. Semiannual. Architectural Digest. New York. Monthly. Archivum. Paris. Quarterly. Arqueologia. Oporto. Annual.
       ■ Arqueólogo Portugües, O. Lisbon. 1958-. Semiannual Arquivo das Colónias. Lisbon. 1917-33. Arquivo de Beja. Beja. Annual. Arquivo Histórico Portuguez. Lisbon.
       ■ Arquivos da Memória. Lisbon. 1997-. Semiannual.
       ■ Arquivos do Centro Cultural Portugües [Fundação Gulbenkian, Paris]. Paris. Annual.
       ■ Avante! Lisbon. Portuguese Communist Party. Daily. Biblos. Lisbon. Semiannual.
       ■ Boletim da Sociedade de Geografia de Lisboa. Lisbon Quarterly; Bimonthly.
       ■ Boletim de Estudos Operários. Lisbon. Semiannual.
       ■ Boletim do Arquivo Histórico Militar. Lisbon. Semiannual.
       ■ Boletim do Instituto Histórico da Ilha Terceira. Angra do Heroismo, Terceira, Azores Islands. Semiannual. Boletim Geral do Ultramar. Lisbon. Bracara Augusta. Braga. Brigantia. Lisbon. 1990-. Semiannual.
       ■ British Bulletin of Publications on Latin America... Portugal and Spain. London. 1949-. Semiannual. British Historical Society of Portugal. Annual Report and Review. Lisbon. Brotéria. Lisbon. Quarterly. Bulletin des Etudes Portugaises. Paris. Quarterly.
       ■ Cadernos de Arqueologia. Braga. Semiannual and annual. Monographs.
       ■ Cadernos do Noroeste. Braga, University of Minho. Semiannual.
       ■ Camões Center Quarterly. New York.
       ■ Capital, A. Lisbon. Daily newspaper.
       ■ Clio. Lisbon. 1996-. Annual.
       ■ Clio-Arqueologia. Lisbon. 1983-. Annual.
       ■ Colóquio/ Artes. Lisbon. Gulbenkian Foundation. Quarterly.
       ■ Colóquio/ Letras. Lisbon. Gulbenkian Foundation. Quarterly.
       ■ Conimbriga. Coimbra.
       ■ Cultura. London. Quarterly.
       ■ Democracia e Liberdade. Lisbon. Semiannual.
       ■ Dia, O. Lisbon. Daily newspaper.
       ■ Diário da Câmara de Deputados. Lisbon. 1911-26.
       ■ Diário de Lisboa. Lisbon. Daily newspaper.
       ■ Diário de Notícias. Lisbon. Daily newspaper of record.
       ■ Diário do Governo. Lisbon. 1910-74.
       ■ Diário do Senado. Lisbon. 1911-26.
       ■ Documentos. Centro de Documentação 25 de Abril. Coimbra. Quarterly.
       ■ E-Journal of Portuguese History. Providence, R.I. Quarterly.
       ■ Economia. Lisbon. Quarterly.
       ■ Economia e Finanças. Lisbon. Semiannual.
       ■ Economia e Sociologia. Lisbon. Quarterly.
       ■ Economist, The. London. Weekly magazine.
       ■ Estratégia Internacional. Lisbon.
       ■ Estudos Contemporâneos. Lisbon.
       ■ Estudos de economia. Lisbon. Semiannual.
       ■ Estudos históricos e económicos. Oporto. Semiannual.
       ■ Estudos Medievais. Lisbon. Semiannual.
       ■ Estudos Orientais. Lisbon, 1990. Semiannual.
       ■ Ethnologia. Lisbon. Semiannual.
       ■ Ethnologie Française. Paris. Quarterly.
       ■ Ethnos. Lisbon. Semiannual.
       ■ European History Quarterly. Lancaster, U.K., 1970-. Quarterly.
       ■ Expresso. Lisbon. 1973-. Weekly newspaper.
       ■ Facts and Reports. Amsterdam. Collected press clippings.
       ■ Financial Times. London. Daily; special supplements on Portugal.
       ■ Finisterra. Lisbon. Quarterly.
       ■ Flama. Lisbon. Monthly magazine.
       ■ Garcia de Orta. Lisbon. Quarterly.
       ■ Gaya. Oporto. Semiannual.
       ■ Hispania. USA. Quarterly.
       ■ Hispania Antiqua. Madrid. Semiannual.
       ■ Hispanic American Historical Review. Chapel Hill, N.C. Quarterly. História. Lisbon. Monthly.
       ■ Iberian Studies. Nottingham, U.K. Quarterly or Semiannual.
       ■ Indicadores económicos. Lisbon. Bank of Portugal. Monthly. Ingenium. Revista da Ordem dos Engenheiros. Lisbon. Semiannual.
       ■ International Journal of Iberian Studies. London and Glasgow, 1987-. Semiannual.
       ■ Illustração Portugueza. Lisbon. 1911-1930s. Magazine. Instituto, O. Coimbra. Annual.
       ■ Itinerário. Leiden (Netherlands). 1976-. Semiannual. Jornal, O. Lisbon. Weekly newspaper. Jornal de Letras, O. Lisbon. Weekly culture supplement. Jornal do Fundão. Fundão, Beira Alta. Weekly newspaper. Journal of European Economic History. Quarterly.
       ■ Journal of Modern History. Chicago, Ill. Quarterly.
       ■ Journal of Southern European Society & Politics. Athens, Greece. 1995-. Quarterly.
       ■ Journal of the American Portuguese Culture Society. New York. 1966-81. Semiannual or annual. Ler História. Lisbon. Quarterly. Lisboa: Revista Municipal. Lisbon. Quarterly.
       ■ Lusíada: Revista trimestral de ciência e cultura. Lisbon. 1989-. Three times a year.
       ■ Lusitania Sacra. Lisbon. Quarterly.
       ■ Luso-Americano, O. Newark, N.J. Weekly newspaper.
       ■ Luso-Brazilian Review. Madison, Wisc. 1964-. Semiannual.
       ■ Lusotopie. Paris. 1995-. Annual.
       ■ Nova economia. Lisbon. Semiannual.
       ■ Numismática. Lisbon. Semiannual.
       ■ Oceanos. Lisbon. Bimonthly.
       ■ Ocidente. Lisbon. Monthly.
       ■ Olisipo. Lisbon. Semiannual.
       ■ Ordem do Exército. Lisbon. 1926-74. Monthly.
       ■ Penélope. Lisbon. Semiannual.
       ■ Política Internacional. Lisbon. 1990-. Quarterly.
       ■ Portugal. Annuário Estatístico do Ultramar. Lisbon. 1950-74.
       ■ Portugal em Africa. Lisbon. 1894-1910. Bimonthly.
       ■ Portugal socialista. Lisbon. Semiannual.
       ■ Portugália. Lisbon. Semiannual.
       ■ Portuguese & Colonial Bulletin. London. 1961-74. Quarterly. Portuguese Studies. London. 1985-. Annual.
       ■ Portuguese Studies Newsletter. Durham, N.H. 1976-90. Semiannual.
       ■ Portuguese Studies Review. Durham, N.H. 1991-2001; Trent, Ont. 2002-. Semiannual.
       ■ Portuguese Times. New Bedford, Mass. Weekly newspaper.
       ■ Povo Livre. Lisbon. Monthly.
       ■ Primeiro do Janeiro. Oporto. Daily newspaper.
       ■ Quaderni Portoghesi. Rome. 1974-. Semiannual.
       ■ Race. A Journal of Race and Group Relations. London. Quarterly.
       ■ Recherches en Anthropologie au Portugal. Paris. 1995-. Annual.
       ■ República, A. Lisbon. Daily newspaper.
       ■ Revista Crítica de Ciências Sociais. Coimbra. Quarterly.
       ■ Revista da Biblioteca Nacional. Lisbon. Quarterly.
       ■ Revista da Faculdade de Letras. Lisbon. Quarterly. Revista da Faculdade de Letras. Oporto. Semiannual. Revista da Universidade de Coimbra. Coimbra. Quarterly. Revista de Ciência Política. Lisbon. Semiannual. Revista de Ciências Agrárias. Lisbon. Semiannual. Revista de Economia. Lisbon. 1953-. Three times a year. Revista de Estudos Anglo-Portugueses. Lisbon. Annual. Revista de Estudos Históricos. Rio de Janeiro. Semiannual. Revista de Guimarães. Guimarães. Semiannual. Revista de História. São Paulo, Brazil. Semiannual. Revista de História Económica e Social. Oporto. Semiannual. Revista de Infanteria. Lisbon. Quarterly.
       ■ Revista Internacional de Estudos Africanos. Lisbon. Semiannual.
       ■ Revista Lusitana. Lisbon. Quarterly.
       ■ Revista Militar. Lisbon. Quarterly.
       ■ Revista Portuguesa de História. Coimbra. Quarterly.
       ■ Sábado. Lisbon. Weekly news magazine.
       ■ Seara Nova. Lisbon. 1921-. Bimonthly.
       ■ Século, O. Lisbon. Daily Newspaper.
       ■ Selecções do Readers Digest. Lisbon. Monthly.
       ■ Semanário económico. Lisbon. Weekly.
       ■ Setúbal arqueologica. Setúbal. Semiannual.
       ■ Sigila. Paris. 1998-. Semiannual.
       ■ Sintria. Sintra. Annual.
       ■ Sociedade e Território. Revista de estudos urbanos e regionais. Oporto. 1986-. Quarterly.
       ■ Studia. Lisbon. Quarterly.
       ■ Studium Generale. Oporto. Quarterly.
       ■ Tempo, O. Lisbon. Daily newspaper.
       ■ Tempo e o Modo, O. Lisbon. 1968-74. Quarterly.
       ■ Trabalhos de Antropologia E Etnologia. Lisbon. Semiannual.
       ■ Trabalhos de Arqueologia. Lisbon. Annual.
       ■ Translation. New York. Quarterly.
       ■ Ultramar. Lisbon. 1960-71. Quarterly.
       ■ Veja. São Paulo. Weekly news magazine.
       ■ Veleia. Lisbon. Semiannual.
       ■ Vida Mundial. Lisbon. Weekly news magazine.
       ■ West European Politics. London. Quarterly.

    Historical dictionary of Portugal > INTRODUCTION

  • 17 GENERAL REFERENCES

       ■ Guides to Archives and Libraries
       ■ Amaral, A. Ferreira do. "Archives da la ville de Lisbonne." Archivum 13 (1963): 98-101.
       ■ Andrade e Sousa, Teresa. "Guia das Colecções de Manuscritos da Divisao dos Reservados" [in Biblioteca Nacional de Lisboa, Lisbon/. Revista da Biblioteca Nacional, 2nd series, 3, 1 (Jan.-April 1988): 95-129.
       ■ Axelson, Eric. "Report on the Archives and Libraries of Portugal." In Eric Axelson, ed., Portuguese in South-East Africa, 1488-1600, 247-63. Johannesburg, South Africa: C. Struik, 1973.
       ■ Boschi, Caio C. Roteiro-sumário de arquivos portugueses de interesse para o pesquisador da História do Brasil. Lisbon: Ed. Universitarias Lusôfonos, 1995.
       ■ Boxer, C. R. "A Glimpse of the Goa Archives." Bulletin of the School of Oriental Studies. (June 1952): 299-324.
       ■ -. The Portuguese Seaborne Empire 1415-1825. London: Hutchinson, 1969: 392-413.
       ■ Brooks, George E. "Notes on Research Facilities in Lisbon and the Cape Verde Islands." International Journal of African Historical Studies 6 (1973): 304-14.
       ■ Cardozo, Manoel. "Portugal [Archives and Libraries]." In Daniel H. Thomas and Lynn M. Case, eds., New Guide to the Diplomatic Archives of Western Europe, 256-74. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1975.
       ■ Castro e Almeida, E. de. Inventário dos documentos relativos ao Brasil existentes no Arquivo da Marinha e Ultramar de Lisboa, 6 vols. Rio de Janeiro: 1913-36.
       ■ Centro de Estudos Hist0ricos Ultramarinos. Manuscritos da Ajuda ( guia), 2 vols. Lisbon: CEHU, 1966-73.
       ■ Chilcote, Ronald H. "Documenting Portuguese Africa." Africana Newsletter (Stanford, Calif.) I (Autumn 1963): 16-36.
       ■ Diffie, Bailey W. "Bibliography of the Principal Guides to Portuguese Archives and Libraries." Actas do Colóquio Internacional de Estudos Luso-Brasileiras de 1950 (Washington). Nashville, Tenn.: Vanderbilt University Press, 1953: 181-88.
       ■ Farinha, Maria do Carmo Jasmins Dias. Os Arquivos da Inquisição. Lisbon: Arquivo Nacional de Torre do Tombo, 1990.
       ■ Ferreira, Fernando Bandeira. "Chronique des archives du Portugal." Archivum 11 (1963): 207-14.
       ■ Fonseca, F. Bellard da. "Arquivo Geral da Alfãndega de Lisboa." Anais das Bibliotecas e Arquivos 2nd series, 75-76 (1948): 75-76.
       ■ Garcia, Maria Madalena. Arquivo Salazar: Inventário e Indices. Lisbon: Edit. Estampa, 1992.
       ■ Grover, Mark L. "Research in Portugal." In Iêda Siqueira Wiarda, ed., The Handbook of Portuguese Studies, 435-75. Washington, D.C.: Xlibris, 2000.
       ■ Instituto Portugües de Arquivos. Guia de Fontes Portuguesas para História de Africa. Vol. I. Lisbon: Imprensa Nacional/Casa da Moeda, 1991.
       ■ -. Guia de Fontes Portuguesas para a História da América. Volume II. Lisbon: Imprensa Nacional/Casa da Moeda, 1992. Instituto Portugües do Patrimônio Cultural. Roteiro das bibliotecas e arquivos dependentes administrativamente do Instituto Português do Património. Lisbon: IPPC, 1984. Iria, Alberto. Inventário geral dos códices do Arquivo Histórico Ultramarino. Lisbon, 1966.
       ■ Nascimento, Aires do. Bibliografia de arquivos portugueses. Lisbon: Instituto Portugües de Arquivos, 1991.
       ■ Pereira, Arnaldo Antônio. "Arquivos históricos de Lisboa: contribuição para um roteiro." Clio 4 (1982): 95-120; 5 (1984-85): 115-48.
       ■ Pereira, Gabriel. Bibliotecas e arquivos nacionais. Lisbon: Biblioteca Nacional, 1903.
       ■ -. Arquivos nacionais. Coimbra: Univ. da Coimbra, 1910.
       ■ Pescatello, Ann. "Relatôrio [Report] from Portugal: The Archives and Libraries of Portugal and Their Significance for the Study of Brazilian History." Latin American Research Review 5, 2 (1970): 17-52. Rau, Virginia. Arquivos de Portugal: Lisboa. In The International Colloquium on Luso-Brazilian Studies, 189-231. Nashville, Tenn.: Vanderbilt University Press, 1953.
       ■ Ribeiro, José Silvestre. Apontamentos históricos sobre bibliotecas portuguesas. Coimbra: Imprensa da Universidade, 1914.
       ■ Ryder, A. F. C. Materials for West African History in Portuguese Archives. London: Athlone Press, University of London, 1965.
       ■ Serrão, Joel, Maria da Silva Leal, and Miriam Halpern Pereira, eds. Roteiro de fontes da História Portuguesa Contemporânea: Arquivo Nacional da Torre do Tombo. Vols. I and II. Lisbon, 1984.
       ■ Silva Leal, Maria da, and Miriam Halpern Pereira, eds. Arquivo e Historiografia: Colóquio sobre as Fontes de História Contemporânea Portuguesa. Lisbon, 1988.
       ■ Silveira, Luís. Portugal nos arquivos do estrangeiro, 2 vols. Lisbon: Instituto para a Alta Cultura, 1946-48.
       ■ Sociedade de Geografia de Lisboa. Bibliografia do Ultramar Portugües existente na Sociedade de Geografia de Lisboa. Lisbon, 1974.
       ■ Tovar, Conde de. Catálogo dos Manuscritos Portugueses ou Relativos a Portugal Existentes no Museu Britânico. Lisbon: Academia das Ciências, 1932. Vieira, Alberto. Guia Para A História E Investigação Das Ilhas Atlânticas. Funchal, 1995.
       ■ Wheeler, Douglas L. "Ajuda Library/Biblioteca Da Ajuda [Lisbon, Portugal)." Portuguese Studies Newsletter 7 (Winter/Spring 1980-81): 1-2.
       ■ -. "Archival Materials and Manuscripts on United States History in Portugal and the Azores Islands." In Lewis Hanke, ed., Guide to the Study of United States History Outside the U.S. 1945-1980, 346-56. White Plains, N.Y.: Kraus International Publications; American Historical Association University of Massachusetts, Amherst, 1985.
       ■ -. "The Archives of Portugal: A Guide to an Intelligence Treasure Trove." International Journal of Intelligence and Counterintelligence 4, 4 (Winter 1990): 539-50.
       ■ Statistical
       ■ Agência Geral do Ultramar. Províncias ultramarinas portuguesas: Dados informativos. Lisbon, 1962-66.
       ■. Portugal: Overseas Provinces: Facts and Figures. Lisbon, 1965.
       ■ Anuário Estatístico de Portugal. Lisbon: Instituto Nacional de Estatística, 1875-present.
       ■ Anuário Estatístico. II. Províncias Ultramarinas, 1969. Lisbon: Instituto Nacional de Estatística, 1971.
       ■ Ayala, José Aldana. Compêndio Geographico-Estadistico de Portugal y sus Posesiones Ultramarinas. Madrid, 1855.
       ■ Balbi, Adriano. Essai Statistique sur le Royaume de Portugal et d'Algarve. Paris, 1822.
       ■ Estatísticas Agrícolas. Lisbon: Instituto Nacional de Estatística, 1965-pre-sent.
       ■ Estatísticas Industriais. Lisbon: Instituto Nacional de Estatística, 1967-pre-sent.
       ■ Estatísticas de Saúde. Lisbon, 1970-present.
       ■ Gaspar, Jorge, ed. Portugal Em Mapas E Em Números. Lisbon: Livros Horizonte, 1990 ed.
       ■ McNitt, Harold A., comp. Selected Agricultural and Trade Statistics for the European Community: Greece, Spain and Portugal. 1967-79. Washington, D.C.: U.S. Department of Agriculture; Statistical Bulletin no. 692, 1982.
       ■ Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). Portugal: OECD Economic Surveys. Paris: OECD, 1979-present.
       ■ Pery, Geraldo. Geographia e Estatistica de Portugal e Colonias. Lisbon, 1875.
       ■ Portugal. Lisbon: Instituto Nacional de Estatistica, 1969; annual volumes. Vicente, Ana. "A Statistical Portrait of Portugal." In Iêda Siqueira Wiarda, ed., The Handbook of Portuguese Studies, 477-511. Washington, D.C.: Xlibris, 2000.
       ■ Andrade, John. Dicionário Do 25 De Abril. Verde Fauna, Rubra Flora. Lisbon: Nova Arrancada, 2002.
       ■ Azevedo, Candido De, ed. Classe Politica Portuguesa: Estes Politicos Que Nos Governam. Lisbon, 1989.
       ■ Barreto, Antônio, and Maria Filomena Mônica, eds. Dicionário De História De Portugal. Vols. VII, VIII and IX. Suplemento (to 6 vols. of Joel Serrão, DHP), 3 vols. Oporto: Figueirinhas, 1999-2000.
       ■ Enciclopédia Luso-Brasileira da Cultura, 30 vols., to date. Lisbon: Verbo: 1963-90.
       ■ Grande Enciclopédia Portuguesa e Brasileira, 40 vols. Lisbon and Rio de Janeiro, 1924-60.
       ■ Guía das Fundações Portuguesas/ Portuguese Foundations Guide, 3rd ed. Lisbon: Centro Portugües de Fundações, 1996.
       ■ Rosas, Fernando, and J. M. Brandão de Brito, eds. Dicionário de História do Estado Novo, 2 vols. Lisbon: Círculo de Leitores, 1996.
       ■ Secretaria de Estado da Informação e Turismo. Orgânica Governamental, Sua Evolução: E Elencos Ministeriais Constituidos Desde 5 De Outubro De 1910 à 31 De Março De 1972. Lisbon, 1972.
       ■ Selecções do Reader's Digest, ed. Dicionário Enciclopédico Da História De Portugal, 2 vols. Lisbon: Alfa, 1993.
       ■ Serrão, Joel, ed. Dicionário De História De Portugal, 6 vols. Lisbon, 196371.
       ■ General Histories, Legal, Political Studies, Area and Country Studies
       ■ Almeida, Fortunato de. História de Portugal, 6 vols. Coimbra, 1922-29. Ameal, João. História de Portugal: Das Orígens Até 1940, 4th ed. Oporto, 1958.
       ■ Anderson, James Maxwell. The History of Portugal. Westport, Conn.: Greenwood, 2000.
       ■ Birmingham, David. A Concise History of Portugal. Cambridge: Cambridge Univ. Press, 1993. Birot, Pierre. Le Portugal. Paris, 1949.
       ■ Bourdon, Albert-Alain. Histoire du Portugal. Paris: Presses Universitaires de France, 1970.
       ■ Bradford, Sarah. Portugal. London: Thames & Hudson, 1973.
       ■ Braga de Macedo, Jorge, José Adelino Maltez, and Mendo Castro Henriques. Bem Comum Dos Portugueses. Lisbon: Vega, 1999.
       ■ Caetano, Marcello. Lições de História do Direito Português. Coimbra, 1962.
       ■ -. História Breve das Constituiçoes Portuguesas, 4th ed. Lisbon, 1974.
       ■ Costa Pinto, Antônio, ed. Modern Portugal. Palo Alto, Calif.: SPOSS, 1998.
       ■ -. Contemporary Portugal: Politics, Society, Culture. New York: Columbia University Press, 2003.
       ■ Eppstein, John. Portugal: The Country and Its People. London: Queen Anne Press, 1967.
       ■ Ferreira, Eduardo de Sousa, and Helena Rato, eds. Portugal Hoje. Oeiras: Instituto Nacional de Administraçao, 1995. Garcia, José Manuel. História de Portugal: Uma Visão Global, 4th ed. Lisbon, 1989.
       ■ Kaplan, Marion. The Portuguese: The Land and Its People, 2nd ed. New York: Viking, 1998.
       ■ Koebel, William. Portugal: Its Land and People. London: Constable, 1909. Livermore, Harold V. A History of Portugal. Cambridge: Cambridge University Press, 1947.
       ■ -. A New History of Portugal. Cambridge: Cambridge University Press, 1976 ed.
       ■ -. Portugal and Brazil: An Introduction. Oxford: Oxford University Press, 1953.
       ■ -. A Short History of Portugal. Edinburgh: Edinburgh University Press, 1967.
       ■ Martinez, Pedro Soares. História Diplomática de Portugal. Lisbon, 1986. Mattoso, José, ed. História De Portugal, 8 vols. Lisbon: Estampa, 1993-94. Nowell, Charles E. A History of Portugal. New York: Van Nostrand, 1953.
       ■ -. Portugal. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall, 1973.
       ■ Oliveira Marques, A. H. de. História de Portugal, 3 vols. Lisbon, 1972-90, various eds.
       ■ -. History of Portugal, 2 vols. New York: Columbia University Press, 1972; 1976 ed. in one volume.
       ■ -. Historia De Portugal. Lisbon: Imprensa Nacional-Casa da Moeda, 1991.
       ■ -. Breve Historia De Portugal. Lisbon: Presença, 1995.
       ■ Oliveira Martins, J. História de Portugal, 2 vols. Lisbon, 1880 and later editions.
       ■ Opello, Walter C., Jr. Portugal: From Monarchy to Pluralist Democracy. Boulder, Colo.: Westview, 1991. Pajot, Lalé. Le Portugal. Paris: Pichon and Durand, 1971. Pattee, Richard. Portugal and the Portuguese World. Milwaukee, Wisc.: Bruce, 1957.
       ■ Payne, Stanley G. A History of Spain and Portugal, 2 vols. Madison: University of Wisconsin Press, 1973.
       ■ Peres, Damião, ed. História de Portugal, 9 vols. Barcelos and Coimbra, Monumental Edition, 1928-35.
       ■ Raibaud, A. Petite Histoire du Portugal: Des Origines à 1910. Nice, 1964.
       ■ Reynold, Gonzague de. Portugal. Paris, 1936.
       ■ Saraiva, José Hermano. História Concisa de Portugal. Lisbon, 1978 and later eds.
       ■ -. História De Portugal, 4th ed. Mem Martins: Pub. Europa-América, 1993.
       ■ -. Portugal: A Companion History. Ed. and expanded by Ian Robertson and
       ■ L. C. Taylor. Manchester, U.K.: Carcanet, 1997.
       ■ Sayers, Raymond S., ed. Portugal and Brazil in Transition. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1968.
       ■ Selvagem, Carlos. Portugal Militar. Lisbon, 1931.
       ■ Sérgio, Antônio. A Sketch of the History of Portugal. Lisbon, 1928.
       ■ Serrão, Joel, and A. H. de Oliveira Marques, eds. Nova História De Portugal, 10 vols. Lisbon, 1987-.
       ■ Silva, Manuela, coord. Portugal Contemporâneo: Problemas e perspectivas. Oeiras: Instituto Nacional de Administração, 1986.
       ■ Trend, J. B. Portugal. London: Ernest Benn, 1957.
       ■ Veríssimo Serrão, José. História De Portugal, 14 vols. Lisbon, 1980-97.
       ■ Vieira, Nelson H., ed. Roads to Today's Portugal: Essays on Contemporary Portuguese Literature, Art and Culture. Providence, R.I.: Gávea-Brown, 1983.
       ■ Wiarda, Iêda Siqueira, ed. The Handbook of Portuguese Studies. Washington, D.C.: Xlibris, 2000.
       ■ Historical Document Collections: Portugal Almeida, Manuel Lopes de, ed. Obras dos Príncipes de Avis. Oporto: Lello, 1981.
       ■ Andrade e Silva, José Justino da, ed. Collecção Chronologica da Legislação Portugueza ( 1603-1702), 10 vols. Lisbon De Souza, 1854-59.
       ■ Azevedo, Ruy Pinto de. Documentos Medievais Portugueses, 3 vols. Lisbon:
       ■ Academia Portuguesa de Histôria, 1940-62. Borges de Castro, José Ferreira, ed. Collecção dos Tratados, Convenções, Contratos e Actos Publicos Celebrados entre a Coroa de Portugal... desde 1640 até ao Presente, 30 vols. Lisbon: Imprensa Nacional, 1856-80. Boxer, C. R., ed. The Tragic History of the Sea, 1589-1622. Cambridge: Hakluyt Society, 2nd series, vol. 112. Cambridge University Press, 1959.
       ■. Further Selections from the Tragic History of the Sea. Cambridge: Hakluyt Society, 2nd series, vol. 132. Cambridge University Press, 1968. Coelho, Antônio Borges, ed. Portugal na Espanha Arabe, 4 vols. Lisbon, Seara Nova, 1972-75.
       ■ Cruz, Alfeu, ed. Colecção Anotada de Legislação da República Portuguesa. Lisbon, 1917.
       ■ David, Charles Wendell, ed. The Conquest of Lisbon. New York, 1936.
       ■ Dinis, Joaquim Dias, ed. Monumenta Henricina, 15 vols. Coimbra: Comissao Executiva das Comemorações do V Centenário da Morte do Infante D. Henrique, 1960-74.
       ■ Documentos para a História das Cortes gerais da Nação Portuguesa. Vol. I (1820-25) and later vols. Lisbon, 1889.
       ■ Duarte, Dom (King of Portugal). Leal Conselheiro. João Morais Barbosa, ed. Lisbon: Imprensa Nacional and Casa da Moeda, 1982.
       ■ Faye, Jean Pierre, ed. Portugal: The Revolution in the Labyrinth. Nottingham, U.K.: Spokesman, 1976.
       ■ Ferreira, Hugo Gil, and Michael W. Marshall. Portugal's Revolution Ten Years On. Cambridge: Cambridge University Press, 1986.
       ■ Fonseca, Luís Adão da. O essencial sobre O Tratado de Windsor [ 1386]. Lisbon: Imprensa Nacional and Casa da Moeda, 1986.
       ■ Fundação Gulbenkian. Ordenações manuelinas, 5 vols. Lisbon: Fund. Gulben-kian, 1984.
       ■ Medina, João, ed. História Contemporânea De Portugal, 5 vols. Lisbon: Multilar, 1985-90.
       ■ Ministério dos Negôcios Estrangeiros. Dez Anos De Política Externa ( 19361948): A Nação Portuguesa E A Segunda Guerra Mundial, 20 vols. Lisbon: Imprensa Nacional-Casa da Moeda, 1973-98.
       ■ Neves, Orlando, ed. Textos Históricos Da Revolução, 3 vols. Lisbon: Diabril, 1975-76.
       ■ Oliveira, Eduardo Freire de, ed. Arquivo Municipal de Lisboa, 17 vols. Lisbon: Typ. Universal, 1882-1911.
       ■ Oliveira Marques, A.H. de, ed. Antologia da Historiografia Portuguesa, 2 vols. Mem Martins: Europa-América, 1975. Pereira, Miriam Halpern, ed. Revolução, Finanças, Dependência Externa. Vol. I (de 1820 a convenção de Gramido). Lisbon: Sá da Costa, 1979.
       ■ Salazar, Antonio de Oliveira. Discursos e Notas Políticas, 6 vols. Coimbra: Coimbra Edit., 1932-67.
       ■ -. Entrevistas: 1960-1966. Coimbra: Coimbra Edit., 1967.
       ■ -. Salazar. Pensamento e doutrina política: Textos antológicos. Lisbon: Verbo, 1989.
       ■ Sampaio, Carlos Rangel de. Preparativos de Uma RevoltaDocumentos Inéditos de 1840 a 1846. Lisbon, 1905.
       ■ Santarém, Visconde do e L.A. Rebelo da Silva, eds. Quadro elementar das relações politicas e diplomáticas de Portugal com as diversas potências do mundo, 19 vols. Paris and Lisbon, 1842-76.
       ■ Serrão, Joel, ed. Antologia Do Pensamento Político Português/1. Liberalismo, Socialismo, Republicanismo. Oporto: Inova, 1970.
       ■ Sousa Costa, Antônia Domingues, ed. Monumenta Portugaliae Vaticana, 4 vols. Rome, Oporto and Braga: Edit. Franciscana, 1968-70.
       ■ Tomás, Manuel Fernandes. A Revolução de 1820. José Tengarrinha, ed. Lisbon, 1974.
       ■ Vicente, Ana. Portugal Visto Pela Espanha: Correspondência Diplomática, 1939-1960. Lisbon: Assíro & Alvim, 1992.
       ■ Historical Document Collections: Portuguese Empire
       ■ Agência Geral das Colônias. Antologia Colonial Portuguesa, 2 vols. Lisbon: Agencia Geral das Colônias, 1946-47.
       ■ Albuquerque, Afonso de. Albuquerque: Caesar of the East. T. F. Earle and John Villiers, trans., eds. Warminster, U.K.: Aris & Phillips, 1990.
       ■ Alexandre, Valentim, ed. Orígens do colonialismo portugües moderno ( 18221891). Lisbon: Sá da Costa, 1979.
       ■ Almada, José de, ed. Tratados Aplicáveis ao Ultramar, 8 vols. Lisbon: MNE, 1942-46.
       ■ Arquivo das Colonias, 5 vols. Lisbon: Ministério das Colônias, 1917-33. Arquivos de Angola, 19 vols. 1st series, Luanda: 1933-59; 16 vols., 2nd series, 1960-74.
       ■ Arquivos de Macau, 9 vols. Macau, 1929-74.
       ■ Barbosa, Duarte. The Book of Duarte Barbosa, 2 vols. London: Hakluyt Society: 2nd series, no. 44 (1918) and 49 (1921).
       ■ Bensaúde, Joaquim, ed. Histoire de la science nautiqueportugaise a l' epoque des grandes découvertes, 7 vols. Munich and Lisbon: Kuhn, 1914-24.
       ■ Biker, Júlio Firmino Júdice, ed. Collecção de tratados e concertos de pazes que o Estado da India fez com os Reis e Senhores com que teve relações nas partes da Asia e Africa desde o princípio até ao fim do século XVIII, 14 vols. Lisbon, 1881-87.
       ■ Bragança Pereira, A. B., ed. Arquivo Portugües Oriental, 11 vols. Bastora, Goa: Rangel, 1936-40.
       ■ Brásio, Antônio, SJ. Monumenta missionária africana, 20 vols. Lisbon: Agência Geral do Ultramar, 1952-80.
       ■ Caminha, Pero Vaz de. A Carta de Pero Vaz de Caminha. Jaime Cortesão, ed. Lisbon: Portugália, 1967.
       ■ Carreira, Antônio. Documentos para a História das Ilhas de Cabo Verde e " Rios de Guiné." Lisbon: Ed. do Autor, 1983.
       ■ Centro de Estudos Histôricos Ultramarinos. Documentação Ultramarina Portuguesa. Lisbon: CEHU, 1960-74.
       ■ -. Documentos sobre os portugueses em Moçambique e na Africa Central, 1497-1840, 8 vols. Lisbon: National Archives of Rhodesia and Nyasaland and CEHU, 1962-80.
       ■ Cooper, Michael, ed. They Came to Japan: An Anthology of European Reports on Japan, 1543-1640. London: Thames and Hudson, 1963.
       ■ Cortesao, Armando, ed. The Suma Oriental of Tomé Pires... and the Book of Francisco Rodrigues, 2 vols. London: Hakluyt Society, 2nd series, vols. 89, 90: 1944.
       ■ Cortesão, Armando, and Avelino Teixeira da Mota, eds. Portugalia monumenta cartographica, 6 vols. Coimbra: CMIH, 1958-63. Cunha Rivara, J. H. da, ed. Arquivo Portuguez Oriental, 9 vols. Nova-Goa, 1857-76.
       ■ Documentos Históricos da Biblioteca Nacional do Rio de Janeiro, 135 vols. Rio de Janeiro, 1928-.
       ■ Documentos remetidos da índia ou livros das Monções, 5 vols. Lisbon: Academia das Ciências, 1880-1935. Fernandes de Oliveira, Mário Antônio, ed. Angolana: Documentação sobre Angola, 2 vols. Lisbon, 1979-80.
       ■ Godinho, Vitorino Magalhães, ed. Documentos sobre a expansão portuguesa, 3 vols. Lisbon: Edit. Gleba, 1947-56.
       ■ Leite, Serafim, SJ, ed. Historia da Companhia de Jesus no Brasil, 10 vols. Lisbon, 1938-50.
       ■ Levine, Robert M., and John J. Crocitti, eds. The Brazil Reader: History, Culture, Politics. Durham, N.C.: Duke University Press, 1999.
       ■ Ley, C. D., ed. Portuguese Voyages, 1498-1663. London: Dent, 1953.
       ■ Magalhães, Joaquim Romero, and Susana Münch Miranda, eds. Os primeiros 14 documentos relativos a Armada de Pedro Alvares Cabral. Lisbon: CNCDP, 1999.
       ■ Pissurlencar, Panduronga. Assentos do Conselho do Estado da índia, 16181750, 5 vols. Bastorá-Goa, India, 1953-57.
       ■ Sá, Padre Artur Basílio de, ed. Documentação para a história das missões do Padroado Português do Oriente: Isulíndia, 6 vols. Lisbon: Agência Geral do Ultramar, 1954-88.
       ■ Silva Marques, João Martins, ed. Descobrimentos Portugueses: Documentos para a sua história, 3 vols. Lisbon, 1944-71. Silva Rego, Antônio da, ed. Documentação para a história das missões do padroado português no Oriente. 12 vols. Lisbon: Agência Geral do Ultramar, 1947-58.
       ■ Barros, João de. Asia. Hernâni Cidade, ed., 4 vols. Lisbon: Agência Geral das Colônias, 1945-46.
       ■ Castanheda, Fernão Lopes de. História do Descobrimento e Conquista da índia pelos Portugueses. Manuel Lopes de Almeida, ed., 2 vols. Oporto: Lello, 1979.
       ■ Correia, Gaspar. Lendas da índia. Manuel Lopes de Almeida, ed., 4 vols. Oporto: Lello, 1975.
       ■. Crónicas de D. Manuel e D. João III ( até 1533). José Pereira da Costa, ed. Lisbon: Academia das Ciências, 1992. Couto, Diogo do. Da Asia [continues De Barros chronicle]. Hernani Cidade, ed., 4 vols. Lisbon: Agência Geral das Colônias, 1945-46.
       ■. O soldado práctico, 2nd ed. M. Rodrigues Lapa, ed. Lisbon: Sá da Costa, 1954.
       ■ Galvão, Antônio. Tratado dos Descobrimentos. Oporto: Liv. Civilização, 1944.
       ■ Gôis, Damião de. Crónica do Felicíssimo Rei D. Manuel. Joaquim de Carvalho and David Lopes, eds., 4 vols. Coimbra: Imprensa da Universidade de Coimbra, 1926.
       ■ Lopes, Fernão. Crónica de D. Pedro I. Barcelos, 1932.
       ■. Crónica de D. Fernando, 2 vols. Barcelos: Portucalense, 1933-35.
       ■. Crónica de El-Rei D. João I, 2 vols. Oporto: Liv. Civilização, 1945- 49.
       ■. The English in Portugal 1367-87: Extracts from the Chronicles of Dom Fernando and Dom João. Derek W. Lomax and R. J. Oakley, trans., eds. Warminster, U.K.: Aris & Phillips, 1988.
       ■ Mendonça, Jerónimo de. Jornada d'Africa, 2 vols. Lisbon, 1904.
       ■ Pereira, Duarte Pacheco. Esmeraldo de situ orbis. George H. T. Kimble, trans. London: Hakluyt Society, vol. 79, 1937.
       ■. Esmeraldo de situ orbis. Damião de Peres, ed. Lisbon: Academia Portuguesa da Histôria, 1988.
       ■ Pina Rui de. Crónica d'El Rey D. Affonso V, 3 vols. Lisbon: Clássicos Portuguezes, 1901-2.
       ■. Crónica d'El Rey D. Affonso II e d'El Rey D. Sancho II. Lisbon: Clássicos Portuguezes, 1906.
       ■. Crónica d'El Rey D. Affonso III. Lisbon: Clássicos Portuguezes, 1908.
       ■. Crónica d'El Rey D. Diniz. Oporto: Liv. Civilização, 1945.
       ■. Crónica d'El Rey D. João II. Coimbra: Imprensa da Universidade de Coimbra, 1950.
       ■ Zurara, Gomes Eanes de. The Chronicle of the Discovery and Conquest of Guinea, 2 vols. C. R. Beazley and Edgar Prestage, trans. London: Hakluyt Society, 1896-99.
       ■. Crónica da tomada de Ceuta. Lisbon, 1915.

    Historical dictionary of Portugal > GENERAL REFERENCES

См. также в других словарях:

  • Cape Ann — is a rocky peninsula located in northeastern Massachusetts on the Atlantic Ocean. The cape is located approximately 30 miles northeast of Boston and forms the northern edge of Massachusetts Bay. The towns of Gloucester, Essex, Manchester by the… …   Wikipedia

  • Cape Ann — Cape Ann, Massachusetts Landsat Satellitenfoto von Cape Ann Cape Ann …   Deutsch Wikipedia

  • Cape Ann — (spr. Kehp Ann), Vorgebirg im äußersten Osten der Grafschaft Essex, im Staate Massachusetts (Vereinigte Staaten von NAmerika); vor ihm die Insel Thatchers Island, die nördliche Grenze der Massachusettsbai bildend; 2 Leuchtthürme, 90 Fuß über dem… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cape Ann — Sp Ãnos kyšulỹs Ap Cape Ann L JAV (Masačusetsas) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Cape Ann (Enderby Land) — Cape Ann is a cape on the coast of East Antarctica, surmounted by Mount Biscoe rising to a peak of 700 metres. It was first photographed from the air in December 1929 during a Norwegian expedition led by explorer and aviator Hjalmar Riiser Larsen …   Wikipedia

  • Cape Ann' s Marina Resort — (Gloucester,США) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: 75 Essex Av …   Каталог отелей

  • Cape Ann and Mount Biscoe — Cape Ann (coord|66|10|S|51|22|E|) is a cape on the coast of East Antarctica, surmounted by Mount Biscoe rising to a peak of 700 metres.It was first photographed from the air in December 1929 during a Norwegian expedition led by explorer and… …   Wikipedia

  • Cape Ann Light — Infobox nrhp | name =Cape Ann Light Station nrhp type = nhld caption = South Tower of the Cape Ann Twin Lighthouses, ca. 1869 nearest city= Rockport, Massachusetts locmapin = Massachusetts area =50 acres built =1860 architect= Unknown… …   Wikipedia

  • Cape Ann Transportation Authority — Infobox Bus transit name = Cape Ann Transportation Authority logo size = image size = image caption = company slogan = parent = founded = headquarters = 3 Rear Pond Road locale = Gloucester, Massachusetts service area = Cape Ann service type =… …   Wikipedia

  • Cape Ann dory — The Cape Ann Dory, a traditional type of fishing boat, is a variant of the beach dory or Swampscott dory. Cape Ann dories were often fitted with a small spirit rig sail, a short folding centerboard, and washboards (bits of deck that run alongside …   Wikipedia

  • Cape Ann League — The Cape Ann League is a conference of athletic teams in the northern area of Metro Boston. The Cape Ann League features 14 schools and covers 22 towns. The Cape Ann League is primarily divided up into each sport by a large division and small… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»